^ Ders Vakti ^ [Sadece üçüncü sınıflar için]

Güneş ışığı Meropé'nin gözüne rahatsız edici derecede çarpıyordu. Yatağından doğrulduğunda etrafı bir süre mor lekeler eşliğinde izleyerek ayağa kalktı. Saat henüz erken olduğu için dersliğe hemencecik gitmeyi istemiyordu. Öğrencileri beklemenin stresiyle dolup taşmak çok sıkıcı bir durum olurdu.

Yatağını düzelttikten sonra dolabından bir gün öncesinde seçtiği kıyafetini çıkardı ve yatağına yavaşca attı. Uyku henüz üzerinden kalmış gibi görünmüyordu. Kıyafetleri üstüne geçirdikten sonra epey eski görünen, tıpkı tarihi eser kalıntısını andıran dişli tarağıyla saçlarını taramaya başladı. Tüm bedeninin yorgun düştüğünü hissediyordu artık. Son günlerde yaşadıkları hep üst üste gelmişti ve Meropé bunların ağırlığını taşımakta zorlanıyordu. Tarağını çantaya tıktıktan sonra kapıya doğru hızla ilerlemeye başladı.

İçeriye nazaran daha kalabalıktı Hogwarts'ın geniş ve çok dönüşlü uzun koridorları. Öğrenci sesleri boş duvarlarda yankı yapıyor, ayak sesleri konuşmalara karışıyordu. Meropé öyle yada böyle eski günleri hatırlamanın bir yolunu bulmuş olsa gerek, cam kenarında arkadaşı Melodia ile ettiği ilk kavgayı anımsayarak gülümsedi. Geçmiş her defasında bir yolunu bulup karşısına çıkıyordu Meropé'nin. Artık o günler hatırlamak istemediğini biliyor ve inadına yapıyormuşcasına inatçıydı. Artık herşeyi unutup bembeyaz bir sayfa açmak istiyordu hayata.

" I'm holding on your rope
Got me ten feet off the ground
And I'm hearing what you say but I just can't make a sound
You tell me that you need me
Then you go and cut me down, but wait
You tell me that you're sorry
Didn't think I'd turn around, and say... "

En sevdiği şarkının birkaç sözünü mırıldanırken kapının önünde durduğunu farkederek sustu. İçini büyük bir heyecan kaplarken yavaşça kapıyı açtı. Ortalıkta dolaşan öğrenci kitlesi çoğunlukta olsa da hepsinin yerine oturup eşyalarını çıkartması uzun sürmemişti. Başta epey çekingen ve sevimli görünen Meropé'nin yüzünü ciddi bir settlik ifadesi kaplamıştı. Mimiklerine yayılan sinsi gülümsemenin öğrencileri endişelendirdiğinden şüpheliydi.

" Merhaba, ben Meropé Ivélyn Siénna Boyer. Bu ders yılını hiçbir sorun çıkmadan beraber geçirmemizi umuyorum. Daha önce rahatsız edici derecede çok profesör değiştirildiğini bildiğim Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'nın gelen en son öğretmeni ben olmak isterim. Zamanla hepinizi tanıyacağım ve ilk günden derse geçeceğiz. "

Öğrenciler birbirlerine büyük bir hayal kırıklığına uğramışcasına bakıyorlardı. İlk günden derse başlama fikri onlara pek parlak gelmemiş gibiydi. Fakat Meropé zamanın ne kadar değerli ve kaybedilemez olduğunu bildiği için onlarla hiç zaman kaybetmeden derse başlamak istiyordu. Çantasından büyük bir kap çıkardı ve kabı açarak içindeki dev örümceği masanın üzerine koydu. Sınıfta korku nidaları yükselirken Meropé örümceğin gideceği yönü şaşırıp bir oraya bir buraya sürüklendiğini gördü.

" Tavşanlar... her zaman tatlı ve şeker olmayı başaran hayvanlardır. Bugün herhangi bir canlıyı tavşana dönüştürmeyi öğreneceğiz. Şimdi beni çok dikkatli izleyin arkadaşlar bunu uygulamalı olarak yapmayacaksınız ama mutlaka iyi izlemenizi istiyorum. "

Asasını çıkarttı ve sürekli hareket eden örümceğe doğrulttu. Aslında hedefi yakalamak oldukça zordu çünkü örümcek o kadar hızlı hareker ediyordu ki Meropé birdahaki deneyimini örümcekle yapmamak için kendi kendine söz vermişti.

" Lapifors "

Örümcek birden büyüdü ve masada hoplayıp zıplayan beyaz bir tavşana dönüştü. Örencilerin dev örümcek kaybolduktan sonra rahatladığını sezen Meropé gülümsemekle yetindi. Tekrar örümcek halini aldığında ise Meropé onun kaçmasına izin vermeyerek kaba geri tıktı.

" Evet... ders vaktinin bitmesine az kalmış. Buda demek oluyor ki ödevlerinizi şimdi vermem gerekiyor. "

Öğrenciler tekrar birbirlerine bakarken Meropé fazla aceleci olduğunu düşünmeye başlamıştı. Bu çocukların bir gün için dinlenmeye hakkı vardı. Fakat F.Y.B.S'nin dinleneceğini snamıyordu ve her ne kadar küçük olsalarda girecekleri iki sene sonraki S.B.D'ye çalışmalılardı. Sonuçta zaman çok önemli bir kavramdı.

" Herkesin Lapifors büyüsünü uygulamalı olarak denemesini, bunu rapor halinde bir prşömen rulosu uzunluğunda yazıp teslim etmesini istiyorum. Yardıma ihtiyacınız olursa beni odamda bulabilirsiniz. "

Zilin çalmasıyla birlikte öğrencilere iyi günler dileyerek sınıftan çıktı. Neyseki çekirge üzerinde deneme yapmaktan son anda vazgeçmişti. Örümcek bu kadar çok sorun çıkardıysa çekirgenin halini düşünmek bile istemiyordu. Şu an için aklında beliren birçok şey dinlenmeye yönelikti.

[Out]: Ödevler p.m ile teslim edilecektir. Son teslim tarihi 27.06.2008 Cuma Saat 10:00'dan sonra teslim edilen ödevler asla alınmayacaktır.

Mary Kate yatağında doğruldu. Bir yandan da söyleniyordu. Neden bütün dersleri sabahtı sanki. Kolundaki saate bakmaya çalıştı. O uyurken ters dönmüştü. Düzeltmeye çalıştı ama bu sırada saatin kayışına biraz asılmış olacaktı ki yeşil kayış kopmuştu.

'' Kahretsin!''

Dudaklarının arasından dökülmüştü yine son zamanlarda ne kadar çok kullanmaya başlamıştı bu sözcüğü. Artık ağzından lanet ifade eden sözcüklerin çıkmamasına dikkat edeceğine dair kendi kendine sözverdi. Yatağın üstüne düşmüş olan saati tekrar eline aldı. Saatin kaç olduğunu öğrenmek için baktı fakat yatağının kan renginde ki perdeleri içeriyi çok kararttığı için pek bir şey görememişti. Yatakta biraz daha doğrularak oturdu ve boşta kalan eliyle perdeyi tuttuğu gibi kenara çekti. Tekrar saatine baktı hazırlanıp kahvaltı edebilmesi için bir saati vardı. Kopan saatini yatağının yanındaki küçük komidinin üzerine bıraktı.

Yatağında indi ve çevresine bakındı. Bazı arkadaşları çoktan kalkmışlardı. Bazıları hala uyumaya devam ediyorlardı. Bir kaç kişide kendisi gibi yeni kalkmıştı. Kızlara dönüp

'' Günaydın ''

Dedi ve üstünü değiştirmek için dolabının yanına gitti. Dolabın kapağını açarken her zaman olduğu gibi kapak gıcırdamıştı gene Mary aklından acaba bu sadece Gryffindor'da mı böyle yoksa diğer gruplarında dolapları bu kadar eski mi? diye geçirdi. Giyeceği okul formasını çıkardı. Ardından parmaklarının ucunda yükselerek okul cübbesini de çıkardı. Elleri dolu olduğu için dolabın kapağını ayağıyla iterek kapattı. Bu sırada dengesini kaybetmişti ama hemen toparlandı tam ağzından gene o sözcük çıkacaktı ki kendine hatırlattı. Artık lanet okumayacaktı. Çabucak üstünü değiştirdi.

Sandığından bir kaçtane parşomen ve tüy kalemlerini çıkardı. Onları yatağın üstüne koyduğu çantasına yerleştirdi. Ardından da eğilip komidinin üzerine koyduğu kopmuş olan saatini cebine tıktı. Dün gece yatmadan okuduğu KSKS dersi kitaplarını da komidinin üstünde aldı ve çantasını omzuna asıp kahvaltı için büyük salona indi.

Bir an büyük salon her zamankinden doluymuş gibi geldi. Gryffindor masasına doğru yürüdü. Masanın yalnızca uç kısımları boştu. Hemen bir yer beğenip oturdu ve hızlıca kahvaltısını yaptı. KSKS dersine geç kalmayı istemiyordu. Saatine tekrar baktı on dakika vardı derse bir kaç lokma daha yedikten sonra masa da oturan diğer öğrencilere

'' Afiyet olsun. ''

Dedi. Bazıları başlarını sallamışlardı. Büyük salondan çıktı ve merdivenlerde yukarıya doğru tırmandı. Nefes nefese dersliğe girmişti. Boş bir yer buldu ve oturdu. Sınıf biraz loş gelmişti Mary'e. Eşyalarını sıraya yerleştirdi. Öğrenciler kendi aralarında sohbet ettiklerinden sınıfta bir uğultu vardı. Biraz sonra kapıdan Profesör Boyer girince tüm uğultu bir an da kesilmişti. Profesör yüzünde ciddi bir ifadeyle

" Merhaba, ben Meropé Ivélyn Siénna Boyer. Bu ders yılını hiçbir sorun çıkmadan beraber geçirmemizi umuyorum. Daha önce rahatsız edici derecede çok profesör değiştirildiğini bildiğim Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'nın gelen en son öğretmeni ben olmak isterim. Zamanla hepinizi tanıyacağım ve ilk günden derse geçeceğiz. "

Dedi. Sınıftan biraz uğultu çıkar gibi olmuştu. Mary de dahil kimse ilk günden ders işlemek istemiyor gibiydi. Mary hemen toparlandı. Bu önemli bir dersti ve ilk günden başlaması kendisi için bir yarardı. Parşomenlerini çıkardı ve profesörü dinlemeye başladı. Önemli şeyleri not almak istiyordu. Bu sıra da profesör çantasının yanına gitti ve içinden büyük bir kap çıkardı. Mary biraz dikkatli bakınca kabın içinde bir örümceğin olduğunu gördü. Kabı açtı ve dev örümceği masaya koydu profesör.

Mary'nin yüzü bir an da değişti. Ekşi bir şey yemiş gibi suratı buruşmuş bir halde masanın üzerinde duran örümceğe bakıyordu. Sınıfta çıkan seslerden anladığı kadarıyla bazı öğrencilerde kendisiyle aynı durumdaydı. Profesör:

" Tavşanlar... her zaman tatlı ve şeker olmayı başaran hayvanlardır. Bugün herhangi bir canlıyı tavşana dönüştürmeyi öğreneceğiz. Şimdi beni çok dikkatli izleyin arkadaşlar bunu uygulamalı olarak yapmayacaksınız ama mutlaka iyi izlemenizi istiyorum. "

Dedi. Mary bütün dikkatini profesöre ve onun yapacaklarına odakladı ve onu izlemeye başladı. Profesör asasını çıkarmıştı ve örümceğe doğrultmuştu. Örümcekte sürekli hareket ediyordu ama profesör birden

" Lapifors "

Dedi. Demin iğrenerek baktıkları örümcek şimdi şirin mi şirin bir tavşana dönüşmüştü. Tavşan tekrar örümcek halini alınca profesör Boyer onu tekrar kabına koydu ve kaldırdı. Mary bu sırada parşomenine küçük küçük notlar aldı hızlıca. Hızlı yazdığı için tüy kaleminin mürekkebi parşomen üzerinde biraz dağılmış ve inci tanesi gibi gözüken harfleri gölgelenmiş gibi gözükmeye başlamıştı. Mary dudaklarını biraz yana kaydırarak memnuniyetsizliğini yüzüne yansıtmıştı. Sanki mürekkep yaptığından utanıp eski haline gelecekti. Bu sıra da Profesör tekrar konuşmaya başlamıştı.

" Evet... ders vaktinin bitmesine az kalmış. Buda demek oluyor ki ödevlerinizi şimdi vermem gerekiyor. Herkesin Lapifors büyüsünü uygulamalı olarak denemesini, bunu rapor halinde bir prşömen rulosu uzunluğunda yazıp teslim etmesini istiyorum. Yardıma ihtiyacınız olursa beni odamda bulabilirsiniz.''

Dedi. Ödevini ve teslim tarihini de parşomenin kenarına not alan Mary eşyalarını topladı. Profesörün iyi günler dileğine karşılık verdikten sonra onun ardından o da sınıftan çıktı.

Tom, her zamanki gibi erken kalkmıştı. Bundan hiç şikayetçi değildi. Ama diğer herkes yatıyordu. Tom mişkin mişkin yatanlardan hiç hoşlanmazdı. Yatağından dinç bir hareketle doğruldu. Cübbesini giyindi ve arkadaşlarını kaldırmak için :

"Kalkın pişkinler!!!"

diye bağırdı Tom. Kimse Tom'a karşı gelemiyordu. Çünkü ondan korkuyorlardı. Tom bu durumdan çok hoşlanıyordu.

Tom kahvaltı için büyük salona indi. Baya kalabalık gelmişti Tom'un gözüne. Ancak Slytherin Masası'nın yarısı boştu. Bu Tom için daha iyiydi. Etrafı boş olan bir yere oturdu. Kahvaltı yaptıktan sonra dersten önce biraz hava almanın iyi geleceğini düşündü. Dışarı çıktı ve dolaşmaya başladı. Hava bunaltıcı ve nemliydi. Yağmur yağmıyordu. Tom böyle havaları çok severdi. Havanın etkisinde kalmıştı ve içeri girmek istemiyordu. Fakat ders vakti gelmişti artık. Okula girdi ve sınıfın olduğu kata çıktı. Koridora girdiğinde sınıfın kapısına doğru heyecanla ilerleyen Mary Kate'yi gördü. Herkese karşı davrandığı gibi ona da kötü davranamıyordu.Ona karşı anlatılamaz düşüncelere sahipti. Onu sevmiyordu ama herkese yaptığı kötülüğü onada yapmak için sebep bulamıyordu. Dalmış onu izliyordu. Taa ki birisi Tom'a çarpana kadar. Tom çarpmanın etkisiyle dalgınlıktan kurtulmuştu. Dönüp çarpana baktığında 1.Sınıf bir Gryffindor olduğunu gördü. Kendi kendine "Şuna bir ders veriyimde aklı başına gelsin." dedi ve çocuğa doğru hızlı adımlar atmaya başladı. Arkasında Tom'u gören çocuk korktu ve koşarak kaçmaya başladı. Tom, çocuğu yakalamakta kararlıydı. Koştu koştu, koridorun sonuna kadar... Tam elini çocuğun omzuna atacakken Prof Boyer'i gördü ve kararından vazgeçti. Onu çok seviyordu ve örnek alıyordu. Bu yüzden ona mahçup olmak istemiyordu. Profesörün önünden koşar adımlarla sınıfa ilerledi. Kapıya vardığında dönüp arkasına baktı. Profesör dalgın görünüyordu ve henüz beş - yedi adım atabilmişti. Tom Meropé Ivélyn'i ilk defa böyle görüyordu.

Tom sınıfa girdi. Ayaktakilere omuz atarak boş bir yere doğru oturmak için ilerledi. Oturdu ve beş saniye sonra profesör sınıfa girdi. Hala dalgın gibiydi. Ama toparlanması uzun sürmedi. Hemen ciddi sert Meropé'ye dönüştü.

"Merhaba, ben Meropé Ivélyn Siénna Boyer. Bu ders yılını hiçbir sorun çıkmadan beraber geçirmemizi umuyorum. Daha önce rahatsız edici derecede çok profesör değiştirildiğini bildiğim Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'nın gelen en son öğretmeni ben olmak isterim. Zamanla hepinizi tanıyacağım ve ilk günden derse geçeceğiz."

Bütün öğrenciler şaşırmıştı. Doğrusu Tom tamda bunu bekliyordu. Bütün gözler profesörün üstündeydi. Profesör şaşkın bakışlar altında çantasından bir kutu çıkardı. Kutunun kapağını açtı ve içindeki devasa örümceği masanın üstüne koydu.

"Tavşanlar... Her zaman tatlı ve şeker olmayı başaran hayvanlardır. Bugün herhangi bir canlıyı tavşana dönüştürmeyi öğreneceğiz. Şimdi beni çok dikkatli izleyin arkadaşlar bunu uygulamalı olarak yapmayacaksınız ama mutlaka iyi izlemenizi istiyorum."

Profesör yerinde durmayan, sürekli bir sağa bir sola giden örümceğe büyüyü yapmak için konsantre oldu ve :

"Lapifors!!!"

Meraklı gözlerin içinde zıplayan beyaz bir tavşan belirdi. Profesör çok geçmeden tavşanı eski haline çevirdi ve hemen kaba koydu.

"Evet... Ders vaktinin bitmesine az kalmış. Buda demek oluyor ki ödevlerinizi şimdi vermem gerekiyor. Herkesin Lapifors büyüsünü uygulamalı olarak denemesini, bunu rapor halinde bir parşömen rulosu uzunluğunda yazıp teslim etmesini istiyorum. Yardıma ihtiyacınız olursa beni odamda bulabilirsiniz."