==KAYALARIN ÜSTÜ==

Konu: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Paz Haz. 15, 2008 10:19 pm

==RP İN==

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Ptsi Haz. 23, 2008 7:13 pm

Orlando az önce muhtaç bir insana yardım etmişti ama bunun için karşısındaki kötü ile dövüşmesi gerekmişti.Dövüşü her zamanki gibi kazanmıştı ama çok yorgundu üstelik kolundan bacağından ve başından yaralanmıştı.Kendini sakinleştirmesi ve dinlenmesi gerekiyordu.O anda aklına sahile yakın olduğu geldi.Kolundaki yara derindi ve kanıyordu; bacağındaki yara ise fazla önemsenecek bir yara değildi.Kafası ise şiddetli bir biçimde ağrıyordu.Bu biçimde sahile doğru yürümeye başladı.Sahile vardığında bir kayalık gözüne çarptı.Çok şaşırtıcı bir biçimde kayalık küp şeklindeydi yani diğer kayalar gibi çok şekilsiz değildi.Bu düşünceler içerisinde Orlando kayalıkların üstüne oturdu ve masmavi, çarşaf gibi sakin denize baktı ama deniz gözünü almıştı.Çünkü güneş ışıkları denizin üstünden yansıyarak onun bulunduğu kısıma geliyordu.Bir anda baş ağrısı dayanılamaz bir hale geldi tabiki kolundaki derin yaranında verdiği acıyla dişlerini sıkmaya başladı.
Orada öleceğini düşünmeye başlamıştı.Aklından çok garip şeyler geçiyordu.Bunca yıl kötülerle savaştıktan sonra bir kayalığın üstünde yalnız başına ölmek...
Kesinlikle ölmekten korkmuyordu yalnızca bunca zamanlık yalnızlığıydı onu üzen.
Orlando bu düşüncelerle uğraşırken uzaktan birisi belirdi.Orlando
"Umarım kötü birisi değildir.Çok yorgunum ama yinede onunla kanımın son damlasına kadar dövüşürüm"

dedi.Ama birden içi ısındı.Çünkü karşıdan gelen Orlando ya yardım edebilecek birisydi.Bu Ginny di.Başındaki kesif ağrıya artık alışmıştı ama yolunda gitmeyen birşeyler vardı Ginny nin görüntüsü birden bulanıklaşmaya başladı ve Orlando nun gözleri karardı.
Öylece bu güzel kayalığın üstüne yığıldı.

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Ptsi Haz. 23, 2008 10:11 pm

Ginny soğuk gecede karanlığın sisle yoğrulduğu saatlerde çıkmıştı dışarı...Ay dolunay halini almış kurt adamlar yollara dökülmüştü belki de...Ama okuldan o kadar bunalmıştı ki Ginny kendini bir an Patronus sahiline atıvermişti.Bir süre öylece dolanıp durdu.Daha sonra yerde baygın yatan birini gördü.Koşarak üzerine doğru eğildi.Durumu o kadar ağır olmamasına karşın sadece kanamadan ölebilirdi.
"Hey!!Beni duyabiliyor musun?"Bir süre öylece ne yapcağını bilemez vaziyette bakındı ama acilen tedavi olması gerekiyordu.Aklına gelen ilk büyü annesinin Fred ve George'nin saçma büyülerinden yaralanan Ron'a yaptığı büyü oldu.Ve zaman kaybetmenden asasını çıkarıp çocuğun koluna doğrulttu.Zaman alehine iyileşiyordu

"Santances!!!"
Yara tamamen geçmese de hafiflemiş görünüyordu en azından kanaması durmuştu.İyi de onu oradan nasıl kaldıracaktı?O kadar gücü yoktu ki...Tekrar üzerine doğru eğildi ve konuşmaya başladı:
"Beni duyabiliyor musun?"
Oldukça endişeliydi bunu söylerken...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Haz. 24, 2008 1:34 am

Son anda gelen kişinin Ginny olduğunu anlayıp rahat bir biçimde(!) bayılan Orlando zihninden bir takım şeyler geçirmeye başladı.Hayalinde beyaz bir ışık yumağının içinden gelen bir melek

"Sannntaaannccess"

gibi birşeyler söylüyordu.Orlando doğru anlayıp anlamadığının farkında değil çünkü bunlar çok kısa bir zamanda Orlandonun zihninden geçen şeylerdi.Orlando gözlerini kıpırdatmaya başladığında birden bir baş ağrısı kapladı onu.Evet! O baş ağrısıydı.Sanki birşeyler hatırlıyordu.Bayılmadan önceki çektiği baş ağrısıydı bu!Vücudu dövüşün ve bayılmanın verdiği acıyı çekiyordu ama onun için hiç birşeyin önemi yoktu.Çünkü onun kurtarıcı meleği onun başındaydı ve onu iyileştirmeye çalışıyordu.Ginny nin huzur veren yüzü Orlando nun bütün acılarına bir son vermişti sanki.Ama hala yolunda gitmeyen birşeyler vardı.Kulağında

"Beni duyabiliyrmusun?"

sesleri vardı.Sesi tam olarak tanıyamadı ama yanında bir tek Ginny vardı.Yani bu ses Ginny nindi.Aradan 5 dakika geçti ve bu süre zarfında Orlando kendini toparlar gibi oldu.Ginny ona birşeyler söylüyordu

"Hadi Orlando gitmeliyiz.Ay dolunay halinde kurtadamlar birazdan bizi bulurlar.Lütfen ayrılalım artık burdan..."

O da ne Ginny nin arkasından gelen bir karartı vardı.Sanırım Ginny haklıydı.Bir kurtadam onları bulmuştu ve aç bir şekilde Ginny nin üstüne doğru koşuyordu.
Orlando zarif bir hareket yaparak önce canından bile çok sevdiği Ginny i güvende olması için arkasına aldı ve ardından sert bir hareketle karşıdan gelen kurtadamı etkisiz hale getirdi.

"Çok teşekkür ederim Orlando hayatımı kurtardın"

Diyeren Ginny sıkıca Orlando nun boynuna sarıldı ve yanağına bir öpücük kondurdu.Bu öpücük hiç bir sihrin ve profesörün yapamayacağı bir biçimde Orlandoyu canlandırdı ve bütün acılarını dindirdi.Ginny e döndü ve bir süre ona bakakaldı...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Haz. 24, 2008 12:37 pm

out:Bir daha benim hareketlerimi bana bırak herkes kendi harektlerini ve sözlerini kendi rp'sinde yazar ok.

Rp in:
Ginny arkasındaki karartıya bakakalmıştı.Yüzü korkmuş ve garipsemiş bir hal alsa da eli asasına uzanmıştı bile tam o sırada Orlando garip bir şekilde yerden kalkmış kurt adamın üstüne atlamıştı bile...İkisi orada boğuşurken Ginny asasını yöneltmişti ancak bir türlü sabit yakalayamadığından büyü Orlandoya da isabet edebilir diye atış yapamıyordu.Daha sonra kurt adamın gittiğini fark etti ve teşekkür etmek için Orlandoya sarılıp onu yanağından öptü.
Ona bakakalan Orlandoya anlam veremez şekilde konuşmaya başladı:

"Hey!Sen iyisin değil mi...Yaralanmadın...Eğer seni ısırdıysa bu çok kötü bir etki yaratır biliyorsun!Hemen burdan gitmemiz gerekiyor..."dedi endişeli bir halde.

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Haz. 24, 2008 12:51 pm

out:tamam kusura bakma

Rp in:

Orlando bir anda gelişen bu olaylar karşısında çok şaşırmıştı.Bugün için bu kadar macera gerçektende yeterliydi.Sabahtan akşama kadar kötülerle dövüştü tam öleceği zaman Ginny onu kurtardı bunun hemen ardından bir kurtadamla dövüştü.Kendi kendine "Evet bu kadarı gerçektende yeterli Orlando.Seni anlayamıyorum.Başka insanlar için kendini tehlikeye atıyorsun..."

ve Ginny e dönüp

-Evet bencede hemen buradan ayrılmazlıyız.Obscurus kitapcısına gidebiliriz.Ne dersin?

dedi.

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Haz. 24, 2008 12:59 pm

Ginny Orlando'nun kolunun hala yaralı olduğunun arkındaydı ve acilen St mungo'ya gitmesi gerekiyordu.

"Saçmalama!Kolun hala yaralı St.Mungo'ya gidiyoruz!Hem de hemen"dedi itiraz etmesini beklemeden.

Kurt adamlar uzaklaşmış olsa da yine de sesleri geliyordu...Ve artık güneş dolunayı kovalamak için uyanıyordu derin uykusundan.Bir kaç baykuş yeni dönüyordu avlandığı yerlerden....ve köşedeki birkaç dükkan henüz gönderiyordu sarhoş müşterilerini...Saat ilerleyip güneş doğarken ikisi ancak varmışlardı St. Mungo'ya....

out:Devamı St Mungo'da!

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Paz Haz. 29, 2008 3:44 pm

Sirius suda taş sektirmeyi severdi.Gölün kenarına gittiğinde kimse yoktu.Kendine yuvarlak bir taş buldu ve fırlattı.Taş sekti sekti sekti ve suda kayboldu.Suda ise çemberler oluşmaya başladı.Sirius kayaların üstüne oturdu.Etrafına baktı birileri var mı diye ama yalnızdı.Birden yerde bir mktar kan gördü ve korktu.Sonra 4 ayak izi gördü.

'Ne olmuş burada?2 kişilermiş ama ayak izleri St.Mungo'ya doğru gidiyor.Neyse.' diye geçirdi içinden.

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 01, 2008 2:14 pm

Out:Orlando ve Avril in tanışması.

Yoğun bir şekilde kötüleri avlayan Orlando bu gece çok çalışmıştı ama bir çok insanada yardımcı olmuştu.Kötülerle savaşmak onu gerçekten mutlu ediyordu.Dağınık saçlarından dökülen damla dalma ter çenesinden damlıyordu.Ama her damla ter de onun alın teriydi ve bu onu rahatlatmak için yeterliydi.Orlando bir anda üşüdüğünü hissetti.Haklıydı çünkü hava tahmincileri o günden için yağmurlu ve rüzgarlı bir gün demişlerdi ve dedikleride yavaş yavaş olmaya başlamıştı.Orlando "Eğer rüzgar başladıysa yağmurda yağacaktır" dedi ve en sevdiği şeyi yapmak için sahile doğru yola koyuldu.Yağmurlu günlerde sahilde yürümek onun için bir moral kaynağı ve bir yaşam kaynağıydı.Orlando nun aklında yalnızlığı sahile doğru yola koyuldu.Düşünceleri o kadar derindi ki etrafındaki hiç bir şeyi görmüyor hiç bir sesi duymuyordu.Sonunda sahile vardı tam da bu sırada yağmur bastırdı zaten.Orlando için yağmur şiddetinin önemi yoktu.Yeter ki yağsın...

Yağmur sağanağa doğru dönüyordu rüzgar ve sahil havasıyla birleşince dayanılamaz hale geliyordu.Öyleki görüş mesafesi 10 metreye kadar inmişti.O da ne ileride kayalıklarda bir bayan oturuyor."Bu havada orada olmasının iyi bir sebebi olmalı" diye düşündü Orlando.Biraz düşündü ve yanına gitmeye karar verdi.Bayana yaklaşık 3 metre uzaklıktayken bir anda duraksadı ve nedenini bilmeden düşünmeye başladı.

"Sanırım hayal görüyorum..olamaz..bir dakika.. "

Orlando bu güzellik karşısında resmen büyülenmişti.Birden kalp atışları hızlandı, yanakları al al oldu.Orlando kendine ne olduğunu anlamamıştı.

"O kadar çok yer gezdim ama seni burada buldum..."

Orlando rüyalarında gördüğü kişiyi canlı bir biçimde 3 metre ötesinde görüyordu.Uzun sarı saçlar, pırlantadan gözler, bir kuğu asaletinde duruş ve o büyüleyici hava...
orlando daha da heyecanlandı.Rüyalarının ve hayallerinin kadını tam karşısındaydı.Arkasını dönüp onu bir daha görmemek üzere kaçacakmıydı.Yoksa gidip onun yanına mı oturacaktı.Orlando nun bu fırsatı kaçırmaya hiç niyeti yoktu.Eğer bugün arkasını dönüp giderse bir daha kendini asla affetmeyecekti.Ve son kararını verip yavaş yavaş ona doğru yaklaşmaya başladı.Ona doğru attığı her adımda cennete biraz daha yaklaşıyordu sanki.Bir ferahlık rüzgarı suratına çarpıyor.Onun kokusu burnundan süzülüp kalbine akıyordu...
Orlando yaklaştı ve eğilip birşeyler söylemeye başladı.

"Rahatsız ettiğim için özür dilerim.Yanınıza oturabilir miyim?"

Hayatı boyunca belkide milyonlarca kelime söyleyen Orlando bu bi kaç kelimeyi söyleyebilmek için adeta kendi içinde bir savaş başlatmıştı ve zorlu bir biçimde galip gelmişti.Şimdi karşısındaki meleğin ağzından dökülecek kelimeleri bekliyordu Orlando...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== C.tesi Tem. 05, 2008 11:52 am

Avril, günlerin oldukça yoğun geçmesinden bunalmış kendine resmen sokaklara vurmuştu. İşler o kadar sıkıcı ve yoğunduki... Sıkılmamak elden değil diye buna derlerdi herhalde.. Dışarıda düne göre oldukça soğuk bir hava vardı. Soğuk ve rüzgarlı... Her yürüyüşte Avril'ın gözleri biraz daha kısılıyor, her yürüyüşte bedenine çarpan rüzgarların şiddeti 2 kat daha artıyordu. Gözlerini kısıp yürüsede halinden memnundu. Sıcak havalardanda bıkmıştı... Adımlarını hızlandırarak bir sokaktan daha çıktı, Muggle kentinde gezmek ne zordu... Görünüşünde bir terslik olmadığından emin olduğu halde, yoldan geçen insanların ona tuhaf bakışları kendinden emin olmamasına neden oluyor, bakışlar onu delip geçiyor gibi oluyordu sanki... Kendine emin, güvenli ve kimsenin olmadığı bir yer bulmaya çalıştı... Aslında böyle bir yer bulmak oldukça zordu... Nereye gideceğinide bilimyordu ya neyse... Doğru sokağı bulup, köşe bir yere çekildi. Yine oldukça sevmediği şeylerden biri olan cisimlenmeyi gerçekleştirecekti. 3 komutu ve gideceği yere düşünmeye çalıştı. Gitmek istediği yerin "Patronus Sahili" olduğuna karar vermesi pekte uzun sürmedi. Zaten bu sırada hava iyice karamış, siyah bulutlar tüm dünyayı sarmış gibiydi..

Gözlerini açtığında o muhteşem güzellik karşındaydı, kasvetli havaya rağmen... Oldukça sessiz ve sakin bir hava... Oturup, dinlenmek ve yoğucu iş havasından kurtulmak için büyük bir fırsat... Birazdan yağıcak olan yağmura aldırmadan etrafta olan irili ufaklı kayalardan birine oturdu. Uzun zamandır bu kadar boş kaldığınıda hatırlamıyordu, öyleki gözlerini kendisinin bile görmediği uzak bir noktaya dikmişti... Ne kadar zaman geçtiğini hatırlamıyordu fena halde dalmış, bir o kadarda rahatlamıştı... Bu kadar ıssız bir yerde tek olmaktan mutlulk duyuyordu şimdi... Korkmak değil, sevmek... Gözlerini kapatıp bu muhteşem havanın tadını çıkarmaya baktı, kulakları zaten rüzgarın sesinden pek bir şey duymuyordu. Çünkü daha önce aşinalığı olan biri gelip, ona bir şeyler söylediğinde bunu farketmişti. Adının Orlando olduğunu bildiği bir bey karşısındaydı ve birkaç saniye kadar önce ona bir şey söylemişti. Ramona ise bunu duymamış şimdi vermesi gereken cevabın ne olduğunu düşünmeye koyulmuştu. En fazla yanıma oturmak sitiyor olabilir, ya da hatrımı sorumuş olabilir. Birinci seçenek daha fazla yatmıştı aklına... Yüzünde garip bir ifade, konuştu:"

-Ahh tabi neden olmasın..."

Söylediği cevap ya yanlıştı, -ki bu durumda oldukça küçük bir duruma düşecekti... Ya da doğruydu ve mantığı onu ilk kez yanıltmıştı. 2. fikri tercih ederken birazdan alacağı cevabı merakla beklemeye koyuldu. O sırada ilk yağmur taneleri düşmeye başlamış, rüzgarın o uğultusu Ramona'nın ku lağından uğuldamaya devam etmişti...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== C.tesi Tem. 05, 2008 12:14 pm

Yaklaşık bir dakika geçmişti ve karşısındaki ona hala bir cevap vermemişti.Orlando nun ilk aklına gelen şey onu reddetceği olmuştu.Orlando tam arkasını dönüp gidecekken birden bir ses yankılandı kulağında

"Ahh tabi neden olmasın..."

Orlando bu cevaba inanamıyordu.Evet onu kabul etmişti.Orlando nun içini bir çocuk kıpırtısı sardı.Sevinçten olsa gerek ortamın havasına uymayan bir biçimde gür bir sesle

"Oh..şey..Ben çok teşekkür ederim..." dedi ve usulca yanına oturdu.Gözlerini engin denizin bitiş noktasına, ufuk çizgisine dikti ve

"Şey..Ben böyle havalarda burda yürümeyi çok severim.Bugünde aynı şeyi yapıyordum ve birden gözüme siz iliştiniz.Kendi kendime burda olmasının bir sebebi olmalı dedim ve beynimin bütün itirazlarına rağmen sizin yanınıza geldim...Umarım sizi rahatsız etmemişimdir..." dedi.

Orlando nun sesi titriyordu.Karşısındakinin bu durumu anlamasını istemiyordu.Sonuçta çok cesur ve korkusuz bir gençti ve bu meseleyi kendi içinde bir gurur meselesi gibi görüyordu.Ama ne cesaret ne korkususzluk karşısında hayallerinde ve rüyalarında gördüğü kadın oturuyordu.Kalbine zincir vurması imkansızdı.

Şimdi onun cevap vermesini bekliyordu.Bu cevabın gelme süresi onun için ömrünün en uzun dakikaları olacaktı...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Ptsi Tem. 07, 2008 1:36 pm

Ramona'ya uzun gelen bir süre zarfından sonra, yağmur iyice hızlanmış, bedenine çarpan rüzgarlar canını acıtmaya başlamıştı. Artık ilk başlarda geldiği gibi rahat ve huzurlu değildi. Tam aksine huzursuzdu, ayrıca yanında hala ona cevap vermeyen biri varken, şansından emin olmamaya başlamıştı.

-Oh..şey..Ben çok teşekkür ederim..

Ram, bu cevapla ilk kez şansından emin olur gibi oldu. Çünkü rastgele verdiği cevap doğru çıkmıştı. Bu Ramona için fazla olan birşey değildi. Olsa, zaten bu kadar şaşırmazdı. Orlando'nun yanına oturuşunu izledi.

Şey..Ben böyle havalarda burda yürümeyi çok severim.Bugünde aynı şeyi yapıyordum ve birden gözüme siz iliştiniz.Kendi kendime burda olmasının bir sebebi olmalı dedim ve beynimin bütün itirazlarına rağmen sizin yanınıza geldim...Umarım sizi rahatsız etmemişimdir..

Fazla konuşmak istemiyordu... Havadan, sıkıntıdan.. Başını hafifçe sallayarak, yüzüne hafif bir gülümseme yerleştirdi. Bu bayımla dahga önce hiç böyle yan yana olmamışlardı. Belkide konuşmamasında buda etkendi. Ama cevap vermemek, saygısızlıktan başkada birşey olmazdı.

-Rahatsız olmadım... Mmm bende biraz dinlenmek için gelmiştim, ama hava pek olanak vermiyor...

Yine gülümseyip, denize döndü. Hava olanak vermiyordu, sırılsıklam olmak yetmişti. Hatta artmıştı. Yapması gereken belki burdan kalkmak ve doğruca Hogwarts'a cisimlenmekti ama yapamıyordu. İçinden bir ses onu burda klamaya resmen zorluyordu. Yerinden kalkamıyordu sonuç olarak işte. Böyle sessiz kalmak daha iyiydi galiba...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 08, 2008 1:18 pm

Orlando bir açıklama yapmıştıama bir süre
karşısındakinden cevap alamamıştı aynı ilk yanına oturmak istediğinde
başına gelen olay olmuştu.Ama Avril in başının biraz dumanlı ve
moralinin de bozuk olduğunu anlayan Orlando cevabın yine gecekeceğini
anlamıştı.Biraz sessizlik oldu ve Orlandonun kulaklarında bir ses
yankılandı.

-Rahatsız olmadım... Mmm bende biraz dinlenmek için gelmiştim, ama hava pek olanak vermiyor...

Orlando ancak bu cevaptan sonra anlayabildi havanın gerçektende çok soğuduğunu ve oturmaya bile izin vermediğini.Şimdiye kadar Avril in yanında olmak onu ısıtmıştı zaten.Orlando nun aklından bir dizi fikir geçmeye başlamıştı.Acaba onu Obscurus kitapcısına davet etsemiydi.Bu gerçekten hayatının en güzel olaylarından biri olurdu.Çünkü Avril oraya Orlando ile gitmeyi kabul ederse en azından duygularının azda olsa karşılıksız olmadığını anlayacaktı Orlando.Bir süre bunu yapıp yapmayacağını aklında muhakeme etti.Tabii ki bu arada zaman su gibi akıp gidiyordu.Orlando birden korkmaya başladı, eğer bir hamle yapmazsa onu ellerinin arasından kaçırabilirdi.Avril bir anda benim gitmem gerek diyip oradan ayrılabilirdi.Zaten bir süredir hafiftende olsa Avrilin titrediğini hissetti.Hemen bir şeyler yapmalıydı.Sonunda kararını kesin olarak verdi.Önce Avrilin üşümesini önlemek için üstündeki poları ona verecekti daha sonra ona Obscurus kitapcısına gitmeyi teklif edecekti.Bir anda aklından film şeritleri geçmeye başladı.Orlando ve Avril Obscurus kitapcısında karşılıklı oturmuş sıcak bir çay içerek içlerini ısındırıyolar bu aradada muhabbet gitgide koyulaşıyor...

Evet Orlando kararını vermişti.Avril e döndü ona reddedemeyeceği bir ses tonuyla

"Hemen bu üstümdeki poları giy çok üşüdün ve hemen ardından burdan doğruca Obscurus kitapçısına gidiyoruz.Seni asla burda bu halde bırakmam..."

Orlando Avrilin cevabını beklemeden üstündeki poları çıkardı.Tamam poları zorlada olsa giydirebilirdi ama ya obscurus kitapcısına gelmeyi kabul etmezse...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 08, 2008 2:27 pm

Avril soğuya aldırmamaya çalışsada pek başarılı olamadığının farkındaydı. Hava gerçekten çok soğuktu. İnsanın iliklerine işleyen bu soğuk, Avril'ıda fena halde rahatsız etmeye başlamıştı. Yinede sesini çıkarmamaya devam etti. Hiç olmazsa kibarlık nedeniyle. Yanında oturan biri var ve ben çok üşüdüm kalkıp gidiyorum demek hiçte adil değildi. Gözlerini iyice kıstı ve üzerindeki monta daha bir sarıldı. Hiç olmazsa böyle biraz daha iyi diye düşünmeye başlamıştı. Ya kendini buna inandırmaya çalışıyordu, ya da gerçekten öyleydi... Denizde iyice kabarmaya başlamış, sahile çarpan dalgalar en az yağmur kadar Avril'ı ıslatmaya başlamıştı. İşte o zaman burda oturmanın hiçte akıl karı olmadığını anlamıştı Ram.. Orlando'da bunu farketmiş olacakki, bir çıpıda şunları söylemişti. Gerçi en az 5-6 dakika hiç birşey konuşmadan öylece oturmuşlardı.

-"Hemen bu üstümdeki poları giy çok üşüdün ve hemen ardından burdan doğruca Obscurus kitapçısına gidiyoruz.Seni asla burda bu halde bırakmam.

Aslına bakılırsa oldukça cazip bir teklifti, burda bu soğukta oturmaktansa, orada sıcak bir yerde oturmak kesinlikle daha iyiydi. Ama ne varki, Ram oraya gitmeyi pekte istemiyordu. Nedeninin bilmiyordu... Belkide bu soğuk onu etkilemişti, Orlando'nun yüzüne baktı. Onu kırmak üzücü olurdu, zaten o da o sırada üzerine poları zorla giydiriyordu.

-Ahh.. Ben şey teşekkür ederim.. Gerek yoktu.. Gerçekten .. Ahh saol...

Saçmaladığının farkına varması pekte uzun sürmedi. Aynı kelimeleri tekrarlayıp durmuştu çünkü. Ne diye bu kadar heyecanlanmıştıki şimdi.. Vücüdundaki tüm kanın yüzüne hücüm ettiğini hissedebiliyordu. İçinden lanetler savururken, Orlando'ya cevap vermesi gerektiğini hatırladı:"

-Sanırım, sıcak bir yerde oturmak daha iyi olur..."

Gözlerini açmaya çalışıp karşındaki kişiye gülümsedi. İçinde karışık duygular var şimdi..

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 08, 2008 3:36 pm

Orlando polarını Avril' a giydirdiği için mutluydu şimdi.En azından o güzel insan yanında titremeyecekti artık.Şimdi Avril dan Obscurus kitapcısına gitme teklifinin cevabını bekliyordu.Ama bugün şanslı gününde olsa gerek o cevapta derhal Orlando nun suratına yapıştı.

-Sanırım, sıcak bir yerde oturmak daha iyi olur...

Bu cevabın ardından Orlando nun içini yine bir çocuk kıpırtısı sarmıştı.Eğer Avril ondan hoşlanmasaydı ve nefret etseydi bu teklifini reddederdi.

Orlando heyecan ve birazda utançla Avril a elini uzattı,

"Buyrun hanfendi bana Obscurus Kitapcısına kadar eşlik edin..."

dedi ve hafifce güldü.Baktığında Avril ında yüzünde bir tebessüm sezdi.
Şimdi ise aklında nasıl gidecekleri vardı.malum Orlando nun hayatındaki en heyecanlı günlerinden birisiydi bugün.O kadar heyecanlıydıki ayakları yere basmıyordu, bu halde yolu şaşırması içten bile değil.Kafasında gideceği yolları bir bir çizdi.Hangi sokaktan girilcek hangi gizli duvarlardan geçilcek bu duvarlardan geçerken hangi sihirli kelimeler söylenecek.İşte şimdi bütün yol haritası ve hazırlıklar tamamdı, tek eksik ise Avril ın eliydi...

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 08, 2008 4:31 pm

Ram, Orlando'nun üzerine geçirdiği-daha doğrusu zorla üzerine geçirdiği-poları giydiğinde soğuktan bir nebze olsun uzaklaştığını hissetti. Bu soğuk havada ne diye sokağa çıktığını anlamıyordu. Hatta kendini şans iksiri içmiş gibi hissediyordu, oldukça ilginçti aslında. Şans iksiri içtiğinde nasıl içinden geleni yapıyorsan, Ram'de aynen içinden geldiğini yapıyordu. Her nekadar çekinsede, içinden bir ses Orlando ile gitmesi gerektiğini söylüyordu. Ram'i düşüncelerinden koparan bir kez daha Orlando'nun sesi olmuştu. Gerçekten yumuşak ve ikna edici bir sesi vardı. Hani derlerdi ya kadife gibi sesi var, bu tanım aynen ona uyuyordu.

-Buyrun hanfendi bana Obscurus Kitapcısına kadar eşlik edin..

Avril kendine söylenen bu sözden oldukça hoşnut kalmıştı. Ama şaşırdığı birşey vardıki, onu kararsız bırakmıştı. Ram, Orlando'nun bana eşlik edin derken, ona elini uzatacağını itiraf etmek gerekirse düşünememişti. Yüzüne oturan şaşkınlık ifadesinide hissedebiliyordu şimdi. Vücüdunun arkasına doğru kalan ellerini istemsizce sıktı. Tam anlamıyla tereddütteydi şimdi. Gözlerini kapatıp içindeki sese kulak verdi, şaşırtıcı bir hamleyle elini Orlando'ya uzattı.

-Gidelim o zaman...

Şaşkınlık ifadesinin baş gösterdiği suratına biraz tebessüm eklemeye çalıştı. Gerçi Orlando onu dikkatlice incelemişse, ne kadar şaşırdığını anlamıştı. Yinede içindeki sesi dinlemiş, gönlünün istediği yapmıştı. Bundan şuan, hiç olmazsa şuan şikayetçi değildi. Ama gelecekte olacakları görememek onu sıkıyordu.

Konu: Geri: ==KAYALARIN ÜSTÜ== Salı Tem. 08, 2008 5:09 pm

Orlando Avril a elini
uzattığında Avril ın suratını çok belirgin bir şaşkınlık sarmıştı.Bunu
gördüğü zaman Orlando o kadar kötü hissetti ki kendini içinden kendine
sövmeye başladı.Hani bazen olur ya bir şey yaptıkdan sonra " ya salak mısın niye yaptın bunu of ya" dersiniz.İşte
Orlando nun pişmanlığıda bu türdendi daha onun yanına gideli 10 dakika
olmuştu ama hemen ona elini uzatmıştı.Kendini birden kötü niyetli
züppelere benzetti.Hani şu iki laf ettik diye sevgili olduk
sananlardan.Orlando içinden yalvarmaya başladı "nolur beni yanlış anlama nolur..Yalnızca aklımı dinlemeyip duygularımın isteğiyle yaptığım bir hareket..." Bir yandan içinden yalvaran Orlando bir yandan da Avril ın okyanus gözlerinde kayboluyor ondan özür dilercesine masumca bakıyordu.Orlando bu yaptığından sonra Avril ın hemen kalkıp gitmesini bekliyordu ama bu olmadı.İlk önce Avril arkasına bağladığı ellerini çözdü ve sonra Orlando ya doğru uzatmaya başladı.Orlando inanamıyordu Avril ona elini uzatmıştı ve

-Gidelim o zaman...

demişti.Orlando o kadar çok şaşırmıştı ki suratına bakan normal bir insan bile bu şaşkınlığın farkına 2 metre öteden varabilirdi.Şimdi Avril ın eli Orlando nun elindeydi...
Orlando nun kalp atışları birden tavan yapmıştı çünkü vücudu inanılmaz bir hız ve istekle adrenalin hormanu üretiyordu.Orlando buna karşı koymak istiyor ama koyamıyordu.Şimdi elinde bir el vardı...

Orlando nun hızlanan kalp atışları ve heyecandan yükselen vücud ısısı Avril ın elini sımsıcak yapmıştı.Orlando bir yandan içindeki duygu ve heyecan fırtınasını kontrol altına almaya çalışırken bir yandanda sevdiği kadının elini tutmanın verdiği mutlulukla bir an önce yola koyulmak ve Obscurus kitapcısına gitmek istiyordu.Yarım saatlik duygu yoğunluğu ve eğlence içeren yoldan sonra şimdi obscurus kitapcısındaydılar.Orlando komşu dükkan sahiplerinin garip bakışları arasında Avril ın elini bir süreliğine bıraktı ve dükkanın kilidini açtı.Avril ın pamuk gibi narin ellerinden sonra kapı kilidi çok kötü gelmişti.

"buyur Avril içeri gir.Burası benim dükkanım..."

İçeri girdiler ve Okuma salonuna geçip bir masaya oturdular.Orlando birden ayaklandı ve "Sen burda 5 dakika bekle ben hemen sıcak bir şeyler alıp geliyorum.Hiç canın sıkılmayacak en fazla 5 dakika söz veriyorum..."

dedi ve kapıya yöneldi.Adeta kitabını unutan çocuk edasıyla son anda kapıdan geri döndü ve "Çay, kahve ne istersin?" dedi.Avrilin Orlando ya karşı şaşkın bakışları gözünden kaçmamıştı ama Avril da haklıydı.Karşısında bayram cocuğu gibi yerinde duramayan bir insan vardı...

OUT: Devamı Obscurus Kitapcısı...