Masa 2

Konu: Masa 2 C.tesi Haz. 21, 2008 5:20 pm

RP İN

Konu: Geri: Masa 2 Çarş. Tem. 02, 2008 8:42 am

Keira gece bütün hafta yaptığı gibi velilerden gelen mektuplara cevap yazmakla uğraşmıştı.. Veliler çok telaşlılardı.. Bu tamamen doğru bi telaştı ama Keira, okulu elinden geldiği kadar korumaya çalışıyordu.. Artık gelen mektuplar sinirlerini yerinden kaldırmaya başlamıştı.. Keira, bugünü kendine ayırmak istiyordu.. Bütün gece üzerinden kalkmadığı sandalyesinden kalktı ve odasından dışarı çıktı.. Koridorlarda ölü gibi dolaşıyordu.. Bunu çocukların bakışlarından anlamak hiçte zor değildi.. Meraklı bakışların ve fısıltıların içinde Hogwarts’tan çıktı Keira..Okul sınırlarından yeterince uzaklaştığına emin olunca uygun bir yerde cisimlendi Keira…

Hogsmeade’e gelmişti Keira.. Sokaklar henüz sabah olduğu için sakin görünüyordu.. Keira, bi yerlere oturup kahvaltı yapmak istiyordu.. Aklına Nelly’nin dükkanı gelmişti.. Keira, oranın keklerini ve kurabiyelerini gerçekten çok seviyordu.. Hem Nelly’yi de görmüş olurdu.. Uzun zamandan beri görüşemiyorlardı..

Biraz yürüyünce Nelly’nin dükkanının tabelasını görmüştü Keira.. “Balyumruk Şeker Dükkanı”.. Keira, burayı gerçekten çok seviyordu.. İçeri girer girmez şekerlerin etkisinden midir bilinmez çocuk ruhu canlanıyordu.. Birkaç adımdan sonra tam dükkanın önündeydi Keira.. Camdan içeri doğru bir baktı.. Dükkan açık olmalıydı.. Kapıyı araladığında garip bir ses gelmişti kulağına.. Bu ses müşteri geldiğini belirtiyor olmalıydı büyük bir ihtimal.. Keira'nın gözü içeri girer girmez renkli şekerlere takılmıştı.. Giderken mutlaka bir poşet jelibon alacaktı.. Gelmeyeli iyice güzelleşmişti bu dükkan.. Şimdi eskisinden de mükemmel görünüyordu Keira'ya göre.. Şaşkın bakışlarla müşteriler için ayrılan masalardan birine oturdu Keira.. Hala gözleri Nelly'yi arıyordu..

"Kimse yok mu?.."

Konu: Geri: Masa 2 Çarş. Tem. 02, 2008 9:04 am

Mutfakta tezgahın üzerine oturmuş ona gönderilen mektubu belki de ellinci kez okuyordu. Gönderen kişinin adı mektubun üzerinde yazmıyordu. Ama kimin gönderdiğini çok ama çok iyi biliyordu. Mektuptaki hitap ediliş şekli herşey onun tekbir kişi olduğunu vurguluyordu. Sawyer.. Peki ismini neden vermemişti? Kendisi olduğunu belli etmemek isteseydi mektubun başında Roviuné yazmazdı. Acaba onun kim olduğunu tahmin etmesini mi istemişti? Bunların aklını kurcalamasını sağlayan şeyin temeli bu hafta isimsiz gelen ikinci mektup olmasıydı. İsimsiz ikinci mektup. Aslında ikisinin de gönderenini biliyordu ama kuşkuya düşmeye başlamıştı. Siyaset o kadar tartışmalı ve sert bir kavramdı ki koluna bu dövmeyi yaptırıp ölüm yiyen olduğundan beri rahat bir gün geçirmez olmuştu.

Tüm ailesine hatta kardeşi Eloisé'ye bile meydan okumuştu. ZAY olmak için çırpınmıştı.. Bütün akrabalarını çiğnemişti ama bir kişi onu ikna etmeyi başarmıştı. Ashlee'ye onu ölüm yiyen yapmasına rağmen minnettardı. Çünkü okula ilk başladığında , sert ve güç isteyen koridorlara adımını attığı ilk adımda onu elinden tutup kaldırmıştı. Onun yanında her zamankinden daha dik daha güçlü durmuştu. Hiç tehlike olmasa bile kendini ferah hissetmişti. Koluna dövmeyi yaptırırken bile ona o kadar güzel ve aydınlık bir gülümsemeyle başmıştı ki , derisini delen iğnenin acısını hissetmemişti.

Keşke tek hissettiği acı o dövme olsaydı.. Her zaman Paul ve Tonks'u dinlemediğine pişmandı. O dövme onun derisinden ruhuna işlemişti. Bu bataktan çıkmak için toparlandıkça diğer ölüm yiyenler buna izin vermiyordu. Mely onlar hakkında çok şey biliyordu , çok şey bilip konuşmaksa sadece ölüm demekti.

Mutfak tezgahından inip ıslık çalarak çikolatalı puding'in altını söndürdü. Sıcak çikolata kokusu onu biranda sarmıştı. Git gide çocuklaşan ruhuyla ellerini çebine soktu ve çikolatanın insanı mutlu ettiği kanısını onayladı. Bütün bu sessizlik ve huzurun içine batmışken bir ses onu boynundan tutup normal hayata çekti. Dükkana girisi gelmiş olmalıydı. Ellerini ceplerinden çekmeden mutfak çıkışına doğru ilerledi.

Masada oturan müşterinin Keira olduğunu fark edince çikolatanın tetiklediği mutluluğu biraz daha arrtı ve sekerek yanına yaklaştı.Düğün ona yaramıştı , gelinlikli halinden bile daha güzel gözüküyordu. Zaten en son düğünde görüşmüşlerdi. Gülümseyerek;

-"Ben varım.. "

dedi ve onun sandalyeden kalkmasına izin vermeden eğilip sarıldı. Sonra izin almadan bir sandalye çekip karşısına oturdu.

-"Eee ne alırsın?"

Konu: Geri: Masa 2 Çarş. Tem. 02, 2008 9:32 am

Keira dalgın dalgın etrafı izliyordu.. Aslında kafasını karıştıran çok başka şeyler vardı.. Ailesiyle yaşadığı problemlere bir başka problem daha eklenmişti hiçbir şey yetmiyormuş gibi..Keira, annesinin düzeldiğine inanıyordu ama her şey gene başa dönmüştü.. Aynı baskılara aynı tehditlere biraz daha dozu arttırılarak devam ediliyordu.. Ailesi Keira üzerinde egemenlik kurmaya çalışıyorlardı.. Bu Keira'yı resmen kendinden çıkarıyordu.. Reşit olalı çok olmuştu.. Kendi kararlarını da kendisi verebilecek yaştaydı.. Üstelik artık evliydi..

Keira, bazı şeylere Paul'un desteğiyle karşı çıkabiliyordu.. Karşı çıkabilecek gücü Paul veriyordu ona.. Eğer Paul, Keira'ya bu kadar destek çıkmasaydı Keira'nın tarafı şimdikinden çok farklı olurdu.. Aynı ailesi gibi.. Şimdi hayat güzel gidiyor gibi görünüyordu.. Ufak tefek ailevi sorunlardan başka hiçbir sorunu yoktu Keira'nın.. Evlilik desen resmen cicim ayları yaşıyorlardı Paul ile.. Keira, hala Paul ile evlendiğine inanamıyordu.. Hala çıkıyorlarmış gibi hissediyordu.. Son aylarda yaşanan iyi kötü her şey Keira'yı biraz daha olgunlaştırmıştı.. Zaten ailesinin yaptığı baskıların tek iyi yanı da buydu.. Bu baskılar Keira'ya koşullar ne olursa olsun mücadele etmesi gerektiğini öğretmişti..

Şimdi Rachel da gelmişti.. Bu Keira için çok mükemmel olmuştu.. Zaten annesinden ve babasından ayrıydı aile şefkatini hissettiği tek kişi Rachel’di.. Rachel, Keira’nın seçtiği yol konusunda kararlılığını daha da fazla hissettirmesine neden olmuştu ona verdiği destek sayesinde... Rachel, çok temiz kalpli ve kırılgan bir kişiydi.. Keira, Rachel’in üzülmesini istemiyordu.. Bu yüzden farkında olmadan onun çok üzerine gidiyordu.. Rachel şikayetçi olmuyormuş gibi görünse bile Keira, Rachel’i sıktığının farkındaydı..

Mutfaktan puding kokuları geliyordu.. Belli ki Nelly mutfakta tatlı yapıyordu.. Bu koku Keira’nın kendini biraz daha mutlu hissetmesini sağlamıştı.. Hem kim sevmezdi ki çikolata kokusunu.. Keira’nın gözü hala şekerlerdeydi.. Özellikle şu dışı şeker parçacıklı renkli jelibonlara bayılıyordu..

Keira etrafı büyük bir dikkatle incelerken mutfaktan Nelly gelmişti.. Keira ona sarılmak için ayağa kalkmak istese de Nelly kalkmasına fırsat vermeden sarılmış Keira’ya.. Keira’da büyük bir içtenlikle Nelly’ye sarıldı.. Nelly, Keira’nın kötü günlerinde onun yanına koşan adeta bir iyilik meleğiydi Keira’ya göre.. Üstelik Nelly Keira’yı diğerlerine göre daha iyi anlıyor gibiydi.. Bunun sebebi gayet açıktı.. Nelly’de ailesine karşı koyarak doğru tarafı seçmişti.. Haliyle onu anlaması beklendik bişeydi.. Yalnız ortalarda söylentiler vardı son dönemlerde.. Nelly’nın tekrar ölüm yiyenliğe döndüğü söyleniyordu.. Keira, bu konu hakkında hiçbir şey düşünmüyordu.. Çünkü onun yaşadıklarını hissedebiliyordu.. Düşünceler içinde boğulurken Nelly’nin güzel sesi gelmişti kulağına..

"Eee ne alırsın?"

“Elindeki en güzel keklerden alabilirim Nelly.. Yanında da bir bardak kahveye hayır demem..”

Konu: Geri: Masa 2 Çarş. Tem. 02, 2008 10:33 am

-"Elbette şimdi getiriyorum ..Sabah geldiğin için şanslısın.. Herşey çok taze olur.."

dedi ve ayağa kalktı. Tam o sırada gözüne gök yüzünde süzülen bir baykuş çarptı. Yüzündeki gülümsemenin solmaya başladığını hissetti. Bunun nedeni ayağında bir mektup asılı olamsıydı. Bu mektup Mely'e gelmiyordu. Ona bakmasının sebebi başkaydı. Bu peş peşe iki gündür ona gelen iki mektubu hatırlatmıştı. Bugün gelen mektup pek de umrunda sayılmazdı. İsimsizdi ama içinde sadece dert ve yakınma vardı. Biraz da acizliktekten doğan yardım çağrısı.. Ama dün gelen mektup çok başkaydı..

Geçen hafta gelecek postası on azılı ölüm yiyenin azkabandan kaçtığını anlatıyordu. İşte o gün Mely savaş hazırlıklarına hazırlanmaya başlamıştı. O anda kendini cesur sanıyordu , belki de çok cesurdu kimbilir? Ama ortadaki bir Mely'nin canı olmaktan çıkmıştı. Ailesinin yerine koyduğu Paul yine Mely'e bu yolda destek çıkmıştı. Zaten Mely'i doğru yola sokmak için elinden gelen herşeyi yapardı. ZAY'da olduğu sürece Paul onu arkasına alacaktı. Karanlık sırlarının aydınlık kalmasını istemezdi , çünkü onu karanlık yapan gizemdir..

Eğer şimdi bu döneklik için Mely'i öldürürse yalnızca birkaç kişi üzülecekti. Oysa Paul'un yanında olusa ona da zarar vereceklerdi.. Paul'a zarar verilmesine asla izin veremezdi. O ölürse bütün arkadaşlarının umutları ölürdü. O iyi kalpliliğiyle onların ruhlarını tazeliyordu. Ne kadar kötülerin arasında yaşamış olsa da yüreğinin bir köşesi hala çok temizdi.

Baykuşun görüş alanından kaybolmasıyla biraz irkilip kendine geldi. Derin bir iç çekip beyaz bulutların süslediği mavi gökyüzüne son birkez bakıp başını Keira'ya çevirdi. Çikolata kokusundan mıdır nedir? Buraya gelen insanlar sürekli durgunlaşıyordu. Belki de son zamanlarda Mely'nin karamsarlığının nedeni bu dükkanı devralmasıydı. Dudaklarını buruk bir gülümsemeyle kıvırıp sakin duruşuna rağmen gözleri sevinçle parlayan Keira'ya baktı. Şuanda Paul'u düşünüyor olmalıydı..

Hiçbirşey söylemeden ayakta dikilmeyi kesip mutfağa tekrar girdi. Hiç durmadan yürürken bir yandan da tezgahın üzerine dizili olan tabaklaradn ikişer tane aldı. Kendisine de bir dilim kek koymaya kararlıydı. Kek kutusundan bu sabah pişirdiği kekleri alırken aklına tezgahta duran jelibonlar geldi.Üzeri şeker parçacıklarıyla kaplı keklerin yanında yanı malzemeden yapılmış jelibonlar çok güzel giderdi. Hatırladığı kadarıyla Keira'nın jelibona karşı zaafı vardı. Aklına güvenerek kekin yanına biraz jilibon koydu. Fincanlara çok oyalandığını düşünerek hızla kahveleri koyup özenle dizdiği tepsiyle mutfaktan tekrar çıktı.

Kahveyi altlığına taşırmadan büyük bir titizlikle Keira'nın önüne koyunca derin bir oh çekti. Yiyecek ve içecek yapmasında bir numara olduğu söylenebilirdi. Ama taşımasında aynı şeyi söylemek mümkün değildi.Oturup hiç konuşmadan kahvesini yudumladıktan sonra sanki odada başka biri varmış gibi masaya biraz daha yaklaşıp;

-"Ee görüşmeyeli nasıl gidiyor evlilik.."

Konu: Geri: Masa 2 Çarş. Tem. 02, 2008 11:06 am

Nelly kek ve kahve getirmek için mutfağa girdiğinde Keira yine yalnız kalmıştı.. Yalnız kaldığı zaman düşünmekten sıkılıp bunaldığı düşünceler tekrar kafasının içine giriyordu sanki.. Şimdi ise aklına Hogwarts gelmişti.. Birkaç azılı ölüm yiyen azkabandan kaçtığından beri Keira, geceleri okuldan ayrılmak istemiyordu.. Aslında istiyordu ama kendine izin veremiyordu.. Yoksa okulda kendi kendini yiyeceğine Paul’un kollarında uyumayı öylesine çok isterdi ki.. Bu gece de diğer geceler gibi sıkıntı ve yorucu geçmişti.. Çocuklar, her gece Keira’nın okulda kalmasına alışkın olmadığı için kötü bir şeyler olduğunu sezebiliyorlardı.. Slytherinli öğrenciler rahat ve keyifli görünüyorlardı.. Tabi onların korkması için bi neden yoktu.. Aksine kendilerini daha da güvende hissediyorlardı.. Ne kadar garip bişeydi bu olay?.. Bi taraf korkarken bir taraf bundan zevk alıyordu.. Asırlardan beri önce de böyleydi bu.. İnsanlar içinde mutlak bir gruplaşma vardı.. Oysa herkes sadece birbirlerinin mutluluğunu düşünce dünya yaşanabilir bir hale gelirdi..

Keira, bu aralar Paul’u aksattığının farkındaydı.. Ama Paul ona hak veriyor gibiydi.. Sonuçta aynı kaygıları o da yaşıyordu.. Keira’nın aklından Paul geçince bütün tasalar yerini inanılmaz bir mutluğa bırakıyordu sanki.. Keira Paul’u düşündüğünde dünyadan kopuyordu resmen.. Ne kadar güzel bir duyguydu aşk.. Özellikle senin için en doğru tercih olduğuna emin olduğun insanla yaşayınca daha da güzelleşiyordu.. Keira, Paul’u tanımadan önce resmen bir ölüydü.. Yaşıyordu ama yaşamıyordu.. Sadece beden olarak dünyadaydı.. Gülmek nedir, mutluluk nedir bilmiyordu.. Oysa şimdi..

Mutfaktan gelen tıkırtılarla kendine geldi Keira.. Birkaç dakika sonra Nelly, elinde kek ve kahveyle geri gelmişti..

“Süpersin Nelly.. Bu şekerlemelere oldum olası bayılırım..”

Keira şimdi önündeki mükemmel keke konsantre olmuştu.. Bir parça ağzına attığında tekrar olgun kız havasından çıkıp çocuklaştığını hissetmişti.. Keira, çocuklaşmayı çok seviyordu.. Çünkü çocukluğunu yeterince yaşayamadığını düşünüyordu.. Yaşıtları çocukken dışarıda oyunlar oynarken Keira, korkulu bakışlarla onları odasındaki pencereden izliyordu.. Onlar saklambaç oynarken Keira, reşit olup evden gideceği günün hayallerini kuruyordu.. Gene düşüncelerin içine dalıp gitmişti Keira.. Kendine geldiğinde Nelly’nin ona bişeyler söylediğini duymuştu..İyice kendine geldi gülümseyerek konuşmaya başladı..

“Aslına bakarsan mükemmel gidiyor.. Paul beni gerçekten çok şımartıyor.. O gerçekten mükemmel.. Onun gibi bir eşim olduğu için dünyanın en şanslı kadınıyım..”

» Masa-3
» Masa 1
» Masa *2*
» =====Masa 1=====
» Masa 3