Roberta Pardo

Ad: Roberta
Soyad: pardo
Bina:unicornvit
Okul:beauxbatons
Kaçıncı sınıfı istiyorum neden?:farketmez siz hangisini uygun görürseniz
RP :



FIRTINALI
MUTLULUK


Sabahın erken saatlerinde, güneşin kızıllar içinde ki
dansını ve masmavi gökyüzüne süzülüşünü izlemek için erken kalkmayı severdi Roberta.
Her sabah önce penceresini açar, güneşin
bütün parlaklığı ve doğanın canlılığı ile kendisine gelir ve en sevdiği işi,
romanını yazmaya başlardı. Romanlarında en çok kendini ve güneşi anlatmayı
severdi. Kendini güneş kadar canlı, parlak ve hareketli görürdü. Karanlığı ve
fırtınayı sevmezdi. Güneşin akşama doğru, karanlığa doğru sessizce yok oluşunu
kabullenemezdi. Korkuturdu bu onu. Güneşin batışı ve ardında ki karanlık ona
hep sessizce yaklaşan hüzünlü, korkunç fırtınaları hatırlatırdı. Fırtına olduğu zaman perdeleri ve pencereyi
sıkıca kapatır, dışarıdan gelen buğulu ve korkunç sesleri duymak istemezdi.






Roberta güzel bi Pazar günü romanını yazmaya ara verip biraz gezmek ve
dolaşmak istiyordu. Doğanın serinliğini teninde hissetmek için en ince
kıyafetlerini giydi ve kuşların cıvıltıları, güneşin parlaklığı ve akan derenin
en güzel şarkısıyla birlikte yürüyüşüne başladı. Fakat arkasından gelen
fırtınanın farkında değildi.





Ona her şey o kadar güzel
görünüyordu ki, bu kadar güzelliğin içinde kendini kaybetmişçesine yürüyor ve
arkasından gelen tehlikenin farkında bile varamıyordu. İnsanlar tehlikeyi fark
edip koşuşturmaya başlamış, ancak Roberta hala bir şeyin farkına varamamıştı.
Koyu karanlık her yeri kaplamaya başlıyordu. Rüzgar sertçe esiyor, Roberta
nefes almakta zorluk çekiyordu. Fırtınanın soğukluğu tüm bedenini sarmıştı
bile. Koşamaya başladı. Elinden geldiğince, gücü yettiğince hızlı koşmaya…
Gözlerini açmasına bile izin vermeyen fırtına onun ince bedenini yere sertçe
savurmuştu. Kalkmak istiyordu. Sadece acı içinde düştüğü yerden kalkmak. Ama
ona göre acı acı esen fırtına buna izin vermiyordu. Gözlerinden akan yaşlar
yanaklarına bile değmeden rüzgarın etkisiyle gözlerinden savrulup gidiyordu.
Bir ara gözlerini araladı. Karşısında beş yıl önce ortalığı kasıp kavuran bi
fırtınada kaybettiği annesi ve babasını gördü. Annesi;


-- “Korkma benim küçük sincabım.
Hadi tut elimizi ve yerden kalk. Güçlüsün, hadi kalk yerden.”diyordu (Annesi
onu hep küçük sincabım diyerek severdi).


Ancak ona elimi tut ve yerden kalk
diyen annesi ve babası değil ona yardım için uzanan bi eldi sadece. Gözlerini
tamamen açtığında karşısında annesinin ve babasının olmadığı görünce çok
üzülmüştü. Kulaklarını tırmalayan bir ses hala;


--“ Hadi ne duruyorsun tutsana
elimi. Sana yardım etmek istiyorum. Kalk yerden, hadi” diyordu. Roberta
titreyen elini korkuyla uzattı. Titriyordu. Ağlıyordu. Heyecan ve korkuyla ne
yaptığını bilmeden yardımsever elin sahibine sıkıca sarıldı ve korkuyla aniden
bayıldı.


Kısa bir süre baygın kaldıktan
sonra güzel gözlerini yavaşça araladı. İnce ve kibar bi ses;


--“ Merhaba güzel bayan” dedi.


Roberta


--“ sen kimsin? Ne işim var benim
burada?”





--“ Ben Jack. Yaklaşık 1 saat önce
çıkan hafif bir fırtınada bayıldınız. Bende sizi buraya, evime getirdim. Şimdi
nasılsınız?


Roberta;


--“ Evet ya da sanırım iyiyim”


Jack;


--“ Sakıncası yoksa bana neden o
küçük fırtınadan korktuğunuzu anlatır mısınız?


Roberta;


--“ Hayır Bay Jack sakıncası yok.


Jack;


--“ Bana sadece Jack de lütfen.
Arkadaş olduğumuzu sanıyorum”.





Roberta;


--“Peki Jack” diyerek gülümsedi.
“Beş yıl önceydi. Annem, babam ve ben doğum günüm için babamın kiraladığı bir
balonla gökyüzüne kuşların, bulutların ve güneşin yanına onların şarkılarına
eşlik etmeye gitmiştik. Hava bir bebeğin teninin yumuşaklığı kadar yumuşak,
gökyüzü hiç olmadığı kadar maviydi. Gökyüzünde olmak en sevdiğim güneşime
dokunmak gibiydi. Her şey çok güzeldi. Ta ki kısa bir süreye kadar. Hava bebek
teni yumuşaklığını bir kenara bırakıp, güneşe küsmüşçesine arkasını döndü.
Güneş ona karşılık veriyor gibi bütün parlaklığını, canlılığını birden savurmuş,
sanki doğaya küsmüş gibiydi. Bulutlar esen hava ve güneşin tartışmasına üzülmüş
gibi ağlıyor, gözyaşlarını adeta sele dönüştürüyordu. Yapmayın dercesine
sinirli bir tavırla birbirlerine çarpıyor, etraftakilere acı çektiriyordu.
Annem elimi sıkıca tuttu. Sanki kötü bir şey olacağını hissetmiş gibiydi. “
korkma yavrum yanında olacağım” dedi. Balon hızla sağa sola sallanmaya
başlamıştı. Babam balonda ki dengeyi sağlamak için balonun uç kısmına doğru
gitmişti. Fırtına daha da hızlanmış babamı aşağıya çekmişti bile. Arkasından
“baba” diye bağırdım. Ama duymadı. Hain fırtına onu bizden almıştı. Annem
balondan sıkıca tutunmamı istedi. Balondan aşağı sarkıp babama sesleniyordu. “Anne
düşeceksin” dedim. Annem çoktan aşağıya düşmüştü. Ben balonun içinde tek başıma
korunmaya çalışıyordum. Elimden bir şey gelmeden bekliyordum. Kısa bir düre
sonra fırtına yavaşlamaya başladı. İnsanların yardımıyla indim balondan. Annem
ve babamın soğuk yüzü tam karşımda duruyordu. “ Hani hep yanımda olacaktınız.
Hani bırakmayacaktınız elimi. Neden yoksunuz yanımda” diye ağlayıp
bağırıyordum. Hayatım değişmişti. Tek başıma kalmıştım. On beş yaşında tek
başıma kalmıştım. Her şeyi kendi başıma yapmaya çalıştım. O günden sonra
fırtına en büyük düşmanım oldu.


Jack;


--“ Gerçekten çok üzüldüm. Acını
tazeledim galiba. Çok üzgünüm. Ama artık yalnız değilsin. Kabul edersen artık
hep yanında olmak istiyorum. Bu acıları sana ben unutturmak istiyorum. Kabul
eder misin?”.


Roberta;


--“ çok uzun yıllar tek başıma
yaşadım. Güneşin doğuşunu tek başıma izledim. Hayatımda her şeyi tek başıma
yaptım. Şimdi sen varsın ve yalnız değilim. Acılarımı seninle unutacağım Jack.
Kabusum senin gibi güzel bi rüyayla son bulacak. Teşekkür ederim”. Dedi





Aradan çok uzun yıllar geçti
Roberta en büyük korkusu olan fırtınayı doğanın bir parçası olarak kabul etti.
Şimdi sadece evliliğini ve doğacak çocuklarını düşünüyordu.





VE SONSUZA KADAR MUTLU OLMAK
İSTİYORDU…..

ilk rp'm olduğu için hatalarım çok olabilir ilk defa yazıyorum çünkü eğer çok yanlışım varsa söyleyin hatalarımı diğer rp'lerimde düzeltirim

İlk RP'ye göre muhteşemsin onu söyleyeyim .
Beyimleme güzel ,
Bozuk cümle çok az ,
Renk kullanılmamış ,
Uzunluk süper ,
Diyaloglar güel ...

6. Sınıf ..