Öğlen Vakti Bir Tanışma[Anlaşmalı Rp-Kimse Gelmesin!]

Ashlee günün ilk ışıklarıyla birlikte dışarı,dolaşmaya çıkmıştı.Üstünde garip bir heyecan vardı.Profesor olmanın verdiği bu heyecan Ashlee'nin sabit bir yerde uzun süre kalmasını engelliyordu.Sürekli kafasında ders planları dönüyordu.Eh birde sadece ölümyiyenlikte gelecek vaadeden çocuklara ders verse ne mükemmel olurdu.Neyse katlanıcaktı artık.Ashlee uzun bir süre Hogwarts etrafında dolaştıktan sonra Hogsmeade'e gitmeye karar verdi.Bazen hızlı adımlar atıyor,bazense adımları epey yavaşlıyordu.Hogsmeade'e giderken çevresine bakınıp durdu,belki tanıdık birini görür umuduyla.Ama hiç tanıdık göremeden Hogsmeade'e gelmişti.Oraya vardığında neredeyse öğlen olmuştu.Eh epey yürümüş olmalıydı o zaman.Çevresine bakarak dinlenicek yer aradı.Gözüne ilk çarpan yer Üç Süpürge oldu.Adımlarını o tarafa dopru yönlendirdi.İçeri girdiğinde içerisinin boş olduğunu fark etti.Bunada gayet memnun olmuştu tabi.İçeriye baktı;oturmak için en uygun masayı arıyordu.Bir süre göz gezdirdikten sonra köşede,cam kenarında olan bir masaya geçti.Bir tane kaymak birası istedikten sonra dışarıyı izlemeye başladı...

Anthony, evde çok sıkılıyordu. Havanın da güzelliğinden yararlanıp dışarıya çıktı. Bir süre muggle sokaklarında dolaştı. Kendisi gibi havanın güzelliğini fırsat bilen birçok kişi, büyük bir kalabalık oluşturmuştu. Ama bu kalabalık Anthony için çekilmez bir çile haline dönüştü. Sanki kaçarcasına yürümeye başladı. Mugglelar Anthony'e çok sıradan geliyordu. Anthony, onların yaşantısına pek bir anlam veremiyordu.

Bir süre sonra Hogsmeade'e gitmeyi düşündü. Ama gidebilmesi için cisimlenmesi gerekiyordu. Fakat etrafı kalabalık olduğundan cisimlenmesi uygun olmazdı. Bu yüzden şehrin sessiz ve tenha sokaklarından birine girdi. Ardından çevresine bir göz gezdirdi. Kimsenin olmadığına kanaat getirince, Hogsmeade'e cisimlendi.

Hogsmeade, Londra'nın aksine tenha ve huzurluydu. Havada çok güzel bir koku vardı. Bu koku, sanki Anthony'i kendine çekiyordu. Bir süre kokunun geldiği yöne doğru ilerledi. Kısa zaman sonra kokunun geldiği Üç Süpürge'ye ulaştı. Ardından burada bir şeyler içebileceğini düşünerek içeriye girdi.

İçeride bir bayan ve dükkanın sahibinden başka kimse yoktu. Kısa bir an duraksadı. Sonra bayanın olduğu masaya geldi ve bayana dönerek "Merhaba. Benim adım Anthony. Oturabilir miyim?" diye sordu.

Rupert'ın okulda canı sıkılmıştı ve birden bire üç süpürgeye gitme kararı alıp pelerinini kaptığı gibi çıkmıştı odasından, ve şimdi üç süpürgedeydi bara oturuda ve barmene Duble kayymak birası lütfen dedi barmen söylediğini hemen yerine getirip Rupert'a bir bardak dolusu kaymak birasını verdi Rupert'ın aklı hala bu sabahtaydı Ashlee'nin odasına girmişti herşey yolundaydı ve daha sonra Antinodaki o yarayı görmüştü o yara küçükte olsa Rupert için bir çok şey ifade ediyordu unutmak istediği bütün anıları tekrar hafızasında dün olmuş gibi canlanmıştı ve Rupert tüm bunları düşünerek kaymak birasından büyük bir yudum aldı adeta içi ısınmıştı ve dışarıyı seyretmeye daldı.

"Merhaba. Benim adım Anthony. Oturabilir miyim?"

Ashlee kafasını çevirdi ve adama baktı.Biraz inceledikten sonra adama cevap verdi.

"Tabiki oturabilirsin.Bu arada benim adımda Ashlee."

Anthony?Bu ismi bir yerden duymuştu sanki.Hmm...Nerden duymuş olabilirdi?Ölümyiyen veya seherbazlar?Yok ordan değildi.Zaten oralardan fazla isim bilmiyordu henüz.Ashlee biraz beynini zorladı.Sanki daha önce adını duymuş hatta yüzünü birkaç kez görmüştü.Nerdendi,nerdendi...Ahh tabi ya!Hogwarts'tandı...Anthony bir profesordu.Ashlee yanılmıyorsa Sihir Tarihi profesoru....

"Anthony sende profesordun sanırım değilmi?Yani Hogwarts'ta bir kaç kez gördüğümü hatırlıyorumda..."

Sonra kafasını bara giren adama çevirdi.Adam bara doğru ilerlemişti.Eh Ashlee yanlarına gelmediğine memnun olmuştu,kalabalığı sevmezdi sonuçta.Ashlee tekrar kafasını Anthony'e çevirdi.Acaba Anthony Ölüm Yiyen miydi yoksa ZAY mı?Hemen sormayada gerek yoktu.Zaten illa konu oraya gelirdi.Bu yüzden Ashlee bunu sormayı es geçti ve Anthony'nin cevap vermesini bekledi.

"Anthony sen de profesördün sanırım değil mi? Yani Hogwarts'ta birkaç kez gördüğümü hatırlıyorum da..."

Anthony, bu soru üzerine Ashlee'ye dönerek "Evet ben de Hogwarts'ta Sihir Tarihi profesörlüğü yapıyorum." dedi. Bu cevaptan sonra Anthony, etrafına bakındı. İçeriye Rupert girmiş ve başka bir masaya oturmuştu.

Ardından Anthony'in gözü dükkanın sahibine takıldı. Dükkanın sahibi, Anthony ve Ashlee'ye bakıyordu. Biraz bekledi ve sonra yine Ashlee'ye dönerek "Hatırladığım kadarıyla siz de İksir profesörlüğü yapıyordunuz." dedi. Ashlee, başını "evet" anlamında salladı.

Kısa bir süre sonra Anthony, dükkanın sahibine dönerek "Affedersiniz. Buraya bakabilir misiniz?" diye sordu. Soruyu duyan dükkanın sahibi, Ashlee ve Anthony'nin yanına geldi. Bunun üzerine Anthony, Ashlee'ye döndü ve "Ne alırsın?" diye sordu.

"Evet ben de Hogwarts'ta Sihir Tarihi profesörlüğü yapıyorum."

Ah işte!Ashlee'nin hafızası çok güçlüdür zaten.Gördüğü yüzleri kolay kolay unutmaz.Eh bundada yanılmamıştı işte.Doğru bilmenin verdiği tatmin duygusu Ashlee'nin gülümsemesine sebep olmuştu.Neşeli bir şekilde arkasına yaslandı ve Anthony'e baktı.Az önce gelen adama bakıyordu.Ashlee onun bakışından adamı tanıdığını anladı.Her neyse Ashlee'ye neydi ki?O da çevreye bakmaya başladı.Dükkanın sahibi ikisine,Anthony'de dükkan sahibine bakıyordu.Bunun üzerine Ashlee çevreye bakmayı bırakıp tekrar Anthony'e döndü.Off bu kaymak birasıda nerde kalmıştı?Tam Ashlee dükkan sahibine seslenecekti ki Anthony bir şey sordu.

"Hatırladığım kadarıyla siz de İksir profesörlüğü yapıyordunuz."

Ashlee başıyla onay verdi.Demekki Anthony'ninde hafızası iyiydi.Bir süre hiç konuşmadan öylece oturdular.Ama bu kısa sürdü.Tabi bu sessizlikte kendi aralarında bozulmadı,Anthony dükkan sahibine seslenmişti.Dükkan sahibi çağırılmasının arkasından yanlarına gelmişti.Anthony tekrar Ashlee'ye dönmüştü.

"Ne alırsın?"

Ashlee biraz düşündü.Kaymakbirası hevesi kaçmıştı.Eee başka ne alabilirdi?Eh buraya geldiğinde içilecek iki şey vardı.Seçeneklerden biri yok olduğuna göre ikinci seçeneğe geçilebilirdi...

"Ateş viskisi iyi olur..."

Uzun zamandır ateş viskisi içmiyordu.Bir anda canıda ateş viskisi isteyivermişti.Neyse içecekten daha önemli bir şey vardı,daha doğrusu Ashlee'nin merak ettiği birşey.Eh konunun açılmasını bekleyemeyecekti artık;konuyu kendisi açacaktı.Ama dükkan sahibinin yanında olmazdı.Anthony'ninde siparişini vermesini ve dükkan sahibinin gitmesini bekledi.Dükkan sahibi gittikten sonra sesini biraz kısarak konuşmaya çalıştı.

"Şey,sorum biraz garip kaçabilir aslında,yani bir anda sormam.Ama merak ettimde sen hangi taraftansın?Yani ZAYlardan mı yoksa ÖlümYiyenlerden mi?"

Bir anda bunu sorması gerçekten garipti Ashlee de fark etmişti ama merak etmişti...Yani ona göre Anthony'e iyi veya kötü davranacaktı.Bu yüzdende erkenden öğrenmesi gerekiyordu.Aslında normalde insanları görür görmez sorardı ama bu sefer geciktirmişti işte.Neyse işte sormuştu şimdi.Şuanda soruyu sormanın zamanı değil,gelecek cevap önemliydi Ashlee için.

"Şey,sorum biraz garip kaçabilir aslında,yani bir anda sormam.Ama merak ettimde sen hangi taraftansın?Yani ZAYlardan mı yoksa ÖlümYiyenlerden mi?"

Anthony, bu soru üzerine biraz şaşırmış gibiydi. Şaşırması da normaldi aslında. Anthony, biraz tedirgin olmuştu. Onun Zümrüdüanka Yoldaşlığı üyesi olabileceğini düşündü. Ama Anthony, bir ölüm yiyendi. Bu yüzden de telaşlanmıştı. Fakat Ashlee'nin sorusuna cevap verecekti. Anthony, yavaşça Ashlee'nin kulağına eğildi. Başkalarının ölüm yiyen olduğunu öğrenmesini istemiyordu. Fısıldayarak "Belki normal karşılayamayabilirsin. Ama ben bir ölüm yiyenim." dedi.

Acaba bunu söylemesi doğru muydu? Lakin artık söylemişti. Ortaya attığı sözleri geri alması mümkün değildi. Bakışlarını Ashlee'den kaçırdı. Gözlerini yerde tek bir noktaya odakladı. Uzunca bir süre öylece bekledi. Aklından bir sürü düşünce geçiyordu. Sonra başını kaldırdı ve gözlerini, Ashlee'nin gözlerine dikti. Bir anda gözlerinin ne kadar güzel olduğunu farketti. Bu his, yüzünün biraz da olsa gülümsemesini sağladı.

Fakat yine o olumsuz düşüncelere kapılmıştı. En sonunda Anthony, tüm bu düşüncelerden sıyrıldı. Başını tekrar kaldırdı ve Ashlee'ye dönerek "Peki ya sen?" diye sordu. O anda istediği tek şey Ashlee'nin ölüm yiyen olmasıydı.

out:Ya abi beni bekleyin yazıyorum siz yazmış oluyosunuz..Sinir oldum burda..

Hala cevap gelmemişti.Ashlee -ZaY diyecek heralde- diye geçirdi içinden.Yoksa bu kadar niye dursun ki?Ama yinede ÖlümYiyen olmasını umuyordu ve ÖlümYiyen olduğunu düşünüyordu.Henüz çok konuşmamışlardı ama tavırları ölümyiyen olduğu doğrultusundaydı.Anthony Ashlee'nin kulağına eğilgi.En sonunda söylüyordu.Biraz endişeli gibi görünüyordu Anthony.İyide niye bu kadar endişelenmişti ki?Neyse sonunda söylüyordu ya önemli olan buydu.

"Belki normal karşılayamayabilirsin. Ama ben bir ölüm yiyenim."

Ashlee bir -Ohh- çekti.Bir an ZAY olduğunu düşünerek korkmuştu.Çevresindeki kimsenin ZAY olmasını istemezdi.Ashlee gülümseyerek Anthony'e baktı.Duyduğu şeyden gayet memnun olmuştu.Ama Anthony Ashlee'ye bakmamak için çabalıyordu,en sonundada yerde bir noktaya sabitlemişti gözlerini.Yoksa Ashlee'yi ZAY mı sanmıştı?Dışardan öyle gözüküyor olamazdı heralde?!Ashlee bunun üstüne gülmemek için kendisini zor tuttu.Ashlee ve ZAY...Dünya yerlebir olsa böyle bir şey olmazdı.Neyse ki Ashlee gülmedi ve kendisini toparladı.Tam Anthony'e söyleyecekti ÖlümYiyen olduğunu ama Anthony kafasını kaldırmıştı zaten.Ashlee gülümseyerek ona baktı.Bir an göz göze gelmişlerdi.Ashlee ilk başta öylece durdu ama sonra hemen başka yerlere bakmaya başladı.Tam gözlerini tekrar Anthony'e çevirmişti ki Anthony Ashlee'nin cevap vermeye hazır olduğu soruyu sordu.

"Peki ya sen?"

Ashlee tam söylecekti ki dükkan sahibi içkilerini getirmişti.Ashlee sinirli gözlerle dükkan sahibine baktı.Zaten dükkan sahibinin de yanlarında durmaya merakı varmış gibi gözükmüyordu,içecekleri masaya bıraktığı gibi yanlarından uzaklaşmıştı.Ashlee ateş viskisinden bir yudum aldı ve dükkan sahibinin arkasından sinirle baktı.Sonra tekrar Anthony'e döndü.

"Neyse..Eh merak etme bende Ölüm Yiyenim..."dedi ve gözleri ışıldayarak Anthony'e baktı.Bir ölümyiyenin yanında olmak Ashlee'ye gerçekten iyi gelmişti.Ama şimdi konuşacak bir şey bulamıyordu.Ashlee'nin sözleri tükenmişti sanki.Diyecek bir şey bulamayınca tekrar arkasına yaslanıp Anthony'i izlemeye başladı.Hoş birisine benziyordu aslında...Ama yok öyle bir şey olamazdı.Eh zaten sevgilisi vardı kesinlikle...Off şimdi Ashlee'nin içine bir merak daha düşmüştü.Acaba sevgilisi veya sevdiği biri var mıydı?Öğrenmenin tek bir yolu vardı ama bunu da nasıl sorabilirdi ki?Kafasında bir kaç yol düşündü.Kesinlikle dolaylı yoldan sormalıydı.Çocuklardan girse konuya?Yok Anthony çok genç gösteriyordu kesinlikle çocuğu olamazdı.Neyse artık...Ashlee'nin bu sorusu bir merak olarak kalacaktı.Kesinlikle bunu soramazdı.Eh başka konuşacak bir şey bulamamıştıda.Anthony belki konuşçak bir şeyler bulabilirdi.Bu yüzden sözü ona bıraktı.

out:Rupert burası anlaşmalı bir rp...Zaten sadece benle Anthony rp yapıcaz

l"Neyse..Eh merak etme bende Ölüm Yiyenim..."

Anthony, bu cevap üzerine rahatlamış gibi görünüyordu. Ne de olsa Ashlee'nin kendisi gibi bir ölüm yiyen olmasını içinden geçirmişti. Belki de hayatının en mutlu anlarından biriydi. Aslında Ashlee'nin bir ölüm yiyen olduğunu davranışlarından anlamalıydı. Fakat belki de o anki heyecanından dolayı farkedememişti. Bir an bu düşüncelere son verdi. Ashlee'yi izlemeye başladı. İçinde hafifçe bir kıpırdanma hissetti.

Gözlerini Ashlee'den alamıyordu. Çevresine bakmayı denese de başaramıyordu. O kadar ilgi çekiciydi ki onu, akşama kadar seyredebilirdi. Ama düşünceleri belki de yanlıştı. Çünkü Ashlee'nin, Anthony'i bir arkadaş olarak görebilme olasılığı vardı. Fakat bu olasılığın gerçek olmaması için elinden geleni yapabilirdi. Gözden kaçırdığı bir ayrıntı daha vardı. Ya Ashlee'nin bir sevgilisi varsa diye düşündü.

O anda kalbi, o kadar hızlı atıyordu ki sanki bayılacak gibiydi. Kendini zor tutuyordu. Sormalı mıydı yoksa sormamalı mı? Sormaya cesaret edemiyordu. Ama söylemeliydi. İçinde daha ne kadar saklayabilirdi ki. Bunları düşünürken Ashlee'ye bakmayı ihmal etmedi.

Çok uzun süredir Ashlee ve Anthony, konuşmuyorlardı. Anthony, buna son vermek istiyordu. Ama aklına konuşabilecek hiçbir konu gelmiyordu. Sanki beyni durmuştu. Cesaretini topladı, Ashlee'ye döndü ve "Bundan birkaç gün önce çok iyi tanıdığım bir yakınım evlendi." dedi. Konuyu ancak buradan açabilmişti. Kendisinin ilişkisinin olmadığını belirtmek için "Ama henüz benim bir ilişkim yok."dedi. Söylediğinin çok mantıksız olduğunu biliyordu. Bu yüzden hafifçe güldü.

Bu sözleri söylemişti. Çünkü Ashlee'nin herhangi bir ilişkisi olmayabilirdi. Belki de Ashlee'den ilişkisinin olmadığına dair bir konuşma bekliyordu. Artık her şey Ashlee'nin ağzından çıkacak sözlere bağlıydı.

Ashlee sözlerini söyledikten sonra Anthony'de bir rahatlama sezdi.Başka bir manaya bağlardı aslında ama...Sonuçta herkez konuştuğu kişinin kendi tarafında olmasını isterdi.Yani rahatladı diye öyle bir şey olduğunu düşünmek kesinlikle yanlış olurdu.Ama yanlış olduğunu bilsede bunu düşünmek gerçekten çok güzel bir şeydi.Ashlee babası öldükten sonra,intikam yemini ettikten sonra artık kendisini ZAY'ları öldürmeye adamıştı.O günden bu yana hayatta böyle bir duygunun olduğunu unutmuştu sanki.Anthony ile konuşmak böyle bir şeyin varolduğunu tekrar hatırlamasına sebep oldu.Aynı zamanda bunun genelde tek taraflı olduğunuda...

Ashlee hiç birşey demeden Anthony'e bakmayı sürdürdü.Aynı şekilde o da susmuş Ashlee'ye bakıyordu.Ashlee ister istemez hayaller kurmaya başladı.Çünkü onun kendisine bakışıda sanki...Ama tabi bu çok küçük bir ihtimaldi.Anthony henüz Ashlee'yi pek tanımıyordu.Aslında Ashlee'de onu fazla tanımıyordu ama Ashlee'nin kişiliği böyleydi işte.İnsanları ilk gördüğünde önyargıda bulunurdu.Eh bu seferki ön yargı canını çok acıtacak gibi gözüküyordu.Keşke,keşke Anthony hakkında daha fazla şey öğrenebilseydi.

Artık konuşmayalı çok uzun süre olmuştu.İkiside söyleyecek bir şey bulamıyorlardı.Anthony bir ara sanki bir şey söylemek istermiş gibi duruyordu.Ashlee merakla ona baktı.Ama hiç bir şey dememişti.Hayal kırıklığıyla bir yudum ateş viskisi içti.Sıkıntıdan çevreye baktı.Hala o adam ve buranın sahibi dışında kimse yoktu içerde.Ashlee içeriye bakmaktanda sıkılınca camdan dışarıyı izlemeye koyuldu.Dışardan geçenleri izliyordu.Bir süre böylece kaldı.Anthony'nin sesiyle tekrar ona döndü.

"Bundan birkaç gün önce çok iyi tanıdığım bir yakınım evlendi."

Ashlee merakla ona baktı.Bir anda nereden çıkmıştı acaba bu?Eh heralde tanınmış bir ölümyiyendi evlenen ve bu haberi biliyor musun diye bu konuyu açmıştı Anthony.Ama arkasından gelen cümle hiçte Ashlee'nin beklediği cümle olmamıştı.Beklediği cümle olmamakla birlikte Ashlee'yi çok memnun eden bir cümleydi.

"Ama henüz benim bir ilişkim yok."

Ashlee tatlı bir şekilde gülümsedi.Eh Anthony söylediğine göre Ashlee'de söylemeliydi heralde?Ama yinede merak ediyordu niye bir anda söylediğini.Yoksa??...Neyse bunu sonra düşünürdü.Şuan söylemesi gerek bir cümle vardı da aynen o da pat diye -Benimde- mi diyecekti?Eh biraz saçma olurdu.Neyse artık bağlıyacaktı bir yerden...

"Açıkçası şaşırdım.Ben evlenmiş olabileceğini bile düşünüyordum...Ama bir yandanda üzüldüm.Bilirim yalnızlığın ne kadar sıkıcı olduğunu;bende yaşadığım için."

Vay be...Saçmada olsa biryerden bağlayabilmişti işte.Ashlee'nin yüzüne bir rahatlama ifadesi geldi.Şuan kendisine şaşıyordu.Nasıl olupta bağlamıştı oraya?Neyse sonuçta bağlamıştı.Acaba neden bu konuyu açtığını sorsamıydı?Merakı içinde kalacağına sorması daha iyiydi.

"Bir anda nerden geldi aklına bu?"

"Bir anda nerden geldi aklına bu?"

Anthony, bu soru üzerine hafifçe gülümsedi. Beklemediği bir anda gelse de bu soruya bir yanıt vermeliydi. Biraz düşündü. Gerçeği söyleyemezdi. Yalan söylemeyi sevmese de mecburen yalanla karışık bir cevap vermeliydi. Gözlerini pencereye çevirdi. Dükkanın önünden geçen adamı seyrederken bir yandan da gerçekle yalan arasında gidip geliyordu. Tekrar Ashlee'ye baktı. Ashlee'nin yüzünde cevap bekleyen bir ifade gördü. Onu daha fazla bekletmek istemiyordu, Anthony.

Bunları düşünürken susadığını farketti. Dükkanın sahibinden bir bardak su istedi. Dükkanın sahibi, suyu getirince Anthony, suyundan yavaş yavaş yudumlamaya başladı. En sonunda kararını vermişti. Cevabı gerçek olursa büyük bir utanç ve hayal kırıklığı yaşayabilirdi. Bu yüzden Ashlee'ye döndü ve "Aslında pek bir anlam içermiyordu. Sadece aklıma geldi. Aklıma gelmişken, seninle paylaşayım dedim." dedi. Yine saçma bir yanıt verdiğinin farkındaydı.

Verdiği bunca mantıksız cevaptan sonra Anthony, arkaya yaslandı. Önünde duran su bardağından biraz daha yudumladı. Hayatında hiç bu kadar heyecan yaşamamıştı. Söylemek istediği sözleri söyleyemeden, boğazı tıkanıyordu sanki. Konuşmakta zorlanıyor, sık sık çevresine bakınıyordu. Bir an gözlerini yine Ashlee'ye doğrulttu. Artık dayanamayacak duruma gelmişti. Ona olan duygularını hafif de olsa hissettirmeliydi. Suyundan biraz daha yudumlayınca Ashlee'ye bir kez daha döndü. Onun gözlerine hayranca bakarak "Biliyor musun? Gözlerin çok güzel." dedi utangaç bir tavırla. Söylediği sözlere inanamıyordu. Bir anda bu cesareti nasıl toplayabilmişti? Şimdi kendinden çok utanıyordu. Başını öne eğdi ve Ashlee'den olumsuz da olsa bir yanıt bekledi.

Ashlee'nin sorusu üzerine Anthony hala bir cevap vermemişti.Zaten sürekli başka yerlere bakıyordu.Ashlee ısrarcı ve meraklı bir tavırla ona bakmayı sürdürdü.Aslında yanıtı beklemesinin bir sebebi vardı.Hani olurda aklından geçen şeyi söylerdi...Yok canım,bir sorudan bu çıkacak değildi ya...

Ashlee hala cevabı bekliyordu.Nedense Anthony söylemeyi geciktiriyor gibiydi.Yüzünde bir ara söylecekmiş gibi bir ifade vardı.Ashlee heyecanla ona baktı.Ama sonuç fiyaskoydu tabi.Dükkan sahibinden bir bardak su istemişti.Eh illa cevap vericekti,yani Ashlee öyle düşünüyordu.Bunu geciktirmenin ne anlamı vardı ki?Eh bu merak ve heyecan Ashlee'ye bile fazla gelmişti.Resmen strese dönmüştü olay.Ashlee rahatlamak için ateş viskisinden bir yudum aldı ve tekrar Anthony'ye bakmaya başladı.Eh sonunda Anthony konuşmaya başladı.

"Aslında pek bir anlam içermiyordu. Sadece aklıma geldi. Aklıma gelmişken, seninle paylaşayım dedim."

Ashlee gözlerini devirdi.Bu kadar mıydı yani?Anlaşılan Ashlee boşa hayal kuruyordu.Umutsuzca arkasına yaslanıp Anthony'e bakmaya devam etti.Ona baktıkça daha fazla hayale kapılıyordu ama elinde değildi.Off Ashlee sonunda kendisinden utanç duymaya başlamıştı.İlk defa ÖlümYiyenliği bir kenara bırakmıştı sanki.Ama karşısında Anthony olunca...

İkiside yine bir sessizliğe gömülmüştü.Niye böyle sessizce kalıyorlardı ki?Acaba Anthony anlamıştıda o yüzdenmi konuşmamaya çalışıyordu?Yok canım nerden anlayabilirdi ki?Hem anlasa bile kesin söylerdi.Yani söylerdi heralde?Of Ashlee'nin aklı iyice karışmıştı.Eyer anladıysa Ashlee bitmişti.Ama anlamış olamazdı,hiç bir şekilde belli etmiyordu ki.Ashlee endişeli bir şekilde bunları düşünürken Anthony sessizliği tekrar bozdu.

"Biliyor musun? Gözlerin çok güzel."

Ashlee bir anda gülümseyiverdi.Demek böyle düşünüyordu?Eh bu sevdiği anlamına gelmezdi ama sonuçta bu da birşeydi.Ashlee'nin gözleri parladı bir an.Sonunda neşesi yerine gelmişti.Ama Anthony başını niye öne eğmişti ki?Neyse Ashlee'nin de bir karşılık vermesi gerekiyordu.

"Sağol.Seninkilerde çok güzel..."

Eh bu kadar mı yani?Aslında biraz kendisinden bahsetse Anthony,Ashlee ona açılacaktı belki.Yani en azından belli edecekti.Heralde Anthony kendi kendisine anlatıcak değildi ya kişiliğini.Ashlee sormalıydı yine.

"Anthony kendinden bahsetmek ister misin?"

Ashlee heyecanla beklemeye başladı.Belki de Anthony'nin lafından sonra Ashlee itiraf edicekti.Eh bu kadar kısa sürede olduğu için gerçekten rezil olacaktı ama aşktı sonuçta bu.Yada Ashlee öyle düşünüyordu.Aşk'ın zamanı olmuyordu işte.Böyle ilk gördüğü kişiye bile çarpıyordu kalbi...

"Anthony kendinden bahsetmek ister misin?"

Anthony, bu soru üzerine gülümsedi. Masaya oturunca tanıtmalıydı kendini. Bir kez daha utanılacak duruma düşmüştü. Gittikçe heyecanı artıyordu. Anthony, sabırlı biriydi. Ama onun da sabrı bir yere kadardı. Ona olan duygularını öğrenmesini istiyordu. Fakat şimdi duygularını belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Belki de yine uzun düşünmüştü. Ne de olsa Ashlee'yi daha fazla bekletemezdi.

Bu tedirginlik onu, iyice susatıyordu. Bardağından bir yudum daha su içti. Ardından Ashlee'ye dönerek "Ben 1983 doğumluyum. Yani 22 yaşındayım. Sabra, azme ve güvene büyük değer veririm. Kendime yakın bulduğum kişilere karşı büyük bir hoşgörü sergilerim." dedi. Son cümlesiyle aslında Ashlee'ye sevgisini belli etmek istiyordu. Acaba anlamış mıydı? O an anlamasını o kadar çok istiyordu ki.

Bu sözlerinden sonra yine boğazı kurudu. Eli bardağına yöneldi. Ama içe içe bardaktaki suyu bitirmişti. Şimdi yenisini isteyemezdi. Yine o düşüncelere kapıldı. Açıklamamak için kendini çok sıkıyordu. Belki de artık itiraf etmeliydi. Ama itiraf etmesi pek de uygun düşmeyebilirdi.

Bir an duraksadı. Ardından tam konuşmaya başlayacaktı ki yine durdu. Ashlee'ye baktı. Ashlee'nin yüzünde merak olduğu belliydi. Daha fazla uzatmak istemiyordu. Bu yüzden hemen lafına başlamalıydı. Fakat bu o kadar basit bir olay değildi. Her sözünden utanç ve hayal kırıklığı yaşama korkusu onu iyice sarmıştı.

Artık sabrını son damlasına kadar kullanmıştı. Şimdi sabır, onun için iyice soyutlanmıştı. Bir an önce itiraf etmezse kendini hiç affedemeyeceğini düşündü. Bütün bunlardan sıyrılıp, Ashlee'ye dönerek "Belki bana çok kızacaksın. Belki de çok erken bulacaksın. Ama bunların hiçbiri umurumda değil. Sana karşı dostluktan öte bir sevgi duyuyorum. Seninle düzenli bir ilişki kurmak istiyorum. O kadar güzelsin ki seni her zaman yanımda görmek istiyorum. Lütfen beni anla." dedi. Nasıl olurdu bu? İşte aşkını itiraf etmişti. İçinde şimdi bir telaştan çok mutluluk ve huzur hakimdi.

"Ben 1983 doğumluyum. Yani 22 yaşındayım. Sabra, azme ve güvene büyük değer veririm. Kendime yakın bulduğum kişilere karşı büyük bir hoşgörü sergilerim."

Ashlee bunlardan sadece iki bölümüne dikkat etti;-22 yaşındayım-Yakın bulduğum kişilere hoş görü sergilerim-Demek 22yaşındaydı.Eh o zaman sadece 1yaş büyüktü Ashlee'den.Ashlee buna çok sevinmişti.Ayrıca yakın bulduğu kişilere hoş görülü davranıyormuş.Eh Ashlee'ye gayet hoşgörülü davranıyordu.Eh buda kendisine yakın gördüğü anlamına geliyordu.Ashlee bu soruyu sorduğuna gerçekten sevindi.En azından bazı umutlar doğdu Ashlee için.

Anthony tekrar elini bardağa yöneltmişti.İnsanlar heyecanlandıklarında bu kadar su içerlerdi aslında.Ama Anthony niye bu kadar heyecan yapmıştı ki?Off bunları düşünmek Ashlee'ye boş hayaller sağlıyordu sadece.Bunları düşünürken Anthony'nin her hareketini de dikkatlice izliyordu.Bardağın boştu,demek o kadar su içmişti.Acaba bu kadar heyecanın sebebi neydi?Yani öyle kolay heyecanlanan birine de benzemiyordu ki...

Ashlee tam Anthony'e bakmayı bırakıp çevreye göz gezdirecekti ki Anthony'nin birşey sölemek üzere olduğunu fark etti.Merakla ona bakamya devam etti ama hiç bir şey söylememişti.Ashlee kafasını öne eğdi.Sıkılmıştı böyle sessiz oturmaktan.Eyer Anthony konuşmaya başlamazsam Ashlee başlayacaktı ve içinden geçenleri söylecekti.Ama dayanmalıydı,söylememeliydi.İçinde böyle bir -söyle-söyleme- kavgası sürerken Anthony konuşmaya başlamıştı.Ashlee şaşkınlıkla onu dinledi.

"Belki bana çok kızacaksın. Belki de çok erken bulacaksın. Ama bunların hiçbiri umurumda değil. Sana karşı dostluktan öte bir sevgi duyuyorum. Seninle düzenli bir ilişki kurmak istiyorum. O kadar güzelsin ki seni her zaman yanımda görmek istiyorum. Lütfen beni anla."

Ashlee şaşkınlıkla ona baktı.Gerçekten doğru muydu bu?Heralde Ashlee'nin beyni ona bir oyun oynuyo olamazdı?!Ashlee hızlıca nefes almaya başladı ama neyseki dışardan belli olmuyordu.Dışardan aynı sakinliği korumaya çalıştı.Bir süre öylece kaskatı kaldı.Sonra bir anda gülümsemeye başladı.Neşeli ve rahatlamış bir şekilde Anthony'nin gözlerinin içine bakmaya başladı.

"Eh gerçeği söylemek gerekirse aynı şey benim içinde geçerli.Sanırım bende senden hoşlanıyorum hatta seviyorum da denilebilir..."

Cümle biraz karışık olmuştu ama sonuçta ilkti bu.Yani bu kadarcık heyecan çok doğaldı.Ashlee neşeyle Anthony'nin gözünün içine içine bakmaya başladı.Şuan gerçekten konuşamıyordu.Diyecek bir şey bulamamasından mıydı yoksa heyecandan mıydı bilmiyordu.Sessizce sadece onu izledi.

"Eh gerçeği söylemek gerekirse aynı şey benim içinde geçerli.Sanırım bende senden hoşlanıyorum hatta seviyorum da denilebilir..."

Anthony, olup biten bu olaylara inanamıyordu. Hayatında hiç bu kadar mutlu olmamıştı. Aşkını itiraf edip karşılık bulmuştu. Yüzünde büyük bir gülümseme belirdi. O anda bütün korkularından sıyrılmıştı. Tek düşündüğü Ashlee'den başkası değildi. Anthony, Ashlee'ye hayranca baktı. Ashlee'nin yüzündeki gülümseme, Anthony'i de sevindiriyordu. Ashlee'ye bakmaya doyamıyordu. Sanki sevincinden bayılacak gibiydi.

Artık kendini tutamıyordu. Ashlee'ye doyasıya sarılmak istiyordu. Fakat içinde bulundukları durumda sarılmanın doğru olup olmadığını bilemiyordu. Ellerini Ashlee'nin ellerine uzattı. Elleri öyle yumuşaktı ki. Gözlerini Ashlee'nin gözlerinden ayıramıyordu. Gözlerinin içi gülüyordu. Sevincinden dolayı haykırmak istiyordu. Lakin ortam müsait değildi. Anthony, ona hayranca bakışını sürdürdü.

Sanki dili tutulmuştu. Sevincinden ötürü aklına hiçbir şey gelmiyordu. Nihayet mutluluğunu yarıda kesip Ashlee'ye dönerek "İnan beni öyle sevindirdin ki. Seni gerçekten çok seviyorum." dedi.

"İnan beni öyle sevindirdin ki. Seni gerçekten çok seviyorum."

Ashlee gülümseyerek bir ona baktı bir de az önce birleşmiş olan ellerine.Şuan hayatında intikamı bir yana bırakıp mutluluğu hissettiği ilk andı.Neşeyle tekrar Anthony'nin gözlerinin içine baktı.Kelimeler artık daha kolay çıkıyordu ağzından.

"Bende seni çok seviyorum."

Ama bu günlük bu kadar kendini aşmak yeterdi Ashlee için.Birazcıkta eski haline dönmeliydi.Tabiki o gaddar haline değil.Sadece normal sohpet haline.Ashlee kendisini toparlamaya çalıştı ve bir yudum kaymakbirası içti.Bu konuyu açmak Ashlee için zor olucaktı.Ama kendisi kötü şeyler yaşamışta olsa Anthony'nin ailesini merak ediyordu.

"Anthony ailenden bahsetsene biraz.Seni daha yakından tanımak istiyorum."

Eyer anlatmak istemezse Ashlee tabiki anlayışla karşılardı.Sonuçta ölümyiyen ailelerinin geçmişi pekte iç açıcı ve mutlu sayılmazdı.Çoğu büyük savaşlarda ölüyordu.Aynı kendi ailesi gibi...Neyse bunları düşünmek istemiyordu Ashlee.Bunlar geçmişte kalmıştı.Artık babası olmasada annesiyle birlikte yola devam edicekti.Ve belkide Anthony ile birlikte...

"Anthony ailenden bahsetsene biraz.Seni daha yakından tanımak istiyorum."

Anthony, bu soruyu duyunca kalbinde bir sızı hissetti. Ailesini yıllar önce, Zümrüdüanka Yoldaşlığı'yla yapılan bir savaşta kaybetmişti. Uzun yıllar bunun acısıyla yaşasa da kendini idare etmeyi başarmıştı. Ashlee'nin bu sorusu üzerine yaşadığı eski anıları hatırladı. Anne ve babası, ailenin tek çocuğu olduğu için Anthony'e çok değer verirlerdi. Ama artık bunları düşünmenin vakti değildi. Ashlee'yi yine bekletmek istemiyordu.

Ashlee'ye dönerek "Annem ve babamı, bundan yıllar önce Zümrüdüanka Yoldaşlığı'yla yapılan bir savaşta kaybettim. Ailem safkandı ve benim gibi ölüm yiyenlerdi. Belki de ölüm yiyenliği, onların intikamını almak için seçtim." dedi. O an, Anthony'nin yüzündeki ifade, öfke ve hüzünle karışık bir ifadeydi. Zümrüdüanka Yoldaşlığı'na olan öfkesi, asla dinmeyecekti. Ama en azından bu öfkesini saklayabilirdi. Fırsat bulsa, yoldaşlık üyelerinden intikamını alırdı.

Bunları düşünüp, öfkesini perçinlemeye niyeti yoktu. Bu düşüncelerden kurtulmak için yüzünde bir tebessüm belirdi. Öfkesini ileriye saklamalıydı. Ardından yüzünü, Ashlee'ye çevirdi. Gözlerine baktı. Bir süre öylece kaldı. Kısa zaman sonra Ashlee'ye dönerek "Ben kendi ailemden bahsettim. İstersen şimdi sen, kendi ailenden bahset." dedi. Aslında bunu söylemesi hoş değildi. Belki de onun ailesi de, kendi ailesi gibi hayatını kaybetmiş veya acı çekmiş olabilirdi.

Ashlee Anthony'nin yüzünde biraz gerginlik gördü.Acaba yanlış bir sorumu sormuştu?Off şimdi nerden çıkartmıştıki bu konuyu!Durduk yere Anthony'i üzmüştü anlaşılan.Ashlee özür diler bir ifadeyle Anthony'e baktı ama Anthony anlatmaya başlamıştı bile.

"Annem ve babamı, bundan yıllar önce Zümrüdüanka Yoldaşlığı'yla yapılan bir savaşta kaybettim. Ailem safkandı ve benim gibi ölüm yiyenlerdi. Belki de ölüm yiyenliği, onların intikamını almak için seçtim."

Ashlee şaşkınlıkla ona baktı.Ashlee'de aynı şekildeydi.Tek fark annesi ölmemiş çok ağır yaralanmıştı.Bu kadar büyük tesadüf olamazdı heralde.Ashlee bir anda büyük bir suçluluk duydu.Ölümyiyen olsalarda sonuçta ailelerine değer veriyorlardı ve ailesi ölen birine bunu hatırlatmak...Ashlee şuanda Anthony'nin neler hissetiğini çok iyi anlıyordu.Yıllardır Ashlee'de aynı şeyleri yaşıyordu.Ashlee suratını astı ve başını önüne çevirdi.Ateşviskisinden bir yudum aldı ve önün bakmaya devam etti.Şuan Anthony'e bakmaya gerçekten çekiniyordu.Ama Anthony'nin sesini tekrar duyunca başını mecburen kaldırmak zorunda kaldı.

"Ben kendi ailemden bahsettim. İstersen şimdi sen, kendi ailenden bahset."

Eh işte sıra Ashlee'ye gelmişti.Susmak olmazdı da.Hem Anthony anlatmıştı Ashlee'de anlatabilirdi elbet.Derin bir nefes aldı.Aslında anlatıcak pek bir şey yoktu.Zaten neredeyse Anthony ile aynı sayılırdı.Neyse,yenilemekten zarar gelmezdi.

"Benim ailem Kanadalıdır.Yani bizim soyumuz Kanada'ya dayanır.Annemde babamda ölümyiyendi.Ve Kanadada çok tanınırdık;Muggler arasında zenginliğimiz ile,büyücüler arasında ise gücümüz ile.Ama ben küçükken büyük bir savaş çıkmış ZaYlar ve ÖlümYiyenler arasında.Tabiki annem ve babamda bu savaşta en önde yer alıyorlarmış.Bu savaş sonunda babam öldü ve annem ağır yaralandı.Neyseki artık iyileşiyor.Bende aynı senin gibi intikam yemini ettim..."dedi ve ateş viskisinden bir yudum alıp ekledi. "İşte bu kadar..."

Sonunda anlatmıştı birine.Gerçekten rahat hissediyordu kendisini.Yüzünede tekrar mutluluk ve rahatlık yerleşmişti.Bu huzurla birlikte tekrar Anthony'nin elini tuttu ve ona bakmayı sürdürdü.

"İşte bu kadar..."

Anthony, bu cevap üzerine Ashlee'ye uzunca bir süre baktı. Bir anda ailesiyle yaşadığı o mutlu günleri hatırladı. Mutlu günlerin sonunu da Zümrüdüanka Yoldaşlığı üyeleri getirmişti. İçinde büyük bir huzursuzluk hissetti. Aniden ailesine karşı bir özlem duymaya başladı. Ama bu özlem, sonuç getirmezdi. Başını öne eğdi.

Anthony, kendini üzen düşüncelere dalmıştı. Zamanın farkına bile varamadı. Bir süre sonra Ashlee'ye döndü. Ashlee de Anthony gibi başını, öne eğmişti. Anthony'nin gözleri yine pencerelere doğru kaydı. Dışarıda koşuşturan çocukları gördü. Bir anda yüzünde bir gülümseme belirdi. Bu mutlulukla ellerini, Ashlee'nin ellerine uzattı. Ashlee'ye dokundukça içindeki huzursuzluk kayboluyordu.

Artık Güneş, yavaş yavaş gözden kayboluyordu. Etraf soğuyordu. Soğuğu hisseden Anthony, Ashlee'yi düşünerek kalkmayı düşündü. Fakat bu samimi ortamdan ayrılmayı hiç istemiyordu. Yıllar sonra, gerçek sevgiyi Ashlee'de bulmuştu. Ondan kopabilmek Anthony için mümkün değildi. Lakin belki de Ashlee, Anthony ile yürümekten hoşlanırdı. Kısa süre bunu düşündü. Ardından Ashlee'ye baktı. Ashlee'nin gözlerine bakınca ne diyeceğini bilemedi. Bir anda söylemek istediği her şeyi unutuvermişti. Gülümsedi ve başını kaşıdı. Ama hemen sonra hatırladı. Ashlee'ye bakarak "Ashlee, istersen kalkalım. Akşam olmak üzere. Hava da soğudu. Fakat istersen Hogsmeade'i beraber gezebiliriz. Eğer istemezsen seni anlarım." dedi. Kabul etmeyeceğinden o denli korkuyordu ki kalbi yerinden oynayacak gibiydi. Gözlerini, cevap vermesini istercesine Ashlee'ye çevirdi.

"Ashlee, istersen kalkalım. Akşam olmak üzere. Hava da soğudu. Fakat istersen Hogsmeade'i beraber gezebiliriz. Eğer istemezsen seni anlarım."

Gerçekten iyi bir fikirdi.Ashlee burda oturmaktan sıkılmıştı zaten.Ateş viskisinin tamamını bir yudumda bitirdi ve Anthony'e gülümseyerek cevap verdi:

"Ah,tabi ki...Seve seve gezerim.Zaten burda oturmaktan sıkılmıştım.Seninle birlikte gezip biraz hava almak sanırım daha iyi olur."dedi ve yavaşça ayağa kalktı.Masaya bir kaç galleon bıraktıktan sonra Anthony'nin koluna girdi.Anthony'nin koluna girince bir anda içi cız ediverdi.Neyse eh artık alışmalıydı bu duyguya.Büyük ihtimalle sonsuza kadar bu duyguyu çekecekti sonuçta.Aslında "çekecekti" kelimesi yanlış bir kelime oluyordu.Sonuçta bu duygu tatlı bir duyguydu ve çekmek bu duygu için çok kaba bir kelime oluyordu.Offf neyse...Şuan bunları düşünmek yerine temiz bir hava almak en iyisiydi.Derin bir nefes aldı ve Anthony ile kolkola dışarı çıktılar.