Amelia Hopeless

Amelia o sabah çok zor uyandı. Yatakta bir o yana bir bu yana dönüp durdu. Bu dönmeler yaklaşık onbeş dakika kadar sürdü. Sonunda Amelia bu savaşta galibiyet kazandı ve ayağa kalktı. Hâla uyku sersemi bir şekilde banyoya gitti.Aynaya baktı. Bu gün sarı saçın ona yakışmayacağına karar veredi.Metamorfmagus özelliğini kullanarak saçlarını kömür karası bir siyaha döndürdü. Duşa girdi. Yaklaşık yarım saat sonra havlusuna sarınarak odasına geri döndü. Üzerine dar siyah bir jean ile bol siyah omzu açık bir tshirt giydi. Koşarak aşağıya indi. Halası mutfakta asasıyla bulaşık yıkamaktaydı. Amelia’yı görünce asasının tek bir hareketiyle bulaşıkları kaybedip “ Bu gün kahvaltıda ne istersin?” diye sordu. Amelia uzun bir süre bu sorunun cevabını düşündü ve sonunda “Çay ile harika bir kahvaltı tabağı “ cevabına karar verdi. Halası bu cevabının üzerine “Digly “ diye seslendi ve bir şak sesiyle küçük bir ev cini belirdi. Ev cini Amelia’nın halasının önünde yerlere kadar eğilerek onu selamladı ve daha sonra aynı şeyi Amelia’ya da yaptı.Halası “Digly bize iki tane kahvaltı tabağıyla ikide çay getir.” Diye buyurdu. Yandaki yemek odasına geçerek masanın başına oturdu. Ameliada halasını izledi ve oda masaya oturdu. Yaklaşık bir dakikalık bekleme süresinden sonra bir şak sesi daha duyuldu ve ikisininde önünde yemekler belirdi. Amelia biraz ilgi birazda merakla halasına bu gün neler yapıcağını sordu. Halası Amelia’nın sesindeki o merakı hissetmiş olucaktı ki “Bildiğin bakanlık işleri.” Diye kestirip attı. Amelia bu cevapla hiç tatmin olmamıştı. Çünkü onun bu gün ne yapıcağı belli değildi. Genede bunu halasına belli etmeden hemen kahvaltısını bitirip evden çıktı.
Artık Londra sokaklarında yalnız başına kalmıştı. Her zaman yaptığı gibi Çatlak Kazana gitti. Oradan Diagon yoluna geçti. Etrafta biraz dolaştı.Vitrinlere baktı. Bir süre sonra Diagon yolunun ilersinde garip davranışlı bir adam gözüne çarptı. Durmadan etrafı izliyor ve ağzıyla bir şeyler geveleyip duruyordu. Amelia adamı daha iyi duyabilmek için onun biraz daha yanına yaklaştı. Adam kendi kendine “Ben niye bunu yaptım. Ben niye bunu yaptım...” diye tekrarlıyordu. Amelia hiç bir şey anlamamıştı. Yinede çok meraklı olduğundan bu adamı göz hapsine aldı. Bir süre sonra garip adamın yanına kapkara saçlı, kocaman burunlu, saçları kadar kara olan bir cüppe giyen bir adam yaklaştı. Fısıldıyarak bir şeyler konuşmaya başladılar. Amelia duyabilmek için biraz daha yaklaştı. Siyah cüppeli adam diğerine “ Sakin olmalısın Micheal başka çaren yoktu ya seni öldürcektik ya da dediklerimizi yapacaktın. O gazetecinin ölmesi gerekiyordu ve öldü artık geri dönüşü yok. Bu sende biliyorsun. “ diyordu. Amelia bir anda yerinde dona kaldı.Bu sabah Gelecek postasında ünlü bir gazeteciye saldırı düzenlendiğini ve adamın ölü bulunduğunu okumuştu. Bu saldırının arkasında Ölüm Yiyenlerin parmağı olabiliceği sanılıyordu. Kendi kendine “Yani bu iki adam bir... bir Ölüm Yiyen mi?” Diye fısıldadı. Ama adamları duyabilmek için okadar yaklaşmıştı ki artık adamlarda onu çok net duyabiliyordu. Siyah cüppeli adam bir anda Micheal’dan Amelia’ya döndü. Amelia ensesinde o adamın nefesini hissediyordu. Ve oldu işte, adam konuşmaya başladı: “Küçük hanım hangi işle ilgili olduğmuzu anladın. Afferim sana, ama ufak bir yanlışın var. Biz Ölüm Yiyen değiliz. Ben Ölüm Yiyenim. Ah evet, Micheal sadece tehdit ettiğimiz ve bize yardım etmek zorunda kalan bir arkadaş. Ama artık bu hikayeye birde küçük bir kızın ölümü eklenicek sanırım. “ dedi. Sesi son derece sakin ve bir okadarda neşeli çıkıyordu. Amelia yavaşça ölüm yiyene döndü. Ama adam artık onu bakmıyordu. Yanındaki Micheal’a bakıyordu. Micheal’a yaklaştı “Sen artık gidebilirsin ve unutma bundan kimseye sözetmek yok. Yoksa... gazetede üçüncü bir ölüm haberi daha çıkar.“ diye buyurdu. Micheal gitmiyordu. Aksine yerinden hiç kıpırdamadı. Başını yerden kaldırdı ve Ölüm Yiyene bakarak “O gazeteciyi öldürmenize yardım etmiş olabilirim. Ama asla küçük bir kızın ölümüne sessiz kalıcak değilim.” Dedi. Amelia biraz şaşırdı ve bir o kadarda içi rahatladı. Yanında yetişkin bir büyücü varken asla ona zarar veremezlerdi. Yoksa yanılıyormuydu. İşini sağlama almalı ve hemen ordan kaçmalıydı.Bir anda aklına bir fikir geldi. Ölüm yiyen adını bilmiyordu. Onla ilgili hiç bir şey bilmiyordu. Sadece onun görünüşünü biliyordu ve Amelia için görüntüsünü değiştirmek hiçte zor değildi. Bunu nasıl atlamıştı o bir Metamorfmagus’tu. Yavaşça Micheal’a döndü. Micheal tek gözüyle Amelia’yı süzüyordu. Amelia Micheal’ın önünde başka bir çocuk oluverdi. Saçları siyahtan kızıla , gözleri o saf yeşilini kaybedip kahverengiye döndü. O küçücük burdu bir anda kocaman oldu. Ama bir sorun vardı. Üstündekiler onları nasıl değiştiricekti. Amelianın yardımına o anda Hogwartslı bir çocuk yetişti. Hava sıcak olduğundan Hogwarts için alışveriş yaparken aldığı cüppesini çıkarmış ve elinde tutuyordu. Amelia hiç düşünmeden çocuğun elinden cüppeyi aldı. Cüppeyi giyip çocuğun koluna girdi ve Ölüm Yiyen ile Micheal’a arkasını döndü. Ölüm Yiyen Amelia’ya bakmak için döndü. Ama orda kimse yoktu. Etrafı taradı. Amelia’ya benzerde kimse yoktu. Michealda bu anı fırsat bilerek koşmaya başladı. Ölüm yiyen biraz afalladı ve sonra sinirlenerek şak diye bir sesle oradan ayrıldı.Amelia çocuğa teşekkür etti. Cüppesini geri verdi ve oradan uzaklaştı. Londra’ya çıkmadan Çatlak kazanda eski halne döndü. Koşarak Londraya çıktı ve ordanda evin yolunu tuttu.Bu yaşadıklarınıda kimseye anlatmamaya yemin ettti.

Renler hoş ...
Paragraf yapsan daha güzel olabilirdi ,
Sınıf derecelendirmenin aksine bu RP'n de bozuk cümleye pek rastlamadım ,
Betimleme daha çok yapmalısın ,
Noktalama iyi ,
Uzunluk iyi ...

% 85