Gabriel Valéria Florian

Tesadüf Mucizesi

Gabriel yorgun ve uykulu bir şekilde uçaktan inmişti. Büyükannesinin evinden dönüyordu. Ona çok bağlıydı ve tatilini onun yanında geçirmek için İrlanda'ya gitmişti.

İrlanda en sevdiği ülkelerden biriydi. Oranın insanlarını benimsemişti. Akrabalarının çoğu orada yaşarlardı. Fakat babası, içkiyi fazla kaçıran amcası ve çocuğu öldükten sonra akıl hastanesine yatırılan halası yüzünden oraya gitmek istemezdi. Ama Gabriel'in orada tatil yapma istediğinin en doğal hakkı olduğunu düşünürdü. Gabriel her sene oraya gider, akrabalarını görür ve oradaki arkadaşlarıyla vakit geçirirdi. Neredeyse her gece barlar sokağına gidip İrlanda'nın kendine has bira ve viskilerini, arkadaşlarıyla vakit geçirerek tadardı. İrlanda sokakları bazen ona korkutucu da gelirdi. Çünkü o kadar fakir bir ülkeydi ki yürürken etrafındaki insanları gördüğünde, içini bir hüzün kaplardı. Yolda dilenen kadınlar, ayağında ayakkabı dahi olmayan küçük çocuklar ya da yolda bayılmış ve ölmek üzere olan yaşlılar...

Gabriel siyah boyalı saçları ve mavi gözleri olan bir kızdı. O gün siyah çorap, bej renginde uzun kalın topuklu kısa botları vardı. Mini kareli etek, mor uzun kollu bir badi ve üzerine mavi renkte kot ceket giymişti. Gitar çalıyordu ve bir grubu vardı. Ara sıra küçük yerlerde konserler veriyorlardı.Artık Fransa'daydı ve metroya binmek için yürümeye başladı.

Oliver sarı uzun saçları olan açık kahve rengi gözlü bir çocuktu. Krem renginde bir kapri ve üzerine lavicert bir tşört giymişti. Siyah spor ayakkabıları ve bıynunda bir de fotoğraf makinası vardı. Fotoğraf çekmek hobisiydi. Bazen fotoğraf sergisi açıyordu. Gabriel'i takip etti ve fotoğraflarını çekmeye başladı. Çoğu kez yoldaki insanların fotoğraflarını yine aynı şekilde gizlice çekerdi. Ama Gabriel'in fotoğraflarını çekerken farklı şeyler hissediyor gibiydi. Fakat Gabriel, Oliver'dan habersiz yürümeye devam ediyordu...

Gabriel çantasından mp3nü buldu ve kulağına takıp dinlemeye başlamıştı. Oliver o çantasına uzanırken bir poz daha çekti ve gülümsedi kendi kendine...Gabriel metroya binmişti. Tam hareket ederken Oliver yetişti ve Gabriel'in yanında oturan yaşlı kadının yanına oturdu. Gabriel'le tanışmak istiyordu ama nasıl tanışacağına dair hala bir fikri yoktu... Gabriel ineceği durağa gelmiş ve ayağa kalkmıştı. Metro çok kalabalıktı ve Gabriel kalktığı anda Oliver onu gözden kaybetmişti...

Gabriel eve gelmişti. Annesi mutfakta Gabriel'in en sevdiği çikolatalı pastayı yapıyordu. Babası ise her zamanki gibi gazetesini okuyordu. Gabriel ses çıkarmadan anahtarıyla eve girdi ve ilk olarak babasının yanına salona gitti. Arkasından sesizce yaklaşıp yanağına bir öpücük kondurdu. Babası şaşkın bir surat ifadesiyle gülümseyerek kızına bakıyordu:

_Ah Gabriel!!!

Dedi ve Gabriel birden babasının sözünü keserek:

_Şşşttt... Annemin duymasını istemiyorum. Ona da sürpriz olcak...

Dedi fısıldayarak ve babası arkasında, sesizce mutfağa doğru gitti. Kapının aralığından baktığında annesi dolaptan malzemeler çıkarıyordu. Gabriel küçükken hep çikolata sosunu kaçırır ve annesi onu yakalayana kadar ağzına sıkıp o güzel tadın keyfini çıkarırdı. Çikolata sosunun tezgahın üstünde olduğunu farketti ve annesi buzdolabından malzemeleri alırken sesizce yaklaştı ve sosu alıp mutfağın kapısının arkasına saklandı. Annesi geri dönüp malzemeleri tezgaha koyarken birden durdu ve yüzünü buruşturdu. Sonra kapıya doğru ilerleyip Mr. Florian'a sosu alıp almadığını sormaya giderken, o bir kaç saniyede Gabriel sosu bir kaç kere sıkmış ve yüzüne bulaştırmıştı-küçükken olduğu gibi- Annesi tam kapının diğer tarafındayken birden çıktı ve gülümseyerek:

_Bunu mu arıyordun annecim?

Dedi. Mrs. Florian bir sevinç çığlığı atarak Gabriel'e sarıldı ve çikolata soslu suratını öptü. Mr. Florian da gelmiş onları gülümseyerek izliyordu:

_Seni gerçekten özledik Gabriel.............


1 AY SONRA

Gabriel Grup arkadaşlarıyla buluşmak için klübe gidiyordu. Orada prova yapmaları gerekiyordu, çünkü bu akşam bir açılışta çalacaklardı. Siyah ve kenarları fosforlu mor olan elektro gitarını sırtına takmış ve anfisini alıp evden çıkmıştı.
Prova süper geçiyordu. My Chemical Romance, Iron maiden, Blink 182 ve Placebo'dan parçalar çalacaklardı. Çok güzel bir konser vermelilerdi. Çünkü bu akşam orada ünlü iş adamları, yazarlar, şairler, bir kaç oyuncu, gazeteciler vs....olcaktı. Ve basın yayın dünyasından onları da çekicek olan kameralar...

Grup artık hazırdı. Bu grup kurulalı yaklaşık dört sene olmuştu. Gabriel ondört yaşındayken kurmuştu grubu. Grup adı 'Purple Wind' idi. İki gitarist, bir baterist, bir orkçu ve bir de solisti vardı. Kendilerine güveniyorlar ve bu geceki konserin iyi geçiceğine inanıyorlardı.

Parti başlamıştı. Büyük bir otalin yine büyük bir salonunda yapılıyordu. Beyaz gömlek ve siyah ceketli garsonlar davetlilerin arasında dolaşıp kanepe dağıtıyorlardı.Grup sahneye çıkmak üzereydi. Kuliste son hazırlıklarını yapmışlar ve heyecanla grup isminin seslendirilmesini bekliyorlardı. Sunucu:

_İşte beklediğiniz eğlence.... Karşınızda 'Purle Wind'......!!!

Dedi ve Gabriel en önde:

_Haydi çocuklar!!

Dedi ve sahneye doğru girdi ve diğerleri... Yerlerini alıp başladılar. İlk şarkıları My Chemical Romance- Helena'ydı. Şarkı bittiğinde salon alkış seslerinden yıkılıyordu ve grup üyelerinin yüzlerinde mutluluklarını ifade eden tebessüm okunabiliyordu. Bir kaç parçadan sonra son parçaları olan Blink 182'den What's My Age Again sölemişler ve şarkı sonunda sahneye özel ışıklar verilmişti. Şarkının bittiği anda Gabriel Yüzünde kuvvetli bir flaş patlamasıyla irkildi. Evet hatırlamıştı. Yolculuktaki çocuktu bu. Oliver...

Farkında olmadan gülümsedi gözlerinin içine bakarak Oliver'ın. Sonra grup tekrar kulise girdi ve güzel bir uyku için eşyalarını toplayıp herkesin metroya yetişmesi gerekiyordu. Grup üyelerinin çoğu hazırlanıp çıkmıştı. Diğer gitarist olan Eric ve Gabriel kalmıştı. Eric:

_Gabriel ben çıkıyorum. İstersen seni bırakabilirim?

Dedi. Ama Gabriel bunun gerek olmadığını düşünerek:

_Saol Eric. Ama kendim gidebilirim...

Dedi mütevazi bir şekilde... Eric çıktı ve Gabriel eşyalarını toplarken kapının çalındığını duydu.Birden duraksadı ve:

_Girebilirsiniz!

Dedi. Karşısında siyah bir tşört ve kareli bir pantolon giymiş, saçlarını kestirmiş ama hala aynı tatlığı olan Oliver'ı gördü.

_Sen...! Benim yüzüme o flaşı patlatan fotoğrafçı... Sanırım yolculukta da görmüştüm seni. Metroda ve uçakta?

Oliver gülümsedi. Onun bunları hatırladığına hem şaşırmış hem de sevinmişti. Bu onun için bir işaret olabilirdi:

_Evet, bu söylediklerinin hepsi benim...!

Dedi gülerek ve Gabriel'in gülmesini sağlayarak..Gabriel:

_Bunların yanında adını da bilmemin bir sakıncası varmı sence?

_Oliver...

_Ben de Gabriel... Memnun oldum..

Dedi elini uzatarak. Tokalaşmadan sonra biraz daha sohbet ettiler. Gabriel bu arada eşyalarını toplamıştı ve:

_Artık gitmeliyim. Belki birgün tekrar karşılaşırız...

Dedi gülerek. Oliver da gülğmsemişti onun bu sözüne:

_Belki

Dedi...

Gabriel Oliver'dan hoşlanmıştı.


1 SENE SONRA

Gabriel saçlarına sarıya boyatmış ve uzatmıştı. Hala güzeldi...

Oliver pek değişmemişti. Hala tatlıydı...

Onlar birbirlerini seviyorlardı. Ama izlerini kaybetmişlerdi.İkiside mutsuzdu ve hayatlarında kimse yoktu. Onlar hala o günlerin büyüsünü unutamamışlardı...

Oliver Gabriel'i çektiği fotoğrafları almış ve Clair Gölüne doğru yürümeye başlamıştı. Gabriel'i unutamamış ve daha fazla üzülmemek için onun fotoğraflarını göle atmaya gidiyordu. En azından yüzünü unutursa onu unutmasının daha kolay olacağını düşünmüştü. Gölün üzerindeki köprüye doğru yürümeye başladı.

Gabriel ise tek başına yürüyüşe çıkmıştı. Mp3 kulağında yavaş yavaş dalmış bir şekilde yürüyordu. Göle doğru...

Güneş batmak üzereydi. Gölün etrafında birçok insan vardı. Gabriel adeta onların arasında kaybolmuş gibiydi....

Oliver köprüye çıktı ve fotoğrafları teker teker göle fırlatmaya başladı. Hepsi ıslanmış ve gölün akışına doğru yol bulmuşlardı. Oliver'in gözlerinden bir damla yaş aktı...

Fotoğraflardan biri kayanın birine çarpıp kıyıya sürüklenmeye başladı. Bu fotoğraf Oliver'ın Yolculuktan sonra çektiği-Gabriel çantasından mp3nü alırken- fotoğraftı...

Gabriel gölün kenarına oturmuş ve Blink 182'den Whats My Age Again şarkısını dinliyordu yine... O akşam-partide- çaldıkları son parçaydı ve herkes çok beğenmişti...
Gabriel suda birşey farketti.Sonra eline aldı ve ters çevirdi. Gözlerinden Bir damla gözyaşı düşmüştü ıslak fotoğrafın üstüne. Biliyordu... Oliver da onu seviyor ve şuan yakınlarda bir yerlerdeydi. Hemen ayağa kalktı ve köprüde Oliver'ı son bir fotoğrafı atacakken gördü. Yükses sesle bağırdı:

_Oliiiivveeeerrrr!!!

Oliver, fotoğraf elinde, bir anda durdu ve sesin geldiği tarafa baktı. Gözlerine inanmakta güçlük çekse de koşarak köprüden indi ve Gabriel'e doğru koşmaya başladı....

Gabriel'in yanına geldi ve ikisi birden hızlıca yaklaşarak sarıldılar... Oliver'ın elindeki son fotoğrafı farketti Gabriel. Gülümseyerek eline aldı ve baktı...

Bu, o gece çekilen son şarkıdan sonraki fotoğraftı. Gabriel tekrar gülümsedi Oliver'ın gözlerinin içine bakarak. Oliver:

_Seni seviyorum...!

Dedi ve Gabriel'i öptü...

Betimleme güzel ,
uzunluk güzel ,
Konu güzel ,
Alttan tire değil de konuşma çizgisi kullanmalısın ,
Renkler daha iyi olabilir ...

&95