Birinci Dönem Açılış Balosu (Tüm Okullar Ortak)

out: tamam normalde ceza alıcaktın ama o uyarını siliyorum ve 2 uyarın kalmış oluyodu.Yanlış hareketinde yersin cezayı ona göre.

out: tamam peki

Out : Drace bu yaptığın mantıklı değildi . Yani ne kadar da hoş olmasa korktuğunu belirten bir RP yapmalıydın mantık açısından . çünkü sen öğrencisin o ise tecrübeli bir seherbaz . Burada RP yapıyoruz , hakkını verelim . Eğlenmek istiyorsak herşey daha gerçekçi olmalı .

Hermione kolunda kitapları ikinci kat merdivenlerinden yavaş yavaş iniyordu. Sonunda kahvaltıya yetişebilecekdi. Giriş Salonu'ndan geçerken Gryffindor Bina puanlarına şöyle bir göz atıp Büyük Salon'a girdi. Ravenclaw Masasında Claire'i göremedi.
"Küçük hanım koridorları parselliyor heralde.." diye düşünürken yüzüne gülümseme oturdu. Hufflepuff masasında da Ron yoktu... İçini birşey buruyordu. Ron'u görmeyi ummadığını sanıyordu. Sandalye boş olunca midesinden birşeyler koptuğunu hissetti.
"Aman yani. Umurumdaydın!" dedi kendi kendine umursamaz bir edayla.
Hermione, Pazartesileri oldu olası severdi. Pazartesi günleri baykuş postası gelirdi ve her hafta mutlaka Mrs Weasley'den bir paket alınırdı. Ron'la araları bozuk da olsa Mrs Weasley ile ilişkileri etkilenmemişti. Ne de olsa Mrs Weasley de bir korsan hayranıydı... Hermione'ye her gün
'Gelecek Postası' nı getiren baykuşu karşıdan gördü. Hermione cebinden iki Knut'ını çıkardığında baykuş masaya konmak üzereydi. Baykuşun ayağından gazetesini çekti, baykuş Hermione'nin ballı krepine dadanırken diğer ayağına bağlanmış ufak para kesesinin ağzını açıp iki Knut'ı yerleştirdi. Baykuş sevimli bir teşekkür ötüşü çıkarıp uçtu.
Hermione tam gazetesinin katlarını açmaya çabalarken tepeden bir paket pot! diye tam gazetenin üzerine düştü, Hermione'nin kafasını neredeyse teğet geçti. Hermione sinir ve şaşkınlık karışımı bir ifadeyle başını kaldırdığında Weasley ailesinin koyu kahverengi ve iri baykuşuyla karşı karşıya geldi.
"Biraz daha kibar olamaz mısın?" dedi sinirle, baykuş ufak bir alınganlık ifadesiyle kuyruğunu savurup üst pencerelerden birinden süzüldü.
Hermione şaşkınlıkla kutunun üstüne baktı. Koyu kırmızımsı kadife kutunun üzerinde, beyaz bir parşömene
'Hogwarts, Büyük Salon, Gryffindor Masası
Hermione Granger

Molly Weasley'

diye yazılan yazıyı okuyunca Hermione'nin şaşkınlığı üzerine şüphe düştü.
Kutunun hali bir garipti, her zamanki çörek kavanozlarına hiç benzemiyordu. Hermione alel acele kutunun kapağını kaldırdı. İçeride bir parşömen daha vardı fakat bu daha büyükçeydi. Aldı, altta mavi bir kumaş görünüyordu. Parşömeni düzeltip okudu.

'Sevgili Hermione,
Cuma Günü olacak Açılış Balosu'ndan haberin vardır heralde... Eh en azından benim haberim var.
Sana benim gençliğimde giydiğim bir resmi cüppemi gönderiyorum, aslında Ginny için düşünmüştüm ama son dakikada ona pek uymayacağı kararına vardım ve sana gönderiyorum... Aahh, o zamanlarda bende çok gençtim tabii...' Hermione satırları okurken Mrs Weasley'nin sesi kulağında çınlıyordu. 'Her neyse... Aynı kumaştan Claire'in de bir elbisesi var, görürsen şaşırma diye söylüyorum. Haydi sana iyi eğlenceler tatlım, yakışıklı ufak korsana selamımı söyle.' "Jack ufak değil bi kere..."
'O Ron'a da de ki, gözünü iyi açsın!..

Mrs Weasley...'

"Hıh, Ron da çok umurumdaydı..." diye mırıldanarak mektubu büyük bir minnetle masanın kenarına bıraktı. Masmavi -Hermione'ye hemen Claire'in gözlerini hatırlatan-, ipeksi kumaş Hermione eline alınca yumuşacık kayıyordu. Hermione kutudan cüppeyi çıkardı ve ayağa kalkıp üzerine denedi. Açık ve göz alıcı mavi kumaşın kollarına ve etek uçlarına işlenmiş su taşları son derece zarif ve kibar bir görünüm veriyordu. Masadaki Mary Kate, çok güzel olduğunu belirten cümleler kuruyordu. Hermione'nin o sırada sevinçle düşündüğü tek şey Mrs Weasley'nin ne kadar düşünceli ve sevecen olduğuydu.

Aradan günler aktı ve Cuma sabahı gelip çatmıştı. Hermione o zamana kadar bu olay hakkında kimseyle tek kelime konuşmamıştı...
Sabahın ışıkları yine gözünü dürterek uyandırmıştı Hermione'yi. Kahvaltı'da Ms Lavigne ve Mrs K Walker'ın söylediğine göre öğleden sonra ders işlenmeyecekdi. Bu Hermione'nin pek hoşuna gittiği söylenemezdi. Bu en sevdiği derslerden biri olan İksir'in bugün olmayacağı anlamanı geliyordu.
Kahvaltı, dersler ve öğle yemeği de bitince tüm Hogwarts gibi Hermione de soluğu Ortak Salon'da aldı. Tabi koşa koşa Kızlar Yatakhanesinde.

Hermione dolabından her sabah çıkarıp üzerine tuttuğu mavi resmi cüppeyi tekrar ve son kez çıkardı ve bu defa üzerine giydi. Dolabını kapatıp aynaya baktığında kendini gördüğüne inanamadı. Aynada bir peri masalı kaçkını duruyor gibiydi. Derince bir nefes verip gülümseyen yüzüne baktı. Hiç de güzel görünmüyordu bugün yüzüne. Hele o saçla da neyin nesi? Kabus mu? Hayır, hayır... Her zamanki halleri işte; kabarık, dolaşık ve dağınık. Hermione bunun için bir kaç gün önce Şifacı Madam Sarah Laura James'den bir iksir almış ve bundan kimseye bahsetmemek içinde bir söz vermişti.
Şimdi sandığına gidip ikiri çıkardı. Tekrara aynanın karşısına geçip açık vaziyetteki kabarık saçlarının haline bir daha baktı ve iksiri azar azar eline döküp saçına uyguladı. Bu işlem Hermione'nin tam üç saatini almıştı. İksirin son damlasını da saçının uçlarına yedirdiğinde saçları dümdüzdü ve o kabarık kabus halinden eser kalmamıştı. Yüzünde üç saatlik çalışmadan kalan somurtma yerini memnuniyete bırakmıştı.
"Bu inanılmaz..!"
Hayranlıkla aynayı izleyen Hermione kızlardan birinin ona çarpıp aşağı koşturmasıyla sona erdi.
"Heey!"
Kızın duyduğu filan yoktu. "İnsan bir özür dilerdi!" Ses yok. Hermione aynaya döndü ve işini tamamladı. O uğraşırken saatler ilerlemişti ve Hermione'ye az önce çarpan kız, Balo Salonu'nda olmayan son kişiydi. Hermione hariç... Hermione küçük mavi pullu öantasını aldı. Şimdi, asasını içine tıkıştırmaya çalışıyordu. Sonunda başaramamış, asasını dışarıdan görünmeyecek bir şekilde süslü cüppesinin belindeki tül kuşağa iliştirmişti. Hazırdı. Çantasını kaptığı gibi Balo Salonu'na doğru koşmaya başladı. Her an geç kalabilirdi. Balo bitebilir, herkes dağılabilirdi. Ama Kızlar Yatakhanesi, Ortak Salon, Koridorlar... Bomboştu ve bu Hermione için iyiye işaretti.

Koşabildiği kadar hızlı koştu fakat bu topuklu ayakkabılar onu zorluyordu. Balo Salonu'nun kapısına geldiğinde nefes nefeseydi. Nefes alışını düzeltmek için kapıda bir müddet bekledi. Jack'e son buluşmalarında ayrılmak istediğini söyleyemediği için bu balo son şansıydı ve tabi Ron'un da son şansıydı...
Gözlerini
kapadı ve çantasını avuçları içinde iyice sıkıştırdı. Kapalı gözleri önüne ilk gelen hayal Ron'unki oldu. Eliyle mavi gözleri çırpıştırıp içeri ilk adımını attı.

Jack Hermione'nin içeri girdiğini görünce bütün hayal kırıklığı kayboldu. Kendine bir kez baktı giysisinin birkaç yeri buruşmuştu. Hızla birkaç büyü yapıp onları düzelttikten sonra yanına doğru ilerlemeye başladı. Uzun bekleyişten sonra en sonunda onu görmüş olmanın mutluluğuyla ilerliyordu. Korsanlık ve gemiler nasıl onun için bir tutkuysa, Hermione onlardan daha büyük bir tutkuydu. Jack bir an gözlerini kapatmıştı. Ne zamandır yürüdüğünü fark edip gözünü açtığında; Hermione' nin hemen önünde durduğunu fark etti. Bir anlık suskunluktan sonra :

'' Merhaba Hermione. Nasılsın ?..... İstersen gel de bir masaya geçelim.'' dedi.

Fazla konuşmuştu. Ancak heyecanı yüzünden daha fazla ve gereksiz de konuşabilirdi. Jack masaya doğru gidiyor; içten içe onu dansa kaldırmanın planını kuruyordu. Aklında yine iki kişi olmuştu başında :

'' Hemen söyle ...
Hayır çok sabırsız görünürsün önce biraz konuş ....
Hızlı olmak suç değildir. Hemen söyle.....
Bu benim için önemli. Acele etmeyeceğim.... '' gibi tartışmalar devam ediyordu. Ancak o gün asıl istemediği Ron' un gelip gecesini mahvetmesiydi. Bu olursa büyük ihtimalle düelloya kadar gidecek bir kavga başlardı. Jack son günlerde düello konusunda daha sert, acımasız, dikkatli, ancak sinirlerine hakim olan bir tavır sergiliyordu. Bu yüzden daha güçlüydü. Hermione'nin yanında bu tür şeyleri düşünmek istemediği için bunları o an unutmuş gibi; Hermione'nin konuşmasını bekliyordu.

Claire sıkıntıdan patlamak üzereydi. Baloda tek konuştuğu kişi Jack olmuştu. Oda Hermione hakkında birkaç soru sorup çekip gitmişti. Oysa Claire onun hakkında ne düşünmüştü, ona acımıştı. Hayatta bir Durmstrang'lıya acıyacağı gelmezdi aklına. Bunun yerine yüzüne bir yarasa umacı- sonra yeniden düşündü "Buna dayanamam. Ama bezeli yumru irini sıkmak olabilir." dedi ve ters ters Jack'e bakmaya devam etti. "Odun yaa. İnsan bir iyi günler der ondan sonra giderdi. Hıh" diye geçirdi içinden. Sonra oflayarak etrafına bakınmaya başladı. İçeri geç kalanlardan biri girdi. Bu Hermione'ydi. Ama oda nesi "Ne yani pişti mi olduk?" dedi Claire. Bunu içinden söylediğini sanmıştı ama belliki yanılmıştı. Çünkü tanıdık bir ses "Efendim. Anlamadım" diyerek Claire'in dikkatini başka tarafa doğru çekti. Claire tanıdık sese kafasını çevirince birden sevinçle haykırdı. "Roooon bir an hiç gelmiyceksin sandım. Off ne kadar sıkıldım bir bilsen." Bunları söylerken kendide ne yaptığının farkında olmadan Ron'a sarılmıştı. "Seni gördüğümde bu kadar sevineceğimi söyleseler hayatta inanmazdım" dedi ve kocaman gülümsemesi yüzünü kapladı.
Sevincinden başka hiç birşeyin farkına varmamıştı. Ne Ron'un kıyafetinin ne de Jack'le Hermione'nin. Ron'da Claire'in bu sevecen tavırları karşısında rahatlamış olacak demin ki sarkık anlamaz edayla bakan suratı gitmiş o da gülmeye başlamıştı.
"Ama Ron sen ne zaman geldin ben hep kapıya bakıyordum!!"

Baloya geç kalanlardan biride Umit olmuştu . Kapıdan içeri girdiğinde bir çok kişinin gelmiş olduğunu farketti. Sadece kapıdan girdiğinde ona bakanlara göz yordamıyla selam verdi ve boş bir mekan bulup Solungaçsuyu'nu yudumlamaya başladı.
"Çok güzel bir balo olmuş " diye geçirdi içinden.Gerçekten de öyleydi bir çok güzel bayanda balodaydı ama o tek başına oturmuş duruyordu.

Sirius kapıdan adımını attı hala Claire'yi düşünüyordu üstündeki cüppeyi değiştirmemişti değiştirmesine gerek yoktu . Claire'den aldığı o cevaptan sonra kendine zor gelmişti zaten gözlerini gezdirdi .

Bir dakika geçmişti ki en çok görmek istediği yüzü gördü , ilerledi fakat yanında biri vardı Sirius hayal kırıklığına uğradı. Gücünü toplamaya çalıştı dizlerinin bağı çözülüyordu sanki.

Bu etki gidince Sirius rüyadan uyanır gibi oldu. Claire'nin yanına gidip ''Selam'' dedi utanır bir edayla.

Claire Ron'la konuşurken Ron'un sürekli Hermione ve Jack'e bakması Claire'i sinir etmişti. Şimdi Claire Jack'e ters ters bakmak terine Ron'a bakıyordu. Birden son günlerde çokduyduğu bir sesi duydu. Sirius'tu bu "Yine mi sen??" dedi Claire şaşırarak. Claire'in bu tepkisine yanındaki iki oğlanında çok şaşırdığı belli oluyordu. Ron Claire'i hiç böyle görmemişti.

Sirius duyduğu cevap karşısında öyle şaşırdı ki ''Yine mi sen ? '' Sirius kendinden geçmişti az daha yere düşüyordu. Kendine gelmeye çalışarak konuştu. '' Ben . - ben seni ! Neyse boşver , zaten söylesemde anlamazsın ki ''

Gözlerini Claire'den çekti , duvarlar üstüne geliyordu. Kendine gelmeye çalışırken arkasındaki bir kıza çarptı bir sandalyeye oturdu . Yere bakmaya başladı bir yandan da aklında fıldır fıldır düşünceler geçiyordu.

Orlando baloya yavaş yavaş ölüm yiyenlerinde gelmeye başladığını görmüştü.Ne olursa olsun sonuçta bir seherbazdı ve en önemlisi yoldaşlıktan birisiydi.Etraftaki ölüm yiyenlerle ilgilenmenin vakti gelmişti.Tamda bu sırada yakın dostu Claire i gördü ve yanına gitti.İlk önce Jack ve Ronald ın elini sıktı ve selam verdi, onlarda aynı hoşlukta cevapladılar Orlando nun selamını.Daha sonra Claire e döndü ama Claire in suratı bembeyaz kesmişti sanki buz gibi. Yandaki sandalyedeki ölüm yiyeni kastederek

-Merhaba Claire bir sorun yok ya.Biliyosun sorunları çözmeyi çok severim...

Sirius ağzında lafları geveliyor ne yapacağını bilemez bir vaziyette geri geri gidiyordu. "Zaten söylesemde anlamazsın ki ''
"Ne ne demek bu şimdi. Niye anlamıyormuşum ben?" Ron'da Claire kadar afallamış görünüyordu. Bir Claire'e bir Sirius'a bakıyordu. Sirius zorlukla bir sandalyeye oturdu, lanete maruz kalmış gibi bir hali vardı. Claire her ne kadar Sirius'u son gördüğü olaydan sonra ondan uzak kalmaya, konuşmamaya çalışsada onu bu şekilde bırakamazdı. "Sirius." Bunu büyük bir panikle söylemişti. Suratı bembeyaz kesilmişti Claire'in. Yanına gelen Orlando'yu bile farketmemişti. Taki o konuşana dek.
"Merhaba Claire bir sorun yok ya.Biliyosun sorunları çözmeyi çok severim..."
Claire kafasını Orlandoya çevirdi ve gülümsemeye çalıştı. Ama pek başarılı olduğu söylenemezdi.

Sirius'un mantığı yoktu şuan sadece Claire ve kendisi vardı. Bu düşünceden sıyrılmasına ipeksi bir ses neden oldu ''Ne demek bu şimdi. Niye anlamıyormuşum ben ? '' Sirius aşık olduğun kızın sesini 1 km ötede tanıyacağını bildiği için kafasını kaldırmadı ve konuştu. ''Bilmiyorum ! Ortak salonu düşün .''

Sirius Claire'nin yine bir şey dediğini duydu ''Sirius'' Sirius ümitle kafasını kaldırdı ''Efendim '' dedi ve Claire'nin gözlerine bakmaya çalıştı.

''20 25 Dakika Sonra Yazabilirim ... ''

Orlando nun sandalyede bitkin bir biçimde duran çocuğa yardım etmesi gerekliydi.ÖY bile olsa sonuçta bir çocuktu.

-Neyin var bakalım ?

Sonra Claire e dönüp

-Sen nerden tanıyorsun bakalım bu çocuğu?

dedi."Umarım bir ÖY yi tanımanın mantıklı bir sebebi vardır Claire" diye geçirdi içinden Orlando.

Sirius'u Claire'nin derin düşüncesinden tanımadığı adam kurtardı.

''Neyin var bakalım ? '' Sirius bu soruya biraz sinirlenmişti adamın iyi huylu olduğunu görünce konuştu ''Açık değilmi ? Claire ile ilgili bir şey ! '' dedi sesi boğuk çıkmıştı.

Sirius Claire'nin başdöndürücü güzelliğine bakmaya devam etti.

Orlando Claire'in aklından geçen herşeyi okur gibi onun cevap vermesine fırsat vermeden konuştu. Zaten Claire'in söyleyebileceği birşey yoktu. Ron geldiğinden beri ağzını açmamış şaşkınlıktan neler olup bittiğini sormayı bile akıl edememişti. Sirius ise kafasını kaldırmış Orlando'ya bakıyordu. Şimdi ise Orlando topu yine Claire'e atmış ondan cevap bekliyordu. Sirius ise anlaşılan bu şekildeki bir yardım teklifine çok şaşırmıştı. Sonra beklenmedik bir cevap vererek ortamın yumuşamaya başlayan havasını tekrar gerdi. ''Açık değilmi ? Claire ile ilgili bir şey ! ''
Claire ise Orlando cevap vermeden konuşmaya başladı. Nasıl lafa başladığını kendisi bile bilmiyordu. Sözcükler asırlardır orada durmaktan sıkılmış gibi fırlamıştı ağzından.
"Neden tanımayım ki? Bizim binada, hatta bunca sene farkına varmadığım için çok şaşırmıştım. Onunla koridorda karşılaş-- yani çarpıştık." Claire durdu derin bir nefes aldı ve devam etti. "Daha doğrusu ben ona çarptım. Ve sonra ortak salonda şey oldu. Şey yani yeniden karşılaştık. " Claire kızardığını hissedebiliyordu. Bunları söylememiş olmayı çok isterdi. Bu yaptığı bile bile kendini ateşe atmak gibi birşeydi.Son cümlelerini Orlando'ya değil yere bakarak söylemişti. İki meraklı gözü üzerinde hissedebiliyordu. Daha sonra bir çift göz daha eklendi. Claire parıldayan mermerleri incelesede Sirius'un artık Orlando'ya değil kendine baktığını hissedebiliyordu. Olup biteni anlatmasını istediğini mi yoksa istemediğini mi düşünüyordu şimdi Claire...

''Açık değilmi ? Claire ile ilgili bir şey ! ''

"Sakin ol Orlando sakin ol, ufak bebeğin teki yalnızca. asanı çıkarmaya bile değmez."

"Neden
tanımayım ki? Bizim binada, hatta bunca sene farkına varmadığım için
çok şaşırmıştım. Onunla koridorda karşılaş-- yani çarpıştık."

Claire in ağzından bu kelimeler dökülürlen bir anda duraksadı. Bu duraksama pekte hayra alamet değildi.Kötü bir şeyler olduğu açıkca belliydi.

"Daha doğrusu ben ona çarptım. Ve sonra ortak salonda şey oldu. Şey yani yeniden karşılaştık. "

Bu sözleri söyledikten sonra kızaran Claire in başından kötü şeylerin geçtiğini anladı Orlando.

"Bu sefer tehlikeli sularda yüzdün ufak şey..." diye içinden geçirdi Orlando sandalyedeki Öy ye bakarken.

Bi karar vermeliydi.Bakalnlığın kararına göre seherbaz olmasına rağmen ölümcül büyüleri ancak ve ancak yetişkin ÖY ler üzerinde kullanabilirdi.

Peki ya ne yapmalıydı ? Belki ufak bir sıçana dönüştürmek iyi bir fikir olabilirdi.Birdensilkelendi ve gülümsedi "Saçmalama Orlando" .

-Bak evlat bir seherbaz olarak seni burda felç edebilirim.Claire benim en iyi dostlarımdandır.Ona ne yaptığını bilmiyorum ama iyi bir şey olmadığı kesin.Ya hemen burayı terket ve bir daha karşıma çıkma ya da seni sersemletip bakanlığa götürmek zorundayım.Tek bir kelime dahi istemiyorum.Hemen burayı terket...

Ron, Jake ve Claire in şaşkın bakışları arasında olmuştu bütün bunlar.Surat ifadelerinden hepsinin bir tatsızlık çıkmasını istemediği belliydi.Az önce büyük bir iyilikle suratına bakan Ron şimdi dehşete düşmüş bir şekilde bakıyordu.

"Eminim içinizden böyle bir piskopatın ne işi var seherbazlıkta diyorsunuzdur"

Orlando bu sözü içinden geçirdi ama yinede kendini gülümsemektenalıkoyamadı.Şimdi herkes Sirius a bakıyordu.Acemi bir öğrenci olarak deneyimli bir Seherbaz karşısındaydı.

OUT: Mantıklı bir rp bekliyorum.Sen sadece bir öğrencisin unutma! Ben ise deneyimli bir seherbazım büyü güçlerimize ve seviyelerimize bakarak yaz rp ni.Bana düello açmak gibi bir saçmalık yapmazsın heralde...

Hermione içeri adımını korkakça atmıştı. İçeriye gözünü atar atmaz karşısında Claire'i gördü, dibinde Claire'e bakan Ron'u ... Bir kaç adım ardından da son derece mutlu bir gülümsemeyle Hermione'ye doğru ilerleyen Jack. Hermione Ron'u görmezden geldi. Claire'in "Pisti mi olduk?" gibilerinden birşeyler mırıldandığını duyduğuna yemin edebilirdi. Yüzüne güzel bir gülümseme oturttu ve uzun, dümdüz ve başının tepesinde topladığı değişik saçlarını elinin tersiyle savurup merdivenden inmeye başladı.
Jack'le karşı karşıya gelince ne diyeceğini bilemedi. Daha bir kaç gün önce ondan ayrılma kararı alıp Hogsmeade'de bunu açıklayamamıştı. Bununla da kalmayıp bu yıl içinde geçirdiği en güzel günü Jack'le beraber geçirmişti. Claire bunu bir duysaydı...
Kısa sessizlikten sonra Jack ''Merhaba Hermione. Nasılsın?.. İstersen gel de bir masaya geçelim.'' demişti Hermione'ye. Hermione gülümsemesinden son derece memnun bir şekilde
"Merhaba Jack." dedi. "Tabii, geçebiliriz. Ama önce sana bir selam iletmem gerek." dedi. Ron duysun diye üzerine basa basa söylemişti son cümlesini.
"Mrs Weasley'nin kucak dolusu selamlarıını sana iletmemi istedi." dedi ve sırıttı. Acımasızlığının farkındaydı ve bundan zevk duyuyordu. Jack'le olan son günüyse bu son elmayı çöpüne kadar kemirecekti. Ron'un tepkisini görmek için ölüyordu ama hiç bakmadan Jack'in koluna girip dans pistinin yakınlarındaki bir masaya geçtiler.

Sirius sinirle adama baktı ''Ne zannediyorsun kendini ! Bir Hogwarts öğrencisi tehdit mi ediyorsun ! Eminim Bakanlık sana bunları öğretmiyordur !''Sirius amma sinirlenmişti ne zannediyordu bu seherbaz bozması kendini.Bir an büyük olmak istedi sonra bundan vazgeçti.Claire'ye gülümsemeye çalıştı.

Jack bayan Weasley' den bir mesaj alacağını hiç düşünmezdi. Aslında oğlunun aksine Molly Weasley Jack hakkında pozitif düşünen biriydi ve Jack' de az çok bunun farkındaydı. Jack yavaş yavaş sıkılmaya başlamıştı. Dans pistinin yanında olduklarını daha yeni fark etmişti. Birkaç kişi dışında pist boştu. En sonunda :

''Hermione ... dans edelim mi ? '' demeyi başarabildi.

O gece onun için çok yolunda gidiyordu, ancak birşeylerin yolunda olmayacağını hissediyordu. Arada bir bu durumu düşünüp ne olacağını düşünüyordu. Kendi kendine :

'' Bu gün içimde bir huzursuzluk var. Acaba ne olabilir?
Ne olabilir ki şu an mutlusun ve bunları düşünme ......
Ama her kötü şey insanlar mutluyken gelmez mi?
Şu an böyle şeyler düşünme.... '' gibi bir tartışmadaydı.

Zihni tartışmada olsada kulakları hala Hermione' nin cevabını bekliyordu. Kafası bu tartışma yüzünden karışmış, bu biraz da yüzüne yansımıştı. Adeta yüzünün yarısı gülerken diğer yarısı somurtuyordu. O an çok garip bir psikoloji içindeydi. Kötü bir durumda olsa Patronusu şekilsiz bir duruma geçerdi. Hermione' ye :

'' İzin verirsen bir psikoloji testi yapmalıyım.'' dedi.

Daha cevabını almadan Jack' in sesi hafifçe duyuldu :

'' Expecto Patronum ''

Asasının ucundan gümüş rengi bir ışığı ardından bir kraken fırladı önlerinde duruyor. Dişleri ve kollarını sallıyordu. Jack bilerek küçük bir tane yapmıştı.
Gerçek bir kraken bütün salonu yıkabilirdi. Jack yüzünde rahatlamış bir ifadeyle arkasına dönerken kraken adeta gümüş toz parçalarından oluşmuş gibi yok oldu. Jack Hermione'ye :

'' Ne zaman kötü hissetsem şeklini kaybeder de..... Bu arada hala cevabımı alamadım. Benimle dans eder misin? '' dedi ve cevabını bekledi.

Hermione halinden oldukça memnundu. Sebebini bilmediğini düşünüyordu. Masada oturup içeceklerini yudumlarken gözü Claire'e, sevgili dostları Orlando'ya ve görünüşe göre onların sinirini bozan Ravenclaw'lı öğrenciye ilişti. Claire ondan bahsetmişti ama görüşüşe bakılırsa çocuk hiç de Hermione'nin tahmin ettiği ve claire'in anlattığı gibi davranmıyordu. Anlaşılan Orlando'yla karşılaşınca koruyucu pelerini omuzlarından kayıvermişti.
Hermione'nin dağılan dikkati Jack'in sesiyle yerine geldi. Jack herhalde Hermione Claire'i izlerken ona dans etmeyi teklif etmişti ve şimdi de tekrarlıyordu. Hermione yüzüne bir sıcaklığın oturduğunu hissetti. Gülümsemesi kendiliğinden gelip yerleşti.
"Ah, afedersin Jack. Elbette, çok isterim." dedi. Ne diyeceğini bilemez haldeydi. Bir an yanında Jack'in olduğunu fark edince biraz şaşırmış biraz da utanmıştı.
Önlerindeki patronusu görünce bir an irkildi ama Jack'e fark ettirmedi. Masadan kalktılar. Hermione Jack'in patronusu hakkında dediklerini şimdi kavrıyordu. "Çok değişik birisin Jack." dedi gülümseyerek. Değişiklikleri severdi. Ama Jack'i ne kadar sevdiğini bilemiyordu.
Şimdi dans pistine çıkmışlardı. Jack Hermione'den yaklaşık yarım metre kadar uzaktaydı. Hermione bu mesafeyi bilerek koruduğunu düşünüyordu. Haklıydı da... Hogsmeade'deki tavrından sonra Jack'in ona fazla yaklaşacağını beklemiyordu. O gün Jack hakkında tüm düşünceleri değişivermişti. Onun ne kadar can yakın ve ne kadar yufka yürekli olduğunu ve kendisini ne kadar çok sevdiğini düşünmeye başlamıştı ve bu düşünceler kafasını karıştırıyordu.
Hareketli müziğe kendilerini bıraktıkları bu dakikalarda Hermione gözünü bir anlığına arkasına çevirdi. Bile bile bakışları birini arıyodu. Claire'in yanında aradığını bulamadı... İçki masasında yada profesörlerin toplandığı alanda da yoktu. "Nereye kayboldun Ron!.."
Dans etmeye devam ediyordu ama endişeliydi. Jack'le oldukça güzel vakit geçiriyordu ama Ron sanki içini kemiren bir kelekerdi... Varlığı da yokluğu da rahatsız adiyordu. Üstelik yokluğu meraklandırıyordu da... Jack'e bir göz gezdirdi. Müzikle kendini buluyor gibiydi. Gözleri kapalıydı. Hermione dans etmeyi bıraktı. Şimdi elleri belinde gerçekten etrafta Ron'u arıyordu.
Balo Salonunun en ücra köşesinde. Oturmuş, elinde bir şişe kaymakbirası gözlerini Jack ve Hermione'nin olduğu yere dikmiş, son derece psikopat bakışlarla onları süzüyordu. Hermione Ron'un bu tarafa bakığını farkedince son derece eğlenen tavrıyla müziğin ritmine uydu. Jack'e müzikten kendini duyurma zorluğu çekerek;
"Jack, müzik harika değil mi?" diye bağırdı. Gerçekten de müzik harikaydı ama Hermione'nin aklında endişe vardı. Ron biraz daha içerse bir rezalet çıkacağı kesindi.

Yeni tanıştığı Beauxbatons'lu Mai de gitmişti artık.Sirius iyice yalnız kaldığını düşündü.Gözleri kendinden daha uzun ve daha büyük olan en çok sevdiği yakını olan Hermione'yi aradı.Gerçi koca salonda onu bulabileceğini sanmıyordu.Kendi etrafında 360 derece dönüp onu arıyordu.Onu nihayet dikkatlice baktığında görebildi.Yanında anlaşıldığı kadarıyla arkadaşları vardı.

'Şey.. Hermione .. Ben.. sadece.. iyi eğlenceler dilemeye gelmiştim..' dedi Sirius heyecanından kesik kesik.

Utandığı için yüzü hafif kızarmıştı.Sanki büyük bir suç işlemiş gibi.Onların arkasından gelmelerini istemediği için hızlı hızlı yürüyordu ama sadece çember çiziyordu.Parityi böyle bitireceğini düşünyordu...

Jack' in patronusunu çıkarmasının her insanda bu şekilde bir etki yapabileceği belliydi. Genellikle Jack' in patronusunu gören insanlar yaşaşırır ya da bir krakenin ağzının içine baktıkları için korkardı. Hermione' nin cevabıysa Jack' e yönelikti :

''Çok değişik birisin Jack. ''

Bunu birçok kez duymuştu zaten. Sadece patronusu yüzünden de değil; hareketleri, kendine özgü mimikleri ve tabii ki konuşması yüzündendi. Adeta onu tanıyan herkes onun farklı biri olduğunu düşünüyordu.Jack bunları düşünürken yavaşça dans pistine çıkıyordu.

Jack doğuştan dansçıydı. Çeviklik ve esneklik sadece kavgada değil dansta da işine yarıyordu. Yavaş yavaş gözleri kapalı dans etmeye başlamıştı. Kendi ruunu müziğin ruhuyla nasıl karıştıracağını bilenlerdendi o. Bir an Hermione' ye bakmıştı. Kısa bir süre dans etmeyi bırakmış etrafa bakıyordu. Onun baktığı yere bakınca Ron' u gördü.

Jack tam kavga istercesine ona bakan Ron' asaldıracaktı ki; Hermione tekrar yanına döndü. Jack arada Ron' a bakıyordu. Gerçek bir psikopat olmalıydı. Jack bir dahi olduğu için biraz da delirmişti. Ancak Ron deliden de öteydi. Hatta Jack' e göre St. Mungo' ya kaldırılmasına ramak kalmıştı.

Kara İnci' nin kaptanı tam bunları düşünürken Hermione' nin sesini duydu :

'' Jack, müzik harika değil mi? ''

Jack, Hermione'den gizlice Ron' u gözetlemeyi bırakıp cevap vermeye hazırlanıyordu ki müzik aniden değişiverdi. Biraz önceki hareketli müzik gitmiş yerine Romantik bir müzik çalmaya başlamıştı. Jack' in cevabı şu hale gelmişti :

'' Evet harik.....(burada müzik değişir) bir dakika biraz dinlemeliyim.... Evet mükemmel. ''

Jack asasını çıkardı ve :

'' Orchideous '' elinde bir buket çiçek beliriverdi. Jack hiç durmadan :

''Bunlar ... senin için Hermione '' dedi.

Dansa devam ederken aklına gelmişti bu büyü. Eskiden bir tayfa kız arkadaşına alacağı hediyeyi unuttuğunda yapmıştı. Ancak o kadar beceriksizdi ki tayfanın eline çiçek yerine deniz yosunu gelmişti. Jack birden bunu hatırlayıp hafifçe ve anlık olarak güldü. Ama bir gözü de onları izleyen küçük psikopattaydı. Hermione' ya dönüp :

'' Şu küçük psikopat bize daha fazla bu şekilde bakarsa balonun ortasında hem muggle silahları hem de asamı kullanarak onunla kavga etmek zorunda kalacağım.'' dedi.

"Evet harik..." derken Jack, müzik birden koca bir kayaya çarpan dalga gibi yön değiştirmişti. O hareketli, iç hoplatan müzik gitmiş yerini romantik mi romantik, son derece duygusal bir şarkıya bırakmıştı.
Hermione içinden "Aman yani! Biraz daha beklesen ölür müydün?" diye geçirirken Jack müzikten son derece memnun kalmıştı. Hermione'nin korktuğu resmen başına gelmişti. Yüzüne yayılan dehşetten bir haber olacak ki tutup asasından bir buket çiçek fışkırtıp Hermione'ye uzatmıştı. Hermione arkasında deliye dönen Ron'un tekinsiz nefes alıp verişlerini duyar gibiydi.
Umursamamaya ve kendi haline bakmaya karar verdi. Yüzüne güzelce bir gülüş yerleştirip
"Oh Jack, bunlar gerçekten çok güzeller." dedi. Jack'in büyük sırıtışı içini ısıtmaya yetmiyordu, ama denedi... Olacak gibiydi. Jack'le iyi anlaşmaması için bir sebep yoktu. Derken gözü Claire'e değdi. Ona bunları açıklayamazdı.
Jack'ten ayrılmakla geri dönmek arasında sıkışıp kalan Hermione, tekrar gözlerini Ron'a çevirdiğinde orda olmadığını gördü. Müzik gerçekten çok duygusaldı. Karşısındaki yakışıklının Jack olması onu üzüyordu. Jack Durmstrang'daki tüm kızları peşinden koşturacak bir potansiyele sahipti. Ama ermione onlardan birir değildi... Jack'in gözlerine bakarak içinden;
"Bunu denedim, gerçekten denedim Jack..." dedi. Jack'in bunları duymadığı kesindi, Hermione duymasını isterdi... "Şimdi sen beni dansa davet edersin, bende kabul ederim, Ron görür, cinayet çıkıcak..."
Sonra durdu. Hermione kendine gelmeye çalışıyordu. Kendini telkin etmeye başladı.
"Ne olmuş yani. Jack resmen benim sevgilim. Ron'a da ne oluyor. Yani o kız olduğumu altı yıl sonra farketti diye benim özgürlüğüme burnunu mu sokacak? Buna izin veremem. O Lavender'la her köşede öpüşüp koklaşırken ben ona tek kelime ettim mi? Şimdi benim hayatıma ne sıfatla burnunu sokuyor. Umurumda değilsin Ronald Bilius Weasley!"
dedi sonunda ve arkasında hâlâ dik dik bakan Ron'a son derece pis bir bakış attı. Önüne döndüğünde Jack ağzında birşeyler geveliyordu.
Hermione duydukları karşısında kanın beynine doğru yavaş yavaş yola koyulduğunu hissetti. Hermione daha fazla dayanamayarak
"Jack, farkında mısın bilmiyorum ama şu anda 'küçük piskopat' diye hitap ettiğin kişi benim en yakın arkadaşım ve emin olsenden bir yaş büyük." dedi.
"Ne olursa olsun o benim arkadaşım." diye geçirdi içinden. Onu Jack'e bile ezdirmezdi.
Az önce söyledikleri karşısında en ufak bir pişmanlık duymuyordu.
"Farkındayım, uzun süredir bu tarafa bakıyor ama umursamasan iiyi edersin. Çünkü," dedi ve Ron'a bir kes daha göz gezdirdi. "...ben öyle yapıyorum." deyip Jack'e döndü. Gerçekten de şu anda Ron'u umursamıyordu. Geçen sene Hermione'ye çektirdikleri aklına geldikçe Ron'u ufak bir karınca gibi ezmek istiyordu, lakin Hermione karıncalara asla zarar vermezdi.
Tam konuşmanın ortasında Sirius geliverdi. Hermione'nin en sevdiği ufaklık... Hermione onun gözlerinde büyük bir Gryffindor alevi görüyordu. İçinde büyük bir cesaret vardı ama bu henüz dışarı çıkamamıştı. Yine öyle oldu, Sirius geldi, ağzında birşeyler geveleyip bir Ateş Oku gibi hızla uzaklaştı. Arkasından kalakalan Hermione şoku atlatmak için başını sallayıverdi ve Jack'in ne diyeceğini tam olarak anlamak için yüzüne baktı.

Sirius ise 2 kişinin arasından Hermione ve Jack'e bakıyordu.Müzik onların sesini bastırıyordu ama görünüşe göre tartışıyorlardı.Kimin haklı olduğu umrunda değildi.Jack'i gördüğü kadarıyla severdi ama Hermione'yi ondan daha fazla sevdiği kesindi.İçinde Jack'e karşı biraz öfke kabardı.Asası yanında değildi ne yazık ki.Zaten yanında olsa bile Jack'e birşey yapamazdı.Düello Sanatları'nda bile en kötü öğrenci o idi.

'Neyse.Benim tanıdığım en sabırlı ve en güçlü öğrenci Hermione.O halledecektir.' diye düşündü Sirius.

'Belki de onlardan kaçmamalıydım.Ama o zaman rahat hareket edemezlerdi.7.sınıf olsam belki aralarına katılabilirdim.' diye de devam etti.Aslında Sirius kendi kendine konuşup kendine muhalefet olmayı severdi.İçinde bir tereddüt vardı: Yanlarına gitsem mi? gitmesem mi? diye.