^ 4. ve 5. Sınıfların Dersi ^

Konu: ^ 4. ve 5. Sınıfların Dersi ^ Ptsi Ağus. 11, 2008 1:47 pm

~ 11-21 Ağustos Dersi ~

Okul ile çok meşgul olmak sıkıyordu... Artık Rachel içinde ki çocuğu biraz dışa yansıtmak, işleri biraz olsun kenara atmak istiyordu. Bu elindeydi aslında ama işleri devredecek bir yardımcı bulamamıştı henüz... İşlerle boğuşurken özel hayatını söndürdüğünü biliyordu. Özel hayatını Keira'dan ve Paul'dan ibaret görüyordu artık. Onun tek ailesi onlardı. Annesi, babası ya da abisi umrunda değildi. Onlara anne baba demek, ödül gibi geliyordu Rachel'a. Bu ödülü hak etmiyorlardı.

Masasına yığılmış bir şekilde uğraşırken bir yandan saati kontrol ediyordu. O kadar yoğundu ki, artık dinlendirici bile kullanıyordu. Gözleri hassastı. Ama bu uğraşlar sonucunda ortaya iyi bir şey çıkması onu gerçekten mutlu ederdi. Öğrencileriyle haşır neşir olan biri değildi pek, fakat onları anlayabiliyordu. Oda öğrenciydi bir zamanlar. Her yetişkinin içinde biraz çocukluk duygusu, çocukluğa özlem yatardı. Rachel olgun biriydi üstelik... Saat durmadan işliyordu. Zaman hiç bir zaman durmazdı... Onu iyi değerlendirdim diyebilmek için gerçekten iyi bir şey yapmak gerekiyordu. Şuan belki bunu yapıyordu ama bundan hoşnut olmaması, bunları düşünmemesine de yol açıyordu. Kafası sürekli daha başka şeylere dalıyordu ve bu işleri yavaşlatacak gibi görünüyordu. Saati kontrol etmekten vazgeçip yetiştirmesi gereken şeylere odaklandı uzun bir süre. Belki bu sayede daha çabuk bitirebilirdi. En azından bir kaç dakika.. Artık öğlen oluyordu ve güneş tam tepeye çıkmak üzereydi. Buraya sabah 6,30'da gelmişti. Gerçekten çok çalışmış olmanın yorgunluğuyla koltuğuna yaslandı. Dinlendirici gözlüğü çıkararak azına alıp oynamaya başladı. Tam bir iş kadını... Eğer annesi ya da babası görse tam olarak böyle derlerdi. Bu gurur kaynağı bir şeydi aslında. Ama sürekli söylediği gibi, onlar bu gururu hak etmiyorlardı...

İşler bitmişti artık... Eşyaları düzenleyip hazırladığı projeyi titiz bir şekilde dosyaya yerleştirdi. Saate uzun bir süre bakmamıştı. Gözlerini havada asılı olan saate çevirdi ve elini ağzına götürerek telaşlı bir biçimde kaşlarını çattı. Dersin başlamasına 15 dakika vardı ve o hala hazır değildi. Hemde bugün 4. ve 5. sınıflara ders verecekti. Önce soğukkanlı olup düşündü. Ne yapması gerektiğini aklına getirerek sakince düşündü. Her şeyi beyninde yola koyarak dersliğe doğru zaman kaybetmeden hızlı adımlarla yürüdü. Koridorda hızlı adımlarla yürürken öğrenciler :

" Sihirli Günler... "

diyerek ona bakıyordu. Rachel hepsine aynı cevapla karşılık veriyor, sürekli kolunu sıvazlayıp saatine bakıyordu. Derliğin önüne geldiğinde yine derin bir nefes alıp kapıyı açmıştı. İçeriye girdiğinde öğrencilerin yüzünde aynı yabancı ifade vardı. Tabii ki olacaktı, dün dersine girdiği öğrenciler değildi bu öğrenciler. Geçen ders olduğu gibi eşyalarını kürsüye koydu ve alanın en yüksek tepesine geçip öprencileri süzdü. Bu böyle gidecek gibiydi. Onlara gülümseyerek :

" Sihirli günler! Tanışma faslına ayıracak zamanımız yok sanırım. Herkesin istediği derse geçmektir. "

dedi ve öğrencilerin etrafında daire oluşturacak biçimde yürüdü. Konuşması sürekli dersin kuralları ve titizliği hakkındaydı. Bundan sıkılmış olduklarını farkedebiliyordu. Bu yüzden biraz daha konuştuktan sonra sözlerine son verdi. Kuralları hatırlatmış oldu böylece... Tekrar alanın en yüksek tepesine giderek öğrencilerin hepsine baktı ve konuşmaya başladı.

" Locomotor Mortis! "

Bu kelimeleri bağırarak, üstelik asasını bir öğrenciye doğrultarak söylemişti. Öğrencinin bacakları kitlenmişti ve hareket ettiremiyordu. Rachel soğukkanlılığını koruyarak öğrencilere döndü ve endişelenecek bir şey yok der gibi bir ifade ile onlara gülümsedi. Daha sonra öğrencinin kitlenen bacaklarını açarak sözüne devam etti.

" Bacakları kitleyen büyü. Düşmanınızın hareket etmesini önleyen en iyi büyülerdendir. Siz ya da bir başkası açana kadar açılmaz. Şimdi herkesi ikişerli gruplara ayıracağım ve herkes sırayla birbirine uygulayacak. Kilitleri açmak için beni çağırabilirsiniz... "

Soğukkanlılığını koruyarak masasına geçti ve dikkatlice öğrencilerini izledi. Bazıları biraz ürkekti ama yavaş yavaş alışıyorlardı. Yardım isteyenlere yardım ettikten sonra yine bir günün daha sonuna geldiğini anladı. Öğrencilerin çıkmasını izleyerek Hepsine tek tek :

" Shirli günler. Ödevlerinizi okumayı ve tabii ki zamanında getirmeyi unutmayın... "

diyerek nazik bir şekilde cevap veriyordu. Aslında uyarmayacaktı ama yine de dayanamıyordu. Hepsinin eksiksiz birer öğrenci olmasını istiyordu belkide...