Üçüncü Kat Koridoru

Konu: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 8:25 pm

--------------------------> RP İN <-----------------------------

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 8:52 pm

Hava kararmaya yüz tutmuştu. Hogwarts Şatosu'nun büyük ve görkemli pencerelerinden ışık, turuncumsu bir renkle azar azar şatoyu dolduruyordu.
Bu sessizliği bozan tekşey, ufak ufak gelen ayak sesleriydi. Bu sesler oldukça bitkin birinden çıktığı izlenimi veriyordu. Hermione üçüncü kat koridorlarında ilerliyordu. Başı yerde ve son derece bitkin bir görüntüsü vardı. Sabah özenle toplanmış saçları şimdi saçak saçak ve tokası da neredeyse düşmek üzereydi. Bütün gün dersten derse koşturmuş ve şimdi de Kehanet için yukarı çıkıyordu. Bitkinliğinin tek sebebi dersler değildi. Hermione, derslerden zevk almasını çok iyi bilirdi. Sabah çimlerin üzerinde yaşadıkları onu son derece yormuştu. Bütün gün kafasının içini meşgul etmişti ve hâlâ meşgul etmeye devam ediyordu. Hermione düşünüyordu. Herşeyi...
"Küstah, kendini beğenmiş ucube... Kendini birşey sanıyor, ama düello dersinde görürsün!.. Bitiricem seni... O saçma sapan saçlarla kendini bişey sanıyor beyimiz."
Tom'a çok kızgındı, kendini mahfetmesine sebep olmuştu. Sabah sabah canını burnundan getirmişti.

Şimdi merdivenlere ulaştı Hermione. Merdivenleri büyük bir dikkatle izliyor, başını yerden kaldırmıyordu. Düşünceler birbirini kovaşadı...
"Aman Jack, sende ihtiyacım oldu zaman ortalarda olmazsın zaten..." diye düşündü. Jack HErmione'nin sevgilisiydi. Daha doğrusu Ron'a inat olsun diye çıktığı Durmstrang 5. sınıf öğrencisi... Üstelik korsan bir aileden geldiği için okula geç başlamış bir 5.sınıf. Ron bunları bir bilseydi...
"AAHHH!" tam düşecekken trabzanlara tutundu ve kurtuldu. Hermione düşüne düşüne merdivenleri çıkarken birine çarpmıştı. Başını kaldırdı ve
"Ron..." sesi çok içten ve acıklı çıkmıştı. Hemen elini saçlarına götürüp düzeltmeye çelıştı. Ama tokası düşmüş olmalıydı. Durumu içler acısıydı.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 9:19 pm

Alaca karanlık Hogwarts'ın üzerine çökmeye başlamıştı. Tüm gününü derslerde uyuklayıp tek başına ödev yapmaya çalışmakla geçirmişti Ron. Henüz yeni saptığı dördüncü kat koridoru küçük sınıfların bağırışlarıyla ve ayak seslerinin birbirini kovalamasıyle dolup taşıyordu. Tüm günü yorgun geçirmesi yetmezmiş gibi az önce dedikodu yapmaktan hoşlanan birkaç Gryffindor'lu kızın Hermione hakkında atıp tuttuğunu duymuştu. Sözde Durmstrang'ın kahramanı olan Jack Sparrow adında bir geri zekalıyla çıktığını bu şekilde öğrenmeyi beklemiyordu. Hem de beşinci sınıfa giden bir korsanla... Ron önce duyduklarının saçma birer safsata olduğunu düşünmüş, sonra son zamanlarda Hermione'nin esrarengiz ortadan kayboluşlarını düşünerek ona gittiği kanısını ortaya koyuvermişti. İçinde yersiz bir öfke belirirken merdivenlere saparak aşağı doğru inmeye başladı.

Adımları gitgide hızlanırken kabarık saçlarının Ron'un yüzüne hızla çarptığı bir kızla çarpışarak sendelendi. Ron bu saç kokusunu tanıyordu sanki ama başını yerde kaldırmamayı seçmişti."Ron.." Ron başını kaldırdığında Hermione'nin tedirgin bakışlarıyla çarpıştı bakışları. Şu an ona karşı öylesine kızgındı ki, tüm akşam boyunca aralarında kavga yaşanmaması için onunla karşılaşmamayı bile düşünmüştü. Derken saçlarını büyük bir zorlukla tutan tokanın yerlerde süründüğünü farketti. Bir an için tokayı alıp Hermione'ye verme gibi bir arzu içinde belirdi. Daha sonra korsan hikayesini kendine hatırlatarafk bu erzuyu bastırmaya çalıştı."Saçmalama onu tokasını Jack vermeli sen neyi oluyorsunda veriyorsun ?" diye tekrarlaı içinden. Durmstrang'a duyduğu nefretin bir kat daha arttığını hissediyordu.

"Aa Hermione Granger ortalıkta görünmeye başlamış," dedi Hermione'ye soğuk bakışlarını doğrultarak. "Ben de kahraman korsanla gemi turu yapıyorsun snamıştım." sesindeki soğukluk hala yerini koruyordu. Belli ki Hermione Ron'un bunu biliyor olmasına şaşırmıştı. Fakat Ron'un benliğini belli belirsiz bir canavar bürümüş, Jack denen geri zekalının hemen öldürülmesini talep ediyordu. Oysa ki bugün hissettikleri çok farklı şeylerdi. O salak korsanla çıktığını bilmeye akşam karşılaşınca, hissettiği guygular hakkında birkaç birşey çıtlatmayı planlıyordu. Fakat duyduğu dedikodulan bu aşk dolu planı aklından silip süpürmüş, yerine Jack'i öldürmenin binrbir çeşit yolları başlığı altında birçok plan sunmaya başlamıştı.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 9:43 pm

Hermione gözlerinin yaşlara hakim olmasını engellemeye çalıştı ve başardı.
"Kendine gel kızım. O Ron, senin salak arkadaşın."
Hermione gözünün önüne gelen saçlarını kulaklarının arkasına çekti. Bu sırada Ron'un Jack hakkında birşeylerden bahsettiğini duyar gibi oldu. Ron'un yüzünü büyük bir nefret bürümüştü. Kafasına birleylerin dank ettiğini hissetti.
"Korsan?,,, Jack..." Hermione şimdi Ron'un yüzüne bakmaya utanıyordu. "Ron, ben..." derken birden sustu. "Bir dakika, ne yapıyorum ben. Ron'a birşeyleri ıspatlamak zorunda mıyım..." Yüzündeki utangaç ifadeyi düzetti ve sesini elinden geldiğince kendinden emin çıkarmaya çalışarak "Sana birşeyleri ıspatlamak zorunda değilim Ron. Evet, bilmek istediğin buysa," derin bir nefes aldı ve "Ben Jack'le çıkıyorm." dedi. Şimdi üzerinden büyük bir yük mü kalkmıştı yoksa üzerinde daha büyük bir yük mü binmişti bilmiyordu. Bildiği tek birşey varsa artık Ron'un yüzüne bakabiliyordu. Söylediklerine kendisi de inanamıyordu. Bu söyledikleri doğru muydu..? O gerçekten Ron'un yüzüne baka baka Jack'le mi çıkmaya başlamıştı. "Kendine gel kızım, o bunu sonuna kadar hak etti. Elimde değil, Ron'a bunu yapamam..." Kendi iç çekişlerini yaşıyordu şimdi. Mantığı ile duyguları savaşıyordu. Ya birini şimdi öldürecekti, ki şimdi de bunun mantığı olmasından korkuyordu.
Çantasının omzundan kaydığını hissetti. Ama gözlerini ayırmak istemiyordu. Ron gözlerinden ateş saçıyordu sanki. Gözleriyle hayal bir çekim alanı oluşturmuştu. Hermione de bakıyordu ama onun gözlerinde bir 'özür' vardı. Üzgündü ve Ron'a bakmaya yüzü yoktu.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 10:08 pm

Dakikalar geçtikçe Ron Hermione'ye hissettiği nefretin ona baktıkça azaldığını anlamıştı. Bu yüzden gözlarini sık sık ondan kaçırıyordu. Ta ki kendinden emin bir biçimde "Sana birşeyleri ıspatlamak zorunda değilim Ron. Evet, bilmek istediğin buysa, ben Jack'le çıkıyorm." diyene kadar. Bir an için ona bu kadar sert çıkmaması gerektiğini düşündüğü için kendine kızmıştı. Bunu nasıl söyleyebilirdi Hermione ? Bir korsanı Ron'u hiçe sayacak kadar çok mu seviyordu yani ? Bir sene öncesine kadar Lavender'la çıkıyor diye Hermione'nin geçirdiği sinir krizlerini hatırlayarak kendine kızmaya başladı. Nasıl olmuştuda yılanbalığından farksız bir kızla öpüşüp koklaşarak geçirdiği en huzurlu zamanları Hermione'ye ayırmamaıştı ? Belki Lavender'la çıkmak yerine Hermione'ye açılsa bunların hiçbiri olmayacktı. Birden çok uzaklara dalıp gittiğini fakederek silkelendi. Sesindeki doğukluğu korumaya çalışmak artı onun dğeilmiş gibi bir edası vardı. "Ne ? Ne demek ıspatlamak zorunda değilim ? Ben senin-" iste bunu Ron'da merak ediyorduç Hangi sıfatla onun hayatına karışabileceğini sordu kendine. Ama cevabı bir türlü vermeiyordu. "senin en iyi arkadaşınım." oysa ki içi onu sevdiği için anlamsız kıskançlıklar çıkarttığını öne sürmekte epey ısrarcı görünüyordu.

Sessizlik bir süre ortama hakim olmuştu. Ne incinmiş görünen Hermione'den ne de mimiklerinde yatan öfkeyi dışarı kusan Ron konuşmamıştı birkaç dakikadır. Ron'un kafasında belli belirsiz bir savaş çıkmıştı ve ne yapacağını bile doğru düzgün bilmediğini farketti. "Hermione o Jack denen geri zekalı daha beşinci sınıfa gidiyor. Senden küçük bir erkekle çıkman saçma değil mi ?" oysa ki her zaman aşkın yaşı olmadığını savuınmuştu Ron. Şimdi içindeki yaratık aşkın yaş sınırlarını belirlemeye başlamıştı bile.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 10:28 pm

Hermione Ron'un gözleri içine bakıyor, belki de hayatının sonunda kadar böyle kalmayı hayal ediyordu. Ron her ne kadar gözlerini kaçırsa da.
Ron ağzını açmıştı, birşey söyleyecekti belli ki... Hermione söyleyeceklerinden korktuğu için gözlerini sımsıkı yumup başını eğdi. Yün yapağı saçları yüzünü kapattı.
"Ne ? Ne demek ıspatlamak zorunda değilim ? Ben senin-" dedi Ron ve sustu... Evet, işte Hermione'nin beklediği çıkıştı bu. Başını son hızla kaldırdı. Gözlerini Ron'a dikti.
"Evet Roni hadi söyleyebilirsin." Eğer Ron gözlerini trabzana dikmiş olmasaydı Hermione'nin parıldayan gözlerini görebilecekti. Ron tekrar ağzını açtı, Hermione kalbinin fırlayacağından korkuyordu.
"senin en iyi arkadaşınım." dedi ... İşte bu kelimeler Hermione'nin dengesini kaybetmesine sebep oldu. Merdivende ayakları titredi ve sendeledi. Demirlere tutunarak dengesine mukayet oldu. Ron bunu bile fark edememişti.
Hermione hiç birşey söyleyemiyordu. Etrafa uzun bir süre sessizlik sahip oldu. Ron'un kızgın yüzündeki dudak biçimli kırmızı leke hareket etti. Uzunca bir sessizlikten sonra söyleye söyleye "Hermione o Jack denen geri zekalı daha beşinci sınıfa gidiyor. Senden küçük bir erkekle çıkman saçma değil mi?" demişti Ron ancak ...

Hermione görüp görebileceği en büyük hayal kırıklığını yaşıyordu. Artık sesi istemese de sert ve yüksek çıkıyordu. "Saçma mı? Saçma öyle mi..? Jack kosan..." bu kelime duraklamasına neden olmuştu. "Korsan, olduğu için bir yılı denizlerde geçti. Yani benden sandığın kadar küçük değil." dedi. Sesi artık kontrolden çıkmıştı, şimdi var gücüyle bağırıyordu. "En azından Lavender kadar küçük değil!" sesi koridorlarda yankılanmıştı. Hermione tam çekip gidecekti ki, çok iyi bildiği bir ses onu durdurdu.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 10:51 pm

Claire bütün gün dersten derse gitmekten çok sıkılmıştı. Üstelik bir yığın ödev verilmişti, kaç gündür kafasını kurcalayan olayların içinde boğulmaktan derslere verememişti kendini. "Aptalsın sen..Aptal.Sanane başkalarının işinden sen önce sınavları düşün hepsinden ifrit alırsan görürsün gününü.Off sen ne biçim arkadaşsın tabiki önce Hermione'yi düşünmek zorundasın.O senin en iyi arkadaşın" .Kafasındaki farklı düşünceler savaşırken Claire Hogwarts'ın pencerelerinden süzülen ışığın içinde bir o yana bir bu yana dolaşıp duruyordu. Daha rahat düşünebilmek için hiç kimseyi görmek istemiyordu canı ve kimi görse hemen oradan uzaklaşıyor tekrar düşüncelerinde boğuluyordu. Hermione birkaç gündür dahada huysuz biri olup çıkmıştı. Claire onun her zaman en yakın arkadaşı,sırdaşı olmuştu. Hermione'yi çok iyi tanıdığı için kendisine bile itiraf edemediği sırlarını biliyordu. Ama ne zaman konuyu açmaya çalışsa Hermione bir yolunu bulup savuşuveriyordu. Claire bu düşüncelerinden tanıdık bir ses sayeseinde kurtuldu. Hermione'nin sesi koridorlarda yankılanıyordu. "En azından Lavender kadar küçük değil!" Bu ses Claire'nin en derin hücrelerine kadar buz kesmesine neden oldu. Karşıda durmuş biraz öfke biraz şaşkınlıkla Hermione'ye bakan Ron'u ve avazı çıktığı kadar Ron'a bağıran Hermione'yi gördü ve hemen koşmaya başladı. Aslında mesafe o kadar uzun değildi ama en yakın arkadaşını bu durumda görünce nefesi kesilmişti. Soluk soluğe vardı yanlarına."RON-He-He-HERMİONE neler olu-yor burada."

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 11:09 pm

Hermione bir hışımla arkasına döndü. Claire şimdi burnunun dibindeydi. Onu görmeyi hiç beklemeyen Hermione, kendini Claire'in boynuna attı ve tüm musluklarını gevşetti. Az önce ne kadar yüksek sesle bağırmışsa şimdi de o kadar alçak sesle ağlıyordu.
Claire ve Ron neye uğradıklarını şaşırmışlardı. Hermione hıçkırıklarına engel olamıyordu. Başını kaldırdı ve Claire'e bakarak
"Claire, götür beni burdan." dedi. Claire'in olup biteni anlamadan bir yere gidesi yoktu anlaşılan. Soran gözlerle Hermione'ye bakarak başını hayır anlamında salladı.
"Claire lütfen..." dedi, sesi kısılan Hermione.
Son birkaç saattir beynini dolduran sinir, Ron'u gördü göreli içini kavuran pişmanlıkla birleşmiş sinir sistemine okkalı bir 'Bombardo' gönderip alt üst etmişti. Hermione kendine gelmeye çalıştı.
"Tamam," dedi, gözyaşlarını silerek. "Madem herşeyi bilmek istiyorsun..." dedi ve Ron'u hiçe sayarak anlatmaya başladı.
Ron sessiz sedasız dinliyordu ve Hermione her anlatışta pişmanlığını bir kat daha artırıyordu. Şimdi herşeyi idrak ediyordu. Büyük, hemde çok büyük bir hata yapmıştı.
"...Ron da böyle deyince... Ne bileyim Claire, kendime engel olamadım." dedi. "İşte, devamını sen benden iyi biliyorsun." Şimdi Ron'a bakmaya hiç yüzü kalmamıştı. Ne kadar büyük bir aptal olduğunu çok iyi anlıyordu. Ama bu haldeyken bile hâlâ içini kemiren bir kurt vardı ki, onun adı Lavender Brown'dı. Hermione ne yaparsa yapsın o koca lokmayı hazmedemiyordu. Şimdi yanağındaki hafif utanç kızarığıyla Claire'in yüzüne bakıyordu. Ron'a bakmaktan kendini alıkoyuyordu. Çünkü herşey üzerine yemin edebilirdi ki Ron şu anda gözünü ondan ayırmıyordu ve Hermione onunla yüzyüze gelmeye dayanamazdı.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 11:34 pm

Claire ne yapacağını bilemez bir halde bir yaptığı hiçbir hareketi kaçırmak istemiyormuş gibi gözünü Hermione'ye dikmiş Ron'a bir yavru bir kuş gibi Claire'in kanatlarının altında saklanan Hermione'ye bakıyordu. Ron Hermione'ye öyle dikkatli bakıyordu ki kaç kere nefes aldığını bile sayıyormuş gibi görünüyordu. Bu bakışlar Claire'i bile rahatsız etti. Ron'a kaşlarını kaldırarak ve alnını kırıştırarak "Böyle bakma" dercesine bi işaret yaptı ama onun gözü şu anda Hermione'den başkasını görmüyor gibiydi. "ıım Hermione tamam ağlama" dedi kulağına fısıldayarak. Şu anda ne diyeceğini ne yapacağını bilemiyordu. Hermione'nin hıçkırıkları elini kolunu bağlyordu Claire'in. "Tamaam. Ya biraz sakinleşin, noluyor size." Kullandığı kelimelerden tam olarak emin değildi. Birisi en yakın arkadaşı biriside en sevdiği akrabalarındandı. İkisinide kırmayı istemiyordu. "Ron öyle bakmayı keser misin lütfen. Hermione sende.." Ona hiç birşey demeye cesaret edemiyordu. Şu anda o kadar çaresiz o kadar narin görünüyordu ki, Claire'nin tek bir kelimesiyle yıkılıverecekmiş gibi duruyordu. Daha da sıkı yapıştı koluna. "Of neler oluyor size ikinizde silkinin ve kendinize gelin..Tamam Hermione ağlama lütfen" Bu son sözü tam tersine etki yapmış olacak ki Hermione Claire'in omzuna dahada gömüldü. Hıçkırıklarını gizlemek istiyordu. Claire derin bir iç geçirdi önce bir umutla Ron'a baktı. Ron "Ne var" anlamında başını sallayınca dudağını sinirle ısırdı ve kafasını eğip mermerlerin desenlerini incelemeye başladı.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Cuma Haz. 20, 2008 11:46 pm

Ron istese de itiraz edmeezdi. Lavender her ne kadar onunla aynı yaşta osla da birinci sınıfa giden bir öğrencinin zeka kapasitesiyle aynı seviyedeydi. Hermione'nin ona bağırmasıyla her ne kadar afallamış olsa da bunu belli etmemek adına "Jack'ten akıllı olduğu kesin" diye laf sokmayı denedi. Tam Hermione ona karşı savunmaya geçecekken çok tanıdık bir ses duyuldu. "RON-He-He-HERMİONE neler olu-yor burada." Ron başını çevirdiğinde onlara doğru koşan kuzeni Claire'yi gördü. Ron ve Hermione'nin arasındaki mesel alaf dalaşıyla başlayıp bir dış sorun haline gelmeye başlamış gibi görünüyordu. Hermione'nin oradan gitme çabaları boşa çıkınca çağresiz olan biteni Claire'ye anlatmak zorunda kalmıştı.

İşlerin gitgide içinden çıkılmaz bir hal olduğunu gören Ron birşeyler yapması gerektiğini düşünmeye başlamıştı. Artık içini kemirip duran bu dürtülerle yaşamaktan uzanmıştı. Hermione bir kerede onu sevdiğini haykırmak istiyordu, hem de yanında Claire'nin olduğunu umursamadan. Fakat Hermione'nin yine duygusallığı tutmuş olacak ki Claire'nin omzuna snaki yapmışmışcasına gömülmüş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Daha fazla onu üzmeye dayanamıyordu Ron. Aslında bunları onu delicesine kıskandığı için söylemişti; ama herşey onu büyük bir yanlış anlaşılmaya sürükleyerek berbat olmuş durumdaydı.

"Anlamıyorsunuz," diye çıkıştı Ron Hermione hıçkırıklara ara vermeye çalışırken. "Jack denen salağın sana uygun olduğunu düşünmüyorum çünkü-" bunu söylemek çok kolay ama bir o kadar da zordu Ron için. O iki kelime ağzından çıkmayı öyle çok istiyordu ki, Ron hakim olmasa bunu bas bas bağıracağını düşünüyordu. "çünkü- Hermione çünkü ben seni-" Hermione ağlamayı bırakmış büyük bir umutla Ron'a bakıyorduç Claire ise geldiğinden beri yaptığı gibi ortama ayak uydrmayı deniyordu. Ron cesaretini tamamen toplamıştı ta ki ne idüğü belirsiz bir çocuk koşa koşa yanlarına gelerek "Hey, siz kafayı mı yediniz ? Dışarıda büyük bir savaş var kendinize gelin !" diye bağırıp taş merdiveleri atlarcasına hızla çıkmaya başlamıştı. Ron içinden çocuğa binbir türlü küfür sayarken cesaretinin birden uçup gittiğini hissetti. "Ben... sanırım savaşa katılsak iyi olacak." Ron iki kızı arkada bırakarak önden yürümeye başlamıştı. O aptal çocuk gelmiş olmasa herşeyi Hermione'ye haykırmış olacaktı. Fakat dışarda onu bekleyen bir savaş vardı ve aşk meselelerini bir süre rafa kaldırması olabilecek en iyi şeydi.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:17 am

Hermione büyük bir umutla Ron'u dinliyordu. Artık gözleri kupkuruydu ve parıl parıl parlıyordu. Ron
"Jack denen salağın sana uygun olduğunu düşünmüyorum çünkü-" dedi ve duraksadı. Hermione Ron'a içten içe cesaret veriyordu.
"Hadi Ron, hadi... Söyle artık yedi yıl oldu hadi..."
Ron, Hermione'nin gözlerinin içine baktı, Hermione içinden komut vermeye devam etti. "Hadi Ron söyleyebilirsin, evet bekiyorum..." ve Ron
"çünkü- Hermione çünkü ben seni-"
"Ha gayret..."
Tam Ron ağzını açmış o kelimeleri döküverecekken yukarıdan merdivenleri paldır küldür inen bir 7.sınıf Gryffindor erkeği onlara bakarak seslendi.
"Hey, siz kafayı mı yediniz? Dışarıda büyük bir savaş var kendinize gelin!"
Hermione başını o tarafa çevirdi hemen. "Savaş..!" dedi. Sesi kaybolmuştu. Ne zamandır yankısı süren savaş demek başlamak için bu anı bulmuştu.
Hermione bildiği herşeyi unutu bir anda, neden burada olduğunu, Ron'un ne diyeceğini, herşeyi...
Kendine gelip etrafına baktığında Ron'un asasını çekmiş aşağı doğru ilerlediğini gördü. Claire'le göz göze geldiler ve ikisi de sessizce başlarını 'Evet' anlamında sallayıp aynı anda asalarını bir hışımla cüppelerinden çektiler. Hermione Claire'e belkide son kez bakıyordu şimdi.
"Claire, bu savaş! Hazır mısın?"
Hermione cevabını almıştı. Claire'den de bunu bekliyordu zaten. "Tamam o zaman, unutma! Her zaman beraberiz." dedi ve ikisi de koşmaya başladılar. Hermione Claire'in kolunu tutu ve durdular.
Nefes nefeseydi, "Ve heryerde, seni göremesem de. Tamam mı Claire!" dedi. Cevap gelinde birbirlerine belkide son kez, sımsıkı sarıldılar.

İkisi de şimdi önden giden Ron'un peşinden koşuyorlardı. Hermione içinde sabahtan beri birikmiş öfke, cesaret ve Tom'a gününü gösterme arzusuna az önceki 7.sınıfın söylediklerinden sonraki yaşayabileceği öfkenin en hararetlisini de eklemiş o Jr. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'e gününü göstermek için son hızla Savaş Alanı'na doğru koşuyordu.
Gözlerinden ateş, içinden öfke saçarak
"Ne olursa olsun oradan sağ çıkacak, Ron'a o cümleyi tamamlatıracağım." diyerek kendine bir kez daha yemin ettirdi. Bu ilkinden daha kuvvetliydi. İçinde Ron vardı ...

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:42 am

Sonunda Ron suskunluğundan sıyrılıp konuşmaya başlamıştı. Claire Ron ne derse desin mutluydu çünkü eli kolu bağlı durmak ne yapacağını bilememezlik yerine birini dinlemek daha kolaydı. Şimdi Ron'u bin kat daha fazla seviyordu. Ron'u dinledi..Hermione'de başını kaldırmış Ron'a bakıyordu. artık ağlamadığı için Ron'da Claire'de mutlu görünüyorlardı. "Ron niye bu kadar bekledin ki"diye içinden geçirdi Claire. Ron'un ağzından tam bir şeyler dökülecekti hızla gelen bir çocuğun sesiyle Ron'un sesi çakıştı ve kazanan çocuk oldu "Hey, siz kafayı mı yediniz ? Dışarıda büyük bir savaş var kendinize gelin !" "Ama nasıl yani" dedi. Ama bunu o kadar ufak bir sesle söylemiştiki kendisi bile duyamıyordu neredeyse. Ron'un bakışları o çocuğu boğmak istiyormuşcasına bir his veriyordu Claire'e. İsteksizce "Ben... sanırım savaşa katılsak iyi olacak." dedi ve arkasını dönüp ilerledi. Hemen Hermione'ye baktı oda Claire'e bakıyordu. "Evet" anlamında başını salladı ikiside. Emindi Claire ikisininde şu anda aynı şeyleri düşündüğünden emindi. Derin bir özlemle baktı ona. Birdaha göremeyecek olmanın korkusuyla geleceğin acısını çıkarır gibi dikkatle baktı. "Claire, bu savaş! Hazır mısın?" sözleriyle irkildi ve kafasını salladı söz söylemeye mecali yoktu çünkü. Evet cevabını alan Hermione "Tamam o zaman, unutma! Her zaman beraberiz." dedi ve ikisi de koşmaya başladılar. Hermione Claire'in kolunu tutu ve durdular. İkiside nefes nefeseydi, Hermione bir an soluğunu tutup "Ve heryerde, seni göremesem de. Tamam mı Claire!" dedi. "Heryerde Hermione..Heryerde". Bunu o kadar kararlılıkla söylemişti ki. Hermione'yle sımsıkı kucaklaştılar. Belkide son defa..

Şimdi ikiside koşmaya başlamıştı savaş alanına öfke saçarak. "Gerçek olmayacak. Düşündüklerim gerçek olmayacak. Hermione'yle bu günleri hep hatırlayacağız." Artık daha da hırsla koşuyordu. Gözü hiç birşeyi görmeden delicesine koşuyordu.. Artık tek düşündüğü SAVAŞtı

---The End---

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 1:38 am

Out : Süper olmuş . Tam rütbenize yakışır RP'ler yapmışsınız üçünüzü de ayrı ayrı tebrik eddiyorum ...

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 2:07 am

Out: Böyle düşünmeniz beni gerçekten çok sevindirdi. Fatmanur ve Ayşenur'un Rpleri bence mükemmel zaten. Ben de onlara ayak uydurmaya çalışıyorum. Eh, Ron'u yansıtmak epey zor komik olsa da fazla alıngan biri =)

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 2:17 am

Out : Binanızdaki öğrencilere örnek olabileceğinizi düşünüyorum . O yüzden sınıf başkanı yapacağım sizi tabii sizde kabul ederseniz . Bu rada Ron , karakterini çok iyi yansıtmışsın .

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 2:23 am

Out: Bunu duyduğuma çok çok sevindim Ronald Weasley benim en sevdiğim karakter ve kişisel özelliklerimiz gerçektende çok benzer. Onun kadar duygusal olamasam da komik olduğum söylenir. İyi yansıtabildiysem ne mutlu bana =)

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 4:17 am

Paul Walker demiş ki:: Out : Binanızdaki öğrencilere örnek olabileceğinizi düşünüyorum . O yüzden sınıf başkanı yapacağım sizi tabii sizde kabul ederseniz . Bu rada Ron , karakterini çok iyi yansıtmışsın .

[out=]Ne, nasıl, kim, ha..? Biz... Çok teşekkür ederim nasıl mutluyum anlatamam. Ben rpmi beğenmezken sen bunları söylüyorsun, ne kadar sevindim bilemezsin.
Aslında rplerin bu kadar güzel olmasında ortadaki özlemin büyük payı var. Biz Enes'le uzun zamandır rp yapmıyorduk ve Ayşnr'un da neredeyse ilk rpsi diyebilirim. Başlarken hepimiz çok heyecanlıydık, sanki işl rpler :P Ama gerçekten çok sevindim :oops:

Hazır duygusallık demişken Enes, Ron'un ne kadar da duygusal olduğunu anlatmak için bir alıntı yapıyım;

Hermione elindeki çay kaşığını Ron'a doğru sallayarak;
"Ron, sen şu çay kaşığının duygusal yoğunluğuna sahipsin" dedi.

Yanlış hatırlamıyorsam, 3. kitap Azkaban Tutsağı

[amma gevezeyim ben yaa]

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 11:10 am

Hermione Granger demiş ki:

Paul Walker demiş ki:: Out : Binanızdaki öğrencilere örnek olabileceğinizi düşünüyorum . O yüzden sınıf başkanı yapacağım sizi tabii sizde kabul ederseniz . Bu rada Ron , karakterini çok iyi yansıtmışsın .

[out=]Ne, nasıl, kim, ha..? Biz... Çok teşekkür ederim nasıl mutluyum anlatamam. Ben rpmi beğenmezken sen bunları söylüyorsun, ne kadar sevindim bilemezsin.
Aslında rplerin bu kadar güzel olmasında ortadaki özlemin büyük payı var. Biz Enes'le uzun zamandır rp yapmıyorduk ve Ayşnr'un da neredeyse ilk rpsi diyebilirim. Başlarken hepimiz çok heyecanlıydık, sanki işl rpler :P Ama gerçekten çok sevindim :oops:

Hazır duygusallık demişken Enes, Ron'un ne kadar da duygusal olduğunu anlatmak için bir alıntı yapıyım;

Hermione elindeki çay kaşığını Ron'a doğru sallayarak;
"Ron, sen şu çay kaşığının duygusal yoğunluğuna sahipsin" dedi.

Yanlış hatırlamıyorsam, 3. kitap Azkaban Tutsağı

[amma gevezeyim ben yaa]

Out : Bu cümleyi bende hatırlıyorum sanki . Ama gerçekte bence çok duygusaldır Ron . Neyse sınıf başlanlığı olayını kabul ediyor musunuz siz onu söyleyin . Admine bak muhabbete çevirdim burayı . (Aman Ginny görmesin . )

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:11 pm

Out: Ben ederim bu arada cidden geyik oldu çıktı ha

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:25 pm

[out=] Roon, benim duygusal VonVon'uumm :P ... Profesör kabul edip etmediğimizi bize mi soruyorsunuz? Ben böyle bir teklifi kabul etmeyecek akıllı tanımıyorum XD Tabii ki, seve seve

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:42 pm

Out : Üçünüze de rütbe veriyorum o zaman . Hogwarts'ın bina başkanları süper oldu bu arada . Dört başkanda 7. sınıf ve iyi RP yapıyor ...

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru C.tesi Haz. 21, 2008 12:56 pm

Out : Ben biraz geç kalmışım kusura bakmayın. Ya cidden çok sevindim Hepimizin ayrı binada olmasına ilk üzülmüştüm ama böyle daha iyi oldu ;)

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Ptsi Haz. 30, 2008 5:33 pm

[out=] Flood için özür. Ama rp yapmak zorundayım. (Rp'm geldi ) :69:
Baykuşhaneden -Hermione'nin Jack'e mektubundan- sonrası.....

[in=] Claire ve Hermione haldur huldur çimlerden Hogwarts'a doğru koşup doğruca Baykuşhaneye gittiler. Hermione zorlada olsa çok uzun sürede çok kısa bir mektup yazıp bir Hogwarts baykuşuyla Jack'e yollamayı başardı. Daha sonra Claire'in Hermione'nin yapacağı en son şey olduğunu düşündüğü şeyi yapmak için 3. kat'a çıktılar. Gelirken yolda 1. sınıf olduğu her halinden belli olan bir kız çocuğunu tuzaklı basamak'tan kurtarmayı da ihmal etmediler. 7 yıldır sürekli birilerinin battığı o merdivenlere artık Claire ve Hermione alışmış basamakları atlaya atlaya çıkıyorlardı. Minik kız ise hiç arkasına bakmadan ilerlemeye başlamıştı. Biraz ilerledikten sonra ise koşmaya... İki yandan örülmüş, kumral uzun saçları arkasında hoplayıp zıplıyordu. Utandığı her halinden belliydi. "Ağlar şimdi bu" dedi Hermione'ye, hiç acımadan sırıtarak. Hermione'nin pis bir bakışıyla başını çevirsede hınzır sırıtışı yüzünden silinmemişti.

Yolda yaptıkları plan hakkında sessizce konuşarak ilerlerken karşılarına tepesi açılmış, keçe gibi saçlı, altları mor halkalar olan pörtlek gözlü, yırtık pırtık kahverengi tonlarında bir cüppeli bedeninden önce gelen mide bulandırıcı kokusuyla Mr Filch çıktı. Hermione'nin soluğunu tuttuğunu duyan Claire, Filch seslerini duyacak kadar yaklaşınca Parvati ve Lavender karışımı bir tarzla "Jack gerçekten sana öyle mi dedi. İnanmıyommm. Ah bana deseee..." dedi ve arkasından uzun bir kıkırtı koyverdi. Bir yandan kıkırdarken diğer yandan Filch'i kolluyordu ve onun koridordan sola döndüğünü görünce aniden ciddileşti. Muzip sırıtışı bile silinmişti. Hermione hayret içinde
"N'oluyoruz Claire!" dedi gözlerini kocaman açarak. "İçinde bir Lavender yattığından haberim yoktu" Claire'in konuşmasına müsade etmeden sinirle devam etti. "Ayrıca senin de Jack'e hayran olduğundan haberim yoktu!" Claire , Hermione'nin son sözleri üzerine söyleyeceğinden vazgeçip tek kaşını kaldırarak "Ne oooo. Yoksa birileri Jack'i mi kıskanıyor." dedi. Hermione bu söze içerlemiş gibi görünerek "Neden kıskanmıyım. Jack, Durmstrang'ın gelmiş geçmiş " bunu söylerken elini kolunu son derece havalı şekillerde sallıyordu "en yakışıklı ve en yetenekli öğrencisi. Ayrıcaaa o benim sevgilim." Claire ağzı açık Hermione'ye bakakaldı. Daha sonra "Yakınca eski sevgilin olucak." diyebildi. Hermione ise en sinir tavrını takınarak "Orası hiiiiiç belli olmaz" dedi. Claire'in deminki şaşkınlığının üzerine biraz daha şaşkınlık eklenmiş biraz da kızmış gibi görünüyordu.
"Merlinin en parlak mor pantolonu adına! Ne yani sen şimdi Hogwarts'tan, mükemmel kaptanla harika bir buluşma için kaçacağını mı söylüyorsun? Buna asla izin vermem!"
Hermione ciddi bir tavırla "Büyük bir memnuniyetle kabul ederim. Hazır Filch'e de yakalanmışken ben geri dönüyorum." dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Claire "Hop hoop hop nereye?." dedi ve Hermione'nin kolunu kavrayıp 180 derece döndürdü yüzüne sinirle bakarak
"Ron'a bunu yapamazsın!" dedi. Hermione kendine inanamayarak Claire'in yüzüne doğru bakıyordu ama sanki orada başka şeyler görüyordu.
"Neyi Ron'a yapamam Claire, Quidditch sahasının tam ortasında, onca kişinin önünde Jack'le öpüşüp koklaşıyor muyum? Ha, yoksa her sabah kahvaltıdan önce bir porsyon..." dedi ve sesi kesildi, hıçkırmaya başlamıştı.
Claire onun kolunu sıkı sıkı tutan elini gevşetti ve tamamen bıraktıktan sonra hızla kollarıyla Hermione'ye sarıldı. Onun ağlamasına hiç dayanamazdı. Belki biraz onu rahatlatacağını düşünerek lafa başladı. "Hermione onun savaşa gitmeden önce ne demeye çalıştığını sende biliyorsun." Ama hıçkırıklar dinmek yerine daha da fazlalaşmış Hermione'yi çepe çevre sarmışlardı. Claire ne yapacağını bilemeden savaştan önce Hermione'nin göz yaşlarının nasıl dindiğini düşündü ve "Ah Ron nerdesin?" diye geçirdi içinden. Şimdi yarım kalan sözünü tamamlasa üçüde rahat edecekti.
"Hermione ağlama- Bak şimdi- Off... Tek yapacağın şu lanet olası cadının arkasından geçip şu işi bitirmek." Ne diyeceğini bilemeden kesik kesik konuşmaya devam ediyordu. Hermione biraz sakinleşmiş gibi görünüyordu. Bu durum Claire'in biraz olsun rahatlamasını sağlamıştı. "Hermione Kambur Cadı Heykeli orada, hazır mısın?". Hermione gözlerindeki son damlaları da kolunun yenine sildikten sonra evet anlamında kafasını salladı. Claire "işte bu." diyerek Hermione'nin sarsılmasına yol açarak onun sırtına bir şaplak geçirdi. Hermione'de kendine gelmişti. İkisi birlikte Cadı Heykelinin önüne geldiler. Hermione'nin yaptığı ilk iş cüppesinin cebinden asasını çıkararak koridorun başına uzatıp "Muffliato" demek oldu. Aynı şeyi koridorun sonuna da uygulayınca artık hiç kimsenin kendilerini duymadıklarından emin olarak tekrar konuşmaya başladılar.Hermione bu sefer itaatkâr küçük bir kız gibi ağlamadan Claire'i dinliyordu. Claire ise Çapulcu Haritasını çıkarmış planlarını baştan tekrar etmişti.
"Tamam işte bu kadar" diyerek son noktayı da koydu.
Hermione asasını çekdi bu sefer de Cadının Kamburu'na asayla dokunarak "Dissendium" dedi ve ikisi birlikte Cadı'nın kamburunun açılışını izlediler. Tünel görünmeye başladığı zaman Claire geri çekildi ve Hermione'ye yol verdi.
Hermione son derece heyecanlı ve bir o kadar da kararlı görünüyordü. Tam Hermione gizli geçite girecekken Claire bir hamlede "Dur bi dakka." dedi. Hermione'yi geri çekerek konuşmasına fırsat vermeden asasını onun başına değdirdi, Hayalbozan büyüsünü yaparken omuzundan asasına akan bir ferahlık hissetti. Asasını çektiğinde Hermione'nin olduğu yerde çizgisel olarak beliren fakat vücuda gelmemiş bir Hermione duruyordu. Claire, "Yarım saat içinde bu büyü bozulur, ben Deli-Göz değilim, uzun süre yapamıyorum şimdiye kadar en uzunu yarım saat sürdü." dedi, gülümseyiş ve koca bir kucaklamayla Hermione'yi uğurladı.
Kendini gören birinin onu deli sanacağına yemin edebilirdi. Koridordan ayrılırken kendi kendine Ron ve Hermione'yi düşünüp gülüp duruyordu.

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Paz Tem. 20, 2008 1:08 pm

Sirius koridora adım attı ona bakan kumral bir kıza göz kırptı ve hızlı adımlarla ilerlemeye devam etti , aklındaki tek düşünce yeni bir sevgiliydi Mafalda'yı çoktan unutmuştu zaten onu unutanı neden aklında tutacaktı ki bu düşüncelerden kurtuldu ve yola ellerini cebine atarak devam etti .

Konu: Geri: Üçüncü Kat Koridoru Paz Tem. 20, 2008 1:30 pm

Claire kendi kendine gülerken bir yandan da Hermione'yi düşünüyordu. Jack'in yüzü gözünün önüne gelince birden gülümsemesi kesildi çünkü bu garip senaryonun içinde en acınası halde olan kişi oydu. Hermione'yi gerçekten çok seviyordu.
Claire büyük bir duygu selinin içinde ilerliyordu. Başı eğikti çünkü her zaman gülümseme olan yüzündeki burukluğu kimsenin görmesini istemiyordu. Parlak sarı saçları Hogwarts'ın ihtişamlı pencerelerinden süzen ışıkta dahada çok parlıyor gümüşi bir renk alıyordu. Etraftaki silüetleri belli belirsiz görüyordu. Yanından geçtiği kıkırdayan kızlar ordusuna aldırmadan düşüncelerinin içine geri döndü.
Biraz yaşardığını hissettiği gözlerini kırpıştırırken birden birşeye çarptığını hissetti. Kafasını kaldırdı ama güneşin vurduğu mermerlerden çok daha fazla olan bir aydınlıkla karşılaştı. Mavi gözlerini birkaç kez daha kırpıştırırken usulca "Pardon!" dedi. Düşüncelerinden sıyrılmış karşısında duran şekli süzmeye başlamıştı.

» Yedinci Kat Koridoru