Jane dalgın dalgın yürüyordu.Gözleri sokağı
taradı.Saat çok geçti.Dışarda kimseler kalmamıştı.Kimse onunla aynı
heyecanı paylaşmıyordu.Hogwarts daki 4.yılında ne maceralarla karşı
karşıya kalacağını düşündü.Gerçekten zorlu bir senenin ardından bir
yenisi başlıyordu.Bu onu çok heyecanlandırıyordu.Daha önceki dönemlerde
yaptığı gibi gece aynı heyecanla dışarı çıkmıştı.Biraz fazla
abartıyordu.Sadece okula başlayacaktı ama onun için çok
önemliydi.Sonuçta en iyi arkadaşıyla yaz başından beri
görüşmemişti.Rubertlada...
Rubert ve Maria isimlerini duymak bile ona yetiyordu.Hayatında gördüğü en kusursuz insanlardı çünkü onlar.Büyüdede Jane gibiydiler.Sınıflarında gerçekten başarılı sayılacak öğrencilerdendiler.KSKS da en iyileri Jane di kuşkusuz ama Maria da tılsımda kesinlikle Jane den daha iyiydi.Jane tılsımdı tam anlamıyla feci sayılırdı.Yinede derste olabildiğince ilgili görünmeye çaılışıp en azından gayret gösteriyor denmesini istiyordu.Gerçi bu çoğu zaman onu zorluyor ve sıkıyordu.Genede birazcık yalanın kime zararı vardırki?
Sabahı sabah edip eksprese gitti sonunda.Tam yürürken arkasından bir el onu kavradı ve gözlerini kapattı.Ellerin onu sarışına ve titrettiğine bakılırsa bu Rubertin ellriydi.Elleri gözlerinden yavaşça kaldırıp arkasına döndü.Tahmini doğruydu.Karşısındaki Rubert tı.
Aman Tanrım...Seni ne kadar özlemişim Rubert...Emin ol sabaha kadar zor bekledim.Her zaman böyle heyecanlı başlardım okula ama bu farklı.Tek sebebi sensin...
Pek farklı durumda sayılmayız sanırım.İki gündür pek uyku uyuyabildiğimi söyleyemem.Gönderdiğin postaları okumak oldu hep yaptığım ellerim gitti ne yapabilirim?Ayrıca gönderdiğin şekerlemeleri aldım.Harikaydılar!
Bensiz sohbet başlamış bile!İnanmıyorum Jane ne kadar uzamışsın ve Rubert saçların gerçekten harika olmuş!Söylemezsem ayıp olur...
Jane bende söylemeliyimki sende çok kilo vermişsin.İncecik olmanın kime zararı varki?
Herşeye en baştan başlayıp tüm yazlarını birbirlerine anlattılar.Bol bol yemek yediler.Güldüler.Eğlendiler.Sanki uzun zamandır 3 üde bugünü bekliyorlardı.Birbirlerini bulmuşlardı ve 3 üde susmadan konuşup duruyorlardı.Yalnız Rubert arada susup Janenin hararetli konuşmasını izliyordu.O anlarda onu ne kadar çok özlediğinin farkına varmıştı...
Tren birden yavaşladı,durdu.Konuşmaktan cüppelerini giymeyi unutmuştu 3 üde.Hızlıca cüppelerini geçirdiler.Dışarda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu.İliklerine kadar ıslanarak Büyük Salona vardılar.Tavan yağmurlu fakat yumuşak bir havayı yansıtıyordu.Ortam güzeldi,yemeklerde harikaydı...
Burayı gerçekten özlemişim.İnsan çok alışıyor.Bazen asıl evimin burası olduğunu duyumduyorum.Hayatımın en güzel günlerini burada yaşıyorum.Siz ve evim...
Seni çok seviyorum...
Bende sizi:D
Yemeklerin ağırlığı üstlerine çökmüş bir halde Büyük Salondan çıktılar.Hepsi birbirlerini düşünüyorlardı.Bu mutlu günlerin,okulun hiç bitmemesi için dua ediyorlardı.Çünkü burası onların mutluluk evleriydi...
Paz Eyl. 07, 2008 9:21 pm
