Jennifer Love Hewitt

Konu: Jennifer Love Hewitt Çarş. Haz. 25, 2008 8:43 am

*Ad & Soyad:Jennifer Love Hewitt
*Okul: Beauxbatons / Phoenixfeather
*Rp Başlığı:

Sevginin Laneti

*Rp:
Hayır... Bu olamaz...

Olmuştu işte. Ne kadar imkansız gibi görünse de olmuştu bu...

Ama hatırlıyorum... Buraya koymuştum...Buraya.

Jenny kendini kaybetmişti adeta. Aklı başında hiçbir insanın yapmayacağı bir şekilde , hışımla sandığının içini deşiyordu. Sandığından kaparak etrafa fırlattığı giysileri , yedek okul cüppeleri , hepsi odanın herbir tarafına saçılmışlardı. Jenny hışımla sandığının içindekileri etrafa saçıyor , bir yandan da söyleniyordu.

Burada olması lazım.. Burada olması lazım..

O anda nesi olduğunu bilen biri , olayı fazla abarttığını düşünürdü ; kolyesini kaybetmişti Jenny. Ama ona göre , hiç de abartmıyordu.Onun için çok değerliydi o kolye...

Jenny , sandığında etrafa saçılacak birşey kalmayınca , kolyesinin orada olmadığını kabul etmek zorunda kaldı.Yıllarca yanında taşımıştı o kolyeyi. Şimdi ise ya kaybetmiş , ya da düşürmüştü.

Jenny , odayı arşınladı ve kendisini kızlar yatakhanesinin önündeki sahanlığa attı. Hızlı adımlarla ortak salona giden koridorda yürümeye başladı. Ayak sesleri onu rahatsız edecek şekilde yankılanıyordu. Duvara asılmış portrelerin bazıları horuldayarak uyuyor , bazıları da mahmur mahmur gözlerini ovuşturarak ifadesiz gözlerle yanlarıdan koşarcasına geçen Jenny'e bakıyorlardı.

Jenny ortak salona girdiğinde , sıklıkla yaptığı gibi kendi kendine konuşmaya başladı:

-"Sakinleş.. Onu son olarak nerede görmüştün?"

-"Bilmiyorum..Hatırlamıyorum.."

-"Hatırlamaya çalış!"

Ve , sanki daha en başından beri zihninin bir yerlerinde duruyormuşcasına kafasına dank etti.

-"Zindanlar!"

-"Evet ya! Zindanlar!"

Jenny büyük bir umutla Phoenixfeather ortak salonundan çıktı ve koridorları arşınlamaya başladı. Phoenixfeather ortak salonu , zindanlara uzak sayılmazdı. On dakika sonra zindanlardaydı Jenny.

Az önce hatırlamıştı. Daha birkaç saat önce iksir dersi için zindanlara inmişti. En son oradayken elinde tutuyordu kolyesini...

Jenny düşkırıklığına uğradı. İksir profesörünün iznini alarak aradığı İksir sınıfında bulamamıştı kolyeyi.Jenny sınıftan çıktı ve , büyük bir düşkırıklığıyla , nereye gittiğini bilmeksizin koridorda ağır ağır yürümeye başladı.

-Şlarp!

Bir cismin suya çarparken çıkardığı sesi duymuştu Jenny. Hafif bir şaşkınlıkla yere baktı ; yer tamamiyle suyla kaplıydı. Su , mermer kaplı yere zarar vermemişti ama , duvarın eteklerini kabartmış ve şişirmişti. Jenny , suyun biraz altında parıldayan birşey gördü. Hafifçe eğildi ve elini suya daldırıp parlayan , ışıldayan şeyi eline aldı. Doğrulduğunda elinde bir kolye tutuyordu. Kolye kalp şeklindeydi ve üstünde , turkuaz renginde , kocaman bir pırlanta vardı ; Jenny'nin kolyesi!

Jenny , kolyesini bulmanın sevinciyle , birkaç saniye duyu organlarından gelen uyarıları kaybetti.Sevincin verdiği sarhoşluk hissi geçince , farkına varmadan geldiği zindanda yalnız olmadığını hissetti.Zindanın köşesinde biri daha vardı. Onu insan diye tanımlamak hata olurdu ; hayalet - insan karışımı birşeydi bu. Hayali dersi buruşmuş ve kirlenmişti. Çok yaşlı bir görünümü vardı. Cildi hastalıklı bir kahverengi rengindeydi. Ayrıca kokuyordu da. Jenny'nin hafif bir şekilde öğürmesine neden olan yumurta ve kloroform arası , iğrenç bir koku yayıyordu etrafa. Acı çekiyormuşcasına buruşturduğu yüzünü kaldırmış , Jenny'e bakıyordu.

-"Beni görebiliyor musun?"

Bunları , kısık bir sesle Jenny'e söylemişti. Jenny büyük bir şaşkınlık hissetti.

"Elbette seni görebiliyorum. Ya da göremiyorum. Bunu bilemem ama... nesin sen?"

Jenny bunu direk sormak istememişti. Ama olayın getirdiği şaşkınlıkla ağzından kaçmıştı.Yaratık utançla "Biraz uzun bir hikaye..." dedi.

Jenny ona bakarak "Bana anlatabilirsin , iyi bir dinleyiciğimdir. Gerçi daha önce senin gibi birşey görmemiştim ama..."

Yaratık içini çekti ve konuşmaya başladı.

"Bundan çok önce , birini sevmiştim. O zamanlar yakışıklıydım tabii. O da beni sevmişti. Çok güzel biriydi tabii. Ama o bir Muggle'di. Birbirimize aşık olduk. Ama ailem bu ilişkiye itiraz etti.Bizi ayırmak için ellerinden geleni yaptılar. Biz itiraz ettikçe eziyet ettiler bize! Özellile babam.. Kendisi kalpsiz bir büyücüydü. Bizim ayrılmayacağımızı anlayınca sevdiğim kızı öldürdü , beni de lanetledi... O günden beri böyleyim ve çok acı çekiyorum..."

Jenny yaratığa acımıştı. Bir insanın sevdiğinden ayrılmak zorunda kalması haince birşeydi!Hem de bunun üzerine böyle bir acı...Jenny içini çekerek

"Biliyor musun? Benim başıma da böyle birşey gelmişti.Eskiden çok sevdiğim biri vardı. Ama o bir kanıbozuk olduğu için sevgili olamadık..İnan neler hissettiğini çok iyi anlıyorum.."

Jenny yaratığa baktı ve onun gülümsediğini gördü.

"Aslında bu olayı anlatmanın , yıllar sonra dile getirmenin beni yaralayacağını düşünüyordum. Ancak hiç de öyle olmadı. Aslında.. artık hiç de üzülmüyorum.. Artık huzurluyum.. Biriyle konuşmak beni rahatlattı. Sana çok teşekkür ederim.Artık huzur içinde öbür tarafa geçebilrim...."

Ve , daha Jenny bir cevap veremeden havaya karışıp yok oldu...

Konu: Geri: Jennifer Love Hewitt Çarş. Haz. 25, 2008 10:12 am

Betimleme süper ,
Anlatım süper ,
Uzunlık süper ,
Renkler süper ,
Konu basit ama süper ...

%100

» Jennifer Love Hewitt
» Jennifer Love Hewitt
» _~~Jennifer Love Hewitt~~_ {Kurgular yenilendi xD}
» Jeniffer Love Hewitt
» Jennifer Love Dearborn