Sokağa Giriş

==RP İN==

Berilaç sakin bi sekilde sokaklarda geziniyodu sıkıntıdan napcagını bilmiyodu ilerde bi çay bahçesi gördü ve oraya dogru yüremeye basladı sandalyelerden birisini oturup gelip geçeni seretti garsonu beklemeye basladı ama on dakka gecmıstı hala gelmemıstı sinirli sekilde '' Ne zaman gelmeye düsünüyosunuz istiyosanız ben geleyim'' diyip boş boş oturdu gözüne bi hogwarts prof. gördü hızlanarak arkasından gitmeye basladı içinden '' Ah bi bos sokağa gecte napcagımı biliyom ben sana '' arkasından gitmeye devam etti ama...

Yanından iki üç kişi vardı bosuna izliham yaratmaya gerek yoktu ve geri döndü...

Rodolphus sokakta yürürken birden Ölüm Yiyen dostu Berilac'ı gördü . Birini izliyor gibiydi , ama sonra birden geri döndü . Berilac'ın yanına gitti ve ;

" Noldu dostum ? iki üç Z.A.Y'dan korktum demiceksin bana değilmi ? " diye sordu. Tabiki korkmadığını biliyordu .' Kesin canı bir şeye sıkıldı ondan döndü ' dedi kendince . Berilac ' ın cevabını bekliyordu .

Rodolphus Berilac'ın bu sözlerine çok güldü ve katılımcı bir şekilde kahkaha patlattı .
Rodolphus Berilac'a " Bir işim yoktu , sokaklarda yanlız muggle arıyordum sen cıktın " dedi . Daha sonra Rodolphus ve Berilac aralarda dolaşmaya başladılar . Ama Rodolphus'un birden mistik dövmesi acımaya başlamıştı . Berilac'ın da acıdığını biliyordu . Ne yapcaz şeklinde birbirlerine baktılar ...

Rodolphus Beril'e baktı ve onun acıdan yere yığıldığını gördü . Sessizce söylediği cümleleri anlamıştı . Ve ;

" Evet biliyorum . Baskının zamanı geldi ! " dedi . Rodolphus ve Berilac oldukları yerden cisimlenirken arta kalan sadece ' şak ' sesi olmuştu. ..

Out : Bu baskından önceki Rp olsun . Beril Domuz kafasına hadi

Gabriel sokağa girmişti. Ağlamaktan gözleri şişmişti...

Hayatı boyunca yalnız bir kızdı. Ve şimdi bir kez daha yalnız kalmıştı. Gerard'ı seviyordu... bir zamanlar onun da hoşlandığını hissetmişti. ama sonra birden başka bir arkadaşından Gabriel'in eski bir arkadaşıyla çıkıyor olduğunu öğrendi. Tam anlamıyla yıkılmıştı. İkisinden de nefret ediyordu. Gerard'la konuşmalı mı yoksa unutmalımıydı? Unutmak çok zor olurdu. Çünkü Gerard onun için çok değerliydi ve onu kaybetmeyi düşünmek bile ona acı veriyordu. Gerard Gabriel'in onu sevdiğini bilmiyordu. Bilmeliydi? Yaşananlardan sonra...?

Gabriel'in eski arkadaşı yani Gerard'ın yeni sevgilisi Jenny önceden Gabriel'in Gerard'ı sevdiğinden haberdardı. O zamanlar Gabriel onu gerçek bir dost sanıp Gerard ile ilgili tüm düşüncelerini ona söylemişti. Jenny bu olaydan sonra Gerard'a herşeyi anlatmış olmalıydı muhtelemen... Gabriel buna üzülmeli mi yoksa sevinmelimiydi bilmiyordu.... Jenny sanki hiçbirşey olmamış gibi Gabriel ile konuşmaya devam ediyordu. Gerard ise yine aynı şekilde Gabriel'e gayet yakın ve sıcak davranıyordu. Onu seviyormuş gibi davranıyordu. Çıktıkları kesindi. Öyleyse neden herkes böyle çelişkili davranıyordu?

Jenny'nin neden öyle konuştuğunu anlamıştı. Jenny'nin yakın arkadaşı Mia, Gabriel'in de çocukluk arkadaşıydı. Jenny Gabriel'in hala Gerard'dan hoşlandıp hoşlanmadığını sormuştu ve Mia da artık hoşlanmadığını söylemişti. büyük bir ihtimalle Jenny tatmin olmamış ve Gabriel'in ağzından laf almak amacıyla ona yakın davranmaya çalışıyordu. Fakat Gabriel soğuk davranmaya başlayınca konuşmamaya başlamışlardı. Gabriel bu duruma sevinmişti çünkü bu da aslında Gerard'ın anlayabiliceği bir çeşit tepkiydi...

Gerard Gabriel ile her fırsatta konuşuyordu. Gabriel Gerard'ın duygularını öğrenmek çok çaba sarfediyordu. Jenny ile ilgili sorular sormaya çalışıyordu. Ama Gerard her seferinde bir şekilde bunlardan kaçmayı başarıyordu. Gabriel Gerard'ın davranışlarına bir anlam veremiyordu. Belki de ona asıl ilgi duymasının nedeni buydu. Anlaşılmaz olması..

Gerard turuncu saçları ve mavi gözleri olan uzun boylu bir çocuktu. Farklı biriydi. Gabriel gibi... Gerard Gabriel'e sevdiği biri olup olmadığını her defasında soruyordu. Gabriel olduğunu söylemişti ama isim vermemişti. Gerard ısrarla öğrenmek için her konuşmasında dile getiriyordu. Gabriel ise birşeyler geveleyip konuyu kapatmaya çalışıyordu. birgün Gerard yine sormuştu. Gabriel o kişiye onu sevdiğini söyleyemediğini açıkladı. Gerard ise gerçekten seviyorsa bian önce sölemesi gerektiğini söledi. Gerard her konuşmada ipuçları veriyor gibiydi. Ama öçnemli olan bu ipuçlarının olumlu ya da olumsuz bir doğruya götürüp götürmediğiydi...

Alden onun kendini frenlemesi gerektiğini söylüyordu. Unutmasını... Her seferinde Gerard'ın birşeyler çevirdiğini ve sahtekar biri olduğunu hissettiğini tekrarlıyordu. Gabriel ise onun bu sözleri karşısında sessiz kalmıştı. Çünkü olumsuz her fikir ona acı vermekten başka bir işe yaramıyordu....

Gabriel kendi kendine:

_Belki biraz daha beklemeliyim...!

Diye fısıldadı, gözlerin yaşlar akarken...

Gabriel artık düşünmekten yorulmuştu. Aldığı yaraların iyileşmesini beklerken bir yenisi açılıyordu. Nasıl başa çıkacağını bilmiyordu.

Çevresindeki insanlara baktı...
Herkes kendi derdinde, kendi düşüncelerine dalmıştı. Herkes etrafa bakıyordu ama aslında görmüyorlardı. Onların gördükleri sadece düşüncelerinin canlandırdığı sahnelerdi. Sonuçta herkesin bir amacı vardı ve farklı çözüm yolları buluyorlardı. Sonra da ya başarıya ulaşıyorlar ya da vazgeçiyorlardı. Belki pes etmek hiçbir zaman doğru değildi ama uygulanan çözüm yolarında kalıcı izler bırakabilirdi. Belki de birçoğu bu yüzden vazgeçiyordu.

Ama ne olursa olsun hayallerden vazgeçilmemeliydi. Tek birşeyden asla... Ve doğru olan hiçbirşeyden...