Karanlığın Hapsi

Senkronize adımlarını birbirine çarpıştırarak atıyordu adeta Samara, yorgundu da. Yeşile dönük soluk benzi git gide yosuna benziyordu sanki, üzerine bir ağma gibi çökmüş okul binasının kapısını araladı, şu koca binada boğulurcasına nefes alırken dışarıyı görmenin verdiği ışık demetinin gözleriyle buluşması bir vakit aradan sonra... Güneş ışıklarını hızla çekerken, ayın gölgesi, gecenin soğukluğu çöküyordu üzerine. Dalgalanan gölün şırıltısı kulağına ninli gibi geliyor, hafifçe esen rüzgar soluk tenini okşuyordu Samara'nın.

"Lanet olsun, lanet olsun! Yalnızım..."

Yalnızlık daha da çökertiyordu karanlığın hapsini üzerine. Göl kenarında adım adım yürüyordu, bazen düğümlenen boğazını sıkıyorken çalı şırıltıları dindirdi umursamazlığını. Durdu, donup kalan bedeni susturmamıştı içindeki şeytanı hala. Asasını hızla çıkartıverdi cübbesinden. Sessiz adımlarla çalıların arasında boğuşan kişiye yaklaştı. Çalılara doğrulttu asasını, bağırdı.

"Merlin aşkına! Kimsin sen, ne arıyorsun burada!"

Çalıların arkasından çıkan Drakeydi.Aslında Samarayı korkutmak istememiştiçalıalrın arkasından usulca çıkan Drake Samara'ya doğru yürümüye başladı ve Samaraya dönerek;

"Benim Samara Drake seni korkutmak istememiştim"

Bu sözünden sonra Samaranın yanına oturan Drake bu okuldaki en yakın arkadaşı olan Samara2yı pekte iyi görmemişti.Onun bu hallerine pekte alışık olmayan Drake biraz üzülmüşe benziyordu ve gene Samara'ya dönerek

"Samara neyin var biraz durgun gözüküyorsun" dedi

"Benim Samara Drake seni korkutmak istememiştim"

Samara Drake'nin sesini duyar duymaz asasını cübbesine attı. İçten bir oh çektikten sonra gözlerini ovuşturdu. Büyük meşe ağacının hemen yanına çöktü, yanına oturan Drake'nin Samara'yı süzen bakışlarını da farkedebilmişti. Uzun uzun dalmıştı... James, onu düşünmekten belki de Drake'nin söylediklerinin neredeyse yarısını anlayabiliyordu, mırıldanıyordu sessizce.

"Samara neyin var biraz durgun gözüküyorsun"

İrkildi, kulağını tırmalayan yankı sessiyle daldığı kuyudan rahatlıkla çıkabişlmişti şimdi. Ama son ayak darbesinden sonra bırakmıştı yine ellerini. Düşmüştü, bir dal parçasına tutunmuş gibi gözleriyle James'in ona ellerini uzatmasını araklıyordu. Uzun süre cevap vermeden bakındı öylece, normal değildi bu sessizlik. Uzun süren sessizliğin ardında bozulmuştu karanlığın nedeni.

"James... Okula başladığımdan beri göremiyorum, hala bana aşık mı bilmiyorum. Dersliklerde de rastlayamıyorum, lanet olsun! Merlinin sakalı! Yoksa benden kaçıyor mu?"

Drake Samaranın durgunluğunu anlamıştı.Onu biraz da olsa rahatlatmak istiyordu.Samaranın yüzüne bakarak güven verici sesi ve konuşmasıyla

"Merak etme senin gibi birini unutacağını sanmıyorum;en kısa zaman da onunla konuşacağım" dedi

Drake bunu söyledikten sonra bu söylediklerinin ve hareketlerinin yalnış anlaşılmasından korkarak söylediklerinin yorumlamasına zaman bırakmadan başını önüne eğerek gayet saçma bir şekilde

"Birşey içer misin"diye sordu