Oturma Odası

Konu: Oturma Odası Paz Tem. 06, 2008 10:54 pm

->Rp İn<-

Konu: Geri: Oturma Odası Salı Tem. 15, 2008 4:02 pm

Keira sabah uyadığında Paul henüz uyanmamıştı.. Bu nadir görülen bir durumdu.. Keira Paul'u de uyandırmamak için yavaş hareketlerle yataktan çıktı ve banyoya doğru yürüdü.. Her zamanki gibi ılık bir duş aldı ve yumuşak havlusuna sarılarak odasına geldi.. Paul hala uyuyordu.. Yavaşça Paul'un yanına yaklaştı ve yanağına bir öpücü kondurdu.. Sonra üzerini giyinmek için dolabının önüne geldi..

Keira, bugün Rachel'e gidecekti.. Rachel bu eve yeni taşınmıştı.. Bu Keira için mükemmel olmuştu.. Şimdi geride bıraktığı biricik kardeşiyle ilgili hiçbir endişe yaşamıyordu.. Keira dolabının içinden diz hizasından biraz daha kısa bir etek çıkardı ve yavaş hareketlerle giyindi.. Üzerine ise ince mavi bir bluz geçiriverdi.. Ayakkabılarının bulunduğu yerden toz mavisi babetlerini çıkardı ve ayağına geçiriverdi Keira.. Yatağın tam karşısındaki makyaj masasının önündeki küçük pufa oturdu.. Bir yandan makyaj yapıyordu.. Bir yandan da aynadan Paul'u izliyordu..

Hafif mavi tonlarındaki makyajını tamamladıktan sonra çekmecesinden güzel bir kolye çıkardı ve boynuna takıverdi Keira.. Masasnın üzerindeki olmazsa olmaz saatini aldı ve sol koluna taktı Keira.. Şimdi aşağıya inip bişeyler atıştırmalıydı sonra da Rachel'in yanına gidecekti.. Odadan çıkmadan önce son bir kez Paul'un yanına geldi ve yanağına bir öpücük kondurdu Keira.. Birazda onu izledikten sonra yavaş adımlarla odadan çıktı..

Mutfağa indiğinde kimseyi görememişti Keira.. Evlendiklerinden beri nerdeyse herkes malikaneyi terketmişti resmen.. Belli ki yanlız kalmalarını isitoyrlardı.. Keira, dolabı yavaşça açtı ve sütü çıkardı.. Bir bardağın içine içebileceği kadar süt doldurduktan sonra bir dilim kek ile sütünü içmeye başladı Keira.. Biraz oyalana oyalana kahvaltısını yaparken gözüne gelecek postası takıldı.. Eline aldı ve şöyle bir göz gezdirdi.. Yazıların gerçek dışı olduğunu farkedince -ki bunun farkındaydı gazeteyi büyük bir hışımla yere fırlattı.. Bardağının içindeki sütten son bir yudum aldı ve malikeden çıktı Keira.. Yeterince uzaklaştığına emin oldunca etrafı şöyle bir kolaçan edip cisimledi Keira.. "Puff"

Gözlerini açtığında Keira, Rachel'ın evinin tam önündeydi.. Yavaş adımlarla içeri girdi ve Rachel'ı aramaya başladı

"Rachel?.. Ben geldim canım.. Oturma odasına geçiyorum.."

Anlaşılan tembel Rachel ya uyanamamıştı ya da buralarda değildi.. Keira oturma odasındaki rahat koltuklardan birine kuruldu ve kardeşinin gelmesini beklemeye başladı..

Konu: Geri: Oturma Odası Salı Tem. 15, 2008 4:37 pm

Rachel dün gece gerçekten hafızalara kazınacak bir DVD seyretmişti. Eskiden Muggle eşyaları kullanılmadığı için bulunması yasaktı. Hep arkadaşlarına ya da Sinema'ya gittiğinde izleyebiliyordu. Sürekli düşünüyordu. Acaba bunu kim yapmıştı? Her kimse süper zeka olmalıydı... Büyücüler böyle şeylere karşı olduklarından hep biraz geri oluyorlardı Teknolojide. Rachel'ın felsefesine görede bu gerileme çağıydı onlar için...

Terden ıslanmış olan yatağına yüzükoyun yatıyordu. Aralıksız uyumuş, sabah gürültülerle de uyanmamıştı. Ev arkadaşı Samara'da çok sessiz davranıyordu. Rachel'ın uyandırılmaktan nefret ettiğini biliyordu çünkü... Sonunda en büyük gelişme olmuştu. Rachel evlenmeyi beklemeyip ayrı bir eve taşınmıştı. Artık hayatta önünde duran ilk engeli kaldırmayı başarmıştı ve bundan sonrakiler yavaş yavaş gelecekti... Zaten en büyük engelide ailesi olarak görüyordu. Onlara ailem diyebilecek kadar yakın bile hissetmiyodu kendini ama, sonuçta Keira'nın sözünü dinlemesi gerekiyordu...

Gözlerini güneşin yavaş yavaş yukarı çıkması aralıyordu. Gece perdeyide açık unutmuştu. Gözlerinin açılmasına izin vermeyerek güneşin olmadığı tarafa döndürdü başını. Artık rahat rahat uykusuna devam edebilirdi. Mükemmel rüyalar görürken birden tanıdık bir ses duydu koridorda yankılanan. Daha sonra ses durdu ve Rachel ani bir haraketle gözlerini açıp etrafa pozisyonunu bozmadan baktı. Tekrar kafasını kuş tüyü yastığına yasladı ve uyumaya çalıştı. Ama biraz düşündü. Sesi tanıdı ve Keira'nın olduğunu anladı. Yavaş yavaş kalkarak peltek bir şekilde Merdivenlere yürüdü.

" Sen mi geldin? Bir duş alıp geliyorum... "

Terinden kurtulmak için Soğuk bir duş iyi gelirdi her zaman. Hele bu sıcakta mükemmel bir tatil gibi geliyordu ona... Keira'nın süprizi çok hoşuna gitmişti. Eğer çabuk gitmezse ikiside güzel bir gün geçirebilirlerdi. Paul gerçekten çok meşgul gibiydi. Çünkü henüz doğru düzgün konuşamamışlardı bile. Onu mutlaka tanıması, aklında ki soruları cevaplandırması için görüşmesi gerekiyordu. Keira'yı kime emanet ettiğini biliyordu elbette ama biraz tanımanın zararı yoktu...

Sarı bornozunu giymişti. Civciv gibi olduğunu biliyordu ama bu hoşuna gidiyordu. Özellikle Keira'nın... Hep dalga konusu olmuştu. Ama güldüren dalgalar. Giyinmeden önce şöyle bir görünse çok iyi olurdu aslında. Eskisi gibi laf atar mıydı ki? Neden atmasın ki? Eskiden neyse şimdi de oydu Keira... Merdivenlerin yanından doğru Keira'ya baktı ve :

" Cik cik cik... Nasılımm?.. "

diyerek kendini gülmekten alamadı. Saçlarını sardığı sarı havluda tam civciv görünümü vermişti doğrusu... Keira'ya şöyle bir göründükten sonra odasına gülerke gitti ve eski günlerin gözünün önünden geçmesine mani olamadı... Olmazdı da. Bunlar güzel anılardı. Bir an önce yanına gitmek istediği, hayatta ki tek varlığı olarak gördüğü Keira'nın yanına geç kalmamak için hızlı hızlı giydi. T-Shirtünü ters giydiğini farkedince tekrar çıkarıp tekrar giymek zorunda kaldı. Merdivenlerden hızlıca inip Keira'nın yanına oturdu ve konuşmaya başladı.

" Eee... Evlilik nasıl gidiyor? "

Bunları söylerken masanın üstünde bulunan meyve suyunu 2 bardağa boşalttı ve birisini Keira'ya, birisini kendine aldı. Meyve suyunu yudumlarken onu izliyordu ve değişmediğini bir kez daha görmüş oluyordu...

Konu: Geri: Oturma Odası Salı Tem. 15, 2008 5:12 pm

Keira araştırmacı bakışlaşlarla etrafı incelerken Rachel ta üst kattan üzerini giyinip geleceğini söylemişti.. Keira, beklemeyi sevmezdi ama Rachel sayesinde alışmıştı beklemeye.. Yukarıdan gelen sesler üzerine Keira gözlerini merdivene dikti.. Belli ki sakar kardeşi Rachel gene bişeyleri kırp dökmüştü.. Bunun üzerine tiz bir kahkaha attı Keira.. Tam o sırada saçlarına sarı havlu, üzerine de sarı bir bornoz geçirmiş olan Rachel'ı gördü.. Önce şöyle bir onu süzdü ve gülmeye başladı..

"Bizim küçük civciv büyümüş artık tavuk olmuş.. Horozunuzu ne zaman bulacaksınız tavuk hanım?.."

Kendini tutamadı ve tekrar gülmeye başladı Keira.. Rachel ile arasındaki ilişki bir abla-kardeş ilişkisinden çok iki arkadaş ilişkisi gibiydi.. Hele bu civciv hikayesi ta küçüklükten geliyordu.. Bir an küçüklük anıları geldi Keira'nın aklına.. Bu sefer gülümsemekle yetindi.. Rachel üzerini giyinmeye gitmişti.. Keira onun gelmesini beklerken gözüne küçüklük resimleri takıldı.. Bu resim yaklaşık 15 sene öncesine aitti.. Keira henüz 7 yaşında Rachel ise henüz 5 yaşındaydı o zamanlar.. Keira, o zaman bile küçük yaşına rağmen elinden geldiği kadar kardeşini korumaya çalışıyordu.. Keira hemen çantasını açtı ve aile fotoğraflarından birini boş bulduğu bir çerçeveye takıp görünür bir yerlere koydu.. Ne olursa olsun Rachel'ın ailesinden soğumasını istemiyordu.. O sırada Rachel gelmişti.. Keira onun sorusuna cevap vermeden önce uzattığı bardağı aldı ve konuşmaya başladı..

"Nasıl mı gidiyor?.. Tıpkı bir peri masalı kendimi prensesler gibi hissediyorum.. Paul her saniye beni daha da çok şımartıyor.."

Sözleri bitince küçük bir gülümsemeyle elindekinden bir yudum aldı.. Şimdi dikkatle Rachel'ı süzüyordu..

Konu: Geri: Oturma Odası C.tesi Tem. 19, 2008 10:31 pm

" Bizim küçük civciv büyümüş artık tavuk olmuş.. Horozunuzu ne zaman bulacaksınız tavuk hanım?.. "

Keira yine lafı buna getirmişti ya... Rachel bir süre susmuştu ama daha sonra bu konuda ki ciddiyetsizliğini dile getirmek için komik bir şey bulmuştu. Mesleğine daha çok önem veriyordu artık. O işlere pek girmekte istemiyordu. Bunun nedenini Keira'da Rachel'da çok iyi biliyorlardı. Ama şimdi moralini boşu boşuna bozmak istemiyordu Rachel.

" Ben hala küçük yaramaz bir civcivim... "

Rachel'ın sorusuna karşılık Keira tamda beklediği bir cevap vermişti. Herkesin, özelliklede bu ilişkinin hep olmasını isteyenlerin tek istediği, ölene kadar mutlu yaşamalarıydı. Hatta Rachel'a göre öldükten sonra da cennette buluşacaklardı. Abarttığını düşünmüyordu. İkiside mükemmel insanlardı. Neden buluşmayacaklardı ki? Bunun olmaması için hiç bir neden görmüyordu Rachel. Acaba birgün oda böyle mutlu olabileceği kişiyi bulacak mıydı? Pek umudu yoktu ama...

" Senin adına gerçekten çok sevindim. Sen bunu çoktan hak etmiştin... Hem o sana olduğun gibi davranıyormuş bak. Bende seni külkedisi falan sanıyordum. Prensini bulunca Prenses oluvermişsin... "

Gülerek bir yandan elinde ki meyvesuyunu yudumluyor, bir yandan da Keira'yı izliyordu. Ondan gözlerini alamıyordu. Rachel Her zaman İdôl olarak görmüştü onu. Bu belki de en son noktaya kadar devam ederdi...

Konu: Geri: Oturma Odası Salı Tem. 22, 2008 1:24 pm

Keira, kapalı bir dille Rachel'e aşk hayatının nasıl gittiğini sormuştu.. Sorudan sonra bir süre sessizlik oldu.. Keira bir an yanlış bir şey yaptığını düşündü.. Rachel, üzülmemiş gibi görünmeye çalışsa da Keira onu biraz olsun üzdüğünü fark etmişti.. Ama sonradan sorusuna gülerek cevap vermesiyle birlikte dünyalar onun olmuştu..

Dalga konusu değişmişti.. Belli ki sıra Keira'ya gelmişti.. Zaten çocukluklarından beri bu böyle oluyordu.. Rachel Keira'ya bişeyler söylese Keira, Keira Rachel'e bişeyler söylese Rachel ona laf atıyordu.. Ama Keira bunlardan çok mutluydu.. Aslında mutlu olmasının nedeni Rachel'in yanında olmasıydı.. Keira, onu tam anlamıyla çok seviyordu.. Bazen sevgisini anlatmak için uygun kelimeler bulmakta zorlanıyordu.. Belki de onu bu kadar çok sevmesinin nedeni Rachel'in az sevildiğini hissetmemesi içindi.. Evet büyük bir ihtimal bundan kaynaklanıyordu.. Keira, küçükken bu duyguyu çok hissetmişti.. Annesi, babası ne kadar onu sevdiklerini söylese de belli etmeyince Keira buna inanmak istemiyordu.. İşte bu yüzden de Keira, çocukluğunu yaşayamamıştı.. 10 yaşındayken de aynı olgun kızdı şimdi de öyle..

O sırada Rachel'in sesiyle kendine geldi ve gülümseyerek konuşmaya başladı..

"Rachel, bir gün seninde en az benim kadar mutlu olacağına adım gibi inanıyorum.. Lütfen sende buna inan ve ona göre davran.."

Sonra Keira oturduğu yerden kalktı ve büyük bir şefkatla Rachel'e sarılıverdi.. Birkaç dakika onu hiç birakmadı.. Sonra onu çok fazla sıktığını düşünerek serbest bıraktı ve gülümseyerek konuşmaya başladı..

"Yarın akşam bize yemeğe gelsene?.. Paul gelmeni çok istiyor.. Tabi bende.."

Konu: Geri: Oturma Odası Perş. Tem. 24, 2008 4:04 pm

Rachel havanın ciddileşti hissine kapılıyordu sürekli. Keira ciddi şeylere çekmeye çalışsada Rachel hep başka bir konu açıyor, gülerek konuyu saptırıyordu. Tabii Keira'nın da zayıf yönlerinden biriydi bu. Rachel hangi durumda gülüyorsa o durumda kalıyordu. Bu Rachel'ı ne kadar çok sevdiğini gösteriyordu ona... Zaten bundan hiç bir şüpheside yoktu...

" Rachel, bir gün seninde en az benim kadar mutlu olacağına adım gibi inanıyorum.. Lütfen sende buna inan ve ona göre davran.. "

Rachel suskunluğunu devam ettiriyordu ama Keira'nın boş durmayacağını, bir yerden yine bu konuya gelebileceğini biliyordu. Sonradan söylemektense şimdi bitirmek daha iyi olur diye düşünüyordu ve meyvesuyundan bir yudum alıp :

" Bunu hak ettiğimi sanmıyorum... "

dedi ve gözlerini karşısına, tabloya çevirdi. O tabloyu hatırlayamamıştı. Ona ait değildi sanki. Biraz daha dikkatli bakınca onun olmadığını anlamıştı. Büyük ihtimal Rachel yukardayken kaşla göz arasında konulmuştu oraya. Keira tarafından... Rachel gözünü dikkatini Keira üzerinde toplayarak onu dinledi.

" Yarın akşam bize yemeğe gelsene?.. Paul gelmeni çok istiyor.. Tabi bende.. "

" Şey... Bilmem ki. Olur aslında, nedne olmasın? Saatini söyle yeter. Bu arada yemek demişken, kahvaltııyı burada mı yapalım dışarı mı çıkalım? "

Paul'un onu davet etmesi bir artı olarak Rachel'ın beynine kazınmıştı. Bu yemek onu daha iyi tanımasına yardımcı olabilridi. Çok iyi denk gelmişti hemde. Yarın akşam için bir Planıda yoktu henüz. Ama artık var gibiydi...

Konu: Geri: Oturma Odası Cuma Tem. 25, 2008 11:45 am

Rachel'in söyledikleri Keira'nın kafasını çok karıştırmıştı.. Onu böyle umutsuz görmek adeta kahrediyordu Keira'yı.. Ama Keira herşeye rağmen inanıyordu bir gün Rachel'in mutlu olacağına.. Bu konu da ona da büyük görev düşüyordu.. Birlikte olduğunu düşündüğü insanı iyi tanımalıydı Keira.. Sonuçta bu devirde herkes iyi niyetli değildi.. Hatta artık iyi niyetli insan bulmak imkansız hale gelmişti.. Keira bütün bunları düşününce ne kadar şanslı olduğunu bir kere daha anlamıştı.. Paul, bulabileceği en iyi insandı.. Her Paul'u düşündüğünde olduğu gibi bu sefer de anlamsız bir gülümseme yayıldı yüzüne.. Bunu durduramıyordu.. Durdurmaya da niyeti yoktu..

" Şey... Bilmem ki. Olur aslında, nedne olmasın? Saatini söyle yeter. Bu arada yemek demişken, kahvaltııyı burada mı yapalım dışarı mı çıkalım? "

Rachel'in konuşmasıyla kendine geldi Keira..

"Ben kahvaltı yaptım desem bana kızar mısın?.. Ama istiyorsan sana hemen bişeyler hazırlayabilirim.. Saat.. 7'den sonra gelebilirsin.. 5'ten sonra hep evdeyim.. Biraz hazırlık yapacağımda.."