İkinci Kat Koridoru

Konu: İkinci Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 8:25 pm

--------------------------> RP İN <-----------------------------

Konu: Geri: İkinci Kat Koridoru Çarş. Ağus. 20, 2008 11:59 pm

Dersten çıkalı henüz az zaman olmuştu. Duvara yaslanmış olan Ron'un elleri cebindeydi ve rüekli iç çekerek Hermione'yi bekliyordu. Nihayet azalan kalabalıktan eser kalmamış, koridor ıssız bir hale bürünmüştü. "Acaba beni unuttu mu ?" diye geçirdi içinden. Her ne kadar Hermione'ye kızmış olsada onu çok iyi tanırdı. Asla ve asla söünden dönmez, dediğini mutlaka yapardı Hermione. Bakışlarını öne doğru daha da eğerken tanıdık bir ses duyuldu.
"Ron..."
Başını ani bir hareketle kaldırdı ve pozisyonunu bozmadan karşısında tedirginlikle dikilen Hermione'ye gülümsemeye çalıştı. Onun Jack'in dalgalarına kapılıp gitmesine izin veremezdi ve bunun için değil korsan, japon kralı olsa dahi Ron'un umrunda değildi.
"Hermione... bende seni bekliyordum." sessizlik çöktü bir süre ıssız kordora. Ne Ron bir iki kelime tmeyi başarmış, ne de Hermione ona bakacak cesareti doğru dürüst yakalayabilmişti. Sonunda birşeyler yapması gerektiğini anlayan Ron ilk defa bu kadar gerçekçi ve ciddi görünüyordu.
"Bak Hermione, Jack konusuna başından beri sıcak bakmadığımı biliyorsun. Nedeni zaten açık; seni benden ayırıyor..." sustu ve bakışlarını devirdi. Konuştukça kalbindeki alev fırtınası daha da şiddetleniyordu. "Biz beş senedir arkadaşız ve aptal bir korsan yüzünden ayrılamayız Hermione. Onunla birlikteyken yüzüme bile bakmıyorsun. Ya da seninle konuşmaya çalışsam farkında bile olmuyorsun... Yani... arkadaşlığımızı ateşe atacak kadar çok mu seviyorsun Jack'i ?" asıl öğrenmek istediğini, hissettiklerini ve daha nice duyguları sözleriyle tüm ciddiyetiyle aktarmıştı Ron. Aslında hayatında ilk kez bu kadar ciddi olabilmişti.
"Arkadaşlık..." diye geçirdi içinden, aslında Hermione'ye hissettikleri arkadşlıktan çok daha üte duygulardan ibaretti. Hem de vazgeçilemez duygular...

Konu: Geri: İkinci Kat Koridoru Perş. Ağus. 21, 2008 6:20 pm

Hermione, Claire'in öldüren bakışlarından son bir çabayla sıyrılmış çantasını kaptığı gibi koridora çıkmıştı. Ron'la konuşmak için can attığı doğruydu ama sınıftan çıkabilmesi için önce Jack'in uzaklaşması gerekiyordu. Jack'in sınıftan çıkmasını beklerken içinde Ron'un çekip gittiği hissi uyandı. "Ron bekler beni..." diye kendini telkin ederek sabretti. Sonunda koridora çıkabilmişti.
Ron, az ilerde bekliyordu. Duvara yaslanmış, her zamanki vurdumduymazlığıyla elleri cebinde onu bekliyordu. Hermione yaklaştıkça, tavana yakın yüksek camdan sızan Güneş sanki Ron'un saçlarını daha bir parlatıyordu... Camdan sızan küçük esinti saçlarını okşuyordu... O duvara yaslanınca ne kadar da çekici oluyordu öyle...
"Kendine geel..."
Hermione dik yürümeye başladı. Çantasına tutundu ve Ron'a seslendi.
"Ron..." sesi bir başkasından çıkıyor gibiydi.
Ron başını kaldırıp Hermione'ye baktı. Şimdi karşı karşıya duruyorlardı ama sanki Hermione'nin içindeki binalar çöküşe geçmişti.
"Hermione, ben de seni bekliyordum." dedi Ron. Hermione sesini çıkarmadı. Daha doğrusu, çıkaramadı. Sesi çıkmıyor gibiydi. Hem Ron'un şu vurdumduymazlığı artık canını sıkar bir hâl almıştı, hem de Jack yüzünden duyduğu suçlulukla Ron'a bakamıyordu. İlk Ron'un konuşmasını beklerken geçen süre ne kadardı bilinmez ama Hermione o süre içinde Ron'un ayakkabılarının bir kopyasını yapabilecek kadar uzun yere bakmıştı.
"Bak Hermione," Ron'un sesi son derece ciddi geliyordu. Hermione bu sesin sahibinin gerçekten Ron olduğunu anlamak için başını kaldırdı. "E bu Ron(!) ve ciddi öyle mi?"
"Jack konusuna başından beri sıcak bakmadığımı biliyorsun. Nedeni zaten açık;"
"Eveet.. Haydi Ron..."
"seni benden ayırıyor..." Ron sustu. Yere, oraya buraya baktı... Hermione hariç her yere. Hermione söylesin diye Ron'un gözünün içine bakıyordu.
"Biz beş senedir arkadaşız ve aptal bir korsan yüzünden ayrılamayız Hermione."
"Evet kazanpastası kafalı... Sayende beş yıldır hâlâ arkaddaşız..." Hermione içinden Ron'a cevap veremeden duramasa da, tek kelime etmeye yeltenmedi.
"Onunla birlikteyken yüzüme bile bakmıyorsun. Ya da seninle konuşmaya çalışsam farkında bile olmuyorsun... Yani... arkadaşlığımızı ateşe atacak kadar çok mu seviyorsun Jack'i ?"
Ron'un bakışları bir cevap bekliyordu. Ama söylediği son cümlenin Hermione'nin beynine balyoz etkisi yaptığını farketmemiş gibiydi.
"Benim Jack'le olan birlikteliğimin arkadaşlığımızı nasıl etkilediğini anlayamadım Ron. Claire de benim arkadaşım... Onunla olan dostluğumuzda bir hasar göremiyorum. Seninle, gerçekten arkadaş olduğumuzu sanıyordum!?" dedi. Bir müddet Ron'un yüzüne baktıktan sonra, yüz ifadesini acımasız bir şekilde değiştirerek
"Yoksa değil mi?" diye sordu.

Konu: Geri: İkinci Kat Koridoru Perş. Ağus. 21, 2008 9:09 pm

Ron Hermione'den daha yumuşak sözler beklemişti oysa. Yine her zamanki gibi sorularına soruyla yanıt veriyordu ve bu her zamanki gibi Ron'u çileden çıkarmıştı. "Claire'nin konuyla ne alakası vardı ki şimdi...?" diye geçirdi içinden. Fakat Hermione sorduğu bir souya cevap vermemişti.
"Seninle, gerçekten arkadaş olduğumuzu sanıyordum!? Yoksa değil mi?"
Ron'unda en merak ettiği nokta buydu. Yıllardır birbirlerine bir arkadaşınkinden farklı baktıklarını hissetmişti. Fakat Hermione Ron'un açılma umutlarını Jack denen orman kaçkınıyla yıkıvermişti... "Hadi söyle artık kız beş senedir bekliyor..." beyni iyice Snape'in çok özlü iksir kazanına dönmüştü ve düşünme açısı tamamen kapanmış durumdaydı.
"Eee- Şey- Yani tabii arkadaşız ama- Sen soruma cevap vermedin... Jack'i bu kadar çok mu seviyorsun ?" yine çuvallamıştı işte. Bir kez olsun düzgün konuşmayı başaramamıştı. Şöyle bir baktığında nedne kimsenin onunla çıkmadığını anlayabiliyordu.

Konu: Geri: İkinci Kat Koridoru Perş. Ağus. 21, 2008 11:25 pm

"Ne yani... Bu ne şimdi?" der gibi ters ters baktı Ron'un yüzüne. "Sen, arkadaşlığımızın nasıl bir arkadaşlık olduğunun fark edince Ron, Yada..."
Gözünü devirdi, derin bir nefes alıp Ron'un gözlerinin içine baktı. "Belki... Dört yılın sonunda kız olduğumun farkına vardığında, işte o zaman bu sorunun cevabını alacaksın." dedi ve koşar adım oradan uzaklaşmaya çalıştı. Yada bedeni orda çakılı kaldı, ruhu koşarak ayrıldı... Çünkü hâlâ Ron'un yüzüne bakıyordu. Ron suratına tokat yemiş gibi duruyordu. Suratı bir karış olmuştu ve o bakışları biraz sonra Hermione'nin ağlamasına neden olacaktı.
Hermione çantasının elinden kaydığını hissetti... Çanta eline indiğinde yumruğunu öyle bir sıktı ki, elinin patlayacağından korktu. Ama ne ederse etsin gözyaşlarına hakim olamadı. Elini ağzına kapatarak bir kaç adım atmaya yeltendi. Ron'dan uzaklaşmak ne kadar da zor geliyordu...

Konu: Geri: İkinci Kat Koridoru Perş. Ağus. 21, 2008 11:55 pm

"Belki... Dört yılın sonunda kız olduğumun farkına vardığında, işte o zaman bu sorunun cevabını alacaksın."
Birşey demedi. Sadece Hermione'ye baktı ve her defasından gözlerini kaçırdı. Birşeylerin ters gittiğine adı gibi emindi ve bunların olacağını hiç tahmin etmemişti.
"Ne yaptımda ağlama noktasına geldi acaba ?" diye düşündü Ron. Çünkü ona dokunmaya kalksa veya herhangi birşey söyleyecek olsa hıçkırıklara boğulacak gibi görünüyordu. Ayrıca dediklerinden pek birşey anlamış sayılmazdı. Ne yani Ron diğer zamanlar Hermione'yi kız olarak görmüyormuydu ? Neden hiçbirşey planlandığı gibi gitmiyordu sanki...
"Nasıl yani ? Diğer zamanlar seni erkek olarak mı gördüğümü kastediyorsun ?" ne dediğinin birkaç dakika sonra farkına varmıştı ve Hermione her an Ron'u lanetleyecekmiş gibi bakıyordu. Ne demişti ki sanki, durduk yere alınganlık yapan oydu. "Kız olduğumu farkedince anlayacksın.."'da neydi öyle. Herşey arap saçına dönmüş durumdaydı ve Ron ne yapması gerekitğini bilemez duruma gelmişti. Fakat Hermione onu duymuşa hiç benzemiyordu. Tek kelime etmeden kalabalıklaşmaya başlayan koridorda kaybolup kayıplara karıştı. Ron ise arkasından bakakalmıştı. Peki ya şimdi ne olacaktı... ?

» Yedinci Kat Koridoru