Meropé Ivélyn Gaunt

Konu: Meropé Ivélyn Gaunt Paz Haz. 15, 2008 11:54 pm

Ad & Soyad : Meropé Ivélyn Gaunt
Okul (Mezun) : Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu | Slytherin
Rp Konusu (Başlığı) : Sonbahar Rüzgarının Yalnızlık Esintisi
Örnek RP :

Sonbahar Rüzgarının Yalnızlık Esintisi

Sert rüzgar çarpıyordu henüz ısıtabildiği beyaz tenine. Buz mavisi gözlerini nem kaplamıştı ve sert rüzgara boyun eğercesine titriyor ve yine titriyordu. Kara bulutlarının güneşin görüş alanına tamamen hakim olduğu, her tarafı gri sis bulutlarının kapladığı bir cumartesi gecesini daha atlatmanın eşiğindeydi Meropé. Henüz yeni altığı montunu hızla çekiştirerek düzeltmeyi denedi. Evden can havliyle çıkmıştı ve nereye gideceği konusunda en ufak bir fikri dahi yoktu. Sert rüzgar onu nereye sürüklerse, hayal gücü onu nerelere kadar götürürse oraya gidecekti Meropé; hem de birdaha hiç dönmemecesine...

Gri sis bulutunun içine dalmıştı ve görüş açısı tamamen yokolmuş durumdaydı. Sert rüzgar yerini dondurucu esintiye bırakırken, hayal meyal gördüğü yeşilimsi, paslanmış tabela gözüne çarptı. 'Greenlife' adını çimenlerin ve ağaçların yeşilinden almıştı ve içerisi tamamen sarı ağaç kitlesiyle kaplıydı. Parkın her yanını saran çocuklardan eser yoktu. Onların yerini kendini tatlı ve sert olan esintiye kaptırmış sarı ve bir o kadar da yaşlı görünen ağaç yapraklarının dansı almıştı. Birkaç tahtası eksik olan eskimiş bir banka doğru ilerlerken etrafın ne kadar ıssız olduğunu hissetti. Oysa ki tüm sene boyunca ailesiyle zaman geçirmiş, onlarla beraber hem eğlenip hem gülmüştü. Ta ki onu buraya sürükleyen lanet olayı yaşayana kadar.

Korkuyordu Meropé... dünyanın üzerine yavaş yavaş çökmeye başlayan karanlığın kendi üzerine çökmesinden korkuyordu. Havada ahenkle uçuşan sarı, uzun ve yumuşak telli saçları birbirine dolanmıştı ve Meropé'nin eski özeni göstermediği kanısına varması da çok uzun sürmemişti. O gün hiç yapmadığı şeyleri yapmıştı aslında. Tüm gününü onu temizlemek için harcadığı kitaplığının suratına dahi bakmamıştı. Özene bezene taradığı saçlarını en ufak bir düzeltme eğiliminde bulunacak zaman bulamamıştı. Boynundan çıkarmadığı uğurlu kolyesini takmak hiç içinden gelmezken en nefret ettiği giysileri giyip buralara kadar sürüklenmişti...

Yalnızlık... git gide daha çok hissetmeye başladığı yalnızlık hissi bürüyordu bedeninin her hücresini. Bugün yaşadıkları karşısında hayata isyan etmesi, hatta intihar girişiminde bulunup hayata veda etmesi gerekiyordu. Fakat hiçbirini yapmak istememişti Meropé. O dayanıklı bir kızdı. Tıpkı annesinin yalnızlığa dayanıp onu büyüttüğü gibi yalnızdı artık bu her adımı tuzak dolu hayatta. Karşısında ne çıkacağını bilmiyordu, çağresizce çırpınmaktan başka yapaileceği birşey gelmiyordu içinden. Tek istediği ağlamaktı, en azından onu rahatlatacak bir hareketti ağlamak. Her ne kadar çağresizce çırpınan bir zavallı olduğunu düşündürse de herşeye ağlamak... Gücünün tükendiğini hissettiği halde dayanmaya çalışmak çok zordu. Tutunacağı, sarılacağı tek dalı olan annesini kaybetmişti o benliğini de birlikte kaybettiği günde. Artık onu bekleyen tuzak dolu hayatta yalnız ilerlemenin yükünü omuzlarına almaya başlamıştı ve bu ağırlık onu her daim eziyordu.

" Meropé... sen- Burada ne işin var ? "

Jeremy... Hogwarts'daki yedinci senesinin tümünü onu arzulamakla geçirmişti Meropé. Ona dokunabilme isteği kalbini yakıp kavururken başka kızlarla gezip tozması her seferinde onu çılgına çevirmişti. Kendisini değersiz bir et parçası olarak hissetmesinde en büyük rolü Jeremy oynamıştı ve bundan hiç pişman değildi Meropé. O yılların eskide kaldığını ve artık yepyeni bir sayfa açtığını kalbine fısıldasa da gerçek zeytinyağı gibi üste çıkıyor, beyni her defasında onu hala arzuladığını ona şiddetle bağırıyordu. Ruhu sert rüzgara teslim olmuştu ama bunu o an için pek de önemsemiyordu.

" J-Jeremy... seni görmeyeli uzun zaman oldu. "

Yanına oturan genç adama hayranlıkla bakıyordu adeta. Yüzündeki o gülümseme Meropé'yi çok farklı alemlere götürüyordu her bakışında. Sohbet gitgide ilerlemişti ama karanlık Meropé'nin dünyasından sıçrayıp dış dünyaya bulaşmıştı. Işıkları hayal meyal görünen güneş, yerini dünyanın uydusu aya ve gökyüzünün beyaz süsü yıldızlara bırakmıştı. Meropé'nin hiçbir zaman aydınlanamayacağını düşündüğü dünyası gibi karanlıktı artık ıssız park. Arada bir Jeremy ile konuşuyor, genelde ahenkle uçuşan yaprakları izliyordu. Ağaç dallarına baktığında da pek farklı durum göremiyordu. Rüzgarın etkisiyle bazen duruyor bazen dans ediyorlardı.

" ... aslında bunu- Meropé beni dinlemiyorsun. Eskiden de böyleydin hep burnunun dikine giderdin ! "

Jeremy'nin ona bağırması bir an için suratının ortasına yumruk atma isteği doğrumuştu içinde. Ona bağırmaya nasıl cesaret edebilmişiti ? Ölümcül bakışlarını Jeremy'e yöneltirken alaycı bir gülümseme mimiklerine yayılmış durumdaydı.

" Beyimiz büyümüş de bağıracak cesareti kendinde bulmaya başlamış (!) "

Fakat durum büyük bir kavganın çıkmasına değil, iki tarafında uzun süre sonra ilk defa kahkahalara bürünmesine sebep olmuştu. Bir süre sessizliğin etrafa hakim oluşunu gözlemledi Meropé; fakat Jeremy birkaç bahanesinin olduğunu dile getirerek parktan sıvışıp gitmişti. Meropé'yi o alışıldık yalnızlık havasına terk ederek gitmişti. İçindeki burukluk hissi her dakika büyüyordu aslında.

Nereye gideceğini bilmemesine rağmen büyük parkın çıkışına doğru ilerliyordu. Kapısı bir mezarlık kapısının modelinden alınmıştı ve uzaktan bakıldığında buranın mezarlık olduğu konusunda fikir üretilebilirdi. Kapıyı araladığında çıkan gıcırtı sesi kuru dallara konmuş birkaç yarasayı uçurmuştu. Meropé onlara bakarak gülümsedikten sonra hızla kendini parkın dışına attı. Önünü her ne kadar göremese de hayatın ona çizeceği yolda ilerlemeye koyulmuştu artık. Tek bildiği şey yalnızlığının hep kalıcı olacağuydı.

Konu: Geri: Meropé Ivélyn Gaunt Ptsi Haz. 16, 2008 12:36 am

Bence harika , benim RP gücüm %100 ise senin %200 olmalı bence , böyle bişey yapamadığımız için 100 !!!!

Misafir

Ben diorm abijim. Bi Rupertinkine bakın bide buna. Ginny dik kafalılık ypma yhaw! =S

Misafir

bence bütün anlatım türlerini kullanamamış yeteri kadar

not = bunu henüz bende doğru düzgün yapamıyorum :(

» Rose Diana Gaunt