3.-7. Sınıflar İlk Ders (Tüm okullar malesef Ortak)

Leona öğleden sonraki dersi için çoktan hazırdı uygulamalı yapmayı düşündüğü ders için pekte uğraşması gerekmiyordu ne de olsa bu konuda usta olmuştu. Aynada ki görüntüsüne şöyle bir göz gezdirdi. Sağlıklı dalgalı saçları omzundan aşağı dökülmüştü. Son kez üstünü düzeltip, odasından asasını alarak ayrıldı.

Dersliğe hızlı adımlarla ilerlerken tüm öğrenciler kendi halinde görünüyordu. Yine onların yaşlarında olmak çok isterdi. Şimdi düşündüğü çok şey vardı ve insanı boğuyordu. Uzun cüppesi bacaklarına dolanmasına aldırmadan yürüyordu. Sınıfın dolu olduğu içeren gelen seslerden belliydi. Sınıfa girdiğinde tüm ses kesilmiş ona dönmüştü.

“ Sihirli Günler, Ben Leona Lara Daly . Diğer yıllardan beni tanıdığınızı düşünüyorum. Umarım tatilinz de hoş vakit geçirmişsinizdir."

Leona’yı unutmadıklarını göstermek için başlarıyla selamlamışlardı. Leona da hepsini hatırlıyordu. Üç yıldan beri okullar arasında zihinbend dersini o veriyordu ve okul müdür ve müdüreleri ondan memnundu.

“Uygulamalı işleyeceğimiz bu derse umarım dinlenerek gelmişsinizdir. Yorgun bir beyini kapamak kadar zor bir şey yoktur. Birinci sınıfta öğrendiğiniz teorik bilgiden biraz bahsetmek isterim. Zihinbend; Zihni, sihirli müdahale ya da etkiye karşı mühürlemedir. Eğer birinin zihnine girmek istiyorsak Occlumency büyüsünü kullanırız. Kendi zihninin sihir yoluyla başkası tarafından okunması veya ele geçirilmesini önleyebilenlere ise Zihinbendar ya da zihnefend denmektedir. Birinci sınıfta herkesi tanıdığım için hemen uygulamaya geçelim. ”

Çoğu öğrenci uygulamanın nasıl yapılacağını artık biliyordu. Üç yıldır bu derse giren yedinci sınıfın başarılı öğrencileri vardı. Onlarda ki ışık Leona için gurur kaynağı olmuştu. Cüppesinin ardından asasını kaldırarak konuşmaya başladı.

“ Ben sizi teker teker kaldıracağım, unutmayın bir hakkınız var. Büyüyü söylediğim an zihninize girmeye çalışacağım ki gireceğim. Tabi bazıları geçen sene ilk seferde girmemi engellemişti. Bakalım unutmuşlar mı? Sizden istediğim sakin olmanız ve zihnini kontrol altına almak için şuan da uygulanan her şeyi unutmanız. Eğer panik yaşarsanız kaybedersiniz. “

Pür dikkat onu dinledikleri belliydi. Gözlerini ona doğru sabitlemişlerdi. Leona uzun saçlarını geriye doğru atarak konuşmaya devam etti. Dikilmekten şimdiden yorulmuştu. Ama dersin böyle geçmesi şarttı. Öğrencilerin her birini süzerken gülümsedi.

“ Şimdi kim başlamak ister. “

Bu derse istekli olduğu belli biri ayağa kalkmıştı. Yavaşça ilerleyerek bir yerde kaldı. Leona hazır olduğundan pek emin olmasa da yavaşça gülümsedi. Öğrenci de aynı şekilde karşılık verdi.

“ Sakin ol, fazla şey düşünme”

Asasını yavaşça ona doğru yöneltti. Sihirli sözleri bekler gibi bir hali vardı. Sınıf olacakları bekliyordu. Leona yavaşça sihirli sözleri telaffuz etti.

“ Occlumency”

Öğrencinin zihnine kolayca girebilmişti. Sakin olmaya çalışsa da pek yapamıyordu. Tek seferlik hakkını yinede iyi kullanmıştı. Yavaşça asasını indirdiğinde öğrencinin gözleri ne olduğunu öğrenmek ister gibiydi.

“ Yazılı olarak hepinize ileteceğim. Merak etme iyiydin.”

Sırda ki ayağa katlığında pekte korkulacak bir şey olmadığını öğrenmiş gibiydiler. Sakin olmalarını söylese de düşüncelerin de yapamama korkusu beliriyordu. Leona’ya göre gayet doğal bir şeydi. Sıra ile ilerlerken arada buna yeteneklilerde yok değildi. Ama bazıları bu dersi almasa daha iyi olurdu. Tüm sınıf zihnini kapamaya çalışması bittiğinde Leona asasını aşağı indirerek konuşmaya yeniden başlamıştı.

“ Yedici sınıfları tebrik ediyorum çoğunuz kapamayı başardı. Diğer sınıfların biraz daha tamamlayacak yolları var… Nasıl davrandığınız yazılı olarak size ileteceğim. Şimdi çıkabilirsiniz ders bitmiştir. Sihirli günler! ”

Leona hepsini başıyla selamlayarak masaya doğru ilerledi. Hepsinin çıkışını izlemek istiyordu. Bazıları derse artık devam edemeyeceğini öğrenecekti. Bunun için üzüntü hissetmiyordu. Sonuçta bu yetenek meselesiydi. Zihni kontrol etmek zor bir sanattı. Hepsi sınıftan ayrılınca sınıfın kapısını kilitleyerek ayrıldı.

Rp out:
Ders 3-7 arası sınıflar olduğu için 1. sınıfta tanışmayı yaptığımızı farz edip birbirimizi tanıyor gibi rp yapın.
Her okul için rp sayfası sayı azlığından dolayı maalesef açılmadı. Herkes kendi okuluna göre rp yapsın.
Kurgulara duyurulardan ulaşabilirsiniz.
Rplerinizde kurgulara lütfen uyun.

Claire kaç gündür ilk defa sorunsuz, sıradan bir gün yaşayacağı için mutluydu ama kendini çok boş hissediyordu. Sınıf başkanları banyosundaki tatlı köpükleri yuttuktan sonra sık sık oraya gider olmuştu. Denizkızı'da arkadaşı olmuştu onun. Suskun geçen her saniyenin acısını çıkarır gibi durmadan konuşuyor Hogwarts içinde yaşanan olayları soruyordu. Claire'in
"Ee çık çerçevenden bi dolaş bak..." sözlerine ise susarak karşılık veriyor dudağını büzüp kayanın üzerinde oturmaya devam ediyordu.

Yine bol bol tatlı köpük yutup Denizkızı'na veda ettikten sonra Büyük salona indi. Hermione Gryffindor masasında oturmuş, kahvaltısını yarılamıştı bile. Ron ise ortalarda yoktu. "Olsa şaşardım." diye mırıldanırken sırt çantasını çıkardı ve kendini sandalyesine salıverdi. Ağzına karamelli böreklerden tıkarken bir yandanda sıradaki dersi düşünüyordu. Üç yıldır zihinbend dersi aldıkları için güveni yerindeydi ve fazla sıkıntı yapmıyordu. Bunları düşünürken balkabağı suyunu yudumladı ve etrafa göz gezdirdi. Öğrencilerin hepsi kendi halinde konuşup yemeklerini yiyordu. Profesörler'in masası ise baya eğlenceli görünüyordu. Kendi kendine hareket eden bir bez masanın üzerine dökülen içecekleri temizliyordu. Claire kendini alamayıp gülümsedi ve kafasını başka yana çevirdi. Anlaşılan Hermione yemeğini bitirmiş Claire'i bekliyordu. Hemen bardağı kafasına dikip balkabağı suyunu bitirdi. Çantasını kaptı ve hızla merdivenlere, Hermione'nin yanına gitti. "Haydi gidelim" dedi ve Hermione'nin biraz kaygılı olduğunu görünce ilk ders olduğu için tedirgin olabileceğini düşündü. Yeni bir olay duyup canının sıkılmasına gerek yoktu. Zihinbend dersliğine yaklaştıklarında ise dayanamadı ve "Birşey mi oldu?" dedi usulca. Hermione'nin hayır cevabını aldıktan sonra tahmininin doğru olduğunu anladı ve gülümseyerek sınıfa girdi.

Sınıf neredeyse tamamen dolmuştu ama Profesör daha gelmemişti. Tekrar çantasını çıkarıp oturdu ve herzaman yaptığı gibi bir parşomen çıkarıp birşeyler çizmeye başladı. Hermione'ye çok benzeyen ama saçları çok daha fazla kabarık olan şeklin saçlarını dahada kabartırken Profesör içeri girdi ve kendini tanıttı. Ders hakkında birşeyler söyledikten sonra ilk olarak istekli olan birini çağırdı.
Profesör asasını kaldırıp sihirli kelimeleri söyledikten sonra fazla vakit geçmemişti ki oğlan şaşkın şaşkın etrafa bakmaya başladı. "Anlaşılan başarılı olmadı" dedi yanında oturan Hermione'ye başını uzatarak.
Tekrar Profesör'ün kim gelmek ister sorusuna yanıt olarak Claire ayağa kalktı. Profesörün onaylamasından sonra ileri doğru yürüdü ve onun tam karşısına geçti. Tedirginlik üstünü kaplamaya başlamıştı. Claire her ne kadar bu derste çok başarılı olsada uzun zamandır yapmadığı birşeydi.
Şimdi Profesör'ün asasına bakıyordu dikkatle. Asa bir kez daha zerafetle kalktı yerinden ve Claire'e doğru uzandı. Ardından
“ Occlumency” diye bir ses.
Claire bütün dikkatini topladı ve gelen ışık huzmesine kendini sıkarak karşılık verdi. Kafasına ağır bir şeyin çarptığını hissetti ve bedenini bir soğukluk kapladı. Tüm bedeni titriyordu sanki ya da bedeni değil etrafı titriyordu. Claire hangisinin olduğuna karar veremedi, o düşünceleri kafasından atıp zihnini kapamaya yoğunlaştı. Bir an sabah Profesörler masasına baktığı an gözünün önünden geçer gibi oldu ve Claire hemen dişini sıkıp konsantre oldu. "İşe yaradı" dedi içinden. Çünkü bir kaç salise süren görüntü hemen kayboldu ve yerini sınıf aldı. Profesör gülümseyerek Claire'yi tebrik etti. Claire ardından Hermione'nin açık gördüğü eline vurdu ve yerine oturdu. Hala ağrıyan kafasına aldırmadan sıradaki üğrencilerin performanslarını izlemeye koyuldu.

Ders bittikten sonra Profesör yerine oturdu. Claire ve Hermione diğer öğrencilerle birlikte sınıftan çıkarlarken birbirlerine yaşadıkları duyguları anlatmaya başladılar. Ağrıyan başını ovuşturan Claire "Ne zaman geçer bu ağrı?" diye sordu. Aldığı cevap onu yine güldürmüştü. Koyu bir sohbete dalarak uzun pencerelerin yanında ilerlediler.

Tom en sevdiği ders olan zihinbende girmek için sabırsızlanıyordu.Geçen yıllar çok iyi değildi ama bu sefer kendine güveniyordu.Yapacağına inanıyordu.Yorgun bir beyinle derse girmemek için fazla düşünmemeye çalışıyordu.Ortak salondan kalktı.Yürümeye başladı.Daha çok zaman vardı.Ağır ağır yürüyordu.Asasını her zaman olduğu gibi elinde tutuyordu.Dışardan gelebilecek tehlikelere karşı hep hazırlıklıydı. Derken sınıfın kapısına geldi.Açıp içeri girdi.Profesör daha gelmemişti.Sırasına oturdu.Zihnini rahatça kapatabilmek için dinlenmeye çalışıyordu ama sınıf biraz gürültülüydü.Etrafı seyretmeye başladı.Gözüne Hermione,Tom ve Claire takıldı.Hepsi kendi halindeydi.Sonunda profesör kapıyı açtı ve konuşmaya başladı.

"Sihirli günler,ben Leona Lara Daly.Diğer yıllardan beni tanıdığınızı düşünüyorum.Umarım tatilinizde hoş vakit geçirmişsinizdir."

Tom pek hoş vakit geçirmemişti ama fena sayılmazdı.Yetimhanede geçirdiği onca korkunç günün ardından kendini yinede iyi hissediyordu.

“Uygulamalı işleyeceğimiz bu derse umarım dinlenerek gelmişsinizdir. Yorgun bir beyini kapamak kadar zor bir şey yoktur. Birinci sınıfta öğrendiğiniz teorik bilgiden biraz bahsetmek isterim. Zihinbend; Zihni, sihirli müdahale ya da etkiye karşı mühürlemedir. Eğer birinin zihnine girmek istiyorsak Occlumency büyüsünü kullanırız. Kendi zihninin sihir yoluyla başkası tarafından okunması veya ele geçirilmesini önleyebilenlere ise Zihinbendar ya da zihnefend denmektedir. Birinci sınıfta herkesi tanıdığım için hemen uygulamaya geçelim."

Tom bu konuşmanın benzerlerini geçmişte üç kere dinlediği için biraz sıkılmıştı ama yinede dinlemek ve pür dikkat olmak istiyordu.

“ Ben sizi teker teker kaldıracağım, unutmayın bir hakkınız var. Büyüyü söylediğim an zihninize girmeye çalışacağım ki gireceğim. Tabi bazıları geçen sene ilk seferde girmemi engellemişti. Bakalım unutmuşlar mı? Sizden istediğim sakin olmanız ve zihnini kontrol altına almak için şuan da uygulanan her şeyi unutmanız. Eğer panik yaşarsanız kaybedersiniz. “

Tom vaktin geldiğinin farkındaydı.Şimdi zihnindeki aşırı baskıdan kurtulmak için cesareti topladı.Profesör anahtar kelimeyi söyledi.

"Şimdi kim başlamak ister."

Hemen ayağa fırladı yürümeye başladı.Profesör ona gülümsedi.Tom'da ona gülümsemesini iade etti.POrofesör ona destek vermek için;

"Sakin ol,fazla şey düşünme."
dedi.

Kafasına aklının ucundan bile geçmeyecek şeyler doldu bir anda.Saniyeler sonra beyninde büyük bir acı hissetti.

"Occlumency."

Zihnini kapamak için beynine yalvarıyordu.

"Zihni kapa...Zihni kapaaa..."
Çok büyük bir çaba harcıyordu ama işe yaramıyordu.Birden beynindeki acının yavaşça azaldığını hissetti.Zihnini kapadığını farketti.Bütün bunlar saniyeler içinde olmuştu.

" Yazılı olarak hepinize ileteceğim. Merak etme iyiydin.”

Bu sözler Tom'u rahatlatmaya yetmemişti hala iyi olduğunu düşünmüyordu.
Bir profesör olmak istiyorsa daha çok çalışmalıydı.Bütün bunları düşünürken sandalyeden kalktı.Profesör asasını yavaşça indirdi.

“ Yedici sınıfları tebrik ediyorum çoğunuz kapamayı başardı. Diğer sınıfların biraz daha tamamlayacak yolları var… Nasıl davrandığınız yazılı olarak size ileteceğim. Şimdi çıkabilirsiniz ders bitmiştir. Sihirli günler! ”

Herkesi başıyla selamladı profesör.Tom kendini sarhoş gibi hissediyordu.Ağır adımlarla sınıftan çıktı ve karanlık salonda bir şeyler atıştırmaya gitti.Ders onu acıktırmıştı...

Güneş kışın bile kavuran o sıcağını belirtmişti Gryffindor Kızlar Yatakhanesi'ne..Melissa üzerindeki kırmızı-sarı Gryffindor amblemli pikeyi fırlatıp,sıcaktan bunaldığını belirten bir ifadeyle ;

-"Off..Tüm okulun sıcağı üstümüzde.." diyerek acı acı gülümsedi.Bu gün okuldaki ilk dersine katılacaktı.Bunun için az da olsa heyecanlıydı.Güneşin kavuran sıcağında lavaboya gidip elini,yüzünü buz gibi bir suyla yıkayıp kendine geldi.Suyla ıslanan uzun kaşlarının komik görüntü yaratması hep onu sinir ederdi.Aynaya "Bu kez olmasın" diye düşünerek baktı.Ama imkansızdır.Bir keresinde ablası sırf o sinir oluyor diye ona kaş tarağı almıştı.Ama o artık buna alışmaya başlamış bir şekilde küçücük gözlerini belirginleştirmek düşüncesiyle gözlerine kalem çekti.Gözleri bakılır boyuta gelince yatakhaneye döndü ve dolabını açtı.İçeriden cübbesini,ayakkabılarını ve tokalarını çıkardı.Geceleri banyo yapmanın en güzel yanı saçlarının en temiz zamanında okulun ilk dersine yetişiyor olmasıydı.O da bunu fırsat biliyordu.Cübbesini giydi ve saçlarını özel tarağıyla yıpratmadan taradı.Ardından da dalgasını bozmadan ince bir paravana ile önündeki kısa saçları arkaya attı.Böylece süslü Melissa gitmiş,çalışkan Melissa gelmişti.Kendindeki bu değişim hep hoşuna giderdi.Hazırlığını tamamlayıp ayakkabılarını bağladıktan sonra kendine baktı ve;

-"Güzel ve dahi dedikleri bu oluyor herhalde" diye mırıldandı.Gülücük saçan yüzü hiç asılmazdı.Çünkü herşeye pozitif bakabilirdi Melissa.Şimdi kitapları elinde Büyük Salona iniyor..Yanında Melissa'nın ifadesiyle binadaşları yani Gryffindorlu kızlar vardı.Merdivenlerden inip Büyük Salona gelince onlar hariç herkesin orada olduğunu farketti ve adımlarını hızlandırarak masada boş bulduğu ilk sandalyeye yerleşti.Baykuşların o yorulmuş halini izlerken kahvaltı masasında neredeyse herşeyin tükendiğini ve kendisinin de tıka basa doyduğunu farkedip dersliğe doğru yollandı.

Derslik çok temiz olmayan sıraları ve eskimiş duvar boyalarıyla kendini gösteriyordu.İçerideki öğrencilerin sesi kolidorun başından duyulacak kadar yüksekti.Sıralar da neredeyse dolmak üzereydi.Melissa dersliğe girip gördüğü ilk sıraya oturup yerleşti.Daha önceden derse çalışmış olmanın getirdiği rahatlık vardı üstünde.Sırada gevşek gevşek gülümseyerek oturuyordu ki profesörün ayak sesleri duyuldu.Birden herkes üstünü,başını toparladı ve sırasına düzgünce yerleşip sustu.

-"7 senedir aynı terane" diye içinden geçirdi Melissa ve profesörün ilk sözcüklerini söylediğini farkedip dinlemeye koyuldu..

-"Sihirli Günler..Ben Leona Lara Daly.Geçen yıllardan beni tanıdığınızı düşünüyorum.Umarım tatilinizde hoş vakit geçirmişsinizdir." Profesörün son cümlesi üzerine adeta dalıp gitti Melissa.Tatile,su kayağı yaptığı,bol bol büyü çalıştığı ve uygulamalı savaş eğitimi aldığı o güzel tatile.Sıcakların bunaltan ve denize çağıran o edasını özlemişti.Düşüncelerin her seferinde başka bir diyara gidiyordu.Çok geçmeden profesör yeniden konuşmaya başladı.

-“Uygulamalı işleyeceğimiz bu derse umarım dinlenerek gelmişsinizdir. Yorgun bir beyini kapamak kadar zor bir şey yoktur. Birinci sınıfta öğrendiğiniz teorik bilgiden biraz bahsetmek isterim. Zihinbend; Zihni, sihirli müdahale ya da etkiye karşı mühürlemedir. Eğer birinin zihnine girmek istiyorsak Occlumency büyüsünü kullanırız. Kendi zihninin sihir yoluyla başkası tarafından okunması veya ele geçirilmesini önleyebilenlere ise Zihinbendar ya da zihnefend denmektedir. Birinci sınıfta herkesi tanıdığım için hemen uygulamaya geçelim." Melissa birden "Her sene aynı şeyi dinlemek mi?Bu bir kabus olmalı " diye geçirdi içinden.Gerçekten de 7 senedir aynı şeyi dinlemek,bu cümlelerin ezberlenmesini ve git gide sıkıcılaşmasını sağlamıştı.Ama yinede dinliyordu.Sıkılmadan ve usanmadan.Çünkü o çalışkan bir öğrenciydi..Bu dersi de seviyordu.Ailesinde Zihinbendar olması onun da olma ihtimalini aklına getirince sevinç doldu içi..Profesörü dinlemeye devam etti ;

“ Ben sizi teker teker kaldıracağım, unutmayın bir hakkınız var. Büyüyü söylediğim an zihninize girmeye çalışacağım ki gireceğim. Tabi bazıları geçen sene ilk seferde girmemi engellemişti. Bakalım unutmuşlar mı? Sizden istediğim sakin olmanız ve zihnini kontrol altına almak için şuan da uygulanan her şeyi unutmanız. Eğer panik yaşarsanız kaybedersiniz. “ hazırdı.Yeteri kadar ve her sene olduğu gibi hazırdı.Artık 17 yaşında genç bir cadıydı ve her seferinde Zihnini kontrol etmeyi başarmıştı.Yine de heyecanını kontrol etmek için derin bir nefes aldı ..Şimdi daha iyi hissediyordu.

''Şimdi kim başlamak ister ?'' profesörün bu sorusuna cevap vermedi.Çünkü küçüklerin hakkı olduğunu düşünüyordu.Öğrencilerden biri..3. Sınıf öğrencisi Sirius Juan Black başarmıştı.Ardından sıra ne olduysa dalıp giden Melissa'ya gelmişti.Profesör Melissa'ya ;

"Sakin ol,fazla şey düşünme." diyerek onun rahatlamasını istedi.Ama zaten rahat birini rahatlatmak saçma bir düşünceydi.Neyse Melissa kendini topladı ve her sene bu derslerde duyduğu büyüyü yine duydu ;

''Occlumency'' yine rahattı ve yine "Üzgünüm profesör.Bilinmeyenlerimi başkalarına açıklamak ya da onların deşifre olmasını istemem.." diyerek Beynini kontrol etti ve yine başardı.Sevinç içinde gülümseyerek sırasında gevşedi ve diğerlerini izledi.

" Yazılı olarak hepinize ileteceğim. Merak etme iyiydin.” pek de mutevazı olmayan bir tavırla "Biliyorum " diye fısıldadı.Herkes tek tek yapmıştı.Dersin bitmesine az kala profesör son sözlerini söyledi;

“ Yedici sınıfları tebrik ediyorum çoğunuz kapamayı başardı. Diğer sınıfların biraz daha tamamlayacak yolları var… Nasıl davrandığınız yazılı olarak size ileteceğim. Şimdi çıkabilirsiniz ders bitmiştir. Sihirli günler! ” beklemedi.Direk hiç düşünmeden kitaplarını alıp derslikten çıktı.Çünkü iyi olduğunu,Çünkü Zihinbendar olduğunu artık biliyordu..