Keira K. Walker Admin&İksir Prof.&Ravenclaw Sorumlusu
Mesaj Sayısı : 3788 Yaş : 32 Nerden? : Paris Rp Sevgilim : Paul Walker Savaş Tarafım : Zümrüdüanka Yoldaşlığı Yaşım(Rp\'de) : 22 Asam : Kedi Pençesi Kan Saflığı : Safkan En Belirgin Özelliği : Paranoyaklığı Ruh haliniz : Kayıt tarihi : 19/04/08
Kişi sayfası Büyü Gücü: (100/100) Rp Gücü: (100/100)
| Konu: Yoğun Bir Gün//Kasa 1 Ptsi Mayıs 19, 2008 2:02 pm | |
| Keira bu sabah olduğu yerden kalmak istememişti.. Bu sefer sorun uykusunun olması değildi.. Kendini belki hiç hissetmediği kadar yorgun ve bitkin hissediyordu.. Okulların açılmasıyla birlikte iş yükü de artmıştı haliyle.. Bi de bu düğün hazırlıkları onu öldürüyordu resmen.. Aslında düğün için hazırlık yapmak zevkliydi ama Keira istemediği bir olayla karşılaşınca acayip geriliyor bi de ortamı geriyordu.. Ona göre en kötü huyuydu zaten bu özelliği.. Herşeyin kendi istediği gibi olmasını , aklına geleni anında yapmak istiyordu.. Zorlanarak yatağından kalktı ve hemencecik bir duşa girdi.. Çıktığında eski halinden hiçbir fark yoktu.. İyi bir duşta onu eski haline getirememişti.. Üzerine hızlıca bişeyler geçirdi.. Aynada kendisine bakınca yüzünün renginin de sonmuş olduğunu farketmişti.. Anlaşılan ya aşırı stresten ya da beslenme düzensizliğinden dolayı hasta olmuştu Keira..
Ama nasıl olurdu?.. Bugün okuldan sonra Londra'ya gidip gelinliğini alması gerekiyordu.. Normalde çok nadir hasta olan insanın hayatının en önemli günlerinde hasta olacağı tutmuştu.. Bu gerçekten Keira için çok büyük bir talihsizlikti.. Yorgunluktan öte bir duygu vardı içinde.. Nedense evden dışarı çıkmak istemiyordu.. KÖtü şeylerin olacağını düşünüyordu bugün.. Londra'da halletmesi gerek çok işi olduğu için kendini dışarı attı Keira..
İnsanların hepsi sıcaktan bunalmış görünüyordu... Güneş etkisini arttırırken Keira yolun ortasında bir an sendeledi.. İnsanların ona garip garip baktığını görünce halsiz bir şekilde kendisini topladı.. Bankaya gelmişti.. Buradan ihtiyaçları için para çekmeliydi.. Buradaki birçok insan ailesinin tanınmışlığından dolayı Keira'yı tanıyorlardı.. Zoraki bir gülümsemeyle selamlarına karşılık verdi Keira.. Azıcık ileride annesi ve babası vardı.. Ne zamanlama ama.. Keira bankadan çıkmak için hareketlenirken annesi ve babası hızlaca onun yanına gelmişti
"İnsan annesini ve babasını görünce bir yanına gider.. Sen bizden köşe bucak kaçıyorsun resmen.."
"Aaa.. Şey.. Acelem vardı da.."
"Biraz gecikirsin bişey olmaz.. Şöyle otursana konuşalım biraz.."
Keira söylenerek babasının gösterdiği yere oturdu.. Uzun süre kimse konuşmadı.. Herkes birbirine bakıyordu..
"Bizi düğününe davet etmeyecek misin?.."
"Evet, bugün bir ara yanınıza uğramaya düşünüyordum."
dedi Keira.. Yalan söylüyordu.. Büyük bir ihtimalle belli oluyordu zaten..
"Yalan söylüyorsun.. Haber bile vermek istemiyorsun demi?.. Karşı çıkacağımızı biliyorsun tabi.."
Keira biraz sesini yükselterek şunları söyledi
"Evet haber vermek istemiyorum.. Hayatımın bütün önemli anlarında yaptığınız gibi düğünümde de günümü mahfetmenizi istemiyorum!.. Bu saatten sonra karşı çıkmanız birşeyi değiştirmeyecek zaten.."
"Ne demek birşeyi değiştirmeyecek?.. Kendine gel Keira.."
"Ben kendimdeyim hatta hiç olmadığım kadar kendimdeyim.. Hayatımda ilk defa böylesine yoğun yaşadığım bu duygudan sizin yüzünüzden vazgeçmeyeceğim!.. Zaten ne zaman önemsediğim şeyleri önemsediniz ki?.. Hep küçük bir çocukmuşum gibi davrandınız bana.. Sizin yanınızdayken kendimi fazlalık gibi hissediyordum.. O iğrenç arkadaş yemekleri, o kötülük dolu konuşmalar, o iğrenç davetler.. Kendinizi hep kaf dağında gördünüz..Eğer bi kere olsun önem verdiğim şeyleri önemseyip yanıma gelecekseniz dünyanın en mutlu insanı olurum belki de o gün.."
Son sözcükler ağzından çıkarken çok duygulanmıştı Keira.. Hep aile şevkatinden eksik olarak büyümüştü.. Bunun getirdiği en küçük duyguyu bile içine atmıştı.. Yılların patlamasını şimdi yaşıyordu galiba.. Onları merakla izzleyen dedikoducu insanlara aldırmadan gözlerinden bir damla yaş süzüldü..Annesinin ona sarılmak için yapmış olduğu hamlenin şaşkınlığıyla ayağa kalktı Keira.. Kendini 7 yaşındaki güçsüz bir kız çocuğu gibi hissediyordu.. Olaylara anlam vermeye çalışırken annesi ona sıkıca sarılmıştı.. Keira hiç düşünmeden annesine sıkıca sarıldı.. Şimdi hissettiği duyguları hayatı boyunca ilk defa hissetmişti.. Gözlerinden yaşlarını sildi ve konuşmaya başladı..
"Artık gitmeliyim.."
Arkasına bile bakmadan daha doğru bakmaya cesaret edemeden kendini bankadan dışarı attı.. Bankadaki işini hallettiğine göre artık Hogwarts'a gitmeliydi.... | |
|