Çınarın Yanı

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 6:52 pm

Angie yaptıklarından sıkılmış bir halde etrafı geziniyordu. Bu gün nedense şu lanet olasıca can sıkıntısı geçmemişti. Annesinin ölüm yıl dönümüydü yarın. Belki de bu yüzdendi. Onu kaybedeli 10 yıl olmuştu. Başına onun hatıralarıyla ilgili neler gelmemişti ki?.. Voldemord'la yüzyüze bile gelmişti. Artık onun adını ağzına almama kararı alsada aklından gitmiyordu bir türlü. Tek tesellicisi, Boyd'de ortalıkta yoktu. Onunda çok meşgul olduğunu biliyordu Angie. Hogwarts'a ilk başladığında onunla arkadaş olmuşlardı. Arkadaşlığın ötesindeydi bir aralar ama malesef daha ileri gitmemişti. Ama artık çok iyi bir arkadaşa sahip olduğunu biliyordu. Onu ziyaret etmemişti bu gün. Yalnız kalmak istiyordu. Nedeni ise... Annesiydi.

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 7:28 pm

Boyd işlerden başını kaldıramıyordu. Eskiden hep Hogwarts'tan mezun olup iş hayatına atılmak isterdi. Ama şimdi keşke hep o zamanlarda kalsaydım diye düşünüyordu. Artık eski arkadaşlarıyla da görüşemiyordu. Sadece biriyle bağları kopmamıştı: Angel. Angel'la okulun ilk günü tanışmışlar ve o zamandan bu yana hep birbirlerinin en iyi dostu olmuşlardı. Can sıkıntısıyla eski günleri hatırlamak için göl kenarına geldi. Buralarda ne anılar yaşandı diye düşündü. Herşey aynı kalmıştı. Çimler, göl... Eski çınarın yanında Angel duruyordu. Bak bu da değişmemiş dedi gülümseyerek kendi kendine. Hemen eski arkadaşının yanına gidip,

"Selam Angie. Naber?" dedi gülümseyerek. Bu sırada Angel'ın canının sıkkın olduğunu farketti.

"Ne oldu. Sorun nedir?" diye sordu.

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 7:42 pm

Angie tam da düşündüğü gibi Boyd'i yanında bulmuştu. Şuan da ona ne kadar çok ihtiyacı olduğunu bilemezdi. Ona bakarken bile gözleri dolmuştu. Eskileri hatırlıyordu. Ya da hatırlamaya çalışıyordu. Annesinin yüzünü... Küçücük çocukken nasıl da göçüp gitmişti bu dünyadan. Ama hala onu izlemekte olduğunu da hiç bir zaman aklından çıkarmıyordu. Her şeye rağmen ayakta durabilen biri olmuştu hep. Tabii ki dostları ve yakınları sayesinde. Tabii babası sayesinde...

"Boyd?!"

Gözleri dolmuştu zaten. Boşalmayı bekliyorlardı. Boyd'de gelince ağlamaması, göz yaşlarının kavruk teninde süzülmesi için hiç bir neden yoktu. Boyd yanına oturmuştu. Ona birden sarılmıştı.

"Be-ben çok kötüyüm... Annem..."

Ağlamaya devam ediyordu çünkü kendini bundan başka yapabileceği bir şey yokmuş gibi hissediyordu. Bazen ağlamakta işe yarıyordu. Biraz olsun rahatlıyordu...

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 7:54 pm

Boyd durumu anlamıştı. Angel annesini 10 sene önce kaybetmişti. Angel'a sarıldı. durumunu çok iyi anlayabiliyordu. Bunun ona nasıl acı verdiğini biliyordu. Angel'ın ağlaması onu hiç şaşırtmamıştı. Angel'a sarıldı. Saçlarını okşadı. Vah zavallı arkadaşım diye düşündü.

"Tamam Angie. Artık ağlama." dedi. Dediğinin saçma olduğunu biliyordu ama Angel ağlamayı kesecekse bunun hiçbir önemi yoktu. Boyd yakınındakilerin üzülmesini istemezdi. Söyleyecek şeyler bulmaya çalıştı.

"Angie annen seni izliyor ve ağlamanı hiç istemiyor." dedi ve ekledi:

"Hem bak ben burdayım ve ben burada oldukça sen ağlamayacaksın"

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 8:05 pm

Angie Boyd'e sarılıyordu çünkü ona yaslanması sanki tutunduğu tek dalmış gibi geliyordu bazen. Onun yanındayken hiç üzülmeyeceğini biliyordu ama böyle bir durumda da kelimeler kifayetsiz kalıyordu... Bunu en iyi yaşayan bilirdi. Düşüncelerini anlatmakta çok güçlük çekiyordu. Zaten konuşmakta istemiyordu bu durumda. Sadece Boyd'e sarılıp uyumak istiyordu. Birazdan yatışacağını biliyordu.

"Boyd, ben onun yüzünü hatırlamıyorum bile! Gördüğüm rüyalarda olmasaydı..."

Gerçekten kelimelere dökemiyordu. Babası da annesi ölünce perişan olmuştu. Ama her şeye rağmen hayata tutunmayı bilmişti. Angie'de ona çekmişti zaten. Annesi gibi oda seherbaz olmuştu.

Konu: Geri: Çınarın Yanı Salı Nis. 29, 2008 8:33 pm

Boyd Angel'ı sakinleştirmek için elinden geleni yapıyordu. Ama bir türlü başarılı olamıyordu. Sonunda en ciddi ses tonuyla Angel'ın başını kaldırdı ve tam gözlerine bakıp,

"Bana bak Angelique. Artık ağlamak yok. " dedi ve eliyle onun gözyaşlarını sildi.

Boyd ne zaman ciddi birşeyden bahsetse ona tam ismiyle hitap ederdi. Böylece onun dikkatini rahatlıkla çekerdi. Bu mesele de çok ciddi diye düşündü.

"Sen ağlamayacaksın ki daha güçlü duracaksın. Benim arkadaşım bu zırıl zırıl ağlayan kız değil" dedi sert bir sesle. Angel'ı çok seviyordu ve onun üzülmesini hiç istemiyordu. O yüzden bu sert konuşma şarttı.

Konu: Geri: Çınarın Yanı Ptsi Tem. 21, 2008 11:09 am

Sirius çınarın yanına geldi bütün gözler onun üstünde olduğunun farkındaydı hiç aldırmıyordu sadece sıkıntıdan patlıyacağını biliyordu.

Yakında zaten derslerin sınavları vardı intihar etmek istiyordu sessizce mırıldandı ''Şu okul bir bitse . ''bütün hücreleri onaylıyordu bunu.

Bu düşüncelerden sıyrıldı ve hala aykata olduğunu hatırladı çınara kafasını yasladı , ona bakan birileri varmı diye gözlerini açtı bir iki kişi ona bakıyordu aldırmadı bir anda uyku bastırdı ve uyuya kaldı.

--- 1 Saat Sonra ---

Sirius kendine geldi hemen saatine baktı 1 saat uyumuştu kendi kendine gülümsedi ve ayağa kalktı ona bakan kıza gülümsedi ve elleri cebinde Rawenclaw Ortak Salonunun yolunu tutmaya başladı.