Xenetorium(Güncelleme:Bölüm -2- Yabancı ve Kabus )

Bölüm -1-
Kayıp Cesed

Karanlığın çöktüğü sıra sıra dizili evlerle kaplıydı her zamanki gibi Privet Drıve.Harry ve diğerleri çocukları trene bindirip uğurladıktan sonra buraya gelmişlerdi.Bir iki gün önce gelen mektuba göre Dursley'ler evlerine geri yerleşmek istiyorlardı bunun içinde ev en baştan kontrol edilecekti.Harry için bu eski yere gelmek Voldemort tarafından Harry'nin isteği ile öldürülmeye gitmesi gibiydi.Aynı heyecan ve merak... Ama bu sefer ölümü değil orayı,yıllarının geçtiği evi merak ediyordu.Evet ömrünün ilk 17 yılının yaz tatili orada geçmişti uzun ya da kısa hiç farketmiyordu şuan onun için."10 numara,11 numara ve 12 numara... Burasıydı öyle değil mi Harry?" diye seslendi Ron, Harry bir an gülmekten alı koyamadı kendisini aklına 24 sene önce olan olaylar geliyordu.Nasıl unuturdu ki ikizler ve Ron'un üst katta bulunan odasındaki demir parmaklıkları arabayla kopartıp alışlarını yada eniştesinin havada asılı bir biçimde uçarak bahçeye düşüşünü,Petunia Teyzenin begonyaları,Dudley'in kilime kusuşu ve niceleri bu evin betonları tahtaları arasındaydı.
"Gelmeyi düşünüyor musun canım yoksa orada mı sabahlayacaksın?" Harry anılar sokağına öylesine dalmıştı ki Ginny ve diğerleri çoktan kapının önünde onu bekliyorlardı."Geliyorum canım" diye seslendi Harry ve evin dar ve küçük patikasını aldı.Bahçedeki begonyalar ve diğer tüm güzel çiçekler 19 yılda çürüyüp gitmişlerdi."Dursley'lerin gelmesine 1 saat var" dedi Hermonie ince sesiyle, Ron'un hemen yanında duruyordu.Ginny ise onların karşılarında ortada ise elinde evin anahtarları ile Harry duruyordu."Asa ile neden açmıyorsun?" Ron meraklı gözlerle Harry'e bakıyordu.Harry her zamankine göre heyecanlıydı şimdi "Eniştem evlerinde sihir istemezdi,eminim şimdi de istemiyordur bu yüzden evlerinin kapısını sihirle açmak biraz haksızlık olurdu ona" Harry'nin kendisi bile ne dediğini anlamamıştı.Anahtarları kapının deliğine soktu ve çevirdi "Tık" kapı ardına kadar serilmişti şimdi.Evin yer döşemeleri üzerinde bir parmaktan fazla toz vardı şimdi."Ben hallederim" Harry bir adım öne çıkıp asasını sallayacaktı ancak Hermonie Ron'un büyü yapmasını engellemişti. "Senin en son temizleme büyüsü yaptığın günü hatırlıyorum Tonks'tan beterdin" Ron arkalarından gelen kıkırdamaları duyabiliyordu.Kesinlikle Harry ve Ginny ona gülüyorlardı. "Bunu burada söylemenin anlamı yoktu Hermonie ve siz de kesin sesinizi lütfen!" dedi Ron azarlayıcı bir ses tonuyla "Kızmana gerek yoktu" dedi Harry ama halâ gülüyordu az da olsa, Ron gözlerini devirdi ve "Ben yaparım güven bana,Akla Pakla!" dedi bir anda tüm tozlar havaya kalktı ve göz gözü görmeyecek şekilde bir duman oluşturdular.Tozların hortum etkisi yaratmasıyla ağlarındaki örümcekler etrafa dağılıyordu.Harry ve Ginny kapıya varma yarışını ilk tamamlayanlar olmuşlardı en son evden çıkan Ron'un yüzü tozdan görünmüyordu Hermonie'nin saçları ise eski rengindeydi ama hepten ölmüş gibi duruyorlardı "Eğer bir daha biz varken temizlik yapmaya kalkarsan seni öldürürüm!" diye bağırıyor bir yandanda öksürüklere karışık küfür ediyordu Harry."Tamam;ben hallederim" Ginny tozların uçuştuğu eve tekrar girdi birkaç saniye içinde Ginny saçları parlak ve canlı bir şekilde yeniden çıkmıştı "Tamamdır" dedi ve Harry'nin koluna girdi beraber eve girdiklerinde Ron kardeşinin yarattığı harikaya gururla bakıyordu,Harry zaten neredeyse hergün tanık oluyodu Hermonie ise biraz şaşkındı "Aferin Ginny!" Ginny birkaç adım birden öne fırlamıştı.Ron ise eli ileri savrulmuş bir şekilde Ginny'e bakıyordu.
"Ronald Weasley! Merlinin en sarkık donu adına sen ne yapıyorsun!"
"Kusura bakma Ginny,istemeyerek oldu eski günler aklıma geldide!" Ron başını hafif öne eğmişti "Vaktimiz kalmadı 40 dakika sonra buradalar!" dedi Harry ve evin giriş koridorundan hızla ilerleyerek üst kata çıkmak için hamle yaptı "Abi,şuna bak!" Ron o kadar hiddetli bağırmıştı ki Harry'nin boyuna göre kısa kalan kirişe Harry kafasını çarpmıştı "Yine ne var Ronald! Fare mi gördün?" Harry acıyla yara izini sıvazlıyordu.Bir an acaba yara izim mi diye düşünmesine rağmen bu imkansızdı Voldemort gitmişti."Ha-ha-hayır" dedi Hermonie titrek sesiyle o kadar çok titriyordu ki asasıyla aydınlattığı bölgedeki yığın zor görülüyordu.Harry merdivenden inince Ginny ellerini ağzına kapatarak geriye doğru çekildi."İmkansız..." diyerek kafa sallıyordu Ron.Harry,Ginny ve diğerlerinin yanından geçerek gölgedeki yığının yanına geldi asasından çıkan ışık şimdi etrafı net bir şekilde gösteriyordu Harry yutkunamıyordu aklında sürekli yön değiştiren Zihinfend olmadığı halde onu delip geçen bir cisim ve sahibini hatırladı "Deli-Göz...." diyebildi.Artık kelimeler yetersiz kalmıştı.19 yıl önce onun için ölen seherbazın cesedi ilk günü gibi karşısında yatıyordu.Ama nasıl... "Siz-sizce ,na-nasıl buraya geldi ve çü-çürümemiş" Hermonie korkudan Ron'a sarılmıştı ama Ron'da korku konusunda Hermonie'den aşağı değildi Ginny ise sadece Harry'e bakıyordu."İyiki çürümemiş belki anılarıda tazedir" Harry bunları söylediğine inanamıyordu ama bu cesedin buraya nasıl geldiğini öğrenmeliydi."Ben sanırım biliyorum bunun yardımıyla" Hermonie küçük bir taşı işaret ediyordu.Kara cüppeli bir minyatür heykeliydi bu daha çok Harry'e ölüm meleğini anımsatıyodu."O bir ö-ö ölüm meleği" dedi Hermonie titrek bir sesle korkmuşa benziyen bir sesle demek ki Harry yanılmamıştı."Ne işe yarıyor" Ginny de biraz korkmuş gibiydi.Yüzü beyazlamıştı ve turuncu saçlarıyla pekde hoş durmayan bir görüntü oluşturuyordu.
"Ölüm meleği minyatürü çağlardır ölenlerin bedenlerini çürümekten korur.Onları elleyemezsiniz bile,ne zamanki taş yok edilir..."
"İşte o zaman beden çürümeye başlar ve onu elleyebilirsin" Harry'nin bunu anlaması uzun sürmemişti.Cesedi ellemeye çalışıyordu ama eli belli bir yerden ileriye gitmiyordu.Şu an Harry komik bir şekilde görünmez birşeyi itiyormuş gibiydi."Aynen öyle" dedi Hermonie odaya sessizlik çökmüştü,diğerleri birbirlerine Harry ise Deli-Göz'ün cansız bedenine bakıyordu.
"O zaman kıralım Bombarda..."
"Hayır!" Hermonie'nin feryadını Ron'un çığlıkları engelliyordu şimdi Ron acı bir şekilde yerde kıvranıyordu heykelin parıltısında Moody'nin yüzü bembeyaz bir şekilde ortaya çıkmıştı "Seni salak o öyle yok edilmez!" Hermonie ağlamayla karışık bir sesle Ron'un yanına çökmüştü."Nasıl yok edilecek söyle o zaman" Harry çok ciddi bir ses tonuna bürünmüştü Ginny ise bir Harry'e bir abisine bakıyordu. Ron ise mosmor kesilmiş yerde acıyla kıvranıyordu."Ben yaparım" dedi Hermonie ve göz yaşlarını silerek taşa asasını tuttu Harry'nin ona müdahele edeceğini farkettiğinde "Geri çekil!" diye bağırdı Harry bir kolun kendisini çektiği hissetmişti "Karanlık Taş,sana bu ölünün bedenini bırakmanı ve sonsuz ateşin içinde yanmanı emrediyorum yok ol!" taş alevler içerisinde yere düşmüştü şimdi Harry bir an Hortkuluklar'ın çıkardığı çığlığı duyduğu yönde bir hisse kapılmıştı."Potter! Bu kapı niye açık nerdesin kahrolasıca velet? Ayrıca bu kokuda ne iğrenç bir koku var!" Harry hızla saatine baktı vakit gelmişti.Dursley'ler evdeydi.Peki bu manzarayı nasıl açıklayacaktı.Yerde kıvranan morarmış bir büyücü koltuklarında yatan cesed ve yanan pis kokulu bir ölüm meleği minyatürü... Harry'nin kötü bir duruma düştüğünü anlaması için Dumbledore veya Hermonie olması gerekmiyordu şimdi.

To be Continued

(Devamı Salı Günü)

Süper olmuş Can ya.Bravo HP 8 i okuyomuş gibi hissettim kendimi.

teşekkürler başka yorum yok mu arkadaşlar ya aaaa

Hakkını Verme k Lazım

sağol voldemort

çok güzel olmuş

teşekkür ederim

Güzel güzel

teşekkürler

-Bölüm İki-
-Yabancı ve Kabus-

"Po...." Vernon Dudley elinde fenerle en önde belirmişti.Yüzü kireç beyazıydı.Gözleri faltaşı gibi açılmış ve titriyordu."Petunia... Polisi ara!Evimde adam öldürmüşler hem de iki tane! Şey... bir de dezenfektancı çağır,burası koltuk altımdan daha beter kokuyor!" Harry'nin gözü bir an en son bıraktığından daha da çökmüş,daha fazla kır saça sahip olan eniştesinden hemen kapının orda duran teyzesine kaydı.Yaşlılık her ne kadar onun bükülmesine yol açsada hala nefret dolu bir at kafalık hakimdi bedenine "Po-potter bunlar da ne böyle evimizi en son kontrol ettiğimde kapısında morg yazmıyordu" yaşlı ve yorgun sesi her halinden belliydi."Anne,baba!" Harry'nin Koca D'nin sesini tanıması uzun sürmemişti.Siyah bir pardüse giymiş ve saçları hafif uzamıştı.Yeni haliyle Slughorn'u andıran bir fok tiplemesi vardı."Üzgünüm Harry,öyle demelerini engel olamayacak kadar gerideydim" dedi elindeki bavulları işaret ederek."Harry Ron'u St Mungo'ya götürmeliyiz durumu kötüye gidiyor!" Harry Ron'u iki dakika içinde unutuvermişti.Bir anda derin bir uykudan uyanmıştı. "Hermonie,Ginny ile Ron'u götürün,Ginny benim adıma kayıt tuttsunlar ne kadar tutarsa ben öderim ben burayı temizleyip St Mungo'ya gelirim,ama önce Alastor'un cesedini bize götürmeliyim" Ginny tama işaretini verdikten sonra Hermonie ile Ron'u kaldırıp St Mungo'ya cisimlenmeleri çok kısa bir an sürmüştü."Petunia! Potter eşyalarını burada bırakmış,hey çocuk eşyların çok kötü kokuyor!" Harry eniştesinin 19 yılda ne kadar huysuzlaştığını çok rahat farketmişti.Teyzesi biraz çökmüştü ama bıraktığı gibiydi tek farkı kırışıklıkları artmış ve saçları ağarmıştı."Bizimkiler için üzgünüm Harry, bu arada o cesed nereden çıktı" iri parmağıyla koltukta yatan Moody'i gösteriyordu."O,benim eski bir arkadaşım" dedi Harry Moody'nin nasihatleri hala dün gibi kulağındaydı."Eee Koca D,duyduğuma göre evlenmişsin Mar-Margeretta idi sanırım ismi" Dudley evet anlamında başını sallıyordu ama gözünü de cesetten ayıramıyordu.Harry'nin gözü ise yerde çürümüş olan ölüm meleğindeydi."Çocuk!Evi biz temizleyemeyiz herhalde,işe koyul!" Harry bir an yapması gerekeni hatırladı ve "İşe koyulma zamanı Koca D" diyerek işine koyuldu.
Bir saatte tüm ev tertemizdi hatta bazen ona Dudley bile yardım ediyordu,şimdi ise Moody'nin cesedini alıp eve götürmekteydi sıra "Teşekkürler Harry" Harry, teyzesinin dudaklarının kıpırdadığını görmesene buna inanamazdı."Önemli değil,Petunia Teyze..." Harry kanepeden kaldırdığı cesedi evin dışına çıkardıktan sonra yüzünü Dursley'lere döndü hoşçakalın anlamında kafasını hareket ettirdikten sonra kendi etrafında dönerek karanlık ve dar tünele girdi.Gözleri tekrar sokak lambalarının ışığına kavuştuğunda ise saat 12'yi geçmişti.Birkaç dakika içerisinde ise Harry ve normalinden ağır olan Moody'nin cesedi evin önüne gelmişlerdi."Teddy!.." Harry'nin sesi o kadar yüksek çıkıyordu ki evde olan birinin duymaması mümkün bile değildi."Kreacher! Kreacher kapıyı..." kapı ardına kadar serilmişti ama evcini yoktu.Büyük odanın ışıkları yanıyordu ama Teddy yoktu açıkta unutmamışlardı.Moody'i kapının yanına yatırdıktan sonra kapıyı kapattı,asasıyla havada bir şekilde büyük odanın kapısına geldi.Altın kaplamalı eşyaların bulunduğu büyükçe odanın yarısı aydınlık yarısı ise karanlıktı odada kimse yoktu."Evinize hoş geldiniz Mr Potter!" Harry hızla arkasını dönmüş olmasına rağmen asası elinden uçmuştu.İnsan kemiğine benzeyen bir kemikten yapıldığı anlaşılan siyah maskeli biri tam karşısında duruyordu, göz yuvalarının içinde kırmızıyı andıran gözleri vardı ağızının üstünde ise demir parmaklıkları andıran kemikler... Harry bir an havalandığını hissetti asasızdı ve hiçbirşey yapamazdı,evine nasıl girmiş olabilirdi ki... Harry daha dikkatli bakınca adamın elinde asası olmadığını elinde ise siyah bir eldiven takılı olduğunu Harry'i eliyle havada tuttuğunu farketti.Garip adam elini geriye çekip itti ve Harry için o adam çok uzakta kalmıştı."Ahh!" Harry soluk alamıyordu.Duvara yapışmış bir şekilde havada tutuluyordu,maskeli adam ne kadar yaklaşırsa Harry'nin nefes alışverişi o kadar zorlaşıyor başı dönüyordu."Mr Potter, bu gece niyetim sizi öldürmek değil sadece Alastor Moody'nin cesedinden uzak durmanızı istemek için buraya geldim.Hoşçakalın" adam arkasını döner dönmez Harry yere düşmüştü bir anda oksijeni ciğerlerine almanın sebebiyle öksürüyordu.Harry bir an oksijene yeni kavuşmanın etkisiyle hayal gördüğünü sandı ama görmüyordu asası kanepenenin altından yavaşça geliyordu "Alın,Efendi Potter" Harry Kreacer'ın korkudan kanepenin altına saklanmış olduğunu anladı asayı çekti ve "Hey,sen ucube!" maskeli adam hızla arkasını dönmüştü ama pusudaki Harry daha çevik ve hızlı bir hamleyle adamın maskesini çaprazlama bir şekilde yakmıştı."Hayır!" adam büyük bir dehşetle bağırmıştı Harry ikinci hamleyi yapıp adamı etkisiz hale getirmek için hamle yapacaktı ama asası akkor gibi kızarmıştı tutamayacak kadar sıcaktı şimdi hızla elinden attı ve karşısındaki adama baktı yüzünden siyah bir duman fışkırıyordu,Harry hayal gördüğünü sanıyordu ama artan ve tüm vücudunu saran dumanın içinde beyaz birşey can çekişiyordu "ruh" olabilirmiydi.Adamın iki eli yana savrulmuştu ve eldivenleri şişiyordu,yırtılan eldivenlerden fışkıran pençeler ruh emici eline benzer bir el halini almıştı çürümüş bir el sadece kemik ve kararmış et parçası maskenin olduğu yerden garip uzun bir kafa çıkıyordu cüppesinin uçlarında biriken kara duman saçak şeklini almıştı Harry hareket etmek istiyordu ama edemiyordu sanki yere yapışmıştı.Karşısındaki adam tamamiyle gitmiş onun yerine dehşet verici bir şekilde ruh emicilere benzeyen uzun pençe şeklinde çürüyüp kararmış et ve kemikten oluşan bir çift ele sahipti normal insan bedeninin içinden çıkmaya çalışan yaratık ta ise elindeki gibi et ve kemikler mevcuttu."Aaaaaa!" adamın bedeni tamamen dumanın etkisiyle yok olmuştu Harry'nin karşısında kalan ise dumanla kaplı uzun zamandır mezarında yatan bir kadavranın canlanmış versiyonuydu.Gövdesi ve ayakları tamamen kararmış kemikten oluşuyordu,gövdesinde ise kemiklerinin dışında göğsünün içinde bir parça çürümüş et vardı.Salkım saçak bir pelerin ve salkım saçak bir kapişona sahipti karşısındaki yaratık çenesi tamamen çökmüş ve aşağıya çekilmişti insan ağzı yerine yana kıvrılan dudaklar direkman yemek borusuna bağlanıyordu.Karşısındaki yaratık ruh emici değildi ama ondan daha beterdi.Tüm ev buz tutmuşa benziyordu tavandan kar yağmaya başlamıştı."Maskenizi yerine taksam bay yaratık veya şeytan her neyseniz evimden gider misiniz acaba?" Harry çok aptalca bir soru sorduğunun farkındaydı ama başka şansıda yoktu asası hala akkor gibi sıcak ve parlak gözüküyordu hatta o kadar sıcaktı ki bulunduğu yerden buharlar çıkıyordu.Harry bir an kendinden geçtiğini hissetti kafasını yaratığa çevirince aklından tek geçen "Bu bir yaratık değil,bu bir şeytan..." Harry'nin son gördüğü de bu olmuştu.Hızla şeytandan farksız yaratığın kıvrılmış dudaklarına oradanda içine çekildiğini hissetti ve annesinin çığlığı... Ayakları yere basıyordu,bunun anlamı bir yere varmıştı ama nereye..."Potter! Gözlerini aç çabuk,yoksa yaşarken yapamadığımı sen ölünce yaparım ve seni öldürürüm!" Harry sese kulak verip gözlerini açtı "Burası... burası Esrar Dairesi" dedi Harry Sirius'un içine çekildiği kemer karşısında duruyordu.Harry süzülerek ona giderken "Çok cazip,öyle değil mi?" Harry sağ tarafında onunla beraber yol alan Sirius'u farketmişti.19 yıl önce gördüğü gibi ne hayaletti ne insandı genç ve güçlü gözüküyordu."Peh,ölümün neyi cazip,Black!" Harry bir an irkilerek diğer tarafına döndü tıslama şeklinde gelen sesin sahibi eğer yanında durmasaydı bunun o olduğuna inanmazdı "Voldemort" genç ve yakışıklıydı burnunun yerinde olan iki yarık yerine şimdi insan burnu ve insana benzeyen bir yüze sahipti.En az Sirius kadar yakışıklıydı belki de ondan daha yakışıklı "Fazla vaktimiz yok Potter,bazı gerçekleri bilmen gerekir.Seni içine alan yaratık düşündüğün gibi bir şeytandı biz onlara "Xenetor" deriz ama mugglelar karabasan demeyi tercih ederler başka isimlerlede andıkları olur.Onlar insan bedenlerinde yaşayarak güçlenirler ve bir tanesi şuan senin içinde" dedi Riddle Harry'i göstererek,Harry önce kendine sonra kemere baktı.Kemere çok yaklaşmışlardı.Harry gitgide Sirius ve Riddle gibi ne insan ne hayalet oluyordu,ortasında birşeye dönüşüyordu."Her neyse Potter dediğim gibi fazla zaman yok,şimdi kemere gelelim.Kemer ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgi,hatta kapı diyebiliriz.Senin Dumbledore ile 19 yıl önce konuştuğun yer ise ölümle yaşam arasındaki çizgiydi." Harry'e bunlar mantıksız geliyordu.Dumbledore ile konuşmasını Voldemort nasıl bilirdi ayrıca Voldemort niye Harry'e yardım ediyordu."Bunların cevabını veremem Harry ama yaşarsan eğer ölümü değil de yaşamı seçersen bulursun Potter,ayrıca sana yardım etmem dost olduğumuz anlamına gelmez,eğer Xenetor'lar kazanırsa kötülükte iyilikte yok olur ben sadece kötülüğe yardım ediyorum." Voldemort kibirli bir şekilde kafasını çevirmiş diğer tarafa bakıyordu.Harry ona acıyabilirdi mızmız bir bebeğe hatta Mızmız Myrtle'a benziyordu."Vakit yok Harry." Sirius Harry'i kollarından tutup kendine çevirmişti."Yaşamak mı istiyorsun,bize katılmak mı? Kesin bir cevap vermen gerekir tereddütte kalırsan bu şekilde burada kalırsın bedenini o yaratık kullanamaz ama sen bedenine dönemezsin ne ölürsün ne yaşarsın, şimdi cevap ver!" Harry ne cevap vereceğini biliyordu.Dünya'nın kurtuluşu yine kendi ellerindeydi."Yaşamak istiyorum!" Harry ağzından dökülen son harflerle olduğu yerde kaldı.Acaba tereddüt mü etmişti,zihni temiz değil miydi "Hepimiz sana güveniyoruz Harry,bedenine dön ve o yaratığı umudunla,inancınla yok et! ve bu arada Remus ve Tonks,Teddy'e diyorlarki her akşam gece yarılarına kadar mezarlarının başında kalmasın,biraz yanlız kalmak istiyorlarmış ve Alastor'da sana sesleniyor Harry,senden Matthew Bones'u iyi takip etmeni istiyor,işten kaytarıyormuş disiplin herşeymiş!" Sirius bunu söylerken gözlerini yana devirmişti.Şimdi Voldemort'ta Sirius'da kemerin önünde duruyorlardı."Tüm çapulcular ise diyorki;Asanı çapulcu haritasına koy ve "Ikoriamus Muziplik!" de.Bu sayede çapulcu haritasının gizli sırlarını gör.Diğerleri ise oğluna isimlerini verdiğin için çok mutlu Fred..." dedi ve güldü "Fred ise sanırım öbür taraftaki kızlardan birini tavlamaya çalışıyordu en son" dedi ve gülümsedi Voldemort'un aksine "Yeter bu kadar çocuk bence dönsün biz de kemere girelim" dedi Voldemort ve Harry'e el salladı "Hoşçakal Harry Potter! Kötülüğün pardon Dünya'nın umudu sensin" dedi ve gülümsemeye yakın bir ifadeyle Sirius'la beraber kemere girdiler.Kemer bir anda o kadar parlak bir hal almıştı ki Harry içindeki mutlulukla "Yaşamak istiyorum!" dedi, bir anda kemerden müthiş bir ışık patlaması yayıldı ve Harry geriye doğru uçtuğunu hissetti.Çok uzaklarda kemer görünmeyince etraf karardı ve uğultular dindi.
Harry uyandığında yerin halâ buz tutmuş olduğunu farketti gözlerini açtığında gözlükleri uzaktaydı.Bulanık bir şekilde üstündeki yaratığı görebiliyordu.Sol elini kaldırdı ve "Xenetor,sana bedenimi bırakmanı ve sonsuz ateşin içinde yanmanı emrediyorum,yok ol!" Harry birazda oılsa Hermonie'den özentilik yapmıştı.Ama işe yarıyordu,korkunç yaratık alevler içinde yanarak yok olmuştu.Zaten Harry'nin son gördüğü alevler içinde yanan Xenetor,son duyduğu ise kafasınnı yere çarpmasıyla çıkan "Pat!" sesiydi.Yine o boşluktaydı.
Uyandığının bilincindeydi Harry ama neredeydi."Harry iyi misin?" Harry gözlerini daha net açtığında turuncu parlak saçlarıyla Ginny'nin başında durduğunu gördü.Hafif doğrularak etrafına baktı St Mungo'daydı.Teddy,Kreacher,Hermonie,baş ucundaki Ginny,yanındaki yatakta yatmış bir şekilde Harry'e bakarak sırıtan Ron ve ayakta Dumbledore'un Riddle'ı almaya gittiği zamanki haline aşırı benzeyen ama gözlüklü ve düz bir buruna sahip olan daha genç gözüken garip bir adam... "Harry,onu kim öldürdü?" Ginny dehşet verici bir biçimde Harry'e bakıyordu.
"Kimi kim öldürdü Ginny?"
"Lucius Malfoy,Harry evde bulduk ve ..." gerisini söyleyemiyordu boğazına bir düğüm takılmıştı sanki "...ve idam edilmiş" Hermonie zor da olsa söyleyebilmişti.Artık Harry büyük bir maceranın içinde olduğunu biliyordu.Hem de Voldemort'tan daha tehlikeli bir macera...

-To Be Contiuned-

Bir Sonra ki Bölüm:Saklanmış Büyücü

Not:Yorum yazmayı lütfen esirgemeyin iyi veya kötü

Her zamanki gibi süpersin can'ım

çok güzel olmuş yine

teşekkür ederim her ikinize de sağolun sizlerden cesaret alıyorum.

Sen bunları 21 bölüm yap Rowling'e gönder sekizinci kitabı okuruz sayende

Çok güzel, süper, ellerine sağlık Oley

Yorumlara buradan devam edin

https://sanal-sihir-alemi.yetkin-forum.com/hayran-hikayeleri-f157/xenetorium-1bolumden-itibaren-yeni-yeni-bolum-yaryn-t1852.htm