{11 / 25 Ağustos Dersi [Ofline]}

Jenny , masasına oturmuş uyukluyordu. Dün gece 4'den(artık sabah denirdi buna) sonra yatabilmişti. Gözlerinden uyku akıyordu resmen. Gözleri hafif hafif kapanıyor , başı düşüyor , uyanıyor , tekrar uyukluyordu. O kadar çok uyumak istiyordu ki , bayılıp kalacaktı(hoş belki bayılması daha iyi olurdu).
Birden , kapının çarpmasıyla olduğu yerde zıpladı ve uykusu tamamen açıldı. Kapıya doğru baktı ama , hiç kimse yoktu orada. Jenny , kapının çarptığına karar verdi. Öyle ya , kapı da pencere de açıktı. Jenny , masadan kalkıp gerindi ve üzerine çekidüzen verdi. Birazdan öğrenciler gelecekti ve , onların karşısında pasaklı durumuna düşmek istemiyordu.

Bugün , öğrencilerini zorlamaya karar vermişti. Biçim Değiştirme büyülerine başlayacaktı. Masasının üzerinde , antika sayılabilecek kadar eski görünümlü , küçük bir kutu vardı. Öğrenciler de yanlarında küçük kutularla geleceklerdi. Bugünkü derslerinde öğrenecekleri şey , kutuları sincaplara çevirmek olacaktı. Yeni başlayanlar için zor bir büyüydü ama ,
çabukça başaracaklarını biliyordu.Sınıf kapısı aralandı ve ilk öğrenci girdi. Ardından ikinci , üçüncü , dördüncü...... Sınıf dolmuştu işte. Hepsi , yüzlerinde bir merak ifadesiyle Jenny'ye bakıyordu. Jenny , sınıfın tam olduğundan emin olunca , rahat olmak için pelerinini çıkardı ve sandalyesinin
arkasına astı. Evet , derse başlamaya hazırdı.

Jenny , tüm sınıfla birlikte kendi asasını da çıkardı.

Jenny , kutunun başına geçti. <Şimdi , büyüyü yapmadan önce kutuya üç kez asayla vurup-> Tak , tak , tak! < Exflento!> Kutu , birden biçim değiştirerek , korkuyla etrafına bakan ve kuyruğunu diken bir sincaba dönüştü.

Jenny , hafif bir memnuniyet ifadesiyle , asalarını(bazıları çok sert vuruyordu) kutuya vuran öğrencileri seyrediyor ve öğrencilerin isimlerinin yazılı olduğu kağıdın yanına notlarını çiziktiriyordu. Bazıları başarmış , ama çok daha tak tak aşamasındaydı. Jenny , ders sonuna kadar öğrencilerin arasında dolaşıp not aldı , zil çalınca da , sıraların arasında koşturup duran sincabını da aldı ve öğrencilerle birlikte sınıftan çıktı.

Cedric o gün erkenden kalmıştı.Çok heyecanlıydı çünkü Biçim Değiştirme dersine girecekti.Kalktığı gibi hazırlanıp Ortak Salona indi.Biçim değiştirme Dersine erken girecek o olacaktı galiba çünkü daha yemeğe 15 dakika 34 saniye vardı.Ve herkes uyuyordu.Cedric gezine gezine Büyük Salona vardı.Yemek masaya oturduğu anda başlamştı.Buna sevinen Cedric yemeğini yedi.Büyük Salondan çıkarken birden yere düştü.Cedric içinden "Ay aksi şeytan!Ne oluyor bana böyle düz yolda yürüyemiyo.... Cedric bir Slytherinlinin güldü ve şunları söylediğini duydu "Ne güzel çelmeydi ama bugün 34. kişi oldu HAHAHAHAH" Cedric'in aklına bir şey gelmişti.Asasını çıkartıp "Locomotor Mortis tekrarla" diye böğürdü.Çocuk şimdi bacakları bağlanıyor düşüyor.Bacakları açılıyor koşuyor tekrar bağlanıyor düşüyor.Bu sefer Cedric kahkalar içersinde Biçim Değiştirme dersine geldi.İlk giren o olmuştu.Bir masaya geçip oturdu.Sınıf arkadaşlarını bekledi.Sınıf dolunca Profösör kutusnun yanına geçti ve şunları söyledi:<Şimdi , büyüyü yapmadan önce kutuya üç kez asayla vurup-> Tak , tak , tak! < Exflento!> Şimdi kutu sincapa dönüşmüştü.Cedric kendi kutusunu ve asasını çıkarttı.Kutuya üç kere vurdu "Tak Tak Tak" diye ses çıkartmıştı.Sonra "Exflento!" dedi.Birden kutunun arkasından kuyruk çıktı,Sonra önünden sincap kafası çıktı.Şimdi isetam bir sincap olmuştu.Sincabı Profösöre gösterdi.Yerine geçip oturduğunda diğerlerine bakıyordu.Zil çaldı.Sincabını aldı Profösöre "Sihirli Günler" dedi ve sincabı bahçeye saldı.

Renk seçimini düzeltmeli , rp'lerini uzatmalısın. 30 puan.~

Claire güzel bir uyku çektikten sonra karnını doyurmak için Büyük Salona iniyordu. Bu gün merdivenlerin yer değiştirme günü olduğu için kendini Hermione'yi beklemek için ortak salon kapısının önünde değil bir kaç kat aşağıda buldu. Tekrar yukarıya çıkmak büyük bir eziyet olacağı için, karnının avaz avaz bağırışlarını susturmayı seçti ve adımlarını hızlandırıp çok kalabalık olan Büyük Salona vardı. Claire etrafına bakmadan hemen Ravenclaw masasına oyurdu ve kızarmış ekmeğine reçel sürmeye başladı. Uzun zamandır yapmadığı bir şekilde kahvaltının tadını çıkararak yedi yemeğini.

Hogwarts'ın büyük pencerelerinin önünde yürüyordu şimdi. İçeri sızan ışıklar tertemiz koridorları aydınlatıyordu. Elinde tuttuğu kutuya yansıyan ışık Claire'in yüzüne vuruyor, tatlı gülümsemesini ortaya çıkarıyordu. Şaşkınlıkla bakan yüzlerin nedenini Claire tahmin edebiliyordu. Çünkü o insanlar yanlarından çok hızlı bir şekilde geçen Claire'e alışıklardı. "Geç kalmamak süper bir şeymiş" diye düşünürken Biçim Değiştirme sınıfının önüne gelmişti bile. Kapıyı açtı ve tereddütsüz girdi içeri. "Günaydın Profesör" sınıf kalabalık değildi. Daha Hermione'de gelmemişti. Claire en önlerde bulunan sıraya oturdu. Çok fazla vakit geçmeden sınıf doldu ve Profesör derse geçti. "Bu ders zevkli geçeceğe benziyor" diye bir ses duydu Claire. Ama kimin söylediğini bilmiyordu. Çünkü Profesör anlatacaklarını bitirmiş öğrencileri izlemeye başlamıştı. Claire asasını kaldırdı, eflatun renge sahip çok tatlı görünen kutuya doğrulttu. Üzerine üç kez vurdu ve usulca "Exflento!" dedi. Daha önce okuduğu bir kitapta gördüğü bir büyüydü bu. Çok ilgisini çektiği için denemiş ve bir kaç denemeden sonra başarılı olmuştu. Şimdi ise daha önceden tecrübeli olduğu için sevimli bir sincaba dönüşüvermişti. Anlaşılan sincabı da Claire kadar hareketliydi, sınıfın diğer ucundaki bir kızın saçlarını çekiştirirken gördü Claire en son onu. Daha sonra sınıftakileri izlemeye başladı. Kare bir kutudan kalın tüylü bir kuyruk çıkmış sağa sola sallanıyordu. Başka bir kutu ise sadece dört tane hızla hereket eden bacaklara sahipti.
Ders bittikten sonra Claire sincabını bir kaç öğrencinin de yardımı ile yakaladı ve Hermione'yle konuşarak sınıftan ayrıldı.

Rp'ini beğendim. 49 puan ~

Sirius derslerden bıkmıştı.Artık çok zor geliyordu derslere girmek.Ama yapabileceği bir şey yoktu.Sınıf geçebilmek,Seherbaz olabilmek için derslere katlanmak zorundaydı.Hem de her sene 2 dönem 6şar derse girecekti.Zor gibi görünse de 3 derse girmişti.Bununla birlikte Kehanet ve Tılsım kalıyordu.Bu ders için 2 tane eşya ve çantasını götürdü.Eşyalarından biri daha önce ders için istenmiş olan küçük bir kutu idi.Diğeri ise asası.Çantasında not almak için gerekli malzemeleri vardı.Sınıfa gittiğinde ilk dersi aklına gelmişti.O zaman sınıf ne güzel gözükmüştü ona.Sınıfın kapısını çalıp içeri bakmıştı Sirius.İçeride fazla kişi yoktu.Dersin başlamadığını düşünüp bir ''oh'' çekti.Claire'in yanında bir yer buldu ve kutusunu sırasına koydu.Profesörü dinlemeye koyuldu.Talimatları anladı.Kutusunun üstüne asası ile 3 kez dokundu ve ''Exflento!'' dedi.Kutu birkaç saniye içinde kahverengi kuyuruğunu diken korkak bir sincaba dönüştü.Sirius şaşırmıştı.Hemen çantasından yazı malzemelerini çıkardı ve yazmaya koyuldu.

'' 15 Ağustos Biçim Değiştirme dersi.

Bugün Profesörümüzbize bir kutuyu nasıl sincaba çevirebileceğimizi gösterdi.Kutuya 3 kez dokunup Exflento diyip bekliyorsunuz.Ama yapamazsanız yardım isteyebilirisiniz.Bir ders sonra görüşürüz.

Sirius.''

Bunları yazdıktan sonra çantasını sırtalndı.Eline de sincabı almadan önce asasını cebine koydu.Profesörün yanına gidip '' Sihirli gün ve dersler Profesör.'' dedi ve çıktı.

Renkler biraz cırtlak , onun dışında iyi. 35 puan. ~

Jessica dün gece geç saatlere kadar kitabını okumakla meşgul olmuştu.Kitap okumayı çok seviyordu bu onun hobisiydi.Geç yattığı için biraz geç kalkmıştı sabah ama yinede yetebilirdi dersse fazla geç kalmış savılmazdı.Gözlerini açtığında saat 7:30 du ders 8:30 da balıyacaktı tam zamanın da kalmıştı zamanı vardı daha.Yatağından kalktıktan sonra yatakhanede sadece lathenia vardı.Jessica ona gülüsmeyek:

" Günaydın latheniacım.. " dedi ve şöle bi gerindikten sonra üzerine cübbesini giydi ve aynanın karşısına geçti.Helen çoktan giyinmişti bile o da jessicaya dönerek:

" Günaydın canım.. " dedi ve büyük salona doğru iledi.Jessica aynanın karşısına geçti saçını şöle bi topladı hafifbir makyaj yaptıktan sonra cbbesini şöle bir sirkeledi çantasını sırtına aldı ve dersliğin yolunu tuttu.O gün hiç karnı aç değildi hiç büyük salona uğramandan hemen dersliğe doğru yöneldi.Bir kaç dakika sonra dersliğe ulaşmıştı.İçeriye baktığında ieçride proefsör daha gelmişti kafasını masaya koymuş uyuyordu. Jessica dersliğe girdi boş buldu bir sıraya oturdu ve proefsörün uyanmasını bekledi.Bir kaç dakika bekeldikten sonra proefsör kafasını kaldırdı ve etrafa bkatı jessica çok seviyordu proefsörü.Proefsör ayağa kalktı.Bütün öğrenciler onu meraklı yüzlerle izliyorlardı ve arıdndan profesör asasını çıkardı bugün öğrencileri zorluyacağı gibi görünüyordu hemen kutunun başıan geçti önündeki kutunun önüne geçti kutuya uç kere vurdu ve ardından " Exflento! " dedi Kutu , birden biçim değiştirerek , korkuyla etrafına bakan ve kuyruğunu diken bir sincaba dönüşmüştü.Jessicada çok mutlu olmuştu o da denemek istedi ve asasını havaya kaldırdı ve kutuya bakarak:

" Exflento! " diye bağırdı.Jessicanında önündeki kutu sincaba dönüşmüştü.Jessica çok mutlu olmuştu.Büyü yapınca etrafına gülücekler saçıyordu.Diğer öğrencilerde çok iyi yapıyorlardı.Jessica çok sevinçliydi.Öğrenciler büyü yaparken profesörde sıraların arasında dolaşıyordu.Bütün öğrenciler yapınca zil çalmıştı.Proefsör eşyalarını ve koşuşturan sincabıı alıpta derslikten çıktı.JEssica da proefsöre dönerek:

" Sihir Günler profesör. "dedi derslikten çıktı..

45 puan

Gabriel o gün biraz uykusuzdu. Okuduğu kitap gece geç yetmasına sebep olmuştu. Gözlerini zorla açarcasına kalktı, elini ve yüzünü yıkamak için lavaboya gitti. Aynada dağılmış, sarı saçlarını ve hafif şişmiş gözlerini gördükten sonra yüzünü buruşturdu. Cildi soğuk suyla temas ettiği anda vücudunda bir ürperti hisseti. Islanan kahkülünü düzeltti ve lavabodan çıktı. Üstünü giyindikten sonra asası ve çantasını alıp Durmstrang koridorlarında yürümeye başladı. Tanıdıklarına "Günaydın..." diyor ve hızlı bir biçimde yürüyordu.

O gün hiç olmadığı kadar sakin ve huzurlu hissediyordu kendini. Çevresinde de bu farkedilmiş olcak ki bugün ayrı bir ilgi görüyordu. Gözlerinde ayrı bir renk vardı ve henüz bunu farkedemeyecek kadar uykusu da vardı...

Dersliğe derin bir iç çekip girdi. İlk olarak durakladı ve etrafına baktı. Şimdilik içlerinde sadece Cedric vardı ve ona doğru yaklaştıktan sonra gülümseyip arkasına oturdu. Sınıfın henüz yarı doluydu ve Gabriel gelenleri büyük bir dikkatle incelemeye koyulmuştu. Profesör masada oturuyor ve yeni gelenlere hafif bir tebessümle selam verircesine bakıyordu...

Herkes geldikten sonra profesör sihrin nasıl yapılcağını anlattı. Gabriel kutusunu ve asasını çıkarttı. Önce üç kere vurdu ve daha sonra "Exflento!" diye bağırdı. Şaşkındı çünkü ilkinde olmasını beklemiyordu. Profesöre gösterdi ve küçük sincabı da alıp derslikten çıktı.

Çok başarılı ve eğlenceli bir dersin verdiği mutlulukla arkadaşlarının yanına gitti....

35 puan

Cho Güneş'in bütün güzelliği ve yüzüne gelen ışınlarıyla birlikte biraz huysuzlanarak kalktı ve perdeyi kapatmak için pencerenin yanına gitti.Güneş ne kadar yüzüne gelip onu rahatsız etsede gölü pırıl pırıl gösteriyor,yeşil ormandaki ağaçları daha bir güzelleştiriyordu.Cho bu güzelliği perdesiyle örtmek istemesede Güneş gözünü kamaştırıyor,tüm sıcaklığını bedeninde ve yüzünde hissediyordu.Daha fazla dayanamayıp perdeyi örten Cho yatakhanelerinde bulunan boy aynasının önüne geçip giyinmeye ve saçını yapmaya başladı.Bugün saçını açık bırakacaktı.O yüzden hazırlanması pek vakit almadı.Çantasını alıp kristal salona inmek için binasından çıkıp birçok merdivenden indi.Bugün Cho'nun çantası çok ağırdı.Çünkü bugünkü ilk dersleri Biçim Değiştirmeydi ve Profesör Dearborn yanlarında bir kutu getirmelerini söylemişti.Cho da kendine ait olan güzel bir kutu getiriyordu ama o da çok ağırdı.Cho çantasının ağırlığıyla iki büklüm olarak nihayet kristal salona varabilmişti.Karnı çok aç olduğundan hemen masaya oturup ağzını tıkabasa doldurdu.Öyle hızlı yiyorduki sanki bir yıldır hiçbirşey yememiş gibi.On dakika sonra Cho karnını doyurmuş hatta Biçim Değiştirme dersliğinin yolunu tutmaya başlamıştı.Koridorlar çoğu kişi kahvaltıda olmasına rağmen yinede kalabalıktı.Cho sınıflarına giden öğrencilerin arasından sıyrıla sıyrıla ve iki büklüm şeklinde kapısı açık duran dersliğin önünde durarak içeriye adım attı.

İçerisi yarı yarıya dolmuştu.Ve herkes önünde bir kutu sessizce oturuyordu.Cho profesör Dearborn'un masasının önünden geçerken"Günaydın profesör"dedi ve oturmak için kendine ortalarda bir sıra seçti.Beş on dakika sonra sınıf tamamiyle dolmuştu.Profesör Dearbor da ayağa kalkmış asası hazır bir şekilde masasının arkasından konuşmaya başladı.

"Şimdi,büyüyü yapmadan önce kutuya üç kez asayla vurup "Exflento!"dedi.

Kutu biçim değiştirerek küçük,şirin mi şirin bir sincaba dönüşmüştü.Cho da hemen aynısını yapmak için önüne döndü ve profesörün yaptığını yapmaya başladı.Sınıftakilerden bazıları bir kaç tak tak ve büyülü sözcükle beraber kutuyu sincaba çevirmeyi başarmıştı bile.Cho da denemek için asasını kutuya üç kere vurup"Exf-"O anda arkasından bir sincap saçını çekiştirmeye başlamıştı.Cho'nun canı bir müddet sonra çok acımaya başlayınca sincabı saçlarından almaya çalıştı ama nafile.Sonunda bir kaç kişininde yardımıyla birlikte sincabı saçından alabildiler.Cho sincabın sahibini görmek için baktığında kuzeni Claire'ı gördü ve hafifçe güldü.Ama saç dipleri hala ağrıyordu.

Sincap karmaşası bittikten sonra Cho tekrar önüne dönüp büyüyü denemek için kutuya baktı.Kutuda sadece sincap ayakları ve kuyruğu vardı.Geri kalanı ise o aynı ağır kutuydu.Cho bunu görünce güldü ve yapacağı büyüye odaklanmaya çalıştı.Yine kutuya asasıyla üç kere vurduktan sonra büyülü sözcüğü söyledi."Exflento"

Bu sefer başarmıştı.Kutu biraz büyükçe bir sincaba dönüşmüştü.Sincap bir o yana bakıyor bir bu yana bakıyor şaşkınlıkla etrafta koşuşturan sincapları gözlüyordu.Cho notunu aldıktan sonra zili bekledi.Zil çalıncada çantasını ve sincabını alıp diğer dersler için koridorda iki büklüm yürümeye başladı.Çünkü sincabı biçim değiştirdiği kutu kadar ağırdı.

50 puan

"Onyx, aç artık gözlerini. Uf ne kadar da tembel oldun sen bu sene böyle?!" Karmakarışık rüyalar görmek onun adeti değildi ama bu sefer yaşadığı her an birbirine girmişti. Ağabeyi Bruce'u, birbirlerinden hiç hoşlanmasalarda ablası olduğu gerçeğini değiştiremediği Charlotte'ı ve dün bir yakınlaşma yaşamış olduğu eski erkek arkadaşı Charles'ı aynı rüyada görmesi bir yana ilişkileri o kadar iç içe geçmişti ki Onyx neler olduğunu anlayamamıştı. Şimdi uykusunu bölen bu sesin rüyasının bir parçası mı, yoksa dış dünyadan birisinin sesi mi olduğuna anlam veremiyordu. Sağ bileğinden tutulup doğrultulması kesinlikle rüyasında yaşayabileceği türden bir şey değildi.

"Beni biraz olsun rahat bırakamazdın öyle değil mi?" diye sordu kendisine bakan yatakhane arkadaşı Alice'e. Alice ise o her zaman sinirle parlayan koyu kahverengi gözlerini bezmiş bir şekilde devirmekle yetinmişti. Tam cevap verecekti ki onu zorlayamayacak kadar yorgun hissetti kendisini. Böylece yataktan fırladı ve aynı hızla pijamalarını çıkardı. Dar paçalı blucinin üzerine krem t-shirtünü geçirdi ve cübbesini de tüm bunların üzerine... Sonra krem çizmelerini giydi, buna uygun olarak dün gece hazırlamış olduğu krem rengi sırt çantasını yanına alacaktı. Saçlarını fırçaladı, son bir kez kaküllerini düzelttip Alice'in arkasından Büyük Salona yollandı.

Her zamanki gibi daha tam uyananmamış olduğundan aç hissetmiyordu kendisini. Bu yüzden koca bir kupa dolusu su içti önce. Sonrasında bir ay çöreği alıp yavaşça midesine indirdi ve diğerlerinin de yemeklerini tamamlamasını bekledi. Birlikte dersliklerin yolunu tuttular. Onyx, yanında en az bir arkadaşının bulunmasına özen gösteriyordu, çünkü biliyordu ki Charles onu tek bulduğu ilk anda kıstıracaktı. Ve Onyx'in tek istediği şey şu son senesini Charles Clover'la geçirmekti. Tek yapması gereken derslerine odaklanmaktı ve o da öyle yapacaktı. Ayrı girmeleri gereken birkaç dersin ardından Biçim Değiştirme dersliğinin önünde Alice ve Gabriel ile buluştu Onyx. İki kız arkadaşıyla birlikte sınıfa girerken kendisine güvenin asla ödün vermeyecek birisi gibi yürüyordu, ki vermezdi.

Sınıfa son gelenlerden oldukları için üçünün yan yana oturabileceği bir yer bulmaları biraz zor oldu ama beşinci sınıflardan utangaç bir çocuk yana kayıp Gabriel'e yer verince herşey halolmuş oldu. Onyx yerine yeni oturmuş asasını çıkarıp masaya koymuştu ki profesörün sesi duyuldu tüm derslikte...Ders başlamıştı. Ve Onyx her zamanki gibi zihninden tüm düşünceleri uzaklaştırıp Profesöre odaklanmıştı. "Şimdi , büyüyü yapmadan önce kutuya üç kez asayla vurup..." deyip önündeki kutuya üç kez vurdu profesör. "Exflento!" Ve ardından büyülü kelimeler profesörün dudaklarından döküldü.

Bruce, reşit olduktan sonra Onyx'i şaşırtmak için pek çok nesneyi şekilden şekile sokmuştu. Yaptığı büyülerden birisi de Exflento'ydu. Onyx bunu gayet net bir şekilde hatırlıyordu çünkü onu en çok etkileyeni de oydu! Hatta arkadaşlarının birkaçıyla küçük denemeler yapmıştı. Alice'le aralarında geçen muziplik dolu bakışma onunda aynı şeyleri düşündüğünü gösteriyordu. Bu bakışmadan sonra yüzüne yayılan zafer dolu gülümsemeye engel olamadı, olmadı demek daha doğru olacaktır aslında. Tek yapması gerekenin odaklanmak olduğunu bildiğinden asasını önündeki kutuya doğrultup ardı ardına üç kez vurdu ve kendinden emin bir şekilde "Exflento!" diye fısıldadı. Kutunun yavaş yavaş açık kahverengi, ürkek bakışlı, küçük bir sincaba dönüşüşünü izledi zevkle. Profesörün yanına gelip not vermesini beklerken de bu sevimlilik abidesi olan sincapla oyalandı. Sincabın ilgisini canlı tutup diğer sincapların peşi sıra koşmasını engellemeye çalıştı. Ders zilinin çalışını duyduğunda sincabın hala onun önünde duruyor oluşu başardığının bir işaretiydi. Ve Onyx'in bu hayatta en sevdiği şey başarmaktı...

Başarmış olmanın verdiği haz duygusuyla sincabı eline aldı ve Alice ile sınıftan çıktı. Ardından elinde kendi sincabıyla birlikte onlara yetişen Gabriel'i de alıp keyifli bir şekilde diğer dersliğin yolunu tuttular...

50 puan

Helen hızlıca yatağından kalktı. Biraz bitkindi ama son birkaç gündür yaşadıklarından sonra bu durumda olduğuna kendisi bile şaşırıyordu. Bazı şeyleri yaşanmamış kabul ederek olaylara kendini alıştırmaya başlamıştı. İlk şoku atlatmak birkaç gününü almış olsada şimdi daha iyi hissediyordu kendini. Başını arkaya atarak diğerlerine

'' Günaydın kızlar '' dedi.

Onların söylediklerinede zoraki küçük gülümsemelerle cevap verdi. Eski dolabına yürürken aslında daha önce odanın büyüklüğünü hiç farketmemiş gibi tek kaşını kaldırmış ve gözüyle odayı ölçüyordu. Sonra bunu yapmaktan vazgeçip askıya asmış olduğu kıyafetini çıkardı. Bu temiz kalan son kıyafetiydi. Ders çıkışı diğer kıyafetlerini temizlemeleri için çamaşırhaneye götürmeye karar verdi. Buna zamanı olacaktı.

Büyük salonun geniş kapıları herzamanki gibi açıktı. Karnı çok acıkmıştı. Yemek yemeden geçirdi kocabir dünü hatırlayınca karnının kurtadamlar gibi ulumasına şaşırmaması gerektiğini farketti. Kendini Gryffindor masasının en ucunda duran boş sandalyeye çuval gibi bıraktıktan sonra yen yediğine aldırış bile etmeden tabağındakileri kaşıklamaya başladı. Ağzına hoşlandığı bir tat gelince önündekinin çilekli puding olduğunu anladı. Tapağı bitince onu masada eliyle kendisinden uzaklaştırdı. Çay fincanına uzanıp ellerini etrafında kavuşturdu. Sıcaklık kemiklerine kadar işlemişti bir anda ama ağzına götürüp bir kaç yudumu dudaklarının arasından içeri gönderince boğazının yandığını hissetti. Solgun duran suratı sanki birden alev almış gibi kızarmış ama hemen eski haline geri dönmüştü. Bardağınıda öyylece bırakıp sol yanında oturanlara

'' Afiyet olsun '' dedi.

Yemek yerken aklına ders için küçük bir kutu getirmesi gerektiği gelmişti. Odasına tekrar dönüp sandığının derinlerinde saklanmış duran küçük kutuyu buldu ve çantasına atıp hızla derse girdi. Ön tarafta boş sıra kalmamıştı. Orta sıralardan birine oturup profesörün konuşmasın beklemeye başladı. Profesör sınıfın tamamladığından emin oluncaya dek bekledi ardındanda derse geçti. Büyüyü bir yandan uyguluyordu aynı andada neler yapılması gerektiğini söylüyordu. Profesörü dikkatlice izledikten sonra Helen kendi çantasında duran kutusunu çıkardı.

<Şimdi , büyüyü yapmadan önce kutuya üç kez asayla vurup-> Tak , tak , tak! < Exflento!>

Helen profesörün söylediklerini gözlerini yumarak tekrar aklından geçirdi. Asasını eline aldı ve yavaşça kutuya üç kere vurdu. Ardındanda

'' Exflento! '' dedi.

Olacakları izlemeye koyuldu. Kutu yerinde biraz zıplar gibi oldu ardındanda etrafında kıllar çıkmaya başladı. Ama devamı gelmemişti. Helen surat ifadesinin önce komik bir şekil aldığını hissetti. Kutu küp şeklinde bir fırçaya benziyordu. Ama biraz sonra büyü başarısız olduğu için yavaşça etkisini yitirip eski halini alınca kendi kendine kızdı ve kaşlarını hafifçe çatarak gözlerini yumdu. Ders dışında kendisini meşgul eden herşeyi unutmaya çalıştı. Özelliklede geçen gece babasının ona söylediklerini ama zihninde hep onun sözleri vurgulanıyordu. Ama birden bunun kendisini kamçıladığını gördü. Gözlerni açtı. Yeşil gözleri önünde duran siyah kutuya odaklandı. Asasını hafifçe üç kere vurdu ve karalı bir tonla

'' Exflento! '' dedi.

Asasını çeker çekmez kutu tekrar sarsılmaya başladı. Titrer gibi oldu ve arkasından yılan gibi bir şey çıktı ve yavaşça dikleşti, kuyruk şeklini aldı sonrada etrafı açık kahverengi tüylerle kaplandı kutu eğrilip büküldü en sononda sevimli bir sincaba döndü. Eliyle sincabı tuttu biraz sevdikten sonra onu profesöre teslim etti. Profesör gülümseyerek sincabı aldı. Helen sırasına geçtikten birkaç dakika sonrada dersi bitirdi.

Jack uzun zamandır ilk kez doğru dürüst uyuyabilmişti. Sabah ışıkları yatakhaneye vurmaya başladığında zar zor uyanabilmişti. Jack cüppesini giyip Karanlık Salon'a kahvaltıya indi. Uzun zamandır yapamadığı ''Boğulma Tehlikesi Geçirilmeden'' kahvaltıyı bu sefer yapmıştı. Çoğu zamanın aksine bay meşgul herkesle konuşarak, sohbet ederek kahvaltısını yapmıştı. Roaringthroatlılar bu durumdan hoşnut görünüyorlardı. Bina başkanına sorularını soruyor, Jack de onları yanıtsız bırakmıyordu.

Dersleri Biçim Değiştirmeydi. Jack bu derse kolay adapte oluyordu. Çünkü o bir animagustu. Animaguslukta ustalaşıncaya kadar Biçim Değiştirme ders kitaplarını ezberlemişti. Bunları düşünerek ilerlerken kendini kapının önünde buldu. Önünde duran siyah kapıdan içeri girdi.

İçeride ilk olarak Hermione'yi arayıp bulamamıştı. Sırasına oturdu. Yanında getirdiği kutuyu önüne koydu. Güzel şekli ve elyapımı olması o kutuyu değerli kılıyordu. Profesör derse başladı. Birkaç saniye sonra Profesör' ün kutusu sincaba dönüşmüştü. Jack için bu kolaydı. Bunu daha önce yapmıştı.

Kendi kutusuna döndü. Korsanlığından gelen herşeyi sert yapma içgüdüsünü yenerek hafif hafif üç kere kutuya vurmanın ardından sıra sözlerdeydi :

''Exflento!''

Elindeki kutuyu ilk sincaba çevirenlerddendi. Sincap ansızın kaçacakken Jack onu sıkıca ama incitmeden tuttu. Profesör'e gösterdikten sonra sincabı zarar görmeyeceği bir kafesin içine koydu. Jack bu tür durumlar için her zaman Biçim Değiştirme' ya bir kafesler giderdi.

Ancak bu kadar zevkli de olsa ders sonsuza kadar süremezdi ve sürmedi de. Jack sincabına bakarken Profesör' de herkesin yaptıklarına bakıp notlar almış ve dersi bitirmişti. Jack' de sincabıyla beraber sınıftan çıktı.