Rainbow Cafe

Konu: Rainbow Cafe Paz Nis. 27, 2008 8:57 pm

Rp İn..

Konu: Geri: Rainbow Cafe Salı Mayıs 20, 2008 9:53 am

Tonks işi çıktığı için az önce Keira'nın yanından ayrılmıştı.. Keira odada yanlız başına kalmıştı.. Tonks ile konuşmayı seviyordu Keira.. Tonks, onu o olduğu için benimsiyordu.. Keira'nında arkadaşlarından tek beklentisi buydu zaten, onu o olduğu için sevmeleri..

Tonks ile sohbet etmelerine rağmen Keira'nın aklı hala bankada olan olaylarda kalmıştı.. Nasıl aklından çıkarabilirdi ki?.. Annesi nerdeyse ilk defa böylesine içten sarılmıştı ona.. Babası ise her zaman olduğu gibi garip garip olayı seyretmişti.. Büyük bir ihtimal Keira gidince babası annesine kızmıştı..

Keira'nın babası yetiştirilme tarzı yüzünden çok samimi olduğu insanlarla bile arasında bir boşluk bırakırdı.. Ne yazıkki Keira'nın da böyle bir huyu vardı.. İnsanlara samimi olsa bile insanların onu üzebileceğini düşünüp hareketlerini ona göre düzenlerdi..

Keira oturmaktan çok sıkılmıştı.. Oturduğu yerden kalkıp göl manzaralı pencerenin kenarına doğru ilerledi.. Nedense göle baktığında aklına hep Paul geliyordu.. Acaba Paul şimdi ne yapıyordu?.. Keira onun yanında olmak için herşeyini verebilirdi.. Zaten bu aralar çok birlikte olamıyorlardı.. Okullar açıldığı için gerek Paul'ün gerekse Keira'nın işleri çok yoğundu..

Acaba evlenince birbirlerini eskisi kadar sevebilecekler miydi?.. Keira evliliğin aşkı gerçekte öldürdüğünü düşünüyordu.. Diğer arkadaşlarının bu konuda söyledikleri onun kafasını iyice karıştırmıştı.. Çok byük bir aşk ile evlenip büyük kavgalarla ayrılan o kadar çok insan tanıyordu ki.. Keira Paul ile onlar gibi olmak istemiyordu.. Zaten öyle olacaklarına da inanmıyordu.. Sonuçta Keira Paul'ü diğerlerinden çok farklı olduğu için seçmişti..

Bu düşüncelerle kafasının içinde resmen boğuşurken kapı çalmıştı.. Keira ciddi bir ses tonuyla

"Buyrun.."

Gelen kişi annesiydi.. Ağlamış ve üzgün görünüyordu.. Keira annesini öyle görünce hemencecik oturduğu yerden kalktı ve annesinin yanına doğru ilerledi

"Anne beni korkutmada anlat neler oldu sana böyle?.. Neden ağladın?.."

Keira neden olduğunu tahmin edebiliyordu aslında.. Babasıydı gene problem başka kim olabilirdi ki?..

"Baban.. Babanla kavga ettik Keira.. O gün sen gittikten sonra apar topar malikaneye gittik.. Gider gitmez bağırmaya çağırmaya başladı.. Jack babanı zar zor sakinleştirdi.. Bende yanına geldim.."

"İnanmıyorum ya.. Bu kadar acımasız olabildiğine inanamıyorum.. Sen benim annemsin bana sarılmak beni kollamak senin en büyük hakkın.. Babam buna nasıl karışabilir?.. Anneciğim herşeye rağmen kendini benim için üzmene izin veremem.. Seni üzgün görünce dünyam başıma yıkılıyor.."

"Baban ile yaşadığım problemi en kısa sürede halledeceğim.. Şimdi gitmem gerek bilirsin Jack merak etmiştir.. Seni seviyorum.."

Keira hiçbirşey söyleyemeden annesi gitmişti.. Odanın kasvetli havası Keira'yı çok bunaltmıştı.. Çantasını aldı ve Londra'ya gitmek üzere o iğrenç sıkışma anını hissederek gözden kayboldu.. Londra bugün çok kalabalık değildi.. Hava sıcak olduğu için olsa gerek.. Keira Rainbow Cafe'ye gelmişti.. Her zamanki masası doluydu.. Bozuntuya vermeden başka boş bir masaya oturdu.. Bir bardak soğuk portakal suyu siparişi verdi.. Çevresindeki insanları izlerken içeri birisi girmişti.. Bu Orlandoydu.. Keira onu görünce ne yapacağını bilemedi.. Ona görünmemek için kafasını yana doğru çevirdi.. Artık çok geçti, yakalanmıştı.. Onu gören Orlando hızlıca Keira'nın oturduğu masaya doğru geldi ve Keira'nın karşısına bir sandalye çekip karşısına oturdu..

Orlando Keira'nın yıllar önce seherbaz olmak uğruna onu terkeden eski sevgilisiydi.. Uzun bir süre sessizlik olmuştu.. Sessizliği Orlando bozmuştu..

"Bütün gün boyunca böyle seni mi izleyeceğim?.. Benim bir şikayetim yok.. Senin için geri döndüm.. Seni unutmadım, unutamadım.."

Olayları engelleyemiyordu Keira.. Kendini gerçekten çok kötü hissediyordu.. Nezaketen olsun konuşmaya başladı..

“Geri döndün ama geç oldu.. 3 sene boyunca senin için ağlayacağımı mı düşündün?..”

“Seni bıraktım tamam kabul ediyorum ama sensiz neler hissettim biliyor musun?.. Sensizlik nedir öğrendim bu 3 yılda.. Aklımdan çıkmadın 1 saniye bile.. Şimdi senin için buradayım, kaldığımız yerden devam edelim..”

Orlando sözleri bittikten sonra Keira’nın ellerinden tutmuştu.. Keira elini büyük bir sinirle çekti ve konuşmaya başladı…

"Devam mı edelim?.. Senin arkadandan bir yıl ağladım.. O bir yıl resmen on yıl yaşlandım.. Sonraki iki yıl ne yaptım biliyor musun?.. Beni daha çok hakeden biriyle tanıştım.. Bu cuma evleniyorum.."

"Bu kadar çabuk unutamazsın, sende gayet iyi biliyorsun.. Evlenmene izin vermem.. Beni hala eskisi gibi seviyorsun.. Benim tanıdığım Keira bu kadar çabuk vazgeçmez.."

"Senin tanıdığın Keira 2 yıl önce ona yapılan ihanete dayanamayıp öldü.. Yerine ben geldim.. Artık mantıksız aşık değilim.. Körü körüne sevmiyorum.. Artık yaptığım herşeyin bir mantığı var.. Orlando beni hala seviyor musun?.."

"İlk günkü gibi.."

"O zaman bırakta mutlu oluyum.. Senin için yeterince ağladım, yeterice üzüldüm.. Artık güzel bir yuva kurmak istiyorum.."

"Gerçekten istemiyorum diyosan giderim.. Uzaktan da olsa hala seni severim.."

"Orlando.. Yaşadıklarımız gerçekten harika şeylerdi.. Ama ben şimdi Paul'e deliler gibi aşığım.. Sensiz yaşamayı öğrendim ama ben onsuz yaşayamam.."

"Peki o zaman.. Size mutluluklar dilerim.. Umarım hayatının en mutlu günlerini yaşarsın.."

Orlando gitmişti... İyi karşılamıştı olayları.. Keira bir bardak ateş viskisi sipariş etti.. Birkaç dakikaya gelmişti içkisi.. Bir yandan içiyordu bir yandan da az önce yaşadıklarını düşünüyordu.. Paul'e ihanet etmemişti ama kendini ihanet etmiş gibi hissediyordu....

Rp Out:Rp seviyesi iyi olan bir kişi gelebilir..