Birinci Dönem Açılış Balosu (Tüm Okullar Ortak)

Konunun ortasında konuşmaya katılmasına rağmen konuyu hemen anlamıştı.Konu Tonks'un sevgilisiydi , endişelenme sebebi de kaçırılmasıydı.. Aslında kıs bir süre önce ölüm yiyenlikten ZAY'a geçmişti. Ama o sırada olan olmuştu , Azkabandan ölüm yiyenler kaçmıştı. Hem de en tehlikelileri.. Eğer Lord hakkında çok bilgisi olan Mely'i yakalarlarsa öldürürlerdi.. Mely hiçbir zaman çok cesur olmamıştı , burda da bunu gösterdi ve kaçtı.. ZAY'lıktan ölüm yiyenliğe doğru.. Başını yere eğip ateş viskisini yudumladı. Sonrada yanlarına dönen Jake'e dönüp;

-"Merhaba.."

dedi. Jake ölüm yiyenlerin giremeyeceği tuzaklardan behsediyordu. Oysa ölüm yiyenlerin bu tuzakları aşması iki dakikalarını bile almazdı. Başını geriye atarak bir kahkaha attı ve elini duvara koydu. Onun ölüm yiyen olduğunu burda bir tek Tonks biliyordu. Zaten diğerlerinin bilmesi gereksizdi. Gözlerini gülerek devirip Jake'e döndü dudaklarını büzüp yarı alaycı yarı ciddi bir tavırla;

-"Aaa haklısın.. Profesörler okulda büyük önlem aldılar.. Okulda asla böyle birşey olamaz..Endişeye gerek yok.."

Sonra tamamiyle ciddileşip arkadaşı Tonks'a döndü..Eliyle sırtını okşayıp güven verici bir ses tonuyla;

-"O kaçırılmadı.. Bana inan.."

dedi ve ateş viskisini kafaya dikti. Midesinin miraz yandığını hissedip yüzünü buruşturduktan sonra Tonks'un sorusunu duydu , suratını asıp;

-"Nerede olduğunu bilmiyorum.. Ayrıldığımızdan beri haberi yoktur , hatta çıktığımızdan..Ayrıldık ama bilmiyorum , sanırım onu hala seviyorum.. Belki de bu yüzden şuanda çevremde onun yerini doldurabilecek biri olmadığını düşünüyorumdur. Konuşmaları , tavırları beni o kadar kendine çekiyordu ki.. Onun boşluğunu ne doldurur bilmem.. Şimdi gelse karşıma geçip özür dilese aylardır gelmemesini bile mazeretsiz affederim"

derin bir iç çekip tekrar gülümsedi, Tonks'a ve Jake'e dönüp en samimi ses tonuyla;

-"Eee sizde neler var?"

Daniel şaşkınlıkla önüne bakakalmıştı. Ona kendini ve arkadaşlarını tanıtan güzelliğe karşı içinde bir anda garip ve hiç tatmadığı bir duygu beslemeye başlamıştı. Sanki kendinden geçiyordu. Ancak bu farklı bir duyguydu. Yarı şaşkın bir şekilde :

'' Memnun oldum. '' diyebilmişti.

Bu sözcükleri söylerken bile zorlanmıştı. Birkaç dakika orada durdu. Orada kaldıığı süre boyunca iki saniyede bir ona bakıyordu. En sonunda dayanamayıp :

'' Belki yeni tanıştık ama benimle dans eder misiniz? '' dedi.

O anda çalan müzik değişti ve orta hızda bir aşk şarkısı çalmaya başladı. Daniel da bu yeni müziğin çalmasına sevinmişti. Cevabını beklerken bu şekilde bir gelişme olması onun için güzeldi.

Bonnie gülümseyerek tanıştığı kişiye bakakalmış anlayamadığı birşekilde içinde birşeylerin kıpırdandığını,hissetmişti.Sürekli gülümsüyordu.
Tonks ve arkadaşı koyu bir sohbete girmiş gibiydiler.Jake de sohbet araların da onlara katılıyordu.Bonny ve Daniel ise arada bir birbilerine bakıyor daha sonrada gözlerini kaçırıp sohbeti dinler gibi gözüküyorlardı.
Bonnie konuşmaları çok uzaklardan duyar gibiydi sanki...Çevredeki gürültü yok olmuş bir tek Daniel konuşuyordu sanki...

'' Belki yeni tanıştık ama benimle dans eder misiniz? ''

Bonny gülümseyen yüzüyle biraz da olsa şaşırmış olduğunu belli ediyordu.O andan sonra sanki onlara uymak isteyen müzik Bonny'nin en sevdiği slow bir şarkıyı mırıldanıyordu.
Gülümseyrek konuşmaya başladı:

"Tabi ki de...Yeni tanışanların dans edemeyeceği ile ilgili bir kural olduğunu hatırlamıyorum..."dedi ve Daniel ile birlikte dans edenlerin ortasında kendilerine bir yer bulup dans etmeye başladılar.

Bonny henüz tanıştığı bu kişiyi anlam veremdiği bir şekilde daha yakından tanımak istiyordu.Ona sürekli sorular sormak istiyor ama kendi çenesini tutması konusunda kendi kendine iç savaş yaşıyordu.Sonunda ağzından birkaç cümle dökülebilmişti:

"Hangi dersin profesörüsünüz acaba sizi daha önce hiç okulda görmemiştim...Ya da başka bir yerde..."dedi dans ederken gülümseyen yüzüyle...

Çenesine vurmak değimi tam anlamıyla Bonny ve Avril içindi herhalde. Avril Mugglê'rın sözlerine birkez daha hayran olmuştu böylelikle... Oldukça zeki insanlardı ve oldukçada masumlardı. İçindeki ses susmasını ve bu konu hakkında daha fazla düşünmemesini söylüyordu. Bu güzel günü onları düşünerek mahvetmek yapılması gereken en son şeydi herhalde. Avril hatrını soranlara cevap verirken, etrafındaki herkesin programlanmış gibi konuştuğunu görünce rahatladı. Zaten kapanmayan çenesini kapatmaya hiç meğilli değildi şimdi.

Yanlarına Avril'ın aşinalığı olduğu biri gelmişti şimdi. Avril Jake ile konuşmasına ara verirken kendini tanıtma zahmetinden Bonnie sayesinde kurtulmuştu. Mavi gözlü adama sadece gülümsemekle yetindi. Ve Bonny'e "teşekkürler" bakışı attı. Jake'e dönerken gülümsemeği sürdürdü.

-Ahh aslında ben oldukça iyiyim... Yani işler yoğun... Ama çalışmak güzel şey... Sen nasılsın?

Gözleri ışıl ışıl parlayarak dans alanına döndü. Keira ve Paul'u gözleriyle süzdü. Keira bir kuğu misali kayıyordu pistte... Onlarada gülümseyerek, Bonny^^nin konuştuğu çocuğa baktı. Tanıdıktı ama nereden çıkaramıyordu...

Daniel dans ederken. Bonnie ona sürekli birşey sormak istercesine bakıyordu. Daniel da bunu fark etmiş ve ona '' Ne istersen sorabilirsin'' anlamında bir bakış attı. En sonunda zorlanarak çıkan :

"Hangi dersin profesörüsünüz acaba sizi daha önce hiç okulda görmemiştim...Ya da başka bir yerde..."

sözü ona biraz garip gelmişti. İlk yanlarına gittiğinde söylemişti zaten. Yine de ona :

'' Ben Eski Yazılar profesörüyüm. Aslında daha önce söylemiştim. '' dedi.

Müzik biraz hızlanmış Daniel da buna uyarak hızlanmıştı. Dans pistine bir anlık bakıştan sonra Daniel tam ortada olduklarını anlamıştı. Ancak dans hareketleri sayesinde bir kenarlara doğru, bir tam ortaya hareket ediyorlardı. Daniel' ın içinde de hareketlilik vardı. Bu hareket dans edişlerinden değil başka bir sebeptendi ve giderek artıyordu.

Bonny de soruyu sorduktan sonra daa önce söylediğini hissetmişti.
Ama artık Dan cevaplıyordu bile...

'' Ben Eski Yazılar profesörüyüm. Aslında daha önce söylemiştim. ''
Biraz şaşırmış görünüyordu.Ki Bonny de kendine şaşırıp kızıp duruyordu.
Herzamanki gibi dikkatsizliği üzerinde olmalıydı.

"Ben...özürdilerim duymadım heralde.."dedi.

Aynı ana içinde kendi kendine söyleniyordu.
Artık iyice dans pistinin ortalarına gelmişlerdi.
Ve müzik de hızlanıyordu.Dan çok güzel dans ediyor,Bonny'i de yönlendiriyordu.
Bonny göz ucuyla arkadaşlarına bakındı hepsi oldukça eğleniyor görünüyorlardı.Tıpkı Bonny gibi...

Sirius uzatılan balkabağı suyunu aldı.Biraz bardağın içine baktı.Sanki bir ilaç veya iksir arıyormuş gibi.Sonra boğazını temizledi ve soruya cevap verdi.

'Adım Sirius.Ben konuşabilirim.Yani sen istersen.Ama seni zorlamıyorum.' dedi Sirius sanki bu sözlerden sonra onun çekip gitmesini bekliyormuş gibi.Balkabağı suyundan bir yudum aldı.

-Ahh aslında ben oldukça iyiyim... Yani işler yoğun... Ama çalışmak güzel şey... Sen nasılsın?

Jake bu soru üzerine Avril'e baktı...Adeta o mavi gözlerde boğuluyor gibiydi...Birden kendine geldi ve içinden

-Hey! Kendine gel...Unutma o Orlando'yla beraber ona olan hislerimi söylesem elime geçecekki en azından onla arkadaş kalabilirim...Bunu asla yapamam...dedi

Kendine geldiğinde Avril Jake'e bakıyordu...Sanki Jake'den bi açıklama bekliyordu...

-Şey...Ben...Ya neyse daldım aklıma bişey geldi de...Ya benim işlerimde nasıl olsun işte...Dersten gir dersten çık öyle yani...Bazende boş olduğum zaman Muggle kentlerine gidiyorum...

Etrafına baktığında Keira ve Paul'un dans ettiklerini gördü...Adeta bi çift yıldız gibi parlıyorlardı ve tabi ötekiler Daniel ve Bonnie Bonnie heyecanla Daniel'e soru soruyor ve arada ayağına basıyor...Daniel ise büyük bi olgunlukla sorulara cevap veriyordu..Masada Tonks ve Melly kalktıktan sonra sadece Jake ve Avril kalmıştı...Jake ici acıyarak

-Orlando gelmeyecek mi?...dedi

Yutkundu ve Avril'den izin isteyerek dışarı çıktı...Adeta hıçkıra hıçkıra ağlıyordu...Kendine geldi ve yüzünü yıkayarak içeri girdi...Avril hala masadaydı...Gİtti ve Avril'in yanına oturdu...Jake'in yüzünde sahte bi gülümseme vardı...

Mai çocuğa bakarken hakkında tahminlerde bulunuyordu. Ama sesli olarak değil tabii ki .. Hepsi zihninde saklıydı. Her zaman yanlız insanlar ilgisini çekerdi Mai'nin. Gizemli gelirdi ona .. Ama bu çocuk bundan şikayetçi gibiydi. Aslında kim yalnızlıktan hoşnut olabilirdi ki?

- Tamam konuşalım Sirius. Bana kimse zorla bir şey yaptıramaz ..

Sirius ismi kulağa hoş geliyordu. Ama daha önce hiç duymamıştı. Japonyo'da nerde duyacaktı ki? Çocuğa bakmaya devam etti bir süre. Hüzünlü görünüyordu ve Mai buna daha da üzülüyordu. Ama üzüldüğünü belli etmeyerek çocukla konuşmaya çalışıyordu.

- Hangi binadansın sen? Ben Unicornwit. Anlayacağın gibi Beauxbaton'luyum ..

Avril gözleri parlayarak hala etrafı izliyor bir yandanda Jake^'i dinlemeye çalışıyordu. Müzik sesi her ne kadar huzur verici olsada, bu seste bir insanın sesini duymayı zorlaştırıyordu. Avril ise bu durumdan pek memnun değildi. Kendi kendine söylenerek Jake geri döndü.

-Hmm... Anlayabiliyorum... Zor iş yani bilimoyrum.. Bazen sıkıcı...

Tekrar etrafa döndü, ama içini kaplayan bir huzursuzluk vardı. Mavi gözler endişeli endişeli etrafı süzüyor bir yandanda Orlando'ya bakıyordu. Şu saate kadar çoktan gelmiş olmaıydı diye düşündü. Mavi gözleri parlamak yerine, sönmüşlerdi. Ve heran ağlayıcak gibi halleri vardı. Jake'in sorusu üzerine boğazına düğümlenen bir şey olduğunu hissetti. Zorlukla cevap verdi:"

-Bilmiyorum..."

Jake, Avril'dan ilginç bir şekilde izin istemiş, gitmiş ve kısa bir süre sonra dönmüştü. Onun bu tuhaf halleri Avril'ı çileden çıkaracak gibiydi. Yinede sakinliğini korumaya çaışarak:"

-İyi misin? Dedi.. Gerçi ben iyiye benzemesede, yüzünde bir gülümseme vardı.

Orlando için yoğun bir gündü.Aslında normal şartlar altında bütün planları tamamdı ve baloya tam vaktinde yetişecekti.Tam takım elbiselerini giymiş aşağıya inmiş ve Avril e vermek için bir kırmızı gül alacakken yanına bir adam ışınlandı.Tavırlarından ve davranışlarından sihir bakanlığından olduğu belliydi.Orlando ya yaklaştı ve "Acil bir durum mutlaka toplanmalıyız" dedi.Orlando sesibi çıkarmadan adamla birlikte sihir bakanlığına gitti, uzun ve sıkıcı geçen bir toplantının ardından aceleyle tuvalete girip üstüne başını düzeltti.Unuttuğu bir şey var mı diye kontrol etti ve baloya gitmek üzere yola koyuldu.Bu arada da Avril için bir yalan bulmalıydı.Ona yalan söylemeyi hiç sevmiyordu.Onun güzel gözlerine bakarak yalan söylemek Orlando nun içini parçalıyordu ama bunu yapamazdı.Orlando nun asıl kimliğini kimsenin bilmemesi gerekli...

Sonunda baloya vardı.İçeri girdi ve biraz bakındıktan sonra Avril ile Jack i gördü.Hemen yanlarına gitti.Avril kötü görünüyordu.
"Merhaba canım biliyorum geç kaldım ama daha sonra konuşuruz" dedi sonra bir anda bişeyler fısıldadı ve Avril için aldığı kırmızı gül belirdi.Onu Avril e verdi ve yanağına bir öpücük kondurup Jack e döndü "merhaba dostum..."

Şimdi Orlando Avril in ağzından dökülecek kelimeleri beklerken bir anda diğer insanlar aklına geldi. "Hayatım 5 dakika sonra geliyorum insanlarla selamlaşıyım"

Avril sabrı tükenmiş bir şekilde bekliyordu şimdi.. Balosu tek kelimeyle "zehir" olmuştu... Zehir... Orlando'nun gelmeye niyeti yok gibiydi, gelirsede nasıl davranacağını kestiremiyordu zaten... Bağırıp çaprabilir, belkide susup hiçbir şey söyleyemeyebilirdi. Bilmiyordu... Bonny tüm gücüyle kızıl saçlarını savuruyor, hoş gülücükler saçıyordu etrafa... Bu haliyle fazlasıyla sempatikti ve eski yazılar profesörü olduğunu öğrendiği şu çocukla fazlasıyla yakışıyordu. Gözlerinden döküldü dökülecek bir yaş damlası akmadan, gülümsemeye çalıştı... Gözleri hala kapıdaydı belki son bir umut diye..

Beklenen kişi sonunda balo yerine intikal etmişti. Avril yüzünde gergin bir ifadeyle onun suratına baktıysada bunda pek başarılı olamamıştı..

Merhaba canım biliyorum geç kaldım ama daha sonra konuşuruz..

Başını "hıhı" anlamadında hafifçe salladı, hala gülemiyordu. Ya da gülmek istemiyordu... Eline verdiği kırmızı güllerle kendine gelirken onu affetmişti, ama şu nedeni merak ediyordu doğrusu...

-Teşekkürler beyfendi.. Çok naziksiniz...

Gülümsemeye çalıraşarak Orlando'nun gözlerina baktı. Bir sevecenlik ve sıcaklık vardı sanki.. Bu da Avril'ı yumuşuatıyordu zaten... Hiç olmazda yetiyordu yumuşatmaya...

-Hayatım 5 dakika sonra geliyorum insanlarla selamlaşıyım

Başını birkez daha tamam anlamında sallayıp, onun gidişini izledi.. Şu nedeni gerçekten merak etmişti.

Orlando insanlara doğru yürürken birden jetonu düştü.

-Teşekkürler beyfendi.. Çok naziksiniz...

Durup biraz düşündü gerçektende Avril onu affetmişmiydi yoksa bu yalnızca Orlando nun yanlış anlamasımıydı yoksa daha da kötüsü bu bir alaymıydı?Aklındaki bu sorular içinde yeniden yapması gereken işe koyulmaya karar verdi...

Evet Orlando nun en sevmediği anlar başlamıştı.İnsanlarla selamlaşmak! Hepsiyle teker teker...
Orlando ya göre "gerçek bikaç dostu" hariç diğer insanlar yapmacıktı.Sahte gülümsemeler, değersiz iltifatlar...
Sonunda bütün insanlarla selamlaşmıştı.Şimdi sırada kendini çok iyi hissettirecek olan şey vardı.
DANS!!!
Hemen Avril in yanına gitti.

"Biliyorum bana kızgınsın ama kendimi affettirmem için bu dansı bana lütfet"

Bunları söyledikten sonra Avril i en ince noktasından vuran o masum bakışını Avril in gözlerinde gezdirdi.Bundan sonra kesin olarak emindi Avril in kendisini reddetmeyeceğine...

Orlando "Evet cevabınızı bekliyorum hanımefendi..." dedi ve tatlı bir gülümseme attı etrafına.

Ay ışığı her metrekaresi öğrenci kaplı koridorun büyük camlarına vuruyordu. Ayak sesleri bağrışmalara karışıyor, adı anılmamış bir gürültü doğuruyordu. Üzerine rahatsız edici derecede garip bir yeleksi mont almış olan Ron'un yüzü her zamanki gibi asıktı ve bir gayret merdivenleri tırmanmaya çalışıyordu. Dağ gelinciğinden farksız suratı olan şişman kadın portresinin ona attığı laflara karşılık birkaç küfür sayarak yoluna devam etmeyi seçti. Balo salonuna yaklaştıkçakafasında daha çok soru işareti beliriyor, belli belirsiz bir heyecan onu büyük bir güvensizliğe sürüklüyordu. Yatakhanede geçirdiği birkaç sinirli dakika ona güvenini epey kaybettirmişti zaten. Üzerine ne gimesi gerektiğini onlarca dakikasını boşa harcayarak düşünmüş, sonunda hiç de uyumlu olmayan bir gömlek ve pantalonu üzerine geçirivermişti. Normal bir insan görse Ron'u günlük bir geziye çıkmış olarak algılayabilirdi.

İçerisi koridora nazaran daha senfonik ve daha kalabalık bir ortamdı. Tanıdık yüzler bulmak her ne kadar zor ve imkansız gibi gözüksede tanıdık bir hatta iki yüz gözüne ilişivermişti. Normal bir zaman olsa Claire'nin yanına hemen gidebilirdi; ama yanında Jack'in olması onu büyük bir ikileme sürüklemeyi başarmıştı. İkilinin yanına gidip Jack'e öldürücü bakışlar atmak ve orada rezalet çıkmasına neden olmamak adına gözüne ilişen boş bir köşeye doğru ilerledi. Oturup durmak istemediği için en azından gelen gidenin rahatça göründüğü köşede dikilmeyi tercih ederdi. Etrafını birazdaha süzdi ama Hermione ortalıklarda yoktu. Şimdi Jack'le attikleri dansları ve konuşmaları acı acı gözlemek zorunda kalacak; onu çıkmaza iten bir gerçekle tekrar yüzleşmek zorunda kalacaktı. Yine de herşeye rağmen anın tadını çıkarmak zorunda olduğunu hissediyordu.

Ram, Orlando'nun geLmesi pekte sıkılarak beklemedi aslında, şuan bu baloda olduğunu bile bilmesini içini rahatlıyordu. Etrafa göz gezdiriyor, ona soru soranlara cevap veriyor, balonun keyfini-daha doğrusu sorunsuz bir balonun keyfini-çıkarmaya çalışıyordu. Dans edenler şöyle bir göz attı, aslına bakılırsa şuan orda olmayı gayet isterdi. Kayarcasına dans etmek pekte fena olmazdı hani... Gözleri daLmış olduğundan Orlando'nun sesini farkedemedi oysa hayet hazırdaydı.

-Biliyorum bana kızgınsın ama kendimi affettirmem için bu dansı bana lütfet...

Kızmak mı ? Orlando'ya mı? Sadece geçici ve kısa bir süre... Bunun dışında asla !!! Zaten tamda beklenen teklfi, geri çevirme diye bir cevana yer yok... Orlando'nun gözlerine baktı, oldukça derin ve masumdular. Ona kızgın bile olsa, o bakışlar karşısında erimemek mümkün değiLdi ki...

-Sizinle dans etmek, büyük şereftir efendim...^^

Orlando'nun kendisine uzattığı eline koydu beyaz ellerini.. İçinde bir kuş varmış gibi hissediyordu, çırpınan, huzurlu, aşka hazır... Bunca duyguyu bir arada yaşamk zor ve açıklamasızdı... Ama mükemmeLdi, piste doğru ilerlerken Orlando'ya doğru fısıldadı:^^

-Eğer biraz daha gecikmiş olsaydın, işler değişebilirdi.. Tam zamanında geldiniz bayım...^^

Hoş bir şekilde gülümserken, kulağını müziğe verdi. Sanki müzikten ve Orlando'dan başka kimse yoktu etrafında..

Orlando cevabı sabırsızlıkla bekliyordu ve bir yandanda çok uzaklara dalmış olan Avril ın gözlerinde kayboluyordu...
Sonunda Orlando nun beklediği cevap geldi

-Sizinle dans etmek, büyük şereftir efendim...^^

Aslında Orlando Avril ın söylediği sözleri dinlemiyordu, o sırada elinin içindeki sıcaklık, masumluk ve zerafetin birleştiği pamuk elle meşguldu.Tüm benliğiyle o eli hissediyordu.O el Orlando nun elinden süzülüp kalbine akıyordu.Sonunda bu büyülü halden çıktı ve Avril ın verdiği cevap karşısında bir çocuk gibi mutlu oldu.Piste doğru yürürlerken Orlando kendi kendine fısıldadı."Evet Orlando evet yanılmıyorsun, herzaman sevdiğin ve seveceğin insanı buldun.Bari bundan sonra aklınla hareket etmeyi bırak kalbinin sesini dinle.Bu aşka dizgin vurmayı kes artık..." O sırada tekrar Avril ınsesi yankılandı kulaklarında

-Eğer biraz daha gecikmiş olsaydın, işler değişebilirdi.. Tam zamanında geldiniz bayım...^^

Bu ses karşısında Orlando yutkundu, içinden "Oh iyiki zamanlamam süper" diye geçirdi.Avril a döndü ve

-Biliyosun aşkım zamanlama benim işim bu konuda şüphen olmasın...

Bu sözün ardından Orlando birden yıkıldı.Belkide yapmaması gereken birşey yapmıştı.Orlando nun Avril a olan aşkından şüphesi yoktu ama bugüne kadar yapmadığı bir şeyi yapıp ona "aşkım" diye hitap etmesi Orlando yu üzmüştü.5 dakika önce aklından geçenleri düşündü.Kalbinin sesiyle hareket etme işi Orlando nun Avril a aşkım demesine sebep olmuştu.Şimdi ne yapacaktı kalbinin sesini dinlemeye devam mı edecekti yoksa özür dileyip yine salak aklıylamı haraket edecekti.Kısa zamanda kararını verdi ve kalbinin peşinden koşmaya karar verdi...

O kadar ilginç bir şey ki bütün bu olanlar piste giderken yaşanmıştı.Henüz piste ulaşmamışlardı.Avril bu durum üzerine Orlando nun elini bırakıp geri mi dönecekti yoksa yine kulağına birşeyler fısıldayıp Orlandoyla birlikte doğruca dans pistinemi gidecekti?

Eli, Orlando'nun elinde dans pistine adtea kayarak ilerliyordu Ram. Hayatında bu kadar mutlu, huzurlu, keyifli olduğunu hatırlamıyordu doğrusu. Şimdi sadece eli kenetlenmemişti Orlando'nun eline, kalbide artık kenetlenmişti onun kalbine... Kimse bilmiyordu belkide bunu ama öyleydi işte. Onun bakışlarından, konuşmalarından, kişiliğinden hoşlanmıştı. Ve bunun böylece kolay olduğunu sanmıyordu. Bu kadar basit değildi, olamazdı... Birine hiç bu kadar ısınmamıştı, belkide bu kadar korkuyordu yeni bir aşka yelekn açmaak için.. Ya da en zoru olan kırılmaktan korktuğu için bir daha korkudan korkarım diye tedirgindi bu kadar. Birini sevmek, onu hissetmek o kadar kolay değiLdi işte...

-Biliyosun aşkım zamanlama benim işim bu konuda şüphen olmasın...

Aşkım mı ? Ram mi? Orlando'nun ağzından hiç böyle bir kelime çıkmamıştı şimdiye kadar. Onun kendisine değer verdiğini hissedebiliyordu, yakındılar ama hiç bu kadar olmamıştı bu. İçindeki sevincin 2 katına çıktığını hissetmesi pekte uzun sürmedi... Huzurluydu, endişeliydi. Tedirgindi... Bir insan bunların hepsini aynı anda hissedemezdiki, patlardı. Ama Ram hissediyordu, hemde yoğun bir şekilde hepsinin tek tek. Aynı zamanda... Bozuntuya vermemeye çalıştı ama içinden bir ses, kendini dinlemesini söylüyordu. Ve bir şey söylemesi şarttı artık...

-Öyle mi dersin aşkım...^^

Adeta fısıldamıştı bu sözleri.. Orlando'nun duyup duymadığından bile emin değildi, kendini dinlemiş ve konuşmuş, kendini duymamıştı şimdi. Bu nasıL işti böyle, yüzünün kızardığını hissediyordu, eli hala Orlando'nun avcunun içinde, başı dışarıya çevrikti. Belkide sadece kendini incitmekten korkuyordu...

Orlando nun heyecanı her geçen saniye katlanıyordu, katlanıyordu, katlanıyordu...

Tam piste yaklaşacakları sırada Orlando bir an korkuyla Avril ın elini bırakıp gideceğini düşündü ama bu boş kuruntusu Avril ın sözleriyle adeta buharlaşıp yokoldu.Orlando Avril ın tam olarak ne dediğini anlayamadı çünkü ortamda yüksek sesli müzik çalıyordu ve Avril da sessizce fısıldamıştı.Ama Avril ın ne dediği Orlando nun umrunda değildi çünkü o yalnızca son kelimeyi duymuştu.

"Aşkım..."

Orlando o kadar sevinçliydiki içi içine sığmıyordu.Artık Avril ın da kendisini ne kadar sevdiğini anlamıştı.Oda seviyordu, tıpkı Orlando gibi...

Sonunda piste yaklaşmışlardı.Orlando hayatında bir çok kez dans etmişti ama ya arkadaşıyla ya annesiyle yada kuzenleriyle.Daha önce hiç sevdiği insanla dans etmemişti.Zaten bu imkansızdı çünkü Orlando gerçek aşkı ilk defa Avril da buldu.Biraz heyecanlandı birazda titredi ama artık bunların hiç birine yer yoktu çünkü dans pistindeydiler ve kendilerini müziğin ritmine kaptırmışlardı.Adeta kendini engin denize bırakan bir kayık gibiydiler.Müzik onları savuruyordu.İkiside artık kendilerinden geçmişlerdi çünkü artık aralarında yalnızca müzik ve aşk vardı.Avril kendini Orlando nun kollarına bırakmıştı Orlando da müziğe.Müzik Orlando yu sürüklüyordu Avril da ona eşlik ediyordu.Bu ritimin arasından ufak bir fırsat bulan Orlando Avril ın kulağına bir şeyler fısıldamaya başladı

"Beni sakın bırakma aşkım beni sakın bırakma...Ben seni ölene kadar bırakmayacağım..."

Evet Orlando sonunda içini dökmüştü ve rahatlamıştı.

Söylediği sözlerden pişman değildi, mutluydu şimdi. İçini bilmediği bir duygu kaplamıştı. Sevmenin, sevilmenin nasılda güzel olduğunu hatırlatan bir duygu. Bu duyguyu uzun zamandır tatmamıştı... En son kırıldığında gençliğin baharında olduğu zamanlardı, daha 6.sınıftayken... Haksız yere kırılmıştı, üzülmüştü... Gerek var mıydı oysa ki? Kendini toparlaması bu kadar uzun süreceğini nerden bilebilirdi ki?

Dans pistine iyice yaklaşılmıştı, müzk tüm ahengiyle devam ediyor, Ram'in kulakları bundan hoşnut oluyordu. Gözleri zaten Orlando'dan başkasını görmüyordu. Durumdan, yaşnanlardan mutluydu. İçindeki tüm korku uçup gitmiş, havaya karışmıştı. Belkide başka bir insanın içine yerleşmekteydi şimdi. Acaba o kişide, 5 sene kalabilecek miydi ? O kişi kaldırabilecek miydi bunu ? Müzk tüğm hızılya devam ediyor, Ram'in ayakları yere resmen değmiyordu. Orlando'unda öyle olabileceğini tahmin ediyordu şuan... Kendisini sevdiğinden emindi.

-Beni sakın bırakma aşkım beni sakın bırakma...Ben seni ölene kadar bırakmayacağım^^

Hiçbir şey söylemedi. Bazen kelimeleri kifayesiz kaldığında devreye giren gözlere inanırdı hep. Ya da küçük mimiklerin kalbi okuduğuna. Gözleri parlıyordu, başını yere eğip müziğin akışına bıraktı kendini..

Orlando nun bu sözleri Avril ı hoşnut etmiş olmalı ki başını masum bir şekilde yere eğdi ve delicesine dans etmeye devam ettiler...

Dans bitmişti.Müziğin birden kesilmesini garip karşılamıştı Orlando. "Sanırım bi sorun oluştu" dedi kendi kendine.Halbuki yolunda gitmeyen bir şey yoktu.Normal süre sona ermişti tam yarım saattir dans ediyolardı ama bu süre Orlando için 2 dakika gibi geçmiş olmalı ki birden şaşırmıştı.Orlando etrafına şaşkın şaşkın baktı ve insanların normal bir biçimde dağıldıklarını gördü.İşte o zaman anladı müziğin bittiğini ve uzun zamandır dans ettiklerini.Avril ın yanındayken saat su gibi geçip gidiyordu.Yavaş yavaş masaya doğru gittiler ve oturdular.Gelir gelmez dansa başlayan Orlando hemen içecek bir şeyler istemeye karar verdi.Avril a belli etmemeye çalışıyordu ama o gün Orlando nun en iyi günüydü-sabahki bakanlık toplantısını saymazsak- .Avril a döndü ve

"Ben vişne suyu içeceğim canım sen ne istersin?"

dedi.Salondaki bir çok içki içen arkadaşlarına rağmen Orlando içkiye karşıydı ve meyva suyunu daha hoş buluyordu.

Paul sonunda fırsat bulup da Keira ile das etmekten muyluydu . Dans işlerini pek beceremese de önemli olan Keira’ya yakın olmaktı onun için . Zarifçe karısının elini yakalayıp yavaş adımlarla dans pistine doğru ilerledi . Şimdi birkaç kişi dans ediyordu geniş pistte ama şu an pek de umrunda değildi Paul’un bunlar . Keira’la yüzyüze dönüp o güzel gözlere baktı bir an . Mutluluğu , sevgiyi , bağlılığı gördü o gözlerde . Sonra zarifçe elini beline koydu karısının ve dans başladı . Normalde dönüp durma gibi düşündüğü dans ,Keira ile sanki sonsuz bir boşlukta uçuyormuş gibi geliyordu ona . Bir süre böyle sonsuzluğa uçtular birlikte . Uçarkenki tek görüntü Keira’nın güzel gözleriydi Paul için . Daha fazla dayanayıp yavaşça omzuna eğilerek Keira’nın kulağına bişeyler fısıldamaya başladı Paul .

‘’ İyi ki varsın canım , seni seviyorum . ‘’

Dans böyle devam etti gitti . Baştan dansa kalkmakta kuşgulu olan Paul şimdi yaptığı en güzel şeylerden biri olduğunu düşünüyordu . Tabii arasıra Keira’nın ayağına bastığını düşünmese . Ne kadar da acemi olsa yine de fena olmadığını düşünüyordu şimdi . Çünkü yanlarında bir çift o kadar acemiydiler ki bir anlık bir karışıklıkla yerde bulmuşlardı kendilerini . Aslında Paul’un şu an bunu bile fark etti söylenemezdi . Onun aklında , kalbinde şu an sadece Keira’nın o güzel yüzü gülümsüyordu ona .

Drake balonun olacağı yere gelmişti balo girişinden soğukkanlı ve sakin bir biçimde içeri girdi.İçerde neredeyse herkes dans ediyordu.Dans pistine biraz daha dikkatlice baktı ve okul müdürü Paul Walker'i gördü neredeyse ağzı kulaklarındaydı.Daha sonra bu durum karşısında midesi bulandı ve onlardan iğrendiğini hissetti kendine boş bir masa bulmadan önce kendine bir kaymaklı bira kaptı ve bir arkadaşının gelme umuduyla boş bir masaya kuruldu.Aslında masa pekte boş değildi ordan Grfindoorylu bir bulanığa;

"Kalkburadan seni sefil bulanık" dedi.

sonrada bulanık oradan kalkınca masya kuruldu ve kaymak birasını yudumladı

Tam Avril a ne içeceğini sorarken bir öğrencinin kalabalığın içinden geçip bir Gryffindor öğrencinin masasına gelişini ve onu hakaret ederek ordan kaldırdığını gördü.Orlando bir seherbazdı ama hepsinin ötesinde Yoldaşlıktan biriydi.Tabii ki bu harekete kayıtsız kalmayacaktı.İçinden "hmm görmeyeli ufaklıklar kral olmuş.Şunun kulağını çekiyim birazcık.Nasıl olsa Ö.Y. lerin hepsi aynı şey.Bi höt desen hemen kaçarlar ama umarım kaçmazda dersini veririm" dedi.Tam bunları mırıldanırken Avril'a döndü ve "bi dakika canım ben şimdi geliyorum" dedi.Avril tamam der gibi kafasını salladı.Orlando asasını çıkardı ve ilk önce ağlamaklı olan Gryffindor öğrencisinin yanına gitti.

-Adın ne bakalım senin ufaklık?

-Lisa efendim...

-Olanları gördüm.Sakın hiç bir yere ayrılma ve onun kaçışını seyret tamam mı?

-Gerçekten mi? çok iyisiniz efendim...

Orlando bu cevaptan sonra kötü çocuğun masasına gitti, kulağına eğildi ve
"eğer kendine çok güveniyorsan ufak numaralarınla benide eğlendir bakalım ufak fare..." dedi.Bu sözlerin arasında seherbazlık kartını çıkartıp adeta gözüne yapıştırdı. Ufaklığı korkudan bir titreme aldı.Orlando hiç bir hamle yapmadı henüz çünkü partide tatsızlık çıkarmak istemiyordu ama ufaklığın cevabını bekliyordu.Eğer laflarında en ufak bir laubalilik hissederse ona gününü gösterecekti.

Drake Orlandonun yanına gerip o iğrenç bulanığı koruması ve kendisine seherbazlık kartını göstermesi onun Orlandoya iyice gıcık olmasının göstergesiydi.
Arkasından;

"Seninle görüşeceğiz" dedi

Ama yine de ona kafa tutamıyacağı için oradan sinirle ayrıldı..........

OuT: Siteye girmek, çaylak bir öğrenciyle deneyimli bir yetişkinin düello yapmasıyla olacaksa hiç olmasın ! Out'Larınızı siLiyorum, Rp'ye ve Balo'ya devam !