2. Bölüm

Kolayca kalkmıştı bugün. Biraz mızmızlanması gerekirdi en azından... Değişiyordu, belki de büyüyordu. İnsan zamanın değerini anca elinden kayıp gidince anlıyordu. Bunu en iyi bilen yaşayandır diye düşünüyordu Lana. Uzun koridoru bu gün dinç bir şekilde yürüyordu. Havaların düzelmesinin etkisi vardı galiba bunda... Her yaz geldiğinde böyle enerjilk oluyordu. Nede olsa yazın başlangıcında doğmuştu. Paul bütün gün telefonda biriyle konuşmuştu. Bu kesinlikle Keira'ydı. Başka kim olacaktı ki? Ginny bu aralar irtibatı kesmişti zaten. Neler olup bittiğini kimseye söylemiyordu. Avril ve Lana'ya bile...

Lana 2. katta ki lavaboya girdiğinde banyo ördeğinin yerde olduğunu gördü. Mırıldanarak : "Aaa... Seni yere mi attılar?" dedi ve ördeği yerine koydu. Aynaya baktı. Keira kadar olmasada o da güzeldi. En azından bunu kendine inandırabiliyordu. Ona şimdiye kadar ailesi ve arkadaşları dışında güzel olduğundan bahseden olmamıştı. Bir sevgilisi bile olmadığını düşündükçede kendini daha da eleştirme gereğinde buluyordu. Acaba bunun nedeni neydi? Belkide kasabada ki herkesi arkadaş olarak görmesi ve birazda yaramaz olmasındandı... Keira çok ağırbaşlı ve sevecen bir kızdı. Ayrıca olağan üstü bir güzelliği de vardı. İleride onun gibi olmayı her kız gibi oda çok istiyordu.

Aynaya bir kez daha baktı. Bu sefer yüzünü yıkamıştı ve daha beyaz görünüyordu cildi. Her zaman ki gibi annesi görmeden onun sihirli kreminden sürmüştü. Bir gün mutlaka yakalanacaktı ama bugün değildi... Banyodan çıktı ve tekrar uzun koridoru aşarak odasına gitti. Dolabını açtı ve şöyle bir göz gezdirdi. Çok güzellerdi ve onlardan hangisini seçeceğine bir türlü karar veremiyordu. En sonunda akıllıca bir yöntem seçerek eline geleni giymeyi tercih etti. Nasıl olsa her şey yakışıyordu üstüne... Buda onun ayrıcalığıydı. Eline gelen şeye bakmak için gözlerini açtığında : "İşte bu!" diye sevinçle bağırdı. Çünkü yeni aldığı elbisesi gelmişti tamda... Hemen elbisesini giyip yemeğe mutfağa indi.

Keira uzun zamandan beri ilk defa düzgünce uyumuştu.. Buraya yerleşme fikri gece çıktığı için henüz tam olarak yerleşememişti.. Angelina Keira'ya bir oda vermişti.. Keira odasını çok sevmişti.. Keira yavaşça yatağından kalktı ve üzerine ince bir hırka aldı.. Sabah ayazı yüzünden hasta olmak istemiyordu.. Yavaşça Angelina'nın odasına gitti.. Görünüşe göre Angelina hala uyuyordu.. Onu hiç rahatsız etmeden tekrar kendi odasına geri döndü.. Üzerine akşamki giysilerini geçirdi ve yatağını topladı.. Angelina uyanmadan bütün eşyalarını evinden alsaydı çok iyi olacaktı..

O iğrenç sıkışma anıyla birlikte gözlerini açtığında evindeydi.. Herşey eskisi gibi normal duruyordu.. Burada daha fazla kalmak istemiyordu.. Hızlıca odasına girdi ve eşyalarını bir valizin içine doldurdu.. Eksik, kalan bişey yok gibi görünüyordu..

Evdeki işi bitince evden çıktı.. Sabah yürüyüşlerini çok seven Keira sabahın ayazına aldırmadan bir elinde valizi yürümeye başladı.. Hızlı bir tempoyla yürüdüğü için eve çabuk gelmişti.. Valizlerini içeri aldı ve evin kapısını kapattı..

Artık burada yaşıyordu demek?.. Ne olursa olsun kendi evinde kalmak isterdi ama Paul endişelenmekte haklı gibi görünüyordu.. Bu yüzden bu öneriyi kabul etmişti.. Valizlerini odasına getirirken Angelina'ya baktığında hala uyuyordu..

İki büyük valizinide yere koydu ve yavaşça içini açtı.. Giysileri bir bir dolabın içine yerleştirdi.. Başucundaki etejere en çok değer verdiği takılarının olduğu kutuyu koydu.. Yerleşmiş gibi görünüyordu.. Bu odanın da eski odasından bir farkı yoktu.. Aynı zevke göre dizayn edilmişti..

Üzerindekilerin kirli olduğu düşüncesiyle onları üzerinden çıkardı ve dolabının içinden kot bir etek ve mavinin en sevdiği tonunda olan askılı bir bluz çıkardı.. Hava biraz rüzgarlıydı, bunlarla üşüyebilirdi o yüzden bluzünün üzerine beyaz uzun kollu bir bolero giyindi.. Saçlarını yapmak üzere aynanın karşısına geçti.. Sarımsı saçları her zamanki gibi parıl parıl görünüyordu.. Saçlarının hepsini topladı ve arkadan bir at kuyruğu yaptı.. Güzel görünüyordu.. Odasındaki işi bittiği için mutfağa gitti..

Angelina uyanmadan kahvaltıyı hazırlayıp ona süpriz yapmalıydı.. Sonra bir şarkı mırıldanarak sofrayı hazırlamaya başladı.. Tabakları masanın iki ucuna yerleştirdi.. Çayıda ocağa koymuştu.. Şimdi yapması gereken tek şey Angelina'nın uyanmasını beklemekti...

Keira acaba buraya yerleşmekle iyi mi yapmıştı?.. Kimseyi evinde rahatsız etmek istemezdi.. Ama Angelina Keira'nın onunla birlikte kalmasını gerçektende istiyor gibi görünüyordu.. Peki Ginny neye dayanarak Keira'yı evine davet etmişti?.. Keira bütün gün boyunca bunu düşünmüştü.. Ginny görünüşüe göre Keira'dan hoşlanmıyordu.. Keira'da Ginny'nin yanında kendini bi garip, dışlanmış gibi hissediyordu ama üzerine gitmek istemiyordu.. Belki bir problemi vardı.. Ama konuşmadan bu problem nasıl çözülecekti?.. Hayır konuşmadan çözülemezdi.. Sadece bekleyerek sorun büyürdü.. Keira bu konuyu Ginny ile konuşmaya kararlıydı.. Bulduğu ilk fırsatta bunu yapacaktı..

Angelina henüz uyanmamıştı.. Herkes uzun bir akşam geçirmişti.. Bunun yorgunluğu Keira'nın da üzerindeydi.. Oturduğu yerde gözlerini ovuşturuyordu.. Erken kalkmasının tek nedeni geç uyanmayı sevmemesiydi.. Acaba Paul şimdi ne yapıyordu?.. Keira onu düşünmeden duramıyordu resmen.. Yaptığı herşey, baktığı her yer Keira'ya Paul'ü hatırlatıyordu.. Bu kadar çok sevmesi ile birlikte çokta korkuyordu.. Ona bu kadar aşıkken ya aralarına bir ayrılık girerse ne yapardı?.. Dünyası başına yıkılırdı herhalde..

Bir anda karşında Paul'ü gördü Keira..

'' Günaydın aşkım . Umarım kahvaltıya misafir kabul ediyorsunuzdur . ''

"Hoşgeldin aşkım.. Ah tabiki evet otursana?..Lana yok mu?.. Keşke o da gelseydi.."

Keira Paul'ün ona uzattığı beyaz gülü kibarca Paul'ün elinden aldı ve

"Çok teşekkür ederim aşkım.. Çok güzel bu gül.. Çok kibarsın.."

Lana beklemekten çok sıkılmıştı. Kestane koyusu saçlarıyla oynamaktan başka uğraşısı da yoktu. Her zaman bu saatlerde kahvaltı yapılırdı. Bu evin beslenme kurallarından biriydi. Bu sefer kuralı koyanlar bile çiğnemişti... Bir süre daha böyle bekledi Lana. Ama artık çok fazla sıkılmıştı ve acıktığını hissetmişti. Ev halkı zahmet edip yemeğe buyurana kadar bir şeyler atıştırmak hiçte fena olmazdı. Dolabı açtı ve gözüne güzel görünen bir kek çıkardı. Raftada şansa meyve suyu vardı. Lana meyveli keki çok seviyordu. Kekini yedikten sonra biraz daha bekledi. Aradan yine uzun bir zaman geçmişti. İçinden : "Yok, yok... Bu beklemelerin sonu gelmez..." dedi ve masadan kalktı. Merdivenlerden yukarı çıktı. En önce Paul'a bakmaya karar verdi. Kapıyı 3-4 kez çaldı. Ama ses veren biri olmamamıştı. "Giriyorum..." dedi ve içeri girdi. Kapıdan doğru şöyle bir içeriye baktı. Kimse yoktu. Yatakta düzenliydi. Demek sabah erken kalkıp bir yere gitmişti. Büyük ihtimal Angelina'nın evine... Angelina ile bir alakası yoktu. Tek sebebi Keira'ydı...

Odadan çıktı ve tekrar merdivenleri yürüdü. Mutfakta ki notu farketmemişti bile. Yukarı çıktığında koridorun sağında ki odaya yöneldi. Annesi ve babasının odasıydı burası. Kapıyı aynen abisinin kapısına yaptığı gibi 3-4 kez tıkladı. İçeriden "Tak-tak!" diye sesler geliyordu. Muhtemelen kapatılıp açılan dolap sesleriydi bunlar. İçeri girdi ve olan biteni anlamaya çalıştı. Annesi ve babası bavullarını hazırlıyorlar, acele acele dolaplarını karıştırıyorlardı. Lana bir şey söylemeden durdu bir süre. Ama daha sonra kimse bir açıklamada bulunmayınca mecbur konuştu. "Biri bana neler olduğunu anlatacak mı?" dedi ve birinin artık anlatacağı ümidiyle bekledi. Babası : "Lana, Arthur amcan kaçırılmış. Ona yardım etmem gerek. Ben onu bulmaya annende Molly teyzene gidiyor. Ginny'e siz göz kulak olacaksınız." dedi. Lana şaşkınlığını bir kat daha arttırarak babasına baktı. Olup biteni anlamakta güçlük çekmiyordu belki ama yinede bu önemli bir olaydı. Tamda Paul Keira'nın yanına gidecek zamanı bulmuştu. Acaba Ginny'nin haberi var mıydı bu olaydan? Eğer varsa kimbilir nasılda üzülmüştü?..

Mutfağa indiler ve Lana hiç bir şey yemedi. Morali doğal olarak çok bozuktu. Ya Arthur amcasına bir şey olursa... Bob ve Emily hızlı hızlı bir şeyler atıştırıyorlardı. İstemeselerde yolculuk için yemeleri gerekiyordu. Birden Ginny mutfakta belirdi. Söylediklerinden haberi duyduğu belli olmuştu. Çok bitkin ve üzgün görünüyordu. Lana'nın annesi ona sarıldı ve : "Tamam Ginny'cim. Üzülme... Babanı kurtaracağız. Söz veriyorum." dedi. Ginny'nin gözleri dolmuş bir vaziyetteydi. Birden boşaldı ve Lana üzülerek ona sarıldı. Annesi : "Ginny! Sen Paul ve Lana ile burada kalacaksın. Babanı sağ salim getireceğiz." dedi.

Güzel bir gündü . Herşey yolunda gibi gözüküyordu . Günün ilk saatlerini Keira ile geçirmek Paul'e gerçekten iyi gelmişti . Şimdi karşılıklı olarak mutfak masasına oturmuş birbirlerine bakıyorladı . Paul ona baktıkça içinde bir mutluluk , huzur hissediyordu . Ne kadar da güzeldi . Paul saatlerce orda oturup hiçbirşey yapmadan onu seyredebilrdi . Paul tam anın büyüsüne kapılıp gitmişken pencereden giren gümüşümsü patronusla bütün dikkati dağıldı . Bu Lana'nın patronusuydu . Paul'un içini hemen bir telaş sardı . Acaba ne olmuştu . Aklındaki kötü şeyleri kafasından uzaklaştırıp patronusa odaklandı . Patronus iyice masaya yaklaştıktan sonra konuşmaya başladı . Ses Lana'nın sesiydi .

'' Paul , Keira , Angelina hemen bizim eve gelin . Ginny'nin babasının kaçırıldığı söyleniyor . Panik yapmayın . Acele bize gelin . ''

Bunları söyledikten sonra patronus havaya karışıp gitti . Paul hala şok halindeydi . Bu doğru olabilir miydi ? Eğer doğruysa niye onların bu olaydan şimdi haberleri oluyordu . Bir süre sonra kendini toparlamaya çalıştı . Tam o sırada Angelina uyanmış hiçbişeyden habersiz Keira'yı soru yağmuruna tutuyordu . Paul biraz sinirli bir şekilde onlara dönüp '' Hemen gidiyoruz . Hazırlanın ! '' dedi imtemsizce yüksek çıkan sinirli bir ses tonuyla . Birkaç dakika sonra hepsi bahçe kapısından çıkmış csimlenmek için hazırdılar .

O iğrenç sıkışma hissi ve nefessizlik '' şak '' aynı anda üçü de evin önünde cisimlendiler . Paul telaşla koruyucu büyüleri etkisiz hale getirip içeri girdi . Mutfak kapısından girdiğinde karşısında ağlamak üzere olan bir Ginny ona destek olmaya çalışan Lana ve bavulları ellerinde hazır bekleyen anne ve babasını buldu . Hemen Lana'yı bir kenara itip Ginny'e sıkıca sarıldı . Ona biraz da olsa moral vermek istiyordu . Babası o dakikada gitmek üzere olduğunu belirten bişeyler mırıldandı . Anneside onu takip etti . Ama Paul'un aklı şimdi orda değildi . Nasıl olurda bunu en son duyanlar onlar oluyordu anlamamıştı . Bunu düşündükçe içinde bir öfke dalgası yükseliyordu .

Paul anne ve babasının gittiğinden emin olduktan sonra arkadaşlarına dönüp , '' Hazırlanın bakanlığa gidiyoruz . Olayın aslı neymiş bir öğrenelim . '' dedi ve düşünceli bir şekilde arkadaşlarının hazırlanmasını izledi .

Birkaç dakika sonra herkes hazırlanmış bahçe kapısına gelmiti . Kapının önüne çıktıklarındaysa aynı anda etrafta cisimlenme sesleri yankılandı . O iğrenç sıkışma hissini yaşadıktan sonra tam da bakanlığın girişinde cisimlendiler . Girişi görünce Paul'un içindeki öfke bir nebze daha arttı sanki . Artık sinirlerine hakim olabilmek için kendisini zorlaması gerekiyordu . Bakanlıkta bu öfke kimin üzerinde patlar bilmiyordu .

Sonunda bakanlığın girişinden girmiş avluya gelmişlerdi . Bakanlık herzamanki gibi etkileyici görünüyordu . Ama bunun Paul'un sakinleşmesi için bir faydası olmadı . Arkadaşları Paul'un yanında hiçbirşey söylemeden ilerliyorlardı . Anlaşılan onların da kafaları karışmış durumdaydı . Sonunda Arityum'u geçip asansore geldiler . Zaten onlar beş kişiydi , asansördede mevcut beş kişi olunca bayağı bir sıkıştılar . Tepelerinde kağıttan yapılıp büyülenmiş uçaklar uçuşuyordu . Paul öfkesinden birini alıp paramparça etti . Arkadaşları nabıyorsun dercesine bakınca , kendini biraz zorlayarak ufak bir gülücük yolladı onlara .

Sonunda asansor istedikleri kata gelmişti . Yani sihir bakanının olduğu kata . Paul , hışımla asansörden indi . Giderken sağından solundan gelen selamları duymadı bile . Adeta öfkesi kontrol ediyordu şimdi onu . İçinden '' öfkeni kontrol et , öfkeni kontrol et ... '' diye geçiriyordu ama bir türlü bunu başaramıyordu . Parlak taşlarla süslenmiş koridorda bir süre ilerlediler . Sonunda isteği yere gelmişti Paul . Şimdi önlerinde üstünde sihir bakanı yazan kapı duruyordu . Paul birkaç saniye düşünüp kapıyı çalmadan içeri girdi . Karşısında yine o tanıdık kendinden hoşnut , biraz kel , göbekli , masasında keyif çatan sihir bakanını görünce daha da öfkelendi . Sihir bakanı onu farkedince ifadesi birden sertleşti .

-B- Sen ! Sen kim oluyorsunda kapıyı çalmadan içeri girmeye cesaret edebiliyosun .

-P- Ben sadece saygıyı hakedenlere saygı gösteririm . Ve siz saygıyı hiç haketmiyorsunuz .

-B- Seni tanıyorum . Seherbaz olduğunu biliyorum . Buna güvenerek mi bana bunları söylemeye cüret ediyorsun ?

-P- Belki öyledir belki de dışarıda olan o küçük gördüğünüz birçok büyücünün söylemek istediklerini söylüyorumdur .

Bu sözlerle bakanın sinirlendiği anlaşılabiliyordu . Yüzü kıpkırmızı olmuştu . Sinirden gözleri yuvalarından çıkacak gibi duruyordu . Paul , onu öyle gördükçe içinde tehlikeli bir sevinç hissetti . Bakan sinirden sağa sola bakınıyordu artık . Sonra gözü Ginny'nin üzerinde bir süre odaklandı va tekrar Paul'e döndü .

-B- Haa galiba sizin neden burda olduğunuzu anladım . Şu yanınızdaki Arthur Weasley'nin kızı değil mi ?

-P- O nerde ?

-B- Bakanlığın bu konuda bir bilgisi yok !!

-P- Bakanlığın her konuda bilgisi vardır . Sadece işine geldiklerini kabullenir gelmeyenleri de örtpas etmeye çalışır .

-B- Sana diyorum çocuk . Burnunu boyundan büyük işlere sokma . Yoksa sonuçlarına katlanmak zorunda kalırsın .

-P- Öyle mi ... Ne yapacaksınız beni ortadan kaldırıp , yine o herzaman yaptığınız örtpas numaranızı mı uygulayacaksınız ?

Bakan öyle kızarmıştı ki artık rengi mora dönmek üzereydi . Ama son sözleri üzerine Paul'de sinirlenmeye başlamıştı . Koslaca bakanlık Karanlık Lordun karşısında duracağına saklanmayı tercih ediyordu . Bunun için de birkaç kişiye gözden çıkarmaya hazırdılar .

-P- Son kes soruyorum Arthur Weasley'i kim kaçırdı ve nerede ?

-B- Bakanlığın bu konuda bilgisi yok . Belki tatile gitmiştir .

Bu artık Paul için son noktaydı son kes ;

-P- Aslında böyle yapmanız iyi oldu . Böylelikle herkezin tarafı belli olmuş oldu . Ben artık bakanlık için çalımıyorum ! Ben Voldemord'un tarafında değilim !

Son sözlerini yüksek sesle söylemişti . Bunları söyledikten sonra ardına bakmadan kapıyı çarpıp odadan çıktı .

Ginny karmakarışık duyguları bir anda yaşıyordu babası onun hayatta değer verdiği en önemli kişilerden biriydi arkadaşlarının itiraz edeceğini çok iyi biliyordu ancak onları Woldemort gibi bir pislikle karşılaşmalarına razı olamazdı babasını düşündükçe gözlerinden hafif hafif yaşlar süzülüyor arkadaşlarına farkettirmemek için çabukcak silmeye koyuluyordu.
Ancak tam o sırada beklenmedik bir hareketle Keira konuştu
Ginny ne dediğini bilmez bir halde ağlayarak çıkıştı ona:

"Aramıza bilerek girdin değil mi?...sen de onun yandaşısın!Aptal ailen gibi..Eminim babamı kaçırmada onların büyük payları vardır?!!"

hıçkırıkla Karışık bu sözleri söylerken zaten Keira'ya olan nefreti bu olaydan sonra ondan iyice şüpelenmeye başlamasına neden olmuştu.Beynindeki savaşla boğuşuyordu o aptal Voldemort denilen pis adam babasını nereye götürmüş olabilirdi dahası ailesinin diğer üylerinin durumu nasıldu ve en önemlisi ise babasının şansı şimdiye kadar tükenmiş miydi?

Keira arkadaşlarının bişeyler söylemesini beklerken Ginny ona sert bir şekilde çıkışmıştı.. Ginny'nin söyledikleri sözler Keira'nın yüzüne bir tokat gibi savrulmuştu resmen... Zaten korktuğu şeyde arkadaşlarının onun hakkında böyle birşey düşünmeleriydi.. Bir an kendine hakim olamadı ve ağlamaya başladı.. Acaba Paul Lana ve Angelina'da onun hakkında böyle mi düşünüyordu?..

"Aranıza bilerek mi girdim?.. Neler yaşadığımı tahimn bile edemezsin.. Benim yaşadığım korkuları eminimki sen rüyanda bile görmemişsindir.. Ben hayatımı tehlikeye atarak Z.A.Y'yi seçtim.. Sen ise kolaylıklar içinde.. Peki söyle bir şeyi zorluklar işinde başaran kişi mi yoksa kolaylıklar içinde başaran kişi mi o şey hakkında kıyasıya bir savaş verir?.. Aranıza geldiğim zamandan beri bana hep kötü davranıyorsun.. Ben ise büyüklük, olgunluk yaparak söylediklerini duymazlıktan geliyorum, takmıyorum.. Eğer benim yerimde başka biri olsaydı şimdi çok kötü şeyler olabilirdi.. Annemin ve babamın tarafından dolayı neden beni sorguluyorsun?.. Eğer bende ölüm yiyen olsaydım şimdi onların yanında prensesler gibi yaşıyor olurdum.. Bu acıların hiç birini de çekmezdim...."

Sözlerini bitirdikten sonra ağlaması daha da artmıştı.. Ginny nasıl herkesin içinde Keira ile böylesine konuşabilirdi ki?.. Tamam üzgündü ama herşeyinde bir sınırı vardı.. Ah asıl suç Keira'daydı.. Ginny ve olgun davranışlar.. Hep çocuk kalmış biri hakkında böyle beklentilere girmesi büyük bir aptallıktı..

"Eğer sizde onun gibi düşünüyorsanız hiçbir şey söylemeden giderim..."

Ginny'nin düşündükleri pekte önemli değildi Keira için.. Onun için önemli olan Angelina Lana ve Paul'ün düşünceleriydi....

Ang sabahın erken saatlerinde kalkmıştı.Artık Keira ile kalmak ona güven veriyordu.Onun bir ölüm yiyen ailesinden gelmesi bir nebze bile olsun onu orkutmuyordu.Keira'ya güveni sonsuzdu.Sabahın bu muazzam saatleri geçtikten sonra Paul gelmişti.Ang ile kesinlikle bir alakası yoktu.Keira Ang.'ın evinde kalıyordu.Birilerinin evi ziyaret edecek olması onu sevindirdi.Arthur Weasley'in kaybolması Ginny'i fena halde üzüyor ve herzamankinden fazla sinirli olmaya yönlendiriyordu.Ona destek olmak tabiki isterdi ama Ginny'i bunu kabullenmiyordu.Ahh birde bakanlığa gideceklerdi.Üzerine sade bir elbise geçirdi.Kahvaltılarını edip bakanlığa gittiklerinde tamamen inir küpü olacağını bilmiyordu.Bakan her sözünde Voldemort'un geri dönmediğini kapalı bir şekilde söylüyor.Bay Weasley hakkında ise tatile çıkmıştır gibi sözler sarf ediyordu.Ang.'ın her sözde sinir katsayıları biraz daha yükseliyordu.Eğer Azkaban'a gideceğini bilmese,arkadaşları olmasa o aptal adama bir lanet yollayabilirdi.Hatta bir ara asasını eline alıp hafifçe sallandırdı.Sonra arkadaşlarını düşünüp kendine gelmeye çalıştı.Onları yalnız bırakamazdı.Paul temsilci niyetine bakanla konuşuyordu.

-Ahh sen...Dedi Ang tıslayarak..Hiçbirşeyi kabullenemezsin.Korkağın...Boşversene..!


Paul son noktayı koyarcasına konuştu:"Bakanlık için çalışmıyorum..!"

-Ahh bende..! Ang.patlayacak kadar sıkılmış ve öfkelenmişti.Dar ve uzun bir koridoru geçerken sessizce konuştu:"Ona lanet gönderecektim..!"

Ginny kovuğa gitmek istiyor bakanlık ile haberleşmelerini kesmek istiyordu.Bende geliyorum Ginny..!

Ginny yine sinirle cevap vermiş gerek yok gibi şeyler söylemişti.Keira ise benim yüzümden oldu gibi saçma cümleler kuruyordu.Ang dayanamayarak konuştu:"Bak Keira seni incitmek istemem ama sen çok abartıyorsun.Hiçbir şey senin yüzünden değil tamam mı?O pislik herifin nasıl konuştuğunu gördün değil mi?Onu oaracıkta öldürebilirdim..Neyse konu bu değil..Benimle kalmaya devam ediyorsun.Şunu bil ki eğer gidersen hepimiz tehlikedeyiz..!Sen yanımızda kalınca değil..!

Soluklandı..Yorulmuştu..Bir hışım giden Ginny'i düşündü.Keira'ya kötü sözler sarfetmişti.Hatasını anlar umarım..Dedi içinden..Boş boş etrafa bakımnayı sürdürdü.Aslında aklından o kadar çok şey vardıki..

OuT:Atladığım birşey varsa özür..! Bu kadar yazabildim..Olaylar çok gelişmiş yokken..Bilg.bozulduda.. :(

Paul , bu olanlara inanamıyordu . Yıllardır hiçbirşeyin bozmayı başaramadığı arkadaşlıkları bozuluyor muydu yoksa ? Ginny'nin sözleri onu gerçekten çok kırmıştı . Acaba bunları gerçekten isteyerek mi sözlemişti ; yoksa o anki sinirinden kendine hakim olmamamış mıydı ? İşte bu yoğun düşünceler beyninin içini kemiriyordu Paul'un . Beyninin bu kadar hızlı çalışmasından hep nefret etmişti . Anında yüzlerce ihtimal kafasında oluşup ona büyük ağırlık oluşturuyordu . Zorlada olsa bunları kafasından uzaklaştırdı . Her ne kadar bu konuyu düşünmek istemese de kalbinde başlayan sızı onu buna zorluyordu .

Sonunda bakanlıktan çıkmış Kovuğa gelmişlerdi . Yol botunca kimsenin ağzını bıçak açmamamıştı . Keira gerçekten üzgün görünüyordu . Üzgün olmamak mümkün müydü ki ? Adeta Ginny tarafından yargısız infaza uğramıştı .

Paul Kovuğun olduğu ağacın önüne geldiklerinde hızlıca büyüleri mırıldanıp kapının belirmesini sağladı . Aslında Ginny'nin orda olacağına dair içinde bir umut taşıyordu . Bu yüzden hızlı adımlarla toplantıları yaptıkları bölüme daldı . Ama büyük hayal kırıklığına uğramıştı . Ginny burda değildi . Dalgın bir şekilde ilk iş olarak bakanlıkla iletişimi sağlayan şömineleri ortadan kaldırmaya koyuldu . Hala diğer arkadaşlarından tık çıkmıyordu . Aslında söyliyecek pek bişeyde yoktu . Ginny'nin seçimiydi . Bundan sonrasına karışmak onlara düşmezdi .

İletişim de kesildikten sonra Paul yerde duran dosyalardan birini alıp masaya oturdu . Arkadaşlarına şöyle bir baktığında onlardan kendisine doğru esen soğuk bir rüzgar hissetti adeta . Bu yüzden kısa bir konuşma yapma gereği hissetti .

'' Arkadaşlar , evet Ginny gitti . Kendi seçimi , hatasını anlayıp geri döneceğini düşünüyorum . Zor bir dönem geçiriyor . Tabii bu o sözleri sarfetmesini gerektirmezdi ama her insan aynı olmuyor işte . ''

Arkadaşlarından keyifsizce onaylayan mırıldanmalar gelince , elindeki dosyayı açıp gözatmaya başladı . Bir süre sonra tekrar arkadşlarına doğru kafasını kaldırarak ;

'' Evet biz işimize bakalım . Ben Arthur Weasley'i Voldemort'un kaçırdığından emin gibiyim . Bence ZAY a gözdağı vermek için iyi bir yöntem olurdu . O yüzden benim kafamı zorlayan kısım nereye götürdükleri . ÖY karargahı olabilir . Yılladır süren takiplerimiz sonucu sizinde bildiğiniz gibi karagahlarının tam konumunu biliyoruz . Ama oraya girme şansımız nerendeyse sıfır . Eminim kapıldan geçmek için ölüm yiyen olduğunu kanıtlayan bişey gerekiyordur . Tabii işin bir de kararga girdikten sonraki kısmı var . Onlarca ÖY bizi orda bekliyor olacak ve tabii Voldemord . Evet bu konuda bir planı olan var mı ? ''