^^ Salon ^^

Konu: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 11:30 am

---------------> RP İN <----------------

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 11:31 am

Keira, gözlerini araladığında gün ilk ışıklarını yansıtıyordu. Paul seyahate gittiği ilk günden beri yaptığı gibi kafasını yastıktan kaldırmadan Paul’un her gün manzarayı izlediği koltuğa doğru çevirdi. Paul gene yoktu. O an gelen öfkeyle birlikte oturduğu yerden kalktı Keira. Kendince bişeyler söyleyerek banyoya gitti. Ilık bir duş aldıktan sonra Keira, havluya sarılarak odaya geldi ve o şekilde yatağa oturuverdi. İçinden hiçbir şey gelmiyordu. Bütün gün yorganı kafasına çekip yatmak istiyordu. Kolunu kaldırmak bile bir işkenceydi adeta. Kendini zorlayarak elini Etejerin üzerindeki kol saatine doğru uzattı ve saati koluna taktı. Gözü o an tarihe takılmıştı. Bugün o gündü. Bugün Paul’un “Büyük bir ihtimal geri dönerim.” Dediği gündü. Keira bunun üzerine sevinçle oturduğu yerden kalktı ve dolabının kapağını açtı. Bugün her zamankinden daha da güzel olmak zorundaydı.

Umutsuz bir şekilde kıyafetleri karıştırırken gözüne uzun zamandan beri giymediği beyaz bir elbise takıldı. Elbiseyi askıdan çıkardı ve boy aynasının karşısına geçip üzerine tuttu. Fena durmuyordu. Tam içine sindiğinde Keira, hızlıca elbiseyi giyindi. Eskiye göre daha iyi durmuştu üzerinde. Ayakkabı olarak parlak gri babetlerini beğendi ve ayağına geçirdi. Şimdi makyaj yapmalıydı. Ah bi de aksesuar işi vardı. Her şeye rağmen süslenmeyi seviyordu Keira. Aynanın önünden çekildi ve makyaj aynasının önündeki küçük pufa oturdu. Hoş bi ritim tutturdu ve makyaj yapmaya başladı. Keyfi yerine gelmişti. Her şey mükemmel gidiyordu. Biraz uzun sürmesine rağmen makyajı bitirebilmişti Keira. Çekmeceyi çekti ve takı kutusunu çıkarttı. Bugün muggleların uğur getirdiğine inandığı yusufçuklu kolyesini takmak istiyordu. Şaşırtıcıydı ama bu kolyeyi taktığı günler gerçekten mükemmel geçiyordu. Hemen kolyenin küpelerini de kulağına takıverdi Keira. Sadece saçlarını yapmak kalmıştı. Normalde dalgalı olarak kullandığı saçlarını bugün dümdüz yapmak istiyordu. Asasını eline alıp bişeyler fısıldadığında saçları dümdüz olmuştu bile. Hazırdı. Son haline bakmak için oturduğu yerden kalktı ve tekrar boy aynasının önüne geldi Keira.

Güneşin etkisiyle hafif bronzlaşmış vücudunun üzerine beyaz elbise daha da hoş durmuştu. Saçları ise ona her zamankinin aksine biraz gizem katmıştı. Ama saçlarını beğenmemişte değildi. Elini saatine attığında yemekleri hazırlamak için biraz daha zamanı olduğunu fark etmişti. Şimdi oturup beklemekten başka yapabileceği bişey yoktu. Paul’un oturduğu koltuğa oturmaya doğru giderken bi şeyi unuttuğunu fark etmişti Keira. Eline Paul’un kokusuna bayıldığı parfüm şişesini aldı ve üzerine birazcık sıktı. Şimdi gerçekten hazırdı. Parfümü aldığı yere koyarken gözüne Paul ile düğün günü çekindikleri fotoğraf takılmıştı gözüne Keira’nın.. Fotoğrafı eline aldı ve koltuğa oturdu. Şimdi fotoğrafa bakıp kendi kendine bişeyler söyleniyordu..

“İnsanlar gerçekten haklı.. Biz çok yakışıyoruz.. Adeta birbirimiz için yaratılmışız..”

Hayallerin içinde kaybolurken artık yemek yapmak üzere kalkması gerektiği fark etti. Fotoğrafı tekrar yerine koydu ve hızlı adımlarla mutfağa indi. Mutfakta kimse yoktu. Keira hızlı hareketlerle üzerinin kirlenmemesi için mutfak önlüğünü taktı üzerine. Bişeyler yapmaya başlamıştı. Yemekleri yaparken hareketli bi ritim tutturdu kendisine. Normalde yemek yapmak Keira için adeta işkence gibi bişeydi ama bugün hayatının anlamı için yapacağından daha keyifliydi.

2 Saat Sonra~

Şimdi her şey hazırdı. Sadece sofrayı hazırlamak kalmıştı. Keira üzerindeki önlüğü çıkardı ve elindeki yemekleri salondaki yemek masasına götürmeye başladı. Her şeyi masaya götürdükten sonra ne eksik var diye masayı incelemeye başladı Keira. Mum.. Romantik bi yemeğin olmazsa olmazı eksikti. Keira hemen vitrinin çekmecelerinden iki tane mum çıkardı ve onları yaktı. Her şey gerçekten tamdı şimdi. Tek eksik her şeyi en mükemmel hale getirebilecek olan Paul’du. Keira heyecandan aynı yerlerde dolanıp duruyordu. Sanki onu yıllarca görmemişçesine özlemişti.

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 12:28 pm

Yeni bir gün güneşin startı vermesiyle başlamıştı yine . Gün ağaralı yaklaşık dört saat olmuştu . Güzel bir gün başlıyordu . Havada hiç bulut yoktu , güneş fazla yakıcı değildi , evde olsam şimdi Keira ile bir yerlere gidebilirdim , diye içinden geçiriyordu şimdi küçük bir hanın küçük odalarından birinde koltuğa yığılmış genç adam . Dün geceden beri aynı yerde oturup hiç uyumadığı için biraz dengesiz bir görünümü vardı şimdi . Cübbesi üzerinden kaymış , saçları dağılmış , yüzünde yorgun , şapşal bir ifade oluşmuştu . İçinde sevinçle hüznün verdiği savaştan dolayı bütün gece uyuyamamıştı Paul . Keira ile evleneli daha bir hafta olmuşken yalnız bırakmıştı onu , bu içini kemirip duruyordu seyahate çıktığından beri . Bugün bitiyordu işte , bugün son olarak bir kişiyle görüştükten sonra eve gidecekti artık . Burnunda tüten karısını görebilecek , onun kokusunu içine çekebilecek , doya doya o güzel gözlerine bakabilecekti tekrardan .

Saatine baktığında görüşme için hazırlanması gerektiğini fark etti Paul . Çarpıkça uzandığı koltuktan biraz tekleyerek kalktı hızlıca . Beli tutulmuş gibiydi , o bölümde büyük bir ağrı hissediyordu şimdi . İlk iş banyo yapmalıydı . Küçük hanın banyosundan pek memnun olmasa da mecburiyetten sendeleye sendeleye banyonun yolunu tuttu . Soğuk suyla yapılmış bir banyo iyi gelmişti ona . En azından şimdi kendini yürüyebilecek kadar güçlü hissediyordu . Banyodan çıktıktan sonra Keira’nın gelirken onun için hazır ettiği fiyakalı cüppelerinden birini geçirdi hemen üzerine . Hazırdı artık . İnip şu son işi de halledebilirdi şimdi .

Gıcırdayan merdivenlerden yavaşça hanın ana bölümüne indi Paul . Buluşma burada olacaktı ama şimdilik kimse yok gibiydi . Eski masalardan birine oturdu hemen , han gerçekten döküntü bir yerdi , pek temiz olduğu da söylenemezdi ama en azından güvenliydi . Birkaç uzun dakikanın ardından beklediği uzun boylu , biraz kırlaşmış saçları uzaktan bile fark edilebilen , yapılı adam hana girdi . Onu fark etmiş olacak masaya yaklaştı ve hoş bir ses tonuyla selam verip masaya oturdu . Paul işi fazla uzatmak istemiyordu o yüzden kısa yoldan konuya giriş yaptı .

‘’ Bay Pattison neden burada , sizinle konuşmak istediğimi az çok tahmin ettiğinizi düşünüyorum . Karanlık Lord’un geri döndüğü inkar edilemez bir gerçek . Sizin gibi iyi bir sihirbaz bize şu anda çok lazım . Karanlık Lordun her ülkede yandaşları mevcut , biz de buna uğraşıyoruz . Sizinle görüşme isteğimin nedenide bu . ‘’

Adamın önce yüzü kasıldı . Biraz ciddileşmişti şimdi . Biraz tedirgin olduğunu anlamak zor değildi . Biraz düşündü ve kalın sesiyle konuşmaya başladı .

‘’ Babam cesur bir ZAY üyesiydi . Küçükken hep beni iyiliğin peşinde koşmam gerekirse ölmem konusunda uyarırdı . Şimdi ZAY’a bir katkım olacaksa seve seve kabul ederim . ‘’

Adam gözlerini Paul’un gözlerine dikti ve bastırararak ‘’ … canım pahasına ! ‘’ diyerek bitirdi .

Bu sözler üzeirne Paul memnun bir yüz ifadesiyle oturduğu yerden ayaklandı . Bir yandan da adamın elini sıkarak konuşuyordu şimdi .

‘’ Biz sizinle iletişime geçeceğiz Bay Pattison . Evinizdeki güvenlik önlemlerini arttırın ve bizden haber bekleyin . ‘’

Son kez adamın elini sıktı ve tekrar merdivenlere yöneldi Paul . Bir an önce evine dönmek istiyordu . Çok özlemişti karısını . Odasından sabahtan hazır ettiği bavulunu kapıp tekrar hanın ana bölümüne indi . Hancıya ücretini ödeyip kapıdan muhteşem bir güne ilk adımını attı . Cisimlenecek bir noktaya geldiğinde de saliseler içinde cisimleniverdi . Tekrar ciğerleri havayla dolduğunda malikane karşısında duruyordu işte . İçi acayip olmuştu şimdi . Heyecanı ve özlemi doruk noktasındaydı . Kapı kolunu çevirdi ve ferah malikaneye adımını attı . Etraf sessiz duruyordu , acaba Keira yok muydu ?

‘’ Keira ! Hayatım ! Burada mısın ? ‘’

Geniş salonda biraz daha ilerlediğinde muhteşem görünen masa çarptı gözüne , tabii o ana kadar muhteşemdi . Keira’yı gördü an ilk tanıştıkları günkü gibi çarpmaya başladı kalbi . Heyecandan bavulunu yere düşürmüştü . Kalbi duracak gibiydi bu güzellik karşında . Sonra kendisini biraz toparlayıp sevgilisine , karsına , hayatının anlamına yürüdü hızlı adımlarla . Sonunda sıkıca sarıldı ona . Bir haftanın özlemi vardı bunda , aşk vardı , sevgi vardı …

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 12:59 pm

Geçen her dakika Keira’yı biraz daha heyecanlandırıyordu. Acaba Paul şimdi ne yapıyordu?. Gittiği ilk günden beri bunu düşünüyordu zaten Keira. Paul’e belli etmek istemese de onun böyle yersiz yere yanından gitmesine gerçekten çok üzülmüştü. Sonuçta onlar evleneli henüz bi hafta anca olmuştu. Bütün bu düşünlerin içinde ona da hak vermeye çalışıyordu Keira. Onunda güvenlikle ilgili sorumlulukları vardı ve bu sorumluluklarını aksatamazdı. Zaten Keira’da hiçbir zaman işte kaçmayan, önemli olan hiçbir şeyi ertelemeyen Paul’e aşık olmuştu.

Salon içinde dolaşırken çocukluk fotoğraflarına gözü takıldı Keira’nın.. Muzip bir şekilde gülümsemekle yetindi. O sırada kapı kolundan gelen sesle hayallerin içinden çıktı Keira. Birkaç saniye sonra Paul’un sesini duymuştu..

‘’ Keira ! Hayatım ! Burada mısın ? ‘’

Keira sesin geldiği yere doğru ilerlerken Paul ondan hızlı davranmış sarılıvermişti Keira’ya. Keira’da Paul’e sarıldı. Her zamankinden farklı bi sarılmaydı bu. Her zamankinden daha özel ve daha duygu yüklüydü. Keira Paul’un yanağına onu ne kadar çok özlediğini belirtmek isteyerek kocaman bi öpücük kondurdu ve konuşmaya başladı..

“Seni ne kadar çok özlediğimi tahmin bile edemezsin. Gittiğin günler gerçekten az olmasına rağmen bir asır gibi geldi bana..”

Sonra Keira Paul’u istemeyerekte olsa bıraktı. Hafif dağınık olan saçlarını kibar bir hamleyle düzeltti. Şefkat dolu bakışlarla hayat arkadaşının yüzünü okşadı birkaç saniye.

“Seni gerçekten çok seviyorum Paul. Bunu bu birkaç gün içinde eskisinden daha da iyi anladım.”

Keira istemeyerekte olsa Paul’un yanından çekildi ve valizini olduğu yerden kaldırıp bi kenara koydu yemekten sonra boşaltırım düşüncesiyle. Tekrar Paul’un yanına geldi ve kollarını Paul’un omzuna koyup bilmiş bir edayla konuşmaya başladı..

“Şimdi sen oralarda kendine iyi de bakmamışsındır. Hem bana sorarsan kilo da vermiş gibi görünüyorsun. Yemeğe oturalım istersen?..”

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 1:30 pm

Güzel geçeceği sabahın ilk ışıklarından belli olan gün gerçekten de hakkını veriyordu . Şimdi karısına kavuşmanın mutluluğunu yaşayan Paul , özlemini gidermek istercesine doya doya bakıyordu ona . her şeyini özlemişti onun yüzünü , gülümsemesini , kokusunu , her şeyini . Birkaç kısa dakikanın ardında gün boyu öyle sarılmış kalmak –bunu isterdi Paul- garip kaçacağından istemeyerek de olsa ayrıldılar .

‘’ Ben de seni çok özledim aşkım . Seni evliliğimizin ilk günlerinde yalnız bırakmak inan beni çok üzdü ki çoğu gece bu yüzden uyuyamadım . Ama şu anda başkalarının hayatlarını da düşünmeliyiz . Neyse seni işlerimle sıkmayayım . ‘’

Sonra karısına sevgi dolu , aşk dolu bir bakış attı Paul . Ve ‘’ Seni çok seviyorum . ‘’ diyerekten bitirdi sözlerini . Şimdi Keira’nın yumuşak ellerini yakalamış özlem gidermeye çalışıyordu . Ama Keira’nın sözleriyle dikkati dağılmış , muzip bir gülümseme kondurmuştu şimdi yüzüne .

‘’ Evet aşkım , İtalyan yemeklerini de hiç sevmedim . Hele yaşlı hancı Henrick’in elinden olunca aç kaldım diyebilirim . ‘’

Sonra muhteşem görünen yemek masasına bir bakış attı , ağzını bir garip yaparak tekrardan konuşmaya başladı .

‘’ O yüzden buradaki yemekler bana yetecek mi bilemiyorum . Gerçekten çok güzel görünüyorlar . ‘’

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 2:00 pm

Keira Paul'un gözlerini içine bakınca başka bi dünyada buluyodu kendini.. Onu o kadar çok seviyordu ki resmen bakmaya bile kıyamıyordu.. Tanrıya binlerce kez şükrediyordu onu böyle bir adamla tanıştırdığı için. Herşeye rağmen bu teşekkürler az kalıyordu. Aklına bir an yaklaşık 3 sene önce İngiltreye gelmiş henüz Fransız aksanından bile kurtulamamış Keira geldi. Bir de şimdiki Keira'yı düşündü. Ne değişimdi ama bu üç senedeki değişim. Ruhsal, fiziksel, zihinsel her yönden yenilenmişti Keira. İngiltreyi en başta hiç sevmemesine rağmen Paul ile karşılaşınca İngiltre ikinci bir Fransa olmuştu adeta Keira için. Keira, yadığı tüm acılara rağmen seviyordu Fransayı. Ne de olsa koskoca 19 yılını orada geçirmişti her ne kadar korku içinde de olsa. Peki şimdi Fransayı arıyor muydu?.. Doğruyu söylemek gerekirse pekte aramıyordu.

‘’ Ben de seni çok özledim aşkım . Seni evliliğimizin ilk günlerinde yalnız bırakmak inan beni çok üzdü ki çoğu gece bu yüzden uyuyamadım . Ama şu anda başkalarının hayatlarını da düşünmeliyiz . Neyse seni işlerimle sıkmayayım . ‘’

Keira Paul'e hak veriyordu. Onu biraz olsun bu düşünceden uzaklaştırmak istercesine konuşmaya başladı..

"Ah hayır tabiki. Ben senin işlerinden şikayetçi değilim. Ben sadece sensizlikten şikayetçiyim.."

O sırada Paul'de Keira gibi muzip bir tavırla konuşmaya başlamıştı..

‘’ Evet aşkım , İtalyan yemeklerini de hiç sevmedim . Hele yaşlı hancı Henrick’in elinden olunca aç kaldım diyebilirim . ‘’

"Oysa ben bütün bi ömrümü İtalyan yemekleri yiyerek geçirebilirim.. Ama ihtiyar bir hancı yapacaksa bilmiyorum düşünmem lazım.."

‘’ O yüzden buradaki yemekler bana yetecek mi bilemiyorum . Gerçekten çok güzel görünüyorlar . ‘’

"Hadi oturalım o zaman. Bakalım beğenecek misin?.."

Keira önce Paul'un oturmasını bekledi sonra kendi de Paul'un tam karşısına oturdu. Sonra şarabı mutfakta unuttuğunu farketti ve mutfağa gitti.. Şarabı alıp gelmişti. Yerine hiç oturmadan önce Paul'un bardağına sonra kendi bardağına birazcık şarap doldurdu ve tekrar yerine oturdu. Tabağına istediği yemeklerden alırken bile gözlerini Paul'den alamıyordu hala hayranlıkla onu izliyordu..

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 3:05 pm

Paul , sandalyesine oturdu ve hayranlıkla karısını izlemeye koyuldu . Şu an aç olsa bile anın büyüsü unutturmuştu her şeyi ona . Keira şarapları da koyup tam karşısına oturunca önünde duran karışık salataya uzandı bir yandan da hala karısından gözlerini alamayarak . Şimdi aptal aşıklar gibi bakışıyorlar fırsat bulduklarında da bişeyler tıkıştırıyorlardı ağızlarına . Paul kendini bu durumda bulunca ister istemez ilk tanıştıkları gün canlandı gözünün önünde . Bunları düşününce sırıtmaya başlamıştı hafifçe . Sonunda dayanamayarak Fransız usulu pişirilmiş biftekten bir parça ağzına attıktan sonra , ağzı dolu olduğu için sözcükler ağzından boğuk boğuk çıkarak konuşmaya başladı .

‘’ Eee canum , malukanuye aluşu’bildin mo barü ? ‘’

Ağzından çıkanlara kendide güldü o an . Keira’nın da anlamadığı yüzündeki ifadeden net bir şekilde anlaşabiliyordu . Bir süre sonra o da kendisine katıldı ve bir süre gülüştüler . Paul ağzındakileri iyice bitirdikten sonra tekrarladı sorusunu hala yüzünde bir gülümsemeyle .

‘’ Eee aşkım , malikaneye , kaçık akrabalarıma alışabildin mi ? ‘’

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 3:21 pm

Keira tabağına biraz salata ve zeytinyağlı aldı. Bu aralar kilo aldığını düşündüğü için bu kadarıyla yetinecekti. Hele düğüne son bi hafta kala her gün muggle harikası olan televizyonun başına geçip muggle işi aşk filmlerini izleyerek kahve yanında yediği bitter çikolataların hesabını yapamıyordu bile. Sözde ikisi de yemek yiyordu. Gözlerini birbirlerine dikmekten geriye kalan zamanlarda ne kadar yenecekse o kadar yiyorlardı işte.. Keira bir an Paul'un yüzünde hafif bi gülümseme hissetti.. Kim bilir ne düşünmüştü?.. Tabağındakilerle idare edemeyeceğini hissedince kendini tatmin etmek için tabağına küçük bir parça ızgara tavuk aldı.

Tavuğu kibar hamleyle parçalarken Paul'un söylediklerini duymuştu.. Daha doğrusu duyamamıştı. Duymuştu ama anlamamıştı.. Yüzündeki ifade birden garip bi hal aldı. Açıkçası biraz afallamıştı Keira. Bir an kendini tutamadı ve o da Paul gibi gülüşmeye başladı. Birkaç dakika gülüştükten sonra Paul, sorusunu tekrarladı.. Keira önce büyük bir dikkatle Paul’u dinledi sonra gülümseyerek konuşmaya başladı

“Malikaneye alıştım kendi evimdeymişim gibi hissediyorum.. Akrabalarına gelince hiçte dediğin gibi kaçık insanlar değiller bi kere.. Hepsi gayet tatlı insanlar.. Senin yokluğunda bana daha bi sıcak davrandılar..”

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 3:36 pm

Keira’nın cevabıyla rahatladığını hissetti Paul . Gerçi ailesinden şüphesi yoktu , hepsini ayrı ayrı çok seviyordu . Aslında kaçıktan kastı da çılgın olmalarıydı , her zaman eğlenecek i dalga geçecek bişeyler bulurlardı . Bundan da kimsenin şikayeti olmazdı tabii . Ama tabii bu iş yapı meselesiydi , Keira alışamamış olabilirdi ve bu da büyük sorun olurdu yuvaları için . Ailesine karşı minneti bir kez daha arttı Keira’nın sözlerinden sonra . Demek yokluğunda desteklerini eksik etmemişlerdi , malikane sakinleri işlerinden dönünce bunun için hepsine teker teker teşekkür etmeyi aklının bir köşesine yazmıştı şimdi . Sonra konuyu değiştirmek istercesine yeniden başladı sözlerine .

‘’ Rachel hala buralarda mı canım ? Düğünden sonra görüşebildiniz mi ? ‘’

Düğünden sonra hiç görüşememişlerdi Rachel ile . Açıkçası bu Paul’un içinde bir yaraydı . Sonuçta uzun yoldan gelmişti ve onu bir yemeğe bile davet edememişlerdi daha . Eğer hala buralardaysa en kısa zamanda yemeğe davet etmeyi aklından geçitiyordu şimdi …

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 3:54 pm

Keira yemeğini yemeğe çalışırken Rachel gelmişti aklına.. Böyle aniden gelmesinin özel bi nedeni yoktu ama gelmişti işte. Sonuçta Rachel Keira'nın kardeşiydi. Hatta Rachel Keira için kardeşten öteydi. Onun her zaman yanında olan en yakın arkadaşıydı Rachel. Keira, kendini bildi bileli Rachel'ı korumaya çalışıyordu ve korumaya da devam edecekti. Bir an çocukken başına gelen bir olay aklına gelmişti Keira'nın. Eskiyi hatırlamanın güzelliğiyle sırttı Keira. Yanlız geçmişiyle ilgili hatırladığı her anı bunun kadar şirin değildi. Aksine büyük bir çoğunlu korku doluydu. Hele aklından hiç çıkmayan bir anı vardı ki bunun etkilerini hayatı boyunca hissetmişti Keira. Henüz on yaşındayken babasının gözünün önünde hiç acımadan öldürdüğü adam Keira'nın en korkunç kabusu olmuştu. Büyük bir dehşet içinde anılarını tazelerken Paul'un sesiyle kendine geldi Keira..

"Evet görüştüm. Hatta iki gün önce birlikteydik. Evden ayrılmasını istedim haklı olarak. Aslında amacım annemlerden uzaklaştırmak değil amacım onun aklına yersiz düşünceler sokmalarını engellemek. Neyse işte ona büyük bi ev tuttuk.. Hatta buraya çok yakın."

Ağzına tabağında kalan son parçayı da attı ve ağzındakileri bitirip tekrar konuşmasına devam etti..

“Onu bi gün yemeğe davet edelim mi ne dersin?.. Bu aralar kendini yalnız hissetsin istemiyorum.”

Paul’un bu teklifi kabul edeceğine adı gibi emindi Keira. Çünkü Paul’un de Rachel’ı çok sevdiğini biliyordu.

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 4:31 pm

Paul aklından hala nasıl böyle bir düşüncesizlik yaptığını düşünüp kendine kızarken Keira iyi haberi verdi yine . Demek hala buradaydı Rachel hem de komşu olmuşlardı . Bu iyiydi işte , en yakın zamanda onu yemeğe davet edip hatalarını telafi edebilirdi . Ağzına önündeki karışık salatadan bir çatal dolusu attı ve bitirdiğinde Keira’ya bakaraktan konuşmaya başladı .

‘’ Aslında öyle ev falan tutmanıza gerek yoktu . Şimdi birsürü masraf çıkmıştır ona da . Bizim malikane gayet geniş ve müsait , birsürü de boş oda var . Burada kalabilirdi yani . Hem korumamız altında olurdu . ‘’

Düşündükçe bu fikir daha da mantıklı geliyordu şimdi . Rachel orda tehlikede olabilirdi , tek başına canı da sıkılırdı hem . Sonunda düşüncelerini daha fazla içinde tutamayarak hararetli bir şekilde konuşmaya başladı . Bir yandan da şarabını yudumluyordu .

‘’ Evet evet , yarın yemeğe çağıralım Rachel’ı . Hem bu meseleyi de açarız . Bu zamanlarda tek başına bir evde kalmak kolay değil . Sende destek olursan kabul ettirebiliriz . ‘’

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 4:49 pm

Keira doymuştu. Masanın biraz köşesinde duran peçetelikten bir tane peçete aldı ve kibar bir hamleyle ağzını sildi. Yemeğinin bitmesine rağmen şarabı henüz bitmemişti. Dibinde kalan son yudumu da içtikten sonra Keira, şarap şişesine uzandı ve bir bardak daha şarap doldurdu. Normalde içkiyi pek fazla sevmeyen Keira'nın şaraba özellikle beyaz şaraba zaafı vardı. Ama bugün içmesinde bir sakınca yoktu çünkü içmeyeli çok olmuştu. Merakla Paul'un cevabını beklerken Paul konuşmaya başlamıştı. Keira Paul'un sözü bitene kadar dikkatle onu dinledi. Sözü bitince bardağını masaya koydu ve konuşmaya başladı..

"Ben bunu da düşündüm ama kabul edeceğini düşünmüyorum. Rachel çocukluğundan beri insanları rahatsız etmez. İki gün önce yanına gittiğimde yok Paul nerde yok keşke onu yanlız bırakmasaydın.. Anlayacağın özellikle beni rahatsız etmemek konusunda baya bi hassas. Ne kadar rahatsız olmadığımı belirtmeye çalışsamda o kafasının dikine gidiyor ısrarla.."

Keira çok konuştuğunu düşünerek biraz sustu ve rujun bardağa bulaşmamasına dikkat ederek bir yudum daha aldı şarabından. Sonra bardağı elinde döndürerek tam konuşmaya başlayacaktı ki Paul ondan biraz daha hızlı davranmıştı. Paul'un sözü bitince konuşmaya başladı..

"Madem bu kadar ısrar ediyorsun ben yarın bir ara yanına uğrar yemeğe gelmesini söylerim. Yemekte de hep birlikte konuşuruz bu konuyu."

Şimdi Keira dikkatle Paul'u izliyordu. Gerçekten çok acıkmış gibi görünüyordu. Yemekte hoşuna gitmiş olmalıydı. Keira bunu anlayınca muzip bir gülümsemeyle konuşmaya başladı..

"Yemeği beğendin mi hayatım?.."

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 5:15 pm

Paul Keira’dan aldığı cevabı pek tatmin edici bulmamıştı açıkçası . Çünkü biraz ısrar ederse Rachel’ı ikna edebileceğini düşünüyordu hala . Rachel ile araları çok iyiydi , mutlaka kırmazdı onu . Biraz ısrar ederse ve tabii Keira’da yardım ederse bu iş kesin olurdu . Paul bunu düşündükçe içindeki coşkunun arttığını hissedebiliyordu . Büyük , mutlu bir aile olma yolunda emin adımlarla yürüyorlardı . Neden bu aileye Rachel’da katılmasın ki diye geçirdi içinden o an .

‘’ Süpersin canım , sen yarın yemeğe çağır , elele verip ikna ederiz onu . Ama güvenlikten değil de daha çok ona yakın olmak istememizi ön plana çıkaralım . Onu korumak için yanımıza çağırdığımızı düşünmesin . ‘’

Şimdi önündeki ızgara tavuğun tadına bakıyordu Paul . Yemekler gerçekten leziz olmuştu . Keira bu konuda gerçekten çok marifetliydi . Paul şu an doyduğunu hissetse de yemeklerin cazibesine kapılıp gidiyor , yemeğe devam ediyordu . Sonunda midesi ona isyan edercesine bir ses çıkarınca yemeği kesti ve kadehini eline aldı .

‘’ Yemekler gerçekten şahane hayatım . Ellerine sağlık . ‘’

Yine midesinden az önceki sesin kopyası bir ses gelince Paul muzipçe sırıttı ve yeniden konuşmaya başladı .

‘’ Midemde sana teşekkürlerini sunuyormuş hayatım . Prenses Keira başımızdan eksik olmasın diye bağırıp duruyor bak . ‘’

Şimdi Keira’ya bakarken gülümsemesi silinmiş yüzüne yeniden hayran kalmış bir ifade gelmişti . Keira ona her baktığında ilk günkü gibi etkiliyordu onu . Aşkın evlilikle bittiği koca bir yalandı . Paul şimdi bile aşkın güçünü büyün hücrelerinde hissedebiliyordu .

‘’ Çok güzel görünüyorsun aşkım . Galiba sana tekrar aşık oldum . ‘’

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 6:04 pm

Şimdi Keira'nın aklı Paul'un önerdiği şeydeydi. O da isterdi Rachel'ın dibinde yaşamasını ama Paul'un ailesini de rahatsız etmek istemiyordu açıkcası. Aslında rahatsız olmazlardı ama Keira, kendini rahat hissedemezdi o koşullarda. Sonuçta burası onun kendi evi değildi. Paul'e belli etmek istemediğinden elinden geldiğince çok gülümsemeye çalışıyordu.

Keira, kafasını biraz olsun rahatlatmak için gözlerini Paul'e dikti. Büyük bir iştahla yemeğe devam ediyordu. Belli ki herşeyden tatmak istiyordu. Keira, Paul yemeklerini beğendiği için çok mutlu olmuştu. Bundan sonra elinden geldiği kadar yemekleri kendi yapmaya çalışacaktı o yoğun temposuna aldırmadan. Paul'un midesinden çıkan garip sese gülmemek için kendini zor tutuyordu Keira. O sırada Paul konuşmaya başlamıştı. Sözü bitince hafif bir gülümsemeyle konuşmaya başladı

"Rica ederim hayatım. Beğenmene gerçekten çok sevindim. Ah midene de rica ettiğim söyle hayatım.."

Paul'un söylediklerinin komiklikleriyle küçük bir kahkaha patlatı verdi. Sonra gözlerini tekrar Paul'e diktiğinde onun bakışlarının bir anda değiştiğini farketti. Şimdi Paul ona hayranlıkla bakıyordu. Keira bu bakışa gerçekten bayılıyordu ama bi o kadar da utanıyordu. Hele Paul'un ağzından çıkanlar onun iyice kızarmasına neden olmuştu..

"Seni seviyorum Paul."

Keira, Paul'un yemeğinin bittiğini görünce ayağa kalktı ve tabakları mutfağa taşımaya başladı. İki üç gidişte bütün tabakları mutfağa götürmüştü Keira. Sandalyeye oturmak yerine rahat koltuklardan birine kuruldu Keira sonra Paul'e döndü ve

"Yanıma gelsene aşkım. Çok sıkıldım sandalyede oturmaktan."

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 7:38 pm

Yemek gerçekten büyüleyici güzellikte geçmişti . Keira’ya doyasıya bakıp muhabbet ederek özlem gidermişti Paul . O artık yaşam kaynağı olmuştu ; sanki olmasa tükenip yok olacakmış gibi hissediyordu kendisini . Herkes ruh eşini arayıp da bulamazken Paul bulmuştu işte . Sadece bunun için bile kendini dünyanın en şanslı insanı gibi görüyordu şimdi . Öyleydi de zaten ..

Şimdi hala masanın başındaki sandalyesinde oturmuş , Keira’nın işinin bitmesini bekliyordu , yorgunluğun verdiği uyuşuklukla mayışmış vaziyette . Sonunda Keira’nın işi bitmiş gidip rahat koltuklardan birine oturmuştu . Keira’nın ona seslenmesiyle hiç itiraz etmeden kalktı rahatsız edici sandalyeden . Dosdoğru rahat koltuğa ilerleyerek minnet duyar vaziyette kafasını Keira’nın dizine yaslayıp uzandı kanepeye . Şimdi Keira’nın güzel gözlerini izleyebilirdi doyasıya . Konuşmaya gerek yoktu gözler duyguları ifade etmenin en kolay yoluydu zaten . Tam o vaziyette dalıp gitmişken unuttuğu bir şey dank etti zihnine . Hemen uzandığı yerden bavuluna doğru fırladı . Bunu nasıl unutabilirdi ki ?

Paul bavulundan siyah küçük bir kutu kapıp tekrar Keira’nın yanına geldi hızlıca . Bir yandan da bunu unuttuğu için içten içe kendine kızıyordu hala . Şimdi tam zamanıydı işte . Keira’nın şaşkın bakışları arasında yanına oturdu ve siyah küçük kutuyu açıp ona doğru uzattı .

‘’ Sana layık değil ama aşkım , oralara kadar gidip de bir hediye getirmemek kabalık olurdu . ‘’

İtalya’da pek gezme fırsatı olmamasına rağmen bir kuyumcuya gitme fırsatı yaratabilmişti kendisine Paul . İtalyanlara göre bir kadına verilebilecek en güzel armağan pırlantaydı . Paul Keira için bu hediyeyi pek de layık görmese de kısıtlı zamanından dolayı almıştı işte . Şimdi Keira’nın gözlerine bakarken bir yandan da beğenmesini diliyordu içten içe …

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Çarş. Tem. 09, 2008 8:16 pm

Keira koltuğa oturmuş Paul'un gelmesini beklerken Paul yanına gelmiş kafasını Keira'nın dizlerine koymuştu.Keira o an yaşadığı şaşkınlık ve mest olmuş bir ifadeyse sırıtıyordu sadece. Birkaç saniye öylece sırıttıktan sonra ellerini yavaşça Paul'un altın sarısı saçlarına götürdü. Bu duyguyu hiçbir yerden tanımıyordu Keira. Şimdiye kadar hiç buna benzer bişey yaşamamıştı. Bu aşk olmaylıydı. Hayır bu aşktan farklı bişeydi. Bu huzur olsa gerekti. Keira bu duygunun nasıl bişey olduğunu bilmiyordu ama hayatında hissettiği en güzel şey olduğuna adı gibi emindi. Birkaç dakika olan sessizlik gerçekten büyüleyiciydi. Keira, şuanda zamanı durdurmak istedi. Hayatının sonuna kadar böyle durabilirdi.

Paul'un dizlerinden kalkmasıyla ve valizinden bişey çıkarmasıyla bir an afallamıştı Keira. Paul'un elindeki siyah kutuyu açıp kendine uzatmasıyla birlikte daha da heyecanlanmıştı. Bu bi pırlantaydı. Hatta normale oranla gerçektn çok büyük bi pırlantaydı. Keira kutuyu Paul'un elinden aldı ve içinden yüzüğü çıkardı. Birkaç saniye hayran bakışlarla inceledikten sonra sol elinin yüzük parmağına geçiriverdi yüzüğü. Birkaç saniye daha yüzüğe baktıktan sonra hiçbir şey söylemeden Paul'un kollarına attı kendini. Ona sıkıca sarıldı. Sonra onu fazla sıktığını düşünerek istemeyerekte olsa kollarını çekti Paul'un üzerinden. Yüzündeki şapşalca sırıtmaya engel olamıyordu. Sonra konuşması gerektiğini düşünerek derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı..

"Paul.. Bu gerçekten çok mükemmel.. Bu kadar büyük bir şeye ne gerek vardı?.. Gerçekten şımartıyosun beni. Senin yanında kendimi peri kızı gibi hissediyorum.."

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Perş. Tem. 10, 2008 9:02 am

Keira yüzüğü beğenmiş gibiydi . Bu da Paul’un içini rahatlatmaya yetmişti . Açıkçası muggle adetleri konusunda ciddi şüpheleri vardı . Muggleların yaşamları büyücülerden çok farklıydı sonuçta , o yüzden onların dünyasından hediye getirmek biraz riskli gelmişti ona . Keira yüzüğü parmağına geçirmiş bakarken kendisi de Keira’nın elini kavrayıp şöyle bir yüzüğe baktı . Gerçekten de güzel duruyordu . Tabii bir de Keira takınca daha da değrlenmişti sanki . Keira’nın kendisine sarılmasıyla o da sıkıca sarıldı karısına . Bu duygu gibisi yoktu işte .

‘’ Peri kızı mı , o da neymiş ? Senin yanında hiç kalır o ! ‘’

Bunları söyledikten sonra tekrar eğilip başını Keira’nın dizine yasladı Paul . Şimdi yeniden o muhteşem gözleri seyredebiliyordu . Ama bir gariplik vardı sanki malikanede , geldiğinden beri hiç kimseye rastlamamıştı koskoca evde . Bunu kafasından uzaklaştı bir süreliğine , şimdi sadece Keira’yı düşünmek istiyordu çünkü …

Konu: Geri: ^^ Salon ^^ Perş. Tem. 10, 2008 10:58 am

Keira sözde yüzüğe bakıyordu ama gözlerini Paul'den alamıyordu. Sanki bugün ilk defa karşılaşmışlar ve birbirlerine aşık olmuşlar gibi hissediyordu. Aynaya bakmasa bile kendi yüzündeki ifadeyi tahmin edebiliyordu. Daha deminde Paul'e söylediği gibi bugün tıpkı bir peri masalındaki peri kızıydı Keira. Hiç bitmemesini istediği bir masalda. Ama masal değildi. Yaşanan her şey birer gerçekti. Keira, dünyanın en şanslı insanı olduğunu bugün bir kere daha anlamıştı. Şapşal bir ifadeyle Paul'e sırıtırken onun sözleriyle kendine geldi Keira. Paul'un sözleri bitince ona biraz daha yaklaştı ve yanağına küçük ama büyüleyici bi öpücük kondurdu.

Şimdi ise Paul tekrar dizlerine uzanmıştı Keira'nın, bir yandan da gözlerini seyrediyordu. Keira tekrar ellerini Paul'un saçlarına götürdü ve onu çok sevdiğini belirtmek isteyerek saçlarıyla oynamaya başladı. Hala gözlerini Paul'den alamıyordu. Hem nasıl alabilirdi ki?.. Karşısında hayatının anlamı duruyordu. Gözlerini ondan almak haksızlık olurdu her ikisi içinde..

Paul’le tanıştığından beri Keira’nın hayatı mükemmeldi. Olumsuz sayılabilecek birkaç şeyden başka nerdeyse hiçbir şey yoktu. Sanki güzel bir rüyadaydı. Her insan onun kadar şanslı olamazdı. Her insan ruh eşini bulamazdı. Ama Keira bulmuştu işte.. Bırakmaya da hiç niyeti yoktu.

» Salon