1. Bölüm

Paul önündeki kalkan yüzünden hiçbir yere gidemiyordu . Tam karşısında arkadaşları sıraya dizilmiş ; görünmez bağlarla birbirlerine bağlanmış duruyordu . Önlerinde ölüm yiyenlerin kahkahaları Paul'un içine korkunun süzülmesine neden oluyordu . Ta ki o ana kadar . Ölüm yiyenlerin arsından yılanımsı suratlı , gözbebkleri yarık şeklinde ve kırmızı ; insana pek benzemeyen biri çıkıverdi . Onu görünce Paul elinde olmadan titremeye başladı . Sonra Lord Voldemord karşısında duran gruptan birini asasıyla önüne çekiverdi . Bu kardeşi Lana'ydı . Paul elinden geldiğince yüksek sesle bağırdı . '' Hayır !!! Lütfen beni al . Onu bırak beni al !! '' Karşısındaki buna karşılık ürkütücü bir kahkaha attı . Crucio !! Büyünün etkisiyle kardeşi kıvranmaya başladı . Paul'un artık eli ayağı tutmaz olmuştu . Bağırıyor , yalvarıyor , ağlıyor ama bişey yapamıyordu ... Tam o sırada kan ter içinde gözlerini açtı Paul . Ama hala gördüğü rüyanın etkisindeydi . Bu yüzden birkaç dakika yattığı yerden kalkamadı .

Paul duşunu almış , giysilerini giymiş , etrafı düzenlemişti . Şimdi etrafa son bir kez şöyle bir bakındı . Kendini bildi bileli bu oda onundu . Etraf bu yüzden tam olarak Paul'e uyum sağlamış durumdaydı . Duvarlar sevdiği takımların posterleriyle doluydu . Oda tam onun istediği şekilde açık maviye boyanmıştı . Yatağının yanında ailece çekilmiş bir fotograftan annesi babası ve kardeşi ona gülümsüyordu . Paul odasının kapısını açıp mutfağa doğru yöneldi . Ailece her sabah bu saatlerde kahvaltı yaparlardı . Ama aşağı indiğinde mutfağı boş halde buldu . Saatine baktığında bugün biraz erken uyanmış olduğunu farketti . Biraz zaman geçirmek için hemen evlerinin bahçesine çıktı .

Bahçede etrafı mis gibi çiçek kokuları sarmıştı . Paul bu kokulardan dolayı bahçelerini çok seviyordu . Ona sevgilisini anımsatıyordu bu kokular . Hemen kapıya doğru yönelip evlerinin önündeki yola şöyle bir göz attı . Hiçkimsecikler yoktu . Gerçi bu küçük kasabada öğle vakitlerinde bile birilerini görmek zordu . Tekrar bahçenin içine girip orada yazları ailece oturdukları masaya oturdu ve gördüğü rüyayı düşünmeye başladı .

Lana parıl parıl parlayan güneşin ilk ışıltılarıyla açtı gözünü. İyi bir uyku almanın verdiği huzurla kendini yataktan çıkarıp şöyle bir gerildi. Çok rahat hissediyordu kendini. Bir kaç ısınma hareketi yaptı ve lavobaya gitti. Aynada bir süre kendine baktı. Yüzünü henüz yıkamadığından gözleri fazla açılmamıştı. Ama çekik gözlü göründüğünden bu hali çok hoşuna gidiyordu. Bir süre daha baktıktan sonra yüzünü yıkadı ve aşağıya indi. Pijamalarını ve pofuduk terliklerini çıkarmadığını görüp güldü. Boy aynasında çok tatlı görünüyordu. Rahat olabileceğini düşünüp üstünü değiştirmedi.

Aşağıya indiğinde annesinin yeni hazırlamış olduğunu gördü kahvaltıyı. Babası her zaman ki gibi gazetede ki haberlere bakmaktaydı. Abisi yoktu bir tek, oda uyuyordu herhalde. Hava almaya bahçeye gitti. Aradığı kişi buradaydı. Dalgındı. Kesin yine Keira'yı düşünüyordu. Onların ki de ne aşktı ama... İmreniyordu Lana onlara. Zaten imrenmeyen kişi aşktan anlamıyor demekti. Abisini rahatsız etmek istemezdi ama bir an içinden ona sarılmak geldi. "Günaydın abicim. Hayrola yine ne düşünüyorsun. Ya da kimi düşünüyorsun mu demeliydim?" Diyerek abisine manalı bir bakış attı. Ama o hala istifini bozmamıştı. Demek o kadar özlemişti Keira'yı.

Avril kitaba dalmıştı...Gerçekten çok maceralı bir kitaptı..Bir Muggle'ın elinden çıkmış bu kitap inanılmaz bir serüven içeriyordu...Çok korkutucu ve maceracı...

-Ama bizim yaşadıklarımızdan daha beter olamaz...Diye düşündü...Bu Muggle kitabının konusu yıllar önce soyu tükenmiş bir yaratığı tekrar canlandırma ile ilgliydi..Ayrıca Burç ve Daphne adlı iki gencin sonsuz aşkını anlatıyordu...Bu iki genç tesadüfen 15-16 yaşlarında tanışıyor ve birbirlerine aşık oluyorladı...İlerde ise ikiside ünlü genetik bilimcileri oluyorlardı...Ama onların peşinde olan insanlar vardı ve 2 kez kaçırılmışlardı...

Böyle ilginç bir serüveni okurken zamanın nasıl geçtiğini anlayamamıştı Avril...Tekrar saate baktığında epey geç kaldığını anladı...Yanındaki çiçeklerin kokusuyla başı dönmüş ahlde eşsiz bahçelerinde Paul ve Lana'nın evlerine doğru yola çıktı..Ama çıkmadan her ihtimale karşı asasını almıştı...Bugünlerde buranın pek tekin olmadığını düşünüyordu...Tedbirli adımlarla yolda yürümeye devam ediyordu...Eve vardığında Keira,Paul ve Lana'nın orada olduğunu gördü...

-Herkese günaydın..Dedi gülümseyerek...

Lana abisine gülümsüyordu. Çok tatlı biriydi. Her ikiside. Annesinin sesi duyuldu birden : "Lana, Paul hadi gelin artık!" Lana ve Paul tam kalkacakken bahçeye Keira girmişti. Onu böyle üzgün görmeye alışkınlardı aslında. Ama bu gün ağlıyordu. En azından belli etmezdi. Ama bu sefer solgun görünüyordu ve bu yüzden gözyaşlarını bile dindirememişti. Lana annesine : "Tamam anne birazdan geliyoruz!" dedi. Biraz olsun ertelemişti. Avril girdi daha sonra bahçeye. Onu karşılayanda Lana olmuştu.

Kimse bir şey söylemiyordu. Bir süre daha beklediler bu sessizlikle. Keira'nın bu haline herkes üzülüyordu. Kasabanın en şirin en güzel kızıydı. Ama bazen, aslında çoğu zaman onun da sorunları olabiliyordu. Hemde ailesi yüzünden. Neden bu kadar diretiyorlardı ki? Bu Keira'nın verebileceği bir karardı ve tek başına karalarını alabilirdi. Hala ona çocukmuş gibi davranmaları çok saçmaydı. Savaş tarafını seçme konusunda bile. Voldemord'un kötü biri olduğunu ne zaman anlayackalardı acaba?

Avril'a dönerek fısıltıyla konuşmaya başladı Lana : "Keira'nın bu durumuna herkes çok üzülüyor. Özellikle abim. Neden bu kadar bilinçsiz bir ailesi var ki? Voldemord bu aralar fazla ileriye gidiyor." Avril onun en iyi dostuydu ve ona her zaman güveni vardı. Onunla rahatça dertlerini, duygularını, sevinçlerini paylaşabilirdi. Paul'da öyle. Annesi tekrar : "Lana, Paul!" diye bağırdı. Lana fazla beklettiğini düşünerek : "Tamam geliyoruz!" diye bağırarak karşılık verdi. Sonra Keira ve abisinin yanına gidip : "Keira artık göz yaşlarını silip mutluluk oyunu oynaman gerek. Kahvaltı bitince rahat rahat ağlarsın. Hatta bende eşlik ederim. Artık gidelim." dedi. Biraz olsun ortamı yumuşatabilmekti amacı.

Lana Ginny'nin geldiğini de yeni farketmişti. Önce Keira'yı dinledi. Daha sonra Ginny'e dönerek : "Hoş geldin Ginny." dedi. Şimdi muhabbet etme zamanı değildi. Bir an önce kahvaltıya katılıp büyük bir toplantı alanı kurmalıydılar. Artık bu Voldemord'da onun yardımcıları da çok oluyordu. Lana'yı da kızdırıyordu bu tabii. Diğerlerini de... Keira'nın kolundan tutuyordu abisi. Lana ise Ginny ve Avril'la birlikte gidiyordu mutfağa.

Kahvaltı sofrası her zaman ki gibi rengarenkti. Annesi döktürmüştü yine anlaşılan. Onun yemekleri her zaman iyi olurdu zaten. "Anne bak sana misafir getirdim... Yemekler çöpe gitmeyecek." Gülerek sofraya 3 tabak daha ekledi. Babası gazeteden kafasını yeni kaldırdığından onları yeni görmüştü. Keira rolünü iyi oynuyordu. Buna sevinmişti Lana. Hepsi masaya oturduktan sonra babası : "Paul bu gazetenin spor sayfası nerede? Sen aldığın değil mi? Ah kimler gelmiş! Hoş geldiniz. Lana..." Lana babasının sözünü keserek : "Tamam baba... Tabakları ekledim." Her zaman bunu yapıyordu babası. Hep onları farketmekte geç kalıyordu. O zamana kadarda Lana çoktan hallediyordu zaten.

Paul ve Keira tüm olaylara rağmen gülümseyerek ilişkilerine devam ediyorlardı. Avril ile munzurluk yapmayı severlerdi. Ginny'de severdi ama nedense Paul ve Keira'nın yanında olgun davranıyordu. Keira gibi olmaya mı çalışıyordu yoksa Keira'nın yanında utanıyor muydu? Lana Keira ve Paul'ü izliyordu. Yaptıklarını tek tek beynine not alırken bir yandan da uyguluyordu. "Ah Avril reçeli uzatır mısın CANIM!.. Gözlerin bu reçel kadar parlak ve kırmızı. Pardon şey kahverengi." Avril ile birlikte gülmeye başladılar. Paul ve Keira'da tabii gülmelerine engel olamamışlardı. Ginny'de biraz olsun gülümsemeyi başarmıştı.

Avril Keira'ı lana onu buyur ettikten sonra farketti...Sıkıntıyla içini çekti...

-Off...

Daha sonra çok sevdiği arkadaşı can dostu Lana'ya dönerek:"

-"Yinemi ailesiyle kavga etmiş...!" Dedi...Keira çok iyi biriydi...İyilik ona çok yakışıyordu...Eğer ölye bir ailden böyle güzel,sevimli,talı ve iyi bir kız çıkabiliyorsa diğerlerindede böyle bir gen olmalıydı..Ama çekinik olarak belli etmiyorlarda herhalde...

Uzaktan Paul'u gördü...Herhalde Keira'ya moral vermeye çalışıyordu...

Lana, Paul hadi gelin artık! Avril kafasını Lana ve Paul'un annesine çevirdi....

-Günaydın Mrs Emily..Dedi tatlı tatlı gülümseyerek.... [Annenizin adı Emily mi ?Ginny'den çaldım bilmiyorumda]

Kahvaltı sofrası rengarenkti...Mrs Emily yine döktürmüştü anlaşılan...

Lana fısıltıyla konuştu:Keira'nın bu durumuna herkes çok üzülüyor. Özellikle abim. Neden bu kadar bilinçsiz bir ailesi var ki? Voldemort bu aralar fazla ileriye gidiyor..

_Haklısın canım...Öyle bir aileden bu kadar tatlı ve iyi bir kız...Bilemiyorum..Ama Voldemort'tan intikamımı kötü alacağım..Hiçbir şekilde masumlara zulüm etme gibi bir hakkı yok...

Lana onun en sevdiği kişilerin başından gelirdi...Ona sırlarını,üzüntülerini kısacası herşeyini rahatça anlatırdı...Ona güveni sonsuzdu...

-Mrs Emily bunlar çok güzel görünüyorlar...

Anne bak sana misafir getirdim... Yemekler çöpe gitmeyecek...Lana'ya bakıp tatlı tatlı gülümsedi...Daha sonra ekledi:"

-Ben varım burda birazdan sofrada hiçbir şey kalmayacak..!

Paul bu gazetenin spor sayfası nerede? Sen aldığın değil mi? Ah kimler gelmiş! Hoş geldiniz. Lana..

Avril Lana'nın babasınada sıcak bir gülümsemeyle baktı...

-Günaydınlar efendim..!

Daha sonra kahvaltıya baktı....Herşey nefis gözüküyordu..Herkesin başlamasıyla beraber o da yemeğe başladı...Genelde Lana ve Avril bazen Ginny komik esprilerle etrafındakileri güldürürlerdi...

O sırada bunlardan biri oldu...

Ah Avril reçeli uzatır mısın CANIM!.. Gözlerin bu reçel kadar parlak ve kırmızı. Pardon şey kahverengi..

Tam dalmış yemekleri hüpletiyorduki Lana'nın sesiyle suç üstü yakalanmış gibi kızardı ama sözünden sonra gülmeye başladı...

-Benim gözlerim kadar kırmızı yani MAVİ[]reçeli tabiki sana uzatırım canım...

Lana'ya baktı..Yapmıştı yine yapacağını güzel espriydi diye fısıldadı kulağına..Etrafındakileri güldürmeyi başarmıştı çünkü...

Ginny'e baktı sanki bugün havasında değildi...Ne oldu dercesine gözlerini kırptı ama Ginny görmemezlikten geldi...Bir şeyler olduğu o kadar açıktı ki...

Ama belki sonra çıkabiliriz?Ne dersiniz?Avril?Paul?"

Avril Ginny'nin konuşması üzerine başını kaldırdı...

-Hmm bence çok iyi olur..O kadar sıkılıyorum ki...!

Dışarı çıkma fikri oldukça iyidi..Avril'ın içinde nedenini bilmediği bir sıkıntı vardı...Ve bundan bir an önce kurtulmak istiyordu...

Masada herkesin neşesi yerinde gibiydi . Tabii bunda Lana'nın da katkısı gözardı edilemezdi . Gerçi kendisinin taklidini yapmıştı ama ne de olsa bunun acısını çıkarabilirdi sonra . Şimdilik önemli olan bu espriyle Keira'nın yüzünün biraz gülmesiydi . Paul onun aile durumunu ona yakın olduğundan bizzat hissedebiliyordu . Durum gerçektende çok karışık ve üzücüydü . Onun için Paul sahip olduğu aile için ne kadar şükretse azdı . Annesini babasını çok severdi . Ve tabii ki kardeşini de . Ailenin tamamı iyi taraftaydı . Bu yüzden Paul hiç böyle bir sorun yaşamamıştı .

Paul , bir yandan kahvaltısını yapıyor bir yandan da kafasında Keira hakkındaki düşüncelerle cebelleşiyordu . Annesi ve bababsı ölüm yiyendi . Napçakları belli olmazdı . Ya ona bişey yaparlarsa . Paul hemen bu düşünceyi aklından uzaklaştırdı . Düşünmesi bile terlemesine yetmişti . Anlında küçük ter damlacıklarının oluştuğunu hissedebiliyordu . Buna bir çözüm bulmalıyım ... Buna bir çözüm bulmalıyım ... Kadasında bu cümleyi tekrarlayıp duruyordu . Tekrarladıkçada daha çok terlediğini hissedebiliyordu . Keira o evde yanlız başına kalmamalıydı . Mutlaka yanında birileri olmalıydı . Yoksa içi rahat etmeyecekti Paul'un . Herkes kahvaltısını bitirdikten sonra

'' Eee herkes kahvaltısını bitirdiğine göre ben şöyle dışarıda bir yerlere gidip oturalım derim . ''

Paul'un dışarı çıkmak istemesindeki asıl amaç kafasındaki bu düşünceleri arkadaşlarıyla paylaşmaktı aslında . Ama elinden geldiğince annesine ve babasına birşey çaktırmamaya çalışıyordu .

Avril dışarıdan neşeli olarak gözüküyor aynı neşeyle kahvaltısı ediyordu...Aslında morali çok bozuktu... Keira'nın yaşadıkları Avril'ı fazlasıyla üzüyor ama herşeye rağmen mutlu gözükmeye çabalıyordu...

Bazen göz ucuyla Keira ve Paul'a bakıyordu...Paul'un çok üzüldüğü arkadaşları anlıyordu ama o da rol yaparak bir şey yok havası vermeye çalışıyordu...

Ya Keira...Lana ve Avril onun bu haline çok üzülüyor ortamı yumuşatmaya ve Keira'yı güldürmeye çalışıyorlardı...

Masadaki herkes kahvaltısı bitirmişti...
Avril Mrs. Emily'e dönerek...

-Herşey mükemmeldi Mrs.Emily...Ben size dememişmiydim masada hiçbir şey kalmayacak diye...

-Afiyet olsun Avril... Dedi Mrs.Emily sıcak bir gülümsemeyle...Avril ona gülümsedi...

Paul'dan gelen bir sesle başını oraya çevirdi...

-Çok iyi olur...Bilirsin konuşmaktan çok zevk alırım...
Herkes onaylıyordu anlaşılan bu fikri...Avril'ın da söylemek istediği konuşmak istediği o kadar çok şey vardıki...İçini boşaltamak için bir an önce kalkmak istiyordu...

Lana Avril ile her zaman ki gibi soğuk ya da sıcak olan espirilerine devam ediyordu. Avril'la birlikte olduklarında neler yapabileceklerini kimse kestiremiyordu. Bazen Ginny bile... Son lokmasını da ağzına atıp : "Ben hazırım! Eee... Şey üstüm haricinde. Hazırlanıp geliyorum!.." dedi. Keira Paul ile birlikte gitmişti dışarıya. Ginny zaten zeytinlere doyamamıştı. Hala yiyordu. Aslında Lana'da yerdi ama giyinmesi gerekiyordu. Herkes hazırdı. Hemen yukarı koşup gözlerine uygun bir askılı elbise seçti ve hemen üzerine geçirdi. Yeşil bandajıyla da uyum sağlamıştı. Saçlarını açmıştı çünkü rüzgar vardı ve saçlarının rüzgarda uçuşmasına bayılırdı. Sonra koşarak aşağıya indi.

Annesini ve babasını öpmeyi unutmuştu. Acele etmişti çünkü. Annesi : "Lana!" diye seslendi. Arkasına baktı ve annesinin gözleriyle işaret ettiği yere; ayaklarına baktı. Sonunda terlikleri çıkarmamış olduğunu farkederek : "Aaa! Saol anne!" dedi ve geri dönerek yeşil babetlerini giydi. Daha sonra unuttuğu öteki şeyi hatırlayarak : "Ellerine sağlık annecim. Görüşürüz baba!" dedi. Yanağından öperek onlara yetişmeye çalıştı. Ginny ve Avril'ın ortasına girerek : "Bensiz eğlence olmaz..." dedi ve kollarına girdi.

Keira ve Paul dışarıya çıkmıştı...Avril ve Ginny'de onların arkasından yavaş yavaş ilerliyorlardı...Lana'yı bekleyeceklerdi...Hazırlanması pek fazla uzun sürmezdi...Her zaman güzel olurdu ama çabuk hazırlanırdı...Onunj bu kadar çabuk olmasına Avril hep şaşırırdı...Kendide güzel ve çabuk giyinirdi ama Lana ondan daha hızlı giyiniyordu....Bu bir gerçekti...

Avril ve Ginny dışarıya çıktıktan 5 dakika kadar sonra Lana gelmişti...Avril yine şaşkın şaşkın onun suratına baktı...

-Nasıl bu kadar çabuk olabiliyorsun? Hep bu soruyu sorardı...Lana daha sonra Ginny'le arasına girdi...

Tabiki sensiz eğlence olmaz canım.. Dedi Avril Lana'ya gülümseyerek..Saçlarını açık bırakmıştı..Gözlerine ve saç bantına uygun bir elbise giymişti...Yine çok güzeldi yani...

-Çok tatlı olmuşsun canım...Dedi gülümseyerek...

Hava rüzgarlı ve sisliydi...Belkide bu sisli hava onalrı gizemli bir yolculuğa hazırlıyordu...Belkide bilmedikleri bir denizde yüzmeye zorlayacaktı....Avril'ın uçuşan saçları bir film karesini andırıyordu...Avril ve Lana saçlarının rüzgarla uçuşmasına bayılırdı...Ve bugün öyle bir hava vardı...

-Güzel... diye fısıldadı....

Avril Ginny ve Lana'yla yürüyor bir yandanda Paul ve Keira'yı izliyordu..Nasıl bir aşktı onlarınkisi? Eşsiz mükemmel...Onuda Paul'un Keira'yı sevdiği gibi biri çıkmazdı zaten...Bunları düşünerek yürüyor bir yandan da Lana'yla beraber şakalaşıyorlardı...
Ginny'e döndü...Bugün fazla suskundu...Konuşmuyor sadece yürüyordu...Elinde olmasan söylendi:"Ginny bugün çok suskunsun..."Ginny omuz silkmekle yetindi...Avril Ginny'e hain bir bakış atarak Lana'ya döndü...
Onla şakalaşmaya bir süre daha devam ettiler...Avril'ın saçları istediği gibi uçuşuyordu...Ama bu hain rüzgar onu fena halde üşütmüştü...Bir seherbez olarak hastalanmak istemezdi...Gözleri yine kısılmış,ince olduğu kanaatine yeni vardığı siyah montuna iyice sarılmıştı...

-Bir an önce varalım...

Konuşacakları ve yapmaları gereken o kadar çok şey vardıki....10 dakika sonra Kovuk'a vardılar...Kovuk olarak adlandırdıkları bu yer aslında genişletme büyüsüyle büyüttükleri bir ağaçtı...Diğer ağaçlara oranla küçük ama içersinde 4-5 geniş oda olan bu ağaç gizli toplantılarını yaptıkları yerdi aslında...

Mr. ve Mrs. Walker'ın tabiki bu durumdan haberleri yoktu...Olsa kesilikle böyle işlere karışmalarını istemezdi...Ginny'nin şifreyi söylemesini ve merdivenlerin ortaya çıkışının izledi...Merdivenlere ilk koşan o olmuştu...Çünkü en çok üsüyende odu...

İçerde iksir vb.malzemeler ve bakanlık ile irtibat şöminesi bulunuyordu...İşlerine yarayacak olan planlar ve yığılı kağıtta bu kovuk'un içindeydi...

Avril ısınmanın verdiği keyifle derin bir ohh çekti...

Paul ve Keira yanyana yürüyorlar ama pek konuşmuyorlardı . Bunun sebebi belki Keira'nın üzüntüsü belki de Paul'un kafasını tırmalayan düşüncelerdi . Paul aslında nereye doğru gittiklerini bile bilmiyordu . Ayakları bilinçsizce bir yöne doğru istem dışı hareket ediyordu sanki . Ama Ginny hızlıca onların önünden geçip bir ağacın önünde durunca nereye geldiklerini anlaması uzun sürmedi . Herzamanki toplanma yerleriydi burası . Hayatlarının gizli kalmış bölümü , asıl kimliklerine büründükleri yer ....

Önce Ginny girdi içeri sonra da arkalarından üşümüş gibi görünen Avril . Sonra Paul Keira'ya geçmesi için yol açtı . Keira'nın arkasından da kardeşinin içeri girmesini izledi . Sonra son bir kes etrafı kolaçan ettikten sonra kendisi içeri girdi ve yavaşça büyüler fısıldayarak ortamın yeniden ağaç görümümüne bürünmesini sağladı . Dönüp arkasına baktığında yaklaşık iki yıldır hiç değişmemiş gibi görünen oda çıktı karşısına . Etraf yine kalın dostalar , kitaplar , iksir şişeleriyle doluydu . Ama şimdi Paul işi değil Keira hakkındaki düşüncelerini arkadaşlarına aktarmayı düşünüyordu . Herkes oda da bulunan büyük masaya oturunca Keira'ya kaçamak bir bakış atarak konuşmaya başladı .

'' Benim kafamda bir düşünce var . Bunu size söylemessem düşünmekten çıldırabilirim . Ben Keira'nın aramızdan birinin evine taşınmasını istiyorum . Orda tek başına tehlikede olabilir . Ona bişey olursa asla kendimi affetmem ''

Avril içeride git gise ısınıyor yanakları ve gözleri normal hallerine geri dönüyordu...Saçlarını yanında getirdiği bir toka ile topladı...Şimdi üşümüyordu ve dışarıda olmadıklarından dolayı saçları uçuşmuyordu..

Bir süre sessiz kaldılar...Avril burayı çok severdi...Kendini hep güvende hissderdi..Yine öyle olmuştu...İçine inanılmaz bir güven duygusu yayılmıştı....İstemeden gülümsedi...

Sonra Paul'un konuşmasıyal beraber sessizlik bozuldu...
Ginny konuşmaya başlamıştı onun söyledikleri karşısında adeta ağzı açık kalmıştı...Bunların sen mi söyledin dercesine onun suratına baktı...

Böyle bir fikir olmazdı olamazdı...Ginny hayır..! dedi fısıldayarak...O da konuştu:"

-Keira bende kalabilir...Biliyorsunuz işte yalnızım hemde arkadaş olur bana bende korkmam...Gülümsedi....Keira'ya yalvarırcasına baktı kabul etmesi için...
Sonra Paul ve Lana'ya baktı....Şaşırmış gibiydiler..Ya da Avril şaşırdığı için herkesi öyle zannediyordu...Ginny'nin kulağını fısıldadı:

-"Ginny bırak zorlama..!"

Ginny Kendisine şaşkınca bakan gözlere bakarken kendi yaptığına da hala ınanamıyordu ama bunu Paul istemişti onun güvende olması Paulu iyi hissettirecekti.Belki de bunu gerçekten yapmalıydı.Kulağına fısıldayan Avril'a aldırmadan Keira'nın yanına doğru yürüdü içinin acıdığını kalbinin en uç sınırda sıkıştığını hissedebiliyordu bir an kalbının ortaya çıkıp artık ona isyan edercesine bağırmasından korkmayarak konuşmaya çalıştı.
"Bak..yalnız yaşayamazsın...Onlar...yani ailen...senin için çok üzücü olabilir ama seni gözden çıkarmışlar...Bize sırf bize ulaşmak için seni kullanabilirler!Yanımda güvende olabilirsin!...Evim...Onun etrafına binlerce koruma büyüsü yaptım..."
Sonra geri geri yürümeye başladı ve şöminenin önüne oturdu çevresindekilerin bu garip davranısına saskınca tepkıverdığını hıssedebiliyordu.Bir çubuk daha alıp kırdı ve konuşmaya devam etti
"Paul sen..onu ikna edersin..Ben..sanırım biraz ormanda dolaşsam fena olmaz!"

Yaptıklarına inanamıyordu.Söylediklerine... onun gerçekten yanında kalmasını ıstıyor muydu?Ya da ölmesini?Yo hayır bu ıkıncısı kesın değildi ne olursa olsun ölmesine ya da basına birşey gelmesine izin vermezdi.Bu düşünceleri üzerine giyip dışarı adımını attı havada tek tük yağmur tanecıkelrı atıyordu.Kış bu yıl erken geleceğe benziyordu ve sert... Ormanın derinliklerine nereye gittiğini bilemez vaziyette yürümeye başladı onceleri yavaş olan yağmur şiddetini artırsa da buna aldırmadan yürümeye devam etti.Arasıra ürkütücü at adamların sesini duyuyor farkında olmadan eli asasına gidiyordu...Ama aklı ta uzaklarda kalan Paul'daydı...Oncelerı en yakın arkadası sımdı ıse en yakın askı olan Paul...Hiçbirşeyden habersiz olan Paul....