Çimler

Misafir

Rp out:Yaptığın ayıp gerçekten rubert

Konu: Geri: Çimler Cuma Haz. 20, 2008 12:07 am

Profesör Finrod giderken kızlar arkasından bakakaldılar. Hermione Katie'ye soran gözlerle baktı. Anlaşılan o da birşey anlamamıştı. Sonra Prof. Finrod'un gittiği yere bakarak "Yazık, nesi var acaba..." dedi. Son olanlar Hermione'yi düzeltmişti. Kendi meselesini unutmuştu. Tekrar Ketie döndü ve
"Katie, ben iyiyim. Gerçekten." dedi. O konuşurken Şato'dan dersin başladığını belirten zil çalmıştı. "Bak, benim şimdi girmem gereken bir Zihinbend dersi var. Eminim senin de bir dersin vardır. Şimdi gitsek çok iyi olur." deyip çantasını sırtına aldı. Katie bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı ama Hermione ondan önce davrandı.
"Katie, bişeyim olmadığını söyledim. Telaşlanmanı gerektirecek hiçbirşey olmadı, olmayacak da..." dedi ve hızlıca Şato'ya doğru ilerledi. İçinden "Evet, telaşlanacağın birşey yok Katie, o artık benim amansız düşmanım ..." diye geçirdi.

[NOT] bizim rp bitmiştir, isteyen kendi rpsini başlatabilir, katılanlara çok teşekkür ederim XP

Konu: Geri: Çimler C.tesi Haz. 21, 2008 5:12 pm

Claire Zihinbend dersinde kendini fazla zorlamıştı. Biraz dinlenmek ve rahatlamak için bahçeye çıkmak istiyordu. Yanında kimsenin gelmesini istememişti "Belki biraz sohbet başımın ağrısına iyi gelir" diye düşündü önce. Ama son gelişen olaylar hiç iyi olmadığı için ne kadar iyi şeyler konuşup rahatlayabileceğini düşündü ve şansının sıfır olduğunu anladı.
Dersten çıkan öğrenciler çimlerin üzerine oturmuş kimi sohbet ediyor kimi ise bir sonraki derse hazırlık yapıyordu. Biraz ilerledi ve öğrencilerin az olduğu boş bir alana varınca çantasını çıkarıp yere koydu, hemen yanına da kendisi oturdu. Kafasını etrafta gezdirip kimler var kimler yok diye gezdirdi. Tek başına oturan sadece kendisi vardı, yalnız gelmeyi kendisi istemişti ama yinede içi burkuldu. Yersiz bir kırılganlık ve alınganlık üzerindeydi anlaşılan. Tam tekrar gitmek için çantasına hamle edecekken tanıdık bir sesle elini geri çekti kafasını sesin geldiği yöne çevirdi.

[out=] kim yazarsa yazsın ;)

Konu: Geri: Çimler C.tesi Haz. 21, 2008 7:05 pm

[out=] ve ben gelir...

Hermione önünde kitaplar saatlerdir harıl harıl araştırma yapıyordu. OP kitaptan o kitaba, o kitaptan o kitaba atlıyor, aradıklarını kafasına yazmak için çabalıyordu. Kendince bir el emeği göz nuru ipten bebek yapmış, önüne koymuştu. Kitaplardan kurcalayarak öğrendiği büyüleri üstünde deniyordu bu bebeğin. Şimdi de sırada 'Bombardo!' yazıyordu. Önündeki yağının altından zorlukla, açık duran kitabu çekti ve 'Bombardo'yu bulmaya çalıştı.
"Hah, işte burdasın... B harfii bam- hayır hayır, bet- yo yo yoo, hah tamam,
'Bombardo Büyüsü'=Oldukça tahlikeli bir büyüdür. Karşıdaki hedefi patlatmaya yarar. Canlılar üzerinde denenmemelidir. Asa hedefe doğrultulur ve bir kez sertçe savrulur ve büyülü kelimeler söylenir.
Off, bunu Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in oğlu bile hak etmez.. Başka başka ..." diye kitapları karırtırmaya devam ederken, bir takoz kadar katı Madam Pince başına dikilmiş, asasını avucuna vuruyordu. Hermione mırıltısını kesti ve başını yavaşça kaldırdı. Madam Pince'i karşısında görünce yüzünde şapşal bir gülümseme belirdi.
"Merhaba, Madam Pince..." dedi dişleri hala sırıtık ve sıkı bir vaziyette.
"Merhabalar Mss Granger," dedi Madam Pince. "...öğle yemeği neredeyse bitecek ve siz hala buradasınız."
"Evet Madam Pince," dedi Hermione ve önündeki kitap yığınına dönerek, son derece ciddi bir ifadeyle devam etti. "... benim bir kaç gün içince bir düellom var ve ona en sıkı biçimde hazırlanmalıyım zira-"
"Mss Granger," diye lafa başlayan Madam Pince bu sefer kızgın gibiydi."Ne olursa olsun, ben sizi burada yalnız bırakamam, bunu biliyor olmalısınız." dedi, gözlerini Hermione'nin üzerine devirerek.
"Evv, evet Madam... Ama bakın ben-"
"Evet Mss Granger," diyen Madam Pince tarafından Hermione'nin yine sözü kesilmişti. "sizin ne kadar çok kitap sevdiğinizi biliyorum, haftalardır her tenefüste soluğu burada alıyorsunuz." şimdi sesi sanki biraz daha yüksekti. Hermione biraz korkmuştu. Başını omuzlarına geçirdi, sanki boynu yok gibiydi. Sımsıkı kapalı gözlerle Madam Pince'i dinliyordu. Gözlerini hafifçe araladı ve etrafta kimsenin olmadığını fark etti.
"Kapana kısıldık..."
Madam Pince devam ediyordu;
"... ve ne olursa olsun ben artık öğle yemeğine gitmek istiyorum küçük hanım! Siz neden bi Hogsmead'e filan gitmiyorsunuz ki..." dedi ve gülümsemeye çalışır bir halde Hermione'ye bakıyordu. Korkudan sinen Hermione ağzını anca açıtı ve
"Şey, okul açıkken, Hogsmead'e gitmemiiz yasak biliyorsunuz."dedi.
"Onu biliyorum evet, ama benim öğle yemeğine inmem gerek! Siz de şimdi kalkıp istediğiniz yerde devam edebilirsiniz! Yeter ki bu kütüphanenin kapısı kapansın!" dedi ve artık bağırmak üzereydi. Hermione'nin korkudan göz bebekleri büyümüştü. Hermione onu ilk defa bu halde görüyordu.
"Pep-peki Madam Pince." diyebildi ve Madam Pince arkasını dönüp dosdoğru masasına giderken Hermione yapma bebeğe dönüp asasını doğrultarak son kez bir deneme yapmak istedi. Son derece kısık bir sesle
'Bombardo!' dedi ve demesiyle Pat! diye sert bir ses tüm rafları sarstı. Hermione asayı yönelttiği yere bakınca kapkara, yumruğu kadar bir deliği gördü ama oyuncak bebekten eser yoktu.
"Hiiiih! Ben bittim!" Madam Pince'in ayak sesleri hızlanıyordu. Hermione asasını aynı yere doğrultarak,
'Reparo!' dedi. Az önceki kapkara is yerini tertemiz cilaya bırakmıştı. Bebek de sapasağlam yerindeydi, ama Madam Pince'de tepesinde ...
"Güzel bir bombardo ve daha güzel bir reducto, ama bir hafta cezalısınız Mss Granger!" dedi, Hermione'nin kulak zarlarının hasar gördüğünü düşünmesine sebep olan bir sesle.
Hermione az önce resmen kütphaneden kovulmuştu. Hemde bir hafta ceza alarak ... Şimdi saçı başı düzgündü ama yine bitkin ve sinirliydi. Üstelik suçluluk duygusu tüm sinir sistemine hakim olmuştu. Elindeki batan geminin malı üç kitaba baktı ve
"Madam Pince vefalı kadın... En azından kitapları kurtardım." dedi ve son derece büyük bir minnetle kitaplarına sarıldı.
Şatodan çıkmış çimlerin üzerine doğru ilerliyordu. Çimleri saran ıslak yağmur kokusu yaz yağmurlarının eseriydi... Hermione'nin en sevdiği kokuydu bu, ıslak toprak ve çim kokusu. İşte karşıda tek başına oturan uçuk sarı ve parlak saçların sahibi...
"Bu Claire..." Hermione Claire'i gördüğüne ne kadar da mutluydu.
"Heey, Claire..!"

Konu: Geri: Çimler C.tesi Haz. 21, 2008 7:40 pm

O sesin sahibi Hermione'ydi. Deminki kırgınlıktan eser yoktu şimdi. Hermione'nin yüzündeki mutluluk ifadesine bakılırsa Claire'yi merak etmişti ve onu bulduğuna seviniyordu. Hızla yanına gelen Hermione'ye minnetle baktı. Yüzünde kocaman gülümsemesi, elinde sımsıkı sarıldığı kitaplarıyla kabarık saçları arkasından savrularak dahada yaklaştı Hermione ve gelip Claire'in başında durduğu zaman Claire "Merhaba Hermione" diyerek koca gülümsemesini ona iade etti. Hermione'nin de oturması için yanındaki çantayı yakalayıp savururcasına arkaya koydu "Otursana" Hermione'nin neden teklif gelmeden oturmadığını merak etti ama aklına hemen zihinbend dersinden sonra ona yalnız kalmak istediğini söylediği geldi. Yanaklarının kızardığını hissetti. Utançtan mı pişmanlıktan mı olduğunu kendiside bilmiyordu. Özür dilemek istiyordu ama onunla daha önemli bir konu hakkında konuşmak istiyordu. Eğer şimdi özür dilerse bu konu uzayıp gidecek ayrıca Hermione'ye yine kurtulma fırsatı doğacaktı. Bunu kesinlikle istemeyen Claire Hermione'ye fırsat vermeden hemen konuya daldı. "İyiki geldin Hermione seninle birşey konuşmak istiyordum. Son yaşanan olayları biliyorsun onun için lütfen bu sefer kaçma" Hermione Claire'nin ne demek istediğini çok iyi anlamış olacak ki yüzündeki koca gülümseme siliniverdi ama yinede gözleri parlıyordu. Bu konuyu onunda konuşmak istediğinden adı gibi emindi Claire. Yinede cesaret verircesine gülümseyerek göz kırptı ona. Bütün söyleyecekleri aklından birbir geçiyor bir oraya bir buraya uçuşuyordu. Nasıl başlaması gerektiğini hangi kelimeleri seçmesi gerektiğini seçemiyordu. Hermione'ye baktı yardım istercesine.

Konu: Geri: Çimler C.tesi Haz. 21, 2008 8:14 pm

Hermione, Claire'in yardım dileyen bakışını havada yakaladı. O masmavi gözlerini kısmış, sevimli dudağının altını kemiriyordu. Claire birşey sormak isteyip de soramadığı zaman hep böyle yapardı. İstemeden olsa gerek, Hermione haman anlardı...
Claire'in balkışına daha fazla dayanamadı ve
"Claire, sana ihtiyacım var; biliyorsun di mi?" diye sordu. Claire yüzünü değiştirmeden başını 'evet' anlamında sallamakla yetindi.
"Tamam o zaman," dedi ve Claire'in yüzüne dönüp devam etti. "benim Jack'le Ron'u unutabilmek için- bilmiyorum Claire, belki de sevdiğimi sandım... Yani bu değil... Jack yüzüme bakıp heyecanla güldüğünde aynı duyguyu içimde hissedemiyorum." dedi.
Kendini hayatının en büyük çıkmazında hissediyordu.
"Kendimi hayatımın en büyük çıkmazına saplanmış gibi hissederken nasıl hiçbirşey yokmuş gibi devam edebilirim?" dedi. Derşn bş nefes aldı ve başını önüne eğip devam etti.
"Biliyosun, o okul gezisinden sonra Jack'i hiç görmedim" şimdi yerden bir çöp almış toprağı eşeliyordu. "ve o mektupları- Claire o mektuplar aşkla dolu. Evet bende öyle hissediyordum, yani o zaman öyle olduğunu sanıyordum. Ama dün gece bişeyler oldu Claire, Savaş Alanı'na gitmeden önce birşeyler oldu..." dedi ve sustu. Elindeki çöple yeri eşelemeyi sürdürüyordu. Çöpü göle fırlattı ve Claire'e döndü.
Claire'in gözleri parlamıştı birden.
"Nee, ne- N'oldu?"

[out=] lütfen kimse yazmasın, rp Claire ve benim aramızda sürmeli. Bu rp bir kurgu ürünüdür.

Konu: Geri: Çimler Paz Haz. 22, 2008 11:44 am

Claire dudağındaki bütün derileri soymadan beklediği yardım gerdi. Kendisinin ne kadar yardıma ihtiyacı varsa Hermione'nin de vardı. Pür dikkat onu dinliyor bir yandan da çözüm yolları arıyordu, kafasının içinde harıl harıl birşeyler hareket ediyordu. Claire gözlerini Hermione'nin gözlerine dikti ve tek bir kelimesini kaçırmadan dinledi onu. "Biliyosun, o okul gezisinden sonra Jack'i hiç görmedim" diyordu baktığı gözlerin sahibi. Ama birşey oldu galiba Hermione ağzındaki baklayı çıkaracaktı. Çünkü gözlerini kaçırmış yerden bir çöp alıp toprağı eşelemeye başlamıştı. "ve o mektupları- Claire o mektuplar aşkla dolu. Evet bende öyle hissediyordum, yani o zaman öyle olduğunu sanıyordum. Ama dün gece bişeyler oldu Claire, Savaş Alanı'na gitmeden önce birşeyler oldu..." dedikten sonra Claire minik gülümsemesini saklayamadı. "Aptal o şeyler savaş alanına gitmeden önce değil Ron'u tanıdığından beri var" diye geçirdi içinden ve Hermione güldüğünü farketmesin diye başını eğdi . Yanlış anlaşılıp Hermione'nin yeniden konuyu kapatıp bu işin uzamasına neden olacağından korkuyordu. Hemen kafasındaki çarkları yeniden faaliyete geçirdi ve Claire'nin aklına muhteşem bir fikir geldi, yeniden doğmuştu adeta. Canlandığını hissetti ama bu fikri Hermione'ye söylemeye korkuyordu. Biliyordu ki Hermione okul kurallarını çiğnemekten nefret ederdi "Of Claire ne ödleksin. O Ron için bunu yapmaya hazır." Kafasının içinde kendi kendine konuşmaya devam ederken Hermione'nin sesini duydu "Nee, ne- N'oldu?" ve hemen başını kaldırıp baktığında Hermione'nin meraklı bakışlarını üzerinde buldu. Biraz tereddütle lafına başladı. "Aslında bir fikrim var." Bunu duyan Hermione rahatlamış göründü ve bundan cesaret kazanan Claire lafına devam etti. "Neden Jack'le konuşmuyorsun. Herşeyi anlatmana gerek yok... Yanii artık bitir bu işi. Her zaman mantığın doğrultusunda gitmek zorunda değilsin" Hermione tedirginlikle ağzını açtı tam konuşacakti ki "Biliyorum Hermione bunun için okul dışına çıkman gerekiyor ama söyle bana konuşmak istiyor musun?". Tam da beklediği gibi Hermione'nin evet anlamında başını salladığını görünce "İşte benim Hermione'm" dedi ve ardından sıcak bir gülümseme kapladı yüzünü. Birkaç saniye sonra ise bu sıcak gülümseme yerini hınzır bir sırıtışa bıraktı. Etrafına bakındı ve kimsenin olmadığını görünce rahatlayarak "Gizli bir geçit biliyorum Hermione" dedi. Hermione'nin yüz ifadesine baktı tedirginlikle karışık bir merak vardı. Hermione'nin kocaman açılmış gözlerine baktı ve "Merak etmee. Savaşın yankıları devam ediyor. Kimsenin ruhu duymaz. Sen sadece bana güven." Son cümlesini desteklemek için göz kırpıp Hermione'nin herşeyi idrak etmesini beklemeye başladı.

Konu: Geri: Çimler Paz Haz. 22, 2008 7:22 pm

Claire'in heyecan dolu mavi gözleri Hermione'nin içindeki uyuyan adrenalini tetiklemeye yetmedi.
"Bilemiyorum Claire," dedi sonunda. "Bu bana çok ters geliyor. Yani olmamalı, ben yapamam."
Claire hemen karşı çıktı. "Neden? Bak ne diyorum sana, herkesin aklı savaşta."
"Evet Claire anlıyorum." Hermione bunları söylerken yüzünde anlamaya karşı koyan bir ifade vardı ve son derece ciddiydi. "Herkesin aklı savaşta ve bende o herkesin içindeyim." dedi meydan okur bir ses tonu vardı. "O pis yılan surat benim arkadaşlarımı öldürmeye niyetliyken, benim defolup kendi işime bakmam bencillik olmaz mı?" dedi Claire'in gözlerinin içine bakıyordu şimdi. "Mr Walker'ın neden St Mungo'da yattığı konusunda bir fikrin var mı?" diye sordu. Claire süngüsünü düşürmüş bir ifadeyle başını 'Hayır' anlamında salladı.
"O kahrolası Ashlee Simpson tarafından saldırıya uğradı da ondan. Savaş Alanı'nda düelloya başlamışlar. Şu anda yaralı ve yatıyor. Madam Deluna iyileşeceğini söyledi. Yakında tekrar savaşa katılacakmış. Anlamıyorsun hala değil mi? Bizim biricik iksir profesörümüz bir Ölüm Yiyan ve bunu bize anlatmaya tenezzül bile etmediler." deyip önüne döndü.
Hermione gözünü Göl'e dikip düşünüyordu. Göl'ün pürüzsüz mavisi üzerinde dalgalanma başladı. Dev mürekkep balığı su yüzünü yaladı ve tekrar dalışa geçti. Hermione bencillik edemeyecekti. "Bu durumda bunu yapamam..."
"Bak Claire, ben şimdi gidersem kendimi ne kadar mutsuz hissederim biliyorsun değil mi? Sırf kendimi aklamak için Jack'i göremem. Bunu ona yapamam." bunları söylerken Claire'in yüzüne yardım dilercesine bakıyordu. Claire düşmüş yüzündeki dudaklarını tekrar oynattı.
"Bak Hermione," dedi. Hermione'nin ellerine sarılarak devam etti. "Bunu kendin için yapmadığını anlamalısın. Bunu Jack'e borçlusun. Onu sevmiyorken onunla çıkamazsın. Bu büyük bir haksızlık olur." dedi ve Hermione'ye ellerini geri verdi.
Hermione bunu hiç düşünmediğini anladı. "Ben olayı bu yönden hiç düşünmemiştim." dedi. Başkasına haksızlık etmek Hermione'nin en korktuğu ikinci şeydi, ilki elbette Aritmansi'den kalmak... "Haklı olabilirsin, Jack'le konuşup bu işi bitirmeliyim. Peki bayan kaçış uzmanı, nerede demiştin bu geçit?" dedi ve pür dikkat Claire'i dinlemeye başladı.

[out=] Claire, olay kurgu ürünü olduğu için seni konuşturmakta bir sakınca görmedim, yanlış birşey yaptıysam uyar beni ;)

Konu: Geri: Çimler Ptsi Haz. 23, 2008 3:20 pm

Claire gözlerini dikmiş Hermione'nin -hayır-olmaz-larını dinlerken "Of Hermione hadi yapma" diye geçirdi içinden ve gözlerini kırparak yana kaydırdı. Yaptığı bu hareketin Hermione'yi ikna etmeyeceğini anladığı zaman tekrar ona baktı ve "Neden? Bak ne diyorum sana, herkesin aklı savaşta." Ama o Claire'i anladığını söyleyerek ha bire bişeyler söylemeye başladı. Hiç susmadan aklındakileri patır patır söylüyordu. Eğer Claire'in onu tam olarak dinlemeyip Hermione'yi ikna etmek için birşeyler düşündüğünü bir bilse çok fena şeyler olurdu. Hermione'nin St Mungo'dan Ashlee Simpson'dan bahsettiğini duyar gibi oldu. "Ne Ashlee Simpson St Mungo'da mı yatıyormuş. Ee iksir dersi ne olacak o zaman?" Claire bir yandan bunları düşünürken bir yandan da Hermione'nin zaaflarını kullanarak nasıl üzerine çöreklenebileceğini düşünüyordu. "Yapma Claire bu hainlik. Ama yapmazsam..." Hermione gölü seyrederken kendi duygularıyla kavga eden Claire son kararını verdi. Hermione'ye yadım etmeliydi ve bunun tek yolu şimdilik onun zaafları gibi görünüyordu. "Bak Hermione" dedi. Sesi sanki farklı birinden çıkıyormuş gibiydi. Boğuk ve uzaklardan kulağına kendi sesi geliyordu Claire'nin. Kendinden bir an için utandı yinede vazgeçmedi minik bir öksürükle boğazını temizledi ve lafına devam etti "Bunu kendin için yapmadığını anlamalısın. Bunu Jack'e borçlusun. Onu sevmiyorken onunla çıkamazsın. Bu büyük bir haksızlık olur." Ne kadar büyük bir zorlukla başladıyla o kadar kolay bitirivermişti cümlelerini, bir çırpıda ağzından boşalıvedi hepsi. İstediği olmuştu. Hermione'nin süngüsü düşmüş kendisine geçitin yerini soruyordu. İçindeki utanma hissi yavaş yavaş bulutlar gibi dağılıp yok olurken "3. kattaki cadı heykelinin arkasında" dedi. Bu sefer çevreyi kolaçan etme gereği duymamıştı. Çünkü Hermione sorusunu sormadan önce etrafa bir göz gezdirmişti. Büyük bir rahatlama duygusuyla karışık damarlarında kan yerine canlılık geziniyordu sanki. İçi içine sığmıyor bir an önce harekete geçmeyi istiyordu. Hermione'yi çok iyi tanıdığından ayağa kalkmamış sorularını tamamlayıp planlar kurmasına izin vermişti.

Konu: Geri: Çimler Ptsi Haz. 23, 2008 9:32 pm

[out=] anlayışına kurban, çatlak :shock: sen hep beni böyle dinliyosan hiç elime geçme 8)

"Ne!?" dedi Hermione şaşkınlıkla. "Yani o cadı heykeli ne zamandır bir kaçış kapısıydı, sen yedi yıldır bunu biliyordun ve benim haberim yok." dedi Hermione hayretle. Ama Claire'in yüzünde son derece kendinden emin ve memnun bir ifade vardı. Yaptığı sanki dünyanın bir numaralı yasal işiymiş gibi yerinde duramıyordu.
"Tamam,- tamam herneyse, şimdiye dek o kadar cezanın üzerine nasıl yapıp da benimle Hogsmeade'de buluştuğunu benden nasıl böyle sakladın anlayamıyorum." dedi ama bu sefer daha sakin ve umursamaz görünmeye çalışıyordu.
"Heh he, duyanda şu efsane harita elinde filan sanır..." Hermione'nin şapşal sırıtışı Claire'in muzip yüzünü görünce silinmişti.
"Nasıl yani, şu Çapulcu Haritası denen şey senin elinde mi?" dedi hayret içinde Claire'e bakıyordu ve sanki olduğu yere mıhlanmıştı. Claire dudağını muzipçe kıvırarak gülümsedi ve gözlerini kısıp başını yavaş yavaş -Hermione'ye göre tadını çıkara çıkara- 'Evet' anlamında salladı ve arkasını dönüp çantasına uzandı.
Claire sanki efsane bir tarihi eseri çantasından çıkaracakmış gibi etrafı kolaçan etti. Hermione de gayri ihtiyari onun yaptığını yaptı. Claire asasını çekti ve çantanın en üst gözüne dokundu. Fermuar yavaşça açıldı...
"Bunu elinle yapamazdın sanki, heyecan artın di mi..." dedi ters ters. Claire "Şşşt!" dedi. Açılan fermuara elini attı ve bomboş, bir o kadar da eski bir parşömen tomarı çıkardı. Hermione yakalamak için elini attı ama Claire izin vermedi.
"Bu elimde gördüğün şey, benim için Felsefe Taşı'ndan daha değerli Hermionecim..."
"Saçmalık! Onu kullanmadan hemen Profesör Lavigne'a vericeksin."
"Hiç sanmıyorum, artık çok geç ben bunu ne zamandır kullanıyorum sen biliyor musun?" Hermione gözünü parşömenden ayırmadan
"Ne zaman..?" diye sordu umursamazca. Claire "Tam dört yıldır elimde bu!" deyince Hermione çığlığı patlattı.
"NEEE! Sen o-"
"Şiişşt! sakin ol ama!"
Şimdi etraflarındaki herkes onlara bakıyordu. Hermione ayağa fırlamış, hayret ve gücenme ifadeleri yüzünde fink atarak Claire'e, Claire ise maal memnun haritaya bakıyordu. Hermione başını şöyle bir çevirdi, herkesin yüzü onlara dönmüştü. Eliyle 'Bişey yok' diye etraftakilere işaret etti. Elalem işine döndüğünde olduğu yere hızla çöküp Claire'e kendisinin dahi zor duyduğu bir sesle
"Sen o şeyi kullandın mı?" diye sordu. Claire elini havada bileğinden çevirerek birde ıslık eşliğinde Hermione'ye 'Hemde nasıl!' anlamı taşıdığı fikrini getiren bir hareket yaptı. Hermione Claire'in bu kadar rahat olmasına akıl sır erdiremiyordu.
"Ama nasıl, nerden buldun onu." diye sormayı akıl etti sonunda. Claire derince bir iç çekti ve gözlerini büyük bir aşk hikayesi anlatıyormuşçasına göğe dikerek
"Tam dört sene önceydi." diye başladı sözlerine son derece romantik bir ses tonuyla. Baktığı yere bir anlığına Hermione'de baktı, Claire orda her ne görüyorsa o şeyi Hermione göremiyordu. Claire gözü havadaki bulutlarda devam etti
"Fred, okulu bitirirken bana ondan bir hatıra isteyip istemediğimi sordu, bende elimi uzatıp -harita- dedim. Önce o da şaşırdı tabi, nereden bildiğimi filan sordu-" başını indirip Hermione'ye dönerek "senin gibi." dedi ve başını tekrar göğe çevirerek devam etti. "Bende şöyle bir bak bakıyım ben neye benziyorum dedim, o da 'Ravenclaw' deyip haritayı elime tutuşturdu." diye cümledini noktalayıp başını Hermione'ye çevirdi. Hermione bu ani hareketin etkisiyle sıçradı. Claire'e büyük bir hayranlıkla bakıyordu şimdi.
"Peki onda olduğunu nereden biliyordun?" diye sordu. Claire'in cevabı çok açık ve netti. Bekletmeden yanıtladı.
"Bilmiyordum." deyip gülümsedi. "Sadece eğer öyle birşey gerçekse ancak sevgili kuzenim George'un elindedir diye düşündüm ve doğru çıktı." dedi. Hermione Claire'in zekasına hayran kalmıştı.
"Claire, sana hayranım." deyip sarıldı. Çözüldüğünde "Tamam," deyip çantasından boş bir parşömen aldı ve çimlere yayarak, asasıyla üzerinde anlatmaya başladı. "O zaman şurayı okul düşünelim." derken asanın ucunu parşömenin üzerinde bir noktaya 'HOGWARTS' yazdı. Orada minyatür bir Hogwarts belirdi. "Şurasını da Durmstrang, tabi arada dağlarda var." şimdi önlerinde küçücük bir İngiltere maketi var gibiydi. "Burası da Hogsmead olsun. E peki ben çıkınca nereye varıcam?" diye sordu kafasını plandan çekerek. Doğru ya, nereye çıkardı o geçit...
Claire, "İşte burda beni iyi dinle!" dedi ve boş haritayı çimlere yayıp anlatmaya başladı.

Konu: Geri: Çimler Salı Haz. 24, 2008 2:39 pm

Şimdi yüzünce kocaman muzip bir sırıtışla elindeki boş parşömen tomarını açıp yere serdi. Asasını üzerine dokundurarak “ Bütün ciddiyetimle yemin ederim ki hayırlı bir şey düşünmüyorum” dedi ve parşömenin üzerinde yazılar belirmeye başladı.’Mösyöler; Aylak Patiayak Kılkuyruk ve Çatalak, selamlarını sunar…’ Büyük bir iştahla kaldırdı başını, Hermione’nin yüzünü görmeyi hiç bu kadar çok istememişti –Malfoy malikanesinin zindanında kapana sıkıştıkları zaman hariç- Hermione büyük bir hayranlıkla bir Çapulcu Haritasına bir Claire’e bakıyordu.
Artık kendisine böyle bakılmasını alışmaya başlıyordu. Ne zaman cezalıyken okul dışına çıkmayı başarsa ya da yapmaması gereken bir şekilde bir Profesöre baş kaldırsa hayran bakışlar süzerdi kendisini. İster
istemez tekrar sırıttı ve başını eğip haritayı Hermione’ye anlatmaya başladı.
“Bak bu harita Hogwarts arazisini gösterir.” Hermione “O kadarını bende biliyorum” dedi dik dik. “Sen beni nasıl kaçırabileceğini anlat.” Claire sözünün kesilmesine biraz gücenerek devam etti. “Biraz sabrederdersen orayada gelicem.” Hermione’nin sabırsızlıkla geçirtirmesi üzerine devam etti. “Şimdi
bu küçük adamcıklar Hogwarts arazisindeki insanlar oluyor.” Dedi asasıyla minik adamları dürterek. “Ayy bak buradakilerde seninle beniz. Şekillerin üzerinde ismimiz yazıyor.Ne şeker dimi ” deyip Hermione’ye göz attı. Onun ağzı bir karış açık gözünü dikmiş minyatür Claire ve Hermione’ye bakıyor olduğunu görünce zaten sırıtan yüzü gülmekten iyice gerildi.
“Hogwarts’ın yedi çıkışı var. Üçü ana çıkışlar, herkesin bildiği. Ama şatomuz dört tanede gizli geçite sahip. Bunların da üçünü Filch sevgili kuzenlerim sayesinde öğrendi. Geriye Peeves’ın bile bilmediği tek bir geçit kalıyor. İşte burada bize Çapulcular’a teşekkür etmek düşüyor.” Claire asasını Hogwarts Şatosunun üzerinde bir yere değdirerek “Bak, burası 3. kat koridoru… Senle Ron’un didiştiği yer.” diyerek devam etti. Hermione’nin pis bakışlarının üzerinde gezindiğini hissedince kafasını kaldırmaya cesaret edemedi. Hermione’nin hiçbir şey demesine fırsat vermeyerek devam etti.
“Bu da koridordaki Kambur Cadı Heykeli. İşte bunun kamburuna asanla dokunarak ‘Dissendium’ dediğin an Hogsmeade’e daha doğrusu Balyumruk Şekerci Dükkanı’na çıkan geçit açılıyor-”
Sanki dört yıl bunu içinde tutmanın acısıyla hızlı hızlı ve büyük bir gürültüyle döküp duruyordu beynindekileri. O hızlı hızlı konuşurken başını hiç kaldırmadan heyecanla anlatan Claire’in sözü Hermione’den gelen
"Ştt yavaş" sesiyle kesildi.
Başını kaldırıp ona bakınca etrafa tedirgin tedirgin bakındığını gördü. Claire "Merak etme. Sadece senin yeni bilgilerin peşinde olduğunu sanırlar" dedi ve sırıtarak "Kimse senin okuldan kaçış planları yaptığını aklının ucundan bile geçirmez." diye devam etti.

Konu: Geri: Çimler Salı Haz. 24, 2008 3:42 pm

Son sözler Hermione'nin kendine gelmesine sebep olmuştu.
"Ne demek yani, ben okuldan kaçamaz mıyım?" dedi. Başını kaldırıp Claire'in yüzüne dikti gözlerini. "Ne yani, bende o cesaret yok mu... Hıh!" Claire saçını savurarak Hermione'ye döndü.
"Tabii ki kaçabilirsin. Bende onu söylüyorum. Şimdi, yapıcak mısın?"

Hermione ne dediğinin farkında olmadan "Elbette!" dedi. Claire'in gülümseyişi muziplikten zafere doğru ısınmaya başlamıştı. Ne dediğini sonradan farketti. Ama kararı aynıydı. "Madem, birinin hayatını karartmak üzereyim ve madem ki biri de bunu yapmam için o kadar tehlikeye giriyor..." dedi ve birden kendisi de koca bir gülümseme salarak "Kaçıcam..." dedi. Bu kelime ona o kadar uzaktı ki...
"Kaçıcam.. kaç kökünün gelecek zamana çekimlenmiş birinci tekil şahıs için söylenmiş... Ben ne diyorum yaa..? Kaçmak öyle mi..." Eskiden olsa Hermione kaçmak yerine bezeliyumru irini içmeyi yeğlerdi. Ama şimdi içinde bir alev, kaçması için yanıp tutuşuyordu. Kendi benliğiyle savaşıyordu resmen.
"Ne kaçması yaa bırak!"
"Neden bırakıcakmış, Gryffindor o neden korkuyor..."
"Bu kurallara aykırı!"
"Ne yani, kurallar çok mu normal sanıyorsun, kuralların şu anki durum içinde hiçbir getirisi yok. Savaş çıktı daha ne olsun."
"Ama kuralları hiçe sayamazsın-"

"Kuralların canı cehenneme!" diye bağırdı bir anda Hermione. Claire olduğu yerde sıçradı. Hermione'den böyle bir tepki beklemez gibiydi. "Gidiyoruz, haydi!" Claire böyle bir tepki beklemiyormuş gibiydi.
"Nasıl yani? Şimdi mi gideceksin?" diye sordu anlamaz anlamaz. Hermione;
"Elbette şimdi! Neden vakit kaybedelim ki." diye çıkıştı. "Herşeyimiz hazır, planda yaptık neyi bekliyoruz Claire?" diye üsteledi. Claire ayaklandı.
"Haklısın, haydi gidelim." diye onay verdi. Hermione birşeyi atlamıştı.
"Dur ama, Jack'in haberi yok." kendisi de şimdi farkına varmıştı bunun. Claire olduğu yere çöktü. O çöker çökmez de Hermione ayaklandı. Vakitleri kalmamıştı, Noel Balo'su başlamadan bu iş bitmeliydi. Yoksa Hermione'nin dans etmesi gerekicekti, oda buna hazır değildi.
"Baykuşhane'de yazarım mektubu, haydi şimdi vaktimiz yok." dedi ve ikisi birlikte koşa koşa Baykuşhane'nin yolunu tuttular.

[out=] Buradaki rpnin sonu gelmiştir. İsteyenler devam edebilir. İsteyenler Baykuşhane'ye gelip devamını okuyabilir XD

Konu: Geri: Çimler Paz Tem. 20, 2008 6:44 pm

Sirius çimlere ayak bastığında yolundaki tüm Gryfinndor'lular yolundan çekildiler ve sertçe ona bakmaya başladılar . Sirius buna fark eder etmez onlara döndü ve kükrercesine konuştu ''Bir sorun mu var ??? '' Çocuklar biraz ürktü ama ortalarında duran çocuk biraz cesaretini topladı Sirius tam gidecekken konuştu
''Yo- Yok - .. Sadece Baktık.'' dedi sesindeki titreme açıkça fark ediliyordu Sirius bu ses tonunu duyunca güveni daha fazla geldi ve çocuklara tekrar döndü ''Bir daha kime baktığına ve nasıl baktığına dikkat et ! '' dedi ve yoluna devam etti.

5 Dakika sonra en yaşlı ağacın yanına gelmişti , fakat burasının Sirius'un yeri olduğunu bile bile birileri orada oturuyordu. Sirius'un kan beynine sıçradı ve koşar adım oturan çocukların yanına geldi ve böğürdü ''Zıplayın bücürler ! '' çocuklar cevap vermeye korktu Sirius oturdu tam gözlerini kapayaycaktı ki çocuk ona hareket yaptı ve kaçmaya başladı Sirius hemen asasını çekti ve bağırdı ''Tarantellegra''ve çocuk ne olduğunu anlamadan dans etmeye başladı.
Sirius'ta gözlerini kapadı.

Sirius 5 dakika sonra gözlerini açtı çocuk hala dans ediyordu Sirius herkesin orada olduğunu görünce ayağa kalktı ve bağırdı ''Yoldan çekilin !'' herkes yoldan çekildi ve çocuğa baktı yorulmuş görünüyordu Sirius aklından bu ona ders olmuştur diye düşündü ve orta bir sesle söylendi ''Finite İncantatem ! Bu sana ders olsun kime hareket yağtığına dikkat et ! '' dedi ve tekrar ağacın altına gelerek gözlerini dinlendirmeye başladı.

Konu: Geri: Çimler Paz Tem. 20, 2008 7:00 pm

Sirius gözlerini dinlendirmeyi kesti gözlerini açtığında ona bakan üç kız gördü biraz şaşırmıştı ama bundan da hoşlanmıştı kızlara bakarak konuştu '' Birşey mi oldu acaba ? '' Kızlar biraz ona baktı ve aralarından siyah saçlı Sirius'a göre en güzeli olduğunu düşündüğü kız konuştu '' Çok tatlısın! '' Sirius duyduğu bu cevap karşısında biraz kızardı çokta mutlu oldu ve ayağa kalktıktan sonra ''Sende öylesin ! ''dedi ve kızı yanına aldıktan sonra 2 kızı arkalarında bıraktıktan sonra hızlı adımlarla uzaklaştılar. Sirius arkalarındaki kızların onlara nasıl baktığını düşündü ama hiç umursamadı kıza baktı ve sesini incelterek konuştu ''İsmin ne tatlım ? '' Kız gülümseyerek cevapladı ''Olivia , seninkini sormama gerek yok bütün kızların dillerindesin zaten Sirius değil mi ? '' Sirius bu cevapta biraz daha kızardı ve ''Evet '' dedi ve bir işi olduğunu hatırladı hemen kıza döndü ve ''Bir işim var gitmeliyim sonra gitmeliyim ''dedi ve hızla oradan uzaklaştı.

Konu: Geri: Çimler Paz Tem. 20, 2008 8:19 pm

Out : Flood yapma lütfen . Bu forumlarda saygısızlık ve bencilillik olarak kabul görülür ...