Avril Ramona Lavigne'nin Odası..!

Ram başı masasının üzerinde duran kağıt tomarına gömmüş, bira dinlenmenin rahatlığını arıyordu. O böyle şeylere alışkın değildiki ? Tabiki bir okulu-koskaca bir okulu-kendi başına yönetmiyordu, bu zaten imkansız olurdu. Keira'nın ona yardımları, çalışmaya yönlendirmesi mükemmeldi ona sonsuz teşekkürlerini sunuyordu ama yineden hergün aynı şeyleri yapmak bu tekdüzelik Ram'e göre değildi. O maceracı ve rahatına düşkün bir kızdıki, en son mevzun olduğundan bir çılgınlık yaptığını hatırlıyordu. Ve uzun zaman bu kadar bir yere tıkılıp kalmak, tıkılıp kalmak diyordu çünkü bu 4 duvar arasından sadece Hogwarts'ın bahçesine çıkabiliyordu. Tabiki güzel yanları yok değildi bunun, saygın biriydi, sevdiği bir sürü öğrenci vardı, ona sevildiğini hissettiren bir sürü öğrenci vardı. Çevresi oldukça genişlemişti, ismi biliniyordu. Ama bunlar insanı kısa çok kısa bir zaman sonra sıkıyordu. Hemde hiç olmadığı kadar...

Avril dışarıda gezmek, dolaşmak, rahat ve sorunsuz olmak istiyordu. Taviki burda rahattı ama bir Zümrüdüanka Yoldaşlışığı üyesi olarak okulu en iyi şekilde korumaları gerekiyordu. -Ki bununla Keira ile beraber sürekli kafa pataltıyorlar, güvendikleri birkaç profesöründe yarımda bulunmalarını isteyerek, okulun güvenlik önlemlerini en üst seviyelere çıkarmaya çalışıyorlardı. Ama Avril'ın içinde herzaman bir kuşku oluyordu, ve bunu atmak hiçte kolay olmuyordu. Avril kafasını kağıtların arasından kapının çalınmasıyla kaldırdı. Bu görüntü içeriye giren kişi için düzgün bir kare olmazdı herhalde. Hele bu kişi öğrenciyse, dahada beterdi. Ama içeriye giren kişi bir öğrenci ya da profesör değildi. Bu kişi Avril'ın değer verdiklerinin başında yer alan biricik sevgilisi Orlando'ydu. Avril daha bir rahatlarken, Orlando'nun konuşmaya başlaması, acele etmesi dikkatini çekmemiş değildi hani.

-Merhaba canım.Ben düşündüm ki bu kadar iş yoğunluğu içinde seni biraz rahatlatmak iyi olur. Ne dersin biraz çıkıp dolaşalım mı? Bildiğim çok iyi bir yer var .Üstelik öğle yemeği vaktide geldi birlikte yiyebiliriz.

Aslına bakılırsa çok cazip bir teklifti. İşleri akşam hallederse pekte rahat edebilirdi. Bu yüzden bu kadar sıkılmışken bu teklifi reddetmek hiçte olmazdı. Dudakları hafifçe kıvrılırken, Orlando'nun eline verdiği gülleri burnuna götürdü. Muhteşem kokuyorlardı.

-Bu teklifi sanırım geri çeviremeyeceğim. O kadar sıkıldımki... Şey bu arada güller için teşekkürler aşkım...

Masadan kalkarak Orlando'nun yanına yürüdü. Onun yanında olduğu her dakika mutlu olduğunu hissediyordu. Ve buda mükemmel birşeydi. Orlando'nun kalbine ışık verdiğini hissedebiliyordu. Ve Ram'e göre bunu hissetmemek çok kötü birşey olmakla beraber, karşındaki kişiye değer vermemekti. Ram, Orlando'ya fazla değer veriyordu.

OuT: Çıkmam lazım pardon :( Anneanneme gidicem, belki orda girebilirim..