Dumbledore'un Ordusu Alımları

Ad:
Soyad:
Yaş:
Bina:
Savaş Tarafı:
Asası:
Asanın En İyi Yaptığı Büyü:
Örnek Rp (En az 5 satır):

Bunları doldurun ve buraya gönderin...

Ad: Mary Kate Ashley
Soyad: Olsen
Yaş: 11
Bina: Gryffindor
Savaş Tarafı: Zümrüdü Anka Yoldaşlığı
Asası: Cesaretin Gücü
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Lumos, Nox
Örnek Rp (En az 5 satır):
Mary Kate Pröfesöre teşekkür ettikten sonra odasından çıkmış ve doğruca KSKS sınıfına gelmişti. Ön sıralardan birine oturdu ve eşyalarını yerleştirdikten sonra profesörü bekledi. Zaten oda hemen geldi sınıfa gelmişti. Çok heycanlıydı. Çünkü KSKS dersi bir cadının ya da büyücünün bilmesi gereken en önemli dersti Mary Kate göre. O sırada profesör konuşmaya başladı Mary Kate'te düşüncelerinde sıyrılıp onu dinlemeye başladı.

Profesör Ceza:
Evet buraya karanlık sanatlara karşı savunma öğrenmeye geldik.İlk önce küçük büyülerle başlicaz sonradan zor büyülere başlicaz.Dersimiz karanlık sanatlara karşı savunma olduğu için savunma büyüsüyle başlamyı uygun gördüm.İlk büyümüz silahsızlandırma büyüsü.Bu büyü küçük bir büyü gibi görünse de çok işe yarayacak bir büyüdür.Önce ben yapcam sonra siz yapacaksınız. dedi.

Ardından da bir heykelin eline bir asa sıkıtırdı ve EXPELLİARMUS diye bağırdı.Heykelin elindeki asa bir anda havaya fırlamıştı ve profesör havaya fırlayan asayı atik davranarak yakalamıştı.

Profesör daha sonra bizlerden bu büyüyü yapmamızı istedi. Tabiki ilk başlarda pek çok öğrenci bu büyüyü başaramamıştı. Mary'de bu başaramayanlar arasındaydı. Profesörün gelip yardım etmesiyle aslında savunma büyüsünün gerçekten çokta zor olmadığını farketti. EXPELLİARMUS sözcüğünü ağzından doğru bir telafuzla çıkardığında önündeki heykelin asası bir anda havalanmıştı.Profesöre yardımlarından dolayı teşekkür etti ve heykel üzerinde biraz daha alıştırma yaptı. Artık her seferinde asa odanın bir başka köşesine doğru havalanıyordu.

Sınıftaki diğer öğrencilerde savunma büyüsünü doğru ir şekilde yapmaya başladıktan sonra Profesör:

Ders bitmiştir. dedi.

Mary Kate'te eşyalarını sırasından aldı ve sınıftan diğer öğrencilerle birlikte ayrıldı. Sınıftan çıkarken bu dersin çok zevkli geçeceğini düşündüğü için yüzünde bir gülümseme vardı.

alındın

Mary Kate rplerinde rica etsem de daha az göz alıcı renkler kullanır mısın

Ad: Nick
Soyad: James
Yaş: 14
Bina:
Savaş Tarafı: Zümrüdüanka Yoldaşlığı
Asası: Ankanın Alevi
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Expelliarmus
Örnek Rp (En az 5 satır):

Sevgi söz konusuydu... Evet gerçekten onu kurtarması gerekiyorrdu, sağına döndü, orada sarı saçlı, mavi gözlü bir kız duruyordu... Evet üstü püstü yırtık, suratı simsiyahtı, sanki yere düşecek gibiydi. Tekrar baktı, kız ona sanki "Çağresizim" diye bağırıyordu...

Ashley!

Asley ayakta duramıyordu, yere düştü, bedeni sabit depğildi artık, yer çekimine ayak uydurmuştu. Vücudu tam bir et parçası olarak orada öylece duruyordu...

alındın

Hermione
Granger
[rp]=11
GRYFFİNDOR
-ZAY-
~Kalp Çakrası~
İncendio


Gün ışığı odayı dolduruyordu. Güneşim odada yavaşça ilerlerken ilk önce perdenin önündeki çalışma odasını, dört direkli yatağı ardından kabarık kahverengi saçları yastığına dökülmüş, yorganı ayaklarına dolanmış yatan Hermione'nin yüzünde gezindi. Hermione günışığının gözüne zorla girmesine daha fazla karşı koyamayarak oflaya poflaya gözlerini açtı. "Ya, kim açtı perdeleri?" derken sesi uyku mahmurluğuyla kısık çıktı. Kafasını yataktan çıkarıp etrafına bakındı. Yatakhanedeki tüm kızlar mışıl mışıl uyuyordu. "Aman ne güzel, biri gelip perdemi açıyor ve şimdi de herkes uyuyor. Öff uykum filan kalmadı..." diye homurdana hımurdana yatakta kalkıp oturdu. Ayağına dolanmış yorganı sıyırmaya çalışırken sinirleri daha da yükseldi. "Öf yaa, sende birgün ayağıma dolanmasan olmaz..." derken diğerleri de kalksın diye sesini yüksek tutuyordu. Başını tekrar yatağından dışarı uzattı ve karşıdaki yatağa baktı. "O hoo, Mary Kate bile horul horul uyuyor ... Saat kaç ki?"
Satin kaç olduğunu merak etmek sonunda aklına gelebilmişti. Dakikalardır debelendiği yorgandan sonunda kurtuldu ve özgürlüğün verdiği enerjiyle giyinip Ortak Salona indi. Merdivenlerde içinden "Ortak Salondaki koca antika saatten zamana bakabilirim heralde." diye geçirdi. Geçen günlerde kordonunu kopardığı saati Göl'e düşmüş ve artık hiç işlemez hale gelmişti. Merdivenlerden indi ve Ortak Salondaki saati görünce "NE? Bu saat yanlış mı? Ben sabahın beşinde mi kalktım?" inanmakta güçlük çekiyordu çünkü Hermione için bu saat üçüncü uykusunun en derin yeri olurdu her zaman. Şimdi uykusu da kaçmıştı. Gidip çantasından Biçim Değiştirme Dersi kitabını aldı. Tekrar aşağı inip şöminenin dibindeki herzamanki yumuşak ve göçük koltuğuna oturup kitabı okumaya başladı. Bugünün ilk dersi Biçim Değiştirme olduğu için Hermione derse hazırlıklı gitmek istiyordu.

Aradan ne kadar vakit geçti hiç bilmiyordu.Yukarıdan kızların gülüşme sesleri dikkatini dağıttı. Dönüp saate baktığında saatin yedi buçuğa yaklaştığını gördü. Ayağa kalkıp gerildi ve kitabını çantasına koyduğu gibi dışarı açılan delikten dışarı çıktı. İçinden "Şimdi güzel bir kahvaltı iyi gider." diye geçiriyordu.

alındın ( bu arada rp'in çok güzel )

Ad: Claire
Soyad: Weasley
Yaş: 17
Bina: Ravenclaw
Savaş Tarafı: Z.A.Y
Asası: Olliverder amca asamı daha vermedi (hedi versin ama artııık) :62:
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Kesin var bi tane ama daha bilmiyorum :tongue:
Örnek Rp :

Claire Zihinbend dersinde kendini fazla zorlamıştı. Biraz dinlenmek ve rahatlamak için bahçeye çıkmak
istiyordu. Yanında kimsenin gelmesini istememişti "Belki biraz sohbet başımın ağrısına iyi gelir"
diye düşündü önce. Ama son gelişen olaylar hiç iyi olmadığı için ne kadar iyi şeyler konuşup rahatlayabileceğini düşündü ve şansının sıfır olduğunu anladı. Dersten çıkan öğrenciler çimlerin üzerine oturmuş kimi sohbet ediyor kimi ise bir sonraki derse hazırlık yapıyordu. Biraz ilerledi ve öğrencilerin az
olduğu boş bir alana varınca çantasını çıkarıp yere koydu, hemen yanına da kendisi oturdu. Kafasını etrafta gezdirip kimler var kimler yok diye gezdirdi. Tek başına oturan sadece kendisi vardı, yalnız gelmeyi kendisi istemişti ama yinede içi burkuldu. Yersiz bir kırılganlık ve alınganlık üzerindeydi anlaşılan. Tam tekrar gitmek için çantasına hamle edecekken tanıdık bir sesle elini geri çekti kafasını sesin geldiği yöne çevirdi.

O sesin sahibi Hermione'ydi. Deminki kırgınlıktan eser yoktu şimdi. Hermione'nin yüzündeki mutluluk ifadesine bakılırsa Claire'yi merak etmişti ve onu bulduğuna seviniyordu. Hızla yanına gelen Hermione'ye
minnetle baktı. Yüzünde kocaman gülümsemesi, elinde sımsıkı sarıldığı kitaplarıyla kabarık saçları arkasından savrularak dahada yaklaştı Hermione ve gelip Claire'in başında durduğu zaman Claire "Merhaba Hermione" diyerek koca gülümsemesini ona iade etti. Hermione'nin de oturması için yanındaki çantayı yakalayıp savururcasına arkaya koydu "Otursana" Hermione'nin neden teklif gelmeden oturmadığını merak etti ama aklına hemen zihinbend dersinden sonra ona yalnız kalmak istediğini söylediği geldi. Yanaklarının kızardığını hissetti. Utançtan mı pişmanlıktan mı olduğunu kendiside bilmiyordu. Özür dilemek istiyordu ama onunla daha önemli bir konu hakkında konuşmak istiyordu. Eğer şimdi özür dilerse bu konu uzayıp gidecek ayrıca Hermione'ye yine kurtulma fırsatı doğacaktı. Bunu kesinlikle istemeyen Claire Hermione'ye fırsat vermeden hemen
konuya daldı. "İyiki geldin Hermione seninle birşey konuşmak istiyordum. Son yaşanan olayları biliyorsun onun için lütfen bu sefer kaçma" Hermione Claire'nin ne demek istediğini çok iyi anlamış olacak ki yüzündeki koca gülümseme siliniverdi ama yinede gözleri parlıyordu. Bu konuyu onunda konuşmak istediğinden adı gibi emindi Claire. Yinede cesaret verircesine gülümseyerek göz kırptı ona. Bütün söyleyecekleri aklından birbir geçiyor bir oraya bir buraya uçuşuyordu. Nasıl başlaması gerektiğini hangi kelimeleri seçmesi gerektiğini seçemiyordu. Hermione'ye baktı yardım istercesine.

Claire dudağındaki bütün derileri soymadan beklediği yardım gerdi. Kendisinin ne kadar yardıma ihtiyacı varsa Hermione'nin de vardı. Pür dikkat onu dinliyor bir yandan da çözüm yolları arıyordu, kafasının içinde harıl harıl birşeyler hareket ediyordu. Claire gözlerini Hermione'nin gözlerine dikti ve tek bir kelimesini kaçırmadan dinledi onu. "Biliyosun, o okul gezisinden sonra Jack'i hiç görmedim" diyordu baktığı gözlerin sahibi. Ama birşey oldu galiba Hermione ağzındaki baklayı çıkaracaktı. Çünkü gözlerini kaçırmış yerden bir çöp alıp toprağı eşelemeye başlamıştı. "ve o mektupları- Claire o mektuplar aşkla dolu. Evet bende öyle hissediyordum, yani o zaman öyle olduğunu sanıyordum. Ama dün gece
bişeyler oldu Claire, Savaş Alanı'na gitmeden önce birşeyler oldu..." dedikten sonra Claire minik gülümsemesini saklayamadı. "Aptal o şeyler savaş alanına gitmeden önce değil Ron'u tanıdığından beri var" diye geçirdi içinden ve Hermione güldüğünü farketmesin diye başını eğdi . Yanlış anlaşılıp Hermione'nin yeniden konuyu kapatıp bu işin uzamasına neden olacağından korkuyordu. Hemen kafasındaki çarkları yeniden faaliyete geçirdi ve Claire'nin aklına muhteşem bir fikir geldi, yeniden doğmuştu adeta. Canlandığını hissetti ama bu fikri Hermione'ye söylemeye korkuyordu. Biliyordu ki Hermione okul kurallarını çiğnemekten nefret ederdi "Of Claire ne ödleksin. O Ron için bunu yapmaya hazır." Kafasının içinde kendi kendine konuşmaya devam ederken Hermione'nin sesini duydu "Nee, ne- N'oldu?" ve hemen başını kaldırıp baktığında Hermione'nin meraklı bakışlarını üzerinde buldu. Biraz tereddütle lafına başladı. "Aslında bir fikrim var." Bunu duyan Hermione rahatlamış göründü ve bundan cesaret kazanan Claire lafına devam etti. "Neden Jack'le konuşmuyorsun. Herşeyi anlatmana gerek yok... Yanii artık bitir bu işi. Her zaman mantığın doğrultusunda gitmek zorunda değilsin" Hermione tedirginlikle ağzını açtı tam konuşacakti ki "Biliyorum Hermione bunun için okul dışına çıkman gerekiyor ama söyle bana konuşmak istiyor musun?". Tam da beklediği gibi Hermione'nin evet anlamında başını salladığını görünce "İşte benim Hermione'm" dedi ve ardından sıcak bir gülümseme kapladı yüzünü. Birkaç saniye sonra ise bu sıcak gülümseme yerini hınzır bir sırıtışa bıraktı. Etrafına bakındı ve kimsenin olmadığını görünce rahatlayarak "Gizli bir geçit biliyorum Hermione" dedi. Hermione'nin yüz ifadesine baktı tedirginlikle karışık bir merak vardı. Hermione'nin kocaman açılmış gözlerine baktı ve "Merak etmee. Savaşın yankıları devam ediyor. Kimsenin ruhu duymaz. Sen sadece bana güven." Son cümlesini desteklemek için göz kırpıp Hermione'nin herşeyi idrak etmesini beklemeye başladı.

Ad: Claire
Soyad: Weasley
Yaş: 17
Bina: Ravenclaw
Savaş Tarafı: Z.A.Y
Asası: Zekanın Gücü
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Expecto Patronum
Örnek Rp :

Claire Zihinbend dersinde kendini fazla zorlamıştı. Biraz dinlenmek ve rahatlamak için bahçeye çıkmak
istiyordu. Yanında kimsenin gelmesini istememişti "Belki biraz sohbet başımın ağrısına iyi gelir"
diye düşündü önce. Ama son gelişen olaylar hiç iyi olmadığı için ne kadar iyi şeyler konuşup rahatlayabileceğini düşündü ve şansının sıfır olduğunu anladı. Dersten çıkan öğrenciler çimlerin üzerine oturmuş kimi sohbet ediyor kimi ise bir sonraki derse hazırlık yapıyordu. Biraz ilerledi ve öğrencilerin az
olduğu boş bir alana varınca çantasını çıkarıp yere koydu, hemen yanına da kendisi oturdu. Kafasını etrafta gezdirip kimler var kimler yok diye gezdirdi. Tek başına oturan sadece kendisi vardı, yalnız gelmeyi kendisi istemişti ama yinede içi burkuldu. Yersiz bir kırılganlık ve alınganlık üzerindeydi anlaşılan. Tam tekrar gitmek için çantasına hamle edecekken tanıdık bir sesle elini geri çekti kafasını sesin geldiği yöne çevirdi.

O sesin sahibi Hermione'ydi. Deminki kırgınlıktan eser yoktu şimdi. Hermione'nin yüzündeki mutluluk ifadesine bakılırsa Claire'yi merak etmişti ve onu bulduğuna seviniyordu. Hızla yanına gelen Hermione'ye
minnetle baktı. Yüzünde kocaman gülümsemesi, elinde sımsıkı sarıldığı kitaplarıyla kabarık saçları arkasından savrularak dahada yaklaştı Hermione ve gelip Claire'in başında durduğu zaman Claire "Merhaba Hermione" diyerek koca gülümsemesini ona iade etti. Hermione'nin de oturması için yanındaki çantayı yakalayıp savururcasına arkaya koydu "Otursana" Hermione'nin neden teklif gelmeden oturmadığını merak etti ama aklına hemen zihinbend dersinden sonra ona yalnız kalmak istediğini söylediği geldi. Yanaklarının kızardığını hissetti. Utançtan mı pişmanlıktan mı olduğunu
kendiside bilmiyordu. Özür dilemek istiyordu ama onunla daha önemli bir konu hakkında konuşmak istiyordu. Eğer şimdi özür dilerse bu konu uzayıp gidecek ayrıca Hermione'ye yine kurtulma fırsatı doğacaktı. Bunu kesinlikle istemeyen Claire Hermione'ye fırsat vermeden hemen konuya daldı. "İyiki geldin Hermione seninle birşey konuşmak istiyordum. Son yaşanan olayları biliyorsun onun için lütfen bu sefer kaçma" Hermione Claire'nin ne demek istediğini çok iyi anlamış olacak ki yüzündeki koca
gülümseme siliniverdi ama yinede gözleri parlıyordu. Bu konuyu onunda konuşmak istediğinden adı gibi emindi Claire. Yinede cesaret verircesine gülümseyerek göz kırptı ona. Bütün söyleyecekleri aklından
birbir geçiyor bir oraya bir buraya uçuşuyordu. Nasıl başlaması gerektiğini hangi kelimeleri seçmesi gerektiğini seçemiyordu. Hermione'ye baktı yardım istercesine.

Claire dudağındaki bütün derileri soymadan beklediği yardım gerdi. Kendisinin ne kadar yardıma ihtiyacı varsa Hermione'nin de vardı. Pür dikkat onu dinliyor bir yandan da çözüm yolları arıyordu, kafasının içinde harıl harıl birşeyler hareket ediyordu. Claire gözlerini Hermione'nin gözlerine dikti ve tek bir kelimesini kaçırmadan dinledi onu. "Biliyosun, o okul gezisinden sonra Jack'i hiç görmedim" diyordu
baktığı gözlerin sahibi. Ama birşey oldu galiba Hermione ağzındaki baklayı çıkaracaktı. Çünkü gözlerini kaçırmış yerden bir çöp alıp toprağı eşelemeye başlamıştı. "ve o mektupları- Claire o mektuplar aşkla dolu. Evet bende öyle hissediyordum, yani o zaman öyle olduğunu sanıyordum. Ama dün gece
bişeyler oldu Claire, Savaş Alanı'na gitmeden önce birşeyler oldu..." dedikten sonra Claire minik gülümsemesini saklayamadı. "Aptal o şeyler savaş alanına gitmeden önce değil Ron'u tanıdığından beri var" diye geçirdi içinden ve Hermione güldüğünü farketmesin diye başını eğdi . Yanlış anlaşılıp Hermione'nin yeniden konuyu kapatıp bu işin uzamasına neden olacağından korkuyordu. Hemen kafasındaki çarkları yeniden faaliyete geçirdi ve Claire'nin aklına muhteşem bir fikir geldi, yeniden doğmuştu adeta. Canlandığını hissetti ama bu fikri Hermione'ye söylemeye korkuyordu. Biliyordu ki Hermione okul kurallarını çiğnemekten nefret ederdi "Of Claire ne ödleksin. O Ron için bunu yapmaya hazır." Kafasının içinde kendi kendine konuşmaya devam ederken Hermione'nin sesini duydu "Nee, ne- N'oldu?" ve hemen başını kaldırıp baktığında Hermione'nin meraklı bakışlarını üzerinde buldu. Biraz tereddütle lafına başladı. "Aslında bir fikrim var." Bunu duyan Hermione rahatlamış göründü ve bundan cesaret kazanan Claire lafına devam etti. "Neden Jack'le konuşmuyorsun. Herşeyi anlatmana gerek yok... Yanii artık bitir bu işi. Her zaman mantığın doğrultusunda gitmek zorunda değilsin" Hermione tedirginlikle ağzını açtı tam konuşacakti ki "Biliyorum Hermione bunun için okul dışına çıkman gerekiyor ama söyle bana konuşmak istiyor musun?". Tam da beklediği gibi Hermione'nin evet anlamında başını salladığını görünce "İşte benim Hermione'm" dedi ve ardından sıcak bir gülümseme kapladı yüzünü. Birkaç saniye sonra ise bu sıcak gülümseme yerini hınzır bir sırıtışa bıraktı. Etrafına bakındı ve kimsenin olmadığını görünce rahatlayarak "Gizli bir geçit biliyorum Hermione" dedi. Hermione'nin yüz ifadesine baktı tedirginlikle karışık bir merak vardı. Hermione'nin kocaman açılmış gözlerine baktı ve "Merak etmee. Savaşın yankıları devam ediyor. Kimsenin ruhu duymaz. Sen sadece bana güven." Son cümlesini desteklemek için göz kırpıp Hermione'nin herşeyi idrak etmesini beklemeye başladı.


[out=] Asamı ve en iyi büyüsünü yazdım. Alındım mı alındım mı????

Ad: Remus Umit
Soyad: LUPİN
Yaş: 17
Bina: Roaringthroat
Savaş Tarafı: Zümrüdü Anka Yoldaşlığı
Asası: Kurtadam Haykırışı
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Expecto Patronum
Örnek Rp :

Remus D.O.'ya girdiğinden beri kendini çok iyi hissediyordu. Çünkü herşey öğrencilerden gizlenmekte ve hep geri plana sürülmektedir. Artık büyülerini konuşturma sırası birazda öğrencilerdeydi. Çok yetenekli öğrenciler DO'daydı.
Dumbledore Ordusu üyeleri çalışmalarını ihtiyaç odasında yapıyorlardı . Saat ve tarihi herkes zincirleme birbirlerine belirtiyordu . Böylece karışıklık olmamış oluyordu. Sirius Remus'a ;
- " Yarın saat 13:30'da ihtiyaç odasında ol " dedi.
Remus ;
- " Tamam " dedikten sonra ayrılmışlardı .
Nihayet akşam olmuştu , yatakhanesine çıktı ve hemen yattı . Ama uyku öyle hemen yatmayla gelmemişti işte , heycan denen illet basmıştı Remus'un dört bir yanına.
Remus birden irkilerek uyanmıştı , irkilmesinin sebebi ; çalarsaatin dehşet uyandırıcı çığlıklarıydı . Bu saatle birlikte neredeyse bütün yatakhane ayağı fırlamıştı. Hemen kalkıp hazırlandı ve ortak salano indi Remus . Kahvaltıya ihtiyacı olucaktı çünkü . Güzel bir kahvaltıdan sonra gelecek postasını aldı okumaya başlamıştı . Tam o sırada Jessica yanına gelmişti ;
- " Selam canım "
Remus ;
- " Selam " dedi ve Jessica'nın kahvaltı yapmasını izlemeye başlamıştı.
Jessica ;
- " DO'ya katılmışsın diye duydum ve çok sevindim " dedi.
Remus ;
- " evet artık bizimde bir şeyler yapma vaktimiz geldi bence " dedi.
Jessica onaylarcasına ;
- " hı-hı " dedi .
Ve ortak salano Sirius'un girdiğini gördü Remus . Sirius da onları farketmiş olucaktı ki yanlarına gelmeye başlamıştı . Sirius geldi ve ;
- " Remus hadi artık gidelim , fazla geç kalmasak iyi olur " dedi.
Remus Jessica'ya ;
- " Afiyet olsun canım , benim gitmem gerekli sonra görüşürüz " dedikten sonra Sirius'un peşinden ihtiyaç odasına gitmiştir.
İhtiyaç odasına geldiklerinde Do. üyesi öğrencilerin hepsi gelmişti. diğer öğrencilerin daha kalkmamasından faydalanarak odaya gelmişlerdi.
İlk olarak - Sersemlet , Expeliarmus - gibi büyülerden başlamışlardı . Yaklaşık 1 saat çalıştıktan sonra , bu kadar çalışmanın yeterli olduğunu anlayıp kesmişler ve herkes işine gücüne dağılmıştır.

Hermione ben Hogwarts dışında öğrenci kabul ederdim ancak bir admine sormak istedim. Paul'a sordum, alabileceğimizi söledi. Yani Remus alındın.

Ad: Remus Umit
Soyad: Lupin
Yaş: 17
Bina: Roaringthroat
Savaş Tarafı: Z.A.Y
Asası: Kurtadam haykırışı
Asanın En İyi Yaptığı Büyü: Expecto Patronum
Örnek Rp (En az 5 satır):

Remus karanlık ormanın köşesinde oturmuş kitap okuyordu . Aniden havanın çok soğuduğunu farketti . Dudakları titremeye başlamıştı . Ayaklandı ve asasını kaldırdı. Bu hayra alamet değildi çünkü . Biraz ilerleyince yerde yatan birini farketti . Asa mesafesine geldiğinde yerde yatan kadın ayaklandı . Bu küçüklüğünde onu ısıran Grayback'in kızkardeşi Ferensis'di . Asasını Remus'a doğrulttu ve " Crucio ! " diye haykırdı . Remus birden kendini yere attı ve yuvarlandı . Kalktığında refleks olarak kıza " Expeliarmus ! " diye haykırdı . Ferensis büyüden kaçamamış ve asası Remus'un eline gelmişti . Remus asayı uzağa fırlattı ve asaya " Expulso ! " dedi . Asa paramparça olmuştu . Remus tekrar asasını kıza çevirdi ve " Locomotor mortis " dedi . Kız kitlenmiş bir şekilde yere yığılıp etkisiz hale gelmişti . Ama soğukluğu yaratıcak kapasite değildi o yüzden şüphelendiği şey başına geldi . Yukarıya baktığında iki tane ruh emiciyi gelirken gördü ve mutlu anını düşünerek bağırdı : " Expecto Patronummmm ! " çok büyük bir kurt çıktı asadan ve Ruh emiciyi sonsuzluğa kovaladı .