20 - 30 Haziran Ortak Ders (Online)

Tom, Düello Sanatları Dersi olduğu için 1 saat erken kalkmıştı. En başarılı olduğu bu dersi aynı zamandada çok seviyordu. Arkadaşlarını uyarmamak için sessizce odadan ayrıldı. Kütüphaneye gitmeye karar vermişti. Yeni asası Hırsın Gücü'nü araştıracaktı. Kütüphanede kimse yoktu. ßu Tom için iyiydi. İlgili kitabı buldu ve okumaya başladı. Kitaba göre : "Asa Düello için oldukça iyi." idi. Tom buna çok sevindi. Asanın diğer özelliklerini de okuduktan sonra derse 30 dk. kaldığını gördü. Girerken boş olan kütüphaneden tıklım tıklım dolu halde ayrıldı. Dersten önce biraz hava almanın iyi geleceğini düşündü ve bahçeye çıktı. ßiraz dolaştı ve sınıfa yürüdü. Sınıfta kimsenin olmayacağını düşündüğü için kapıyı tıklatmadan girdi. İçerde Profesör Walker vardı. Profesör'e :

"Günaydın efendim, özür dilerim."

dedi ve hepsi boş olan minderlerden birisini seçip oturdu. Sınıfta kendisinden ve Profesör'den başka kimse olmadığı için sınıfa göz gezdirdi. Yerleri ve duvarları minderlerle kaplanmış geniş, camsız sınıf. Göze çok hoş geliyordu.

Mary Kate gördüğü kabusun etkisiyle yataktan fırlayarak kalktı. Çok korkmuştu. Gördükleri gerçek gibiydi. Tüm vücudu titriyordu. Ter içinde kalmıştı. Nefes alıp verişinin düzene girmesini bekledi biraz. Sonrada titreyen elleriyle kayrolasının perdelerini açtı. Perdeleri o kadar temkinli açmıştı ki sanki hala rüyasında gördüğü o şeyin orda olduğunu düşünüyor gibiydi. Sonra kendi kendine bu saçma bir rüya Mary nereye gitti cesaretin dedi. Son zamanlarda çok sık kabus görmeye başlamıştı. Yatağının yanında duran küçük masaya doğru eğildi. Üzerindeki cam sürahiyi kulpundan tuttu ve bardağına su koymaya çalıştı ama ellerinin titremesini bir türlü geçiremiyordu. Suyun bir kısmını yatağa dökmüştü. Yatağın üzerindeki beyaz çarşafın suyu emdikçe grileşmesini ve ıslaklığın giderek biraz daha büyük bir halka oluşunu izledi. Sonrada elindeki bardağa doldurduğu suyu bir dikişte bitirerek sürahiyi ve bardağı tekrar yatağın yanındaki küçük ve eskimiş masaya bıraktı.

Yatağından çıkarak odanın diğer ucuna doğru yürüdü ve geri döndü. Bir yandanda sakinleşmek için sayı saymaya başladı. Bir, iki, üç, dört, .... Bu şekilde ne kadar volta attığını bilmiyordu sonra birden aklına bugün ki düello sanatları dersi geldi. Eliyle anlına vurup kahretsin geç kalacağım dedi ve çabucak kol saatine baktı. Saatini göremeyince dün rahatsız ettiği için kolundan çıkardığı aklına geldi. Hemen dün giyindiği cübbesini aradı. Çıkardıktan sonra nereye koymuştu onu sonra dolabına doğru yürüyerek askıya dolabın büyük ve geniş kapısını açtı. Dolaplarda eskimiş olduğundan açarken gıcırdamaya başlamıştı. Askıda asılmış olan cübbesini görünce yüzünde bir gülümseme belirdi. Mary düzenli olduğu için eşyalarını kolayca bulabilirdi. Ama gene de bir an için cübbesini nereye koyduğunu hatırlayamamıştı ilk başta bunun paniklediği için olduğunu düşünerek omuz silkti ve pamaklarının ucunda yükselerek askıyı aşağı indirdi. Hemen cübbesinin ceplerini karıştırdı saatini bulduğunda onu bir çırpıda cebinden çıkardı ve göz hizasına getirerek saate baktı. Daha ders için yirmi dakikası vardı. Bu süre üstünü değiştirip, eşyalarını hazırlamasına yeterdi. Hemen cübbeyi yerine astı ve saatini de koluna taktı.

Bu gün giyeceği kıyafete karar vermek için dolabın karşısında biraz durdu ve kısa bir süre kıyafetlerini inceledi. Düello sanatları dersi daha çok uygulamaya dayalı bir ders olduğu için kendisine rahat kıyafetler seçip üzerinede Gryffindor amblemi olan okul cübbesini giyindi. Yanına alacağı kitaplarıda kırmızı renkteki çantasına sokuşturdu. Asasını da aldıktan sonra hızlı adımlarla ikinci kattaki düello sanatları dersliğine indi.

Biraz geç kaldığını düşünmüştü ama sınıfa geldiğinde kendisinin dışında sadece Slytherin'den bir öğrenci olduğunu gördü. Profesör de sınıfa gelmişti. Profesöre:

'' Günaydın Profesör Walker''

dedi. Slytherin ve Gryffindorlu öğrenciler genellikle bir birleriyle anlaşamazlardı ama onu yoksaymanın kabalık olacağını düşünerek Mary Kate ona doğru dönerek şirin bir şekilde gülümsedi. Sonra da kendisine bir yerseçmek için sınıfı incelemeye başladı. Sınıf çok ferahtı. Her taraf minderlerle kaplıydı. Minderlerin üzerinde yürürken Mary ayaklarının minderin içine hafifçe gömüldüğünü hissetti. Profesörün masasının olduğu taraftaki minderlerin ortasındaki yeri gözüne kestirince de otarafa doğru yürüdü. Çantasını boynundan çıkardı ve minderin üzerine koydu. Kendiside yavaşça minderin üzerine oturdu. Oturduğu zaman minderlerin çok rahat olduğunu farketti. Oturduğu yerden hala sınıfı inceliyordu. Bir yandan da arkadaşlarının bir an önce gelmesini istiyordu böylece ders hemen başlayabilirdi.

Hermione elinde asası puslu, karanlık bir süliete doğru koşuyordu. Arkasından gelen bağırışlar işitti.
"Heeey! Hermionee. nee. ne... Beklee. ee. e..."
Hermione arkasına bile bakmadan koşmaya devam etti. Deli gibi koşmasına rağmen hedefe bir metre dahi yaklaşamamışdı. Durdu, sesleri dinlemeye başladı. Etraftan bir hışırtı bile gelmiyordu. Heryer kapkaranlık ve sisliydi...
Uzun süre geçmeden tam arkasından birinin çirkin kahkahasını işitti. Hızla ardına döndü, herkimse kayıplara karışmıştı. Çok geçmeden yine o çirkin tiz kadın sesi... Aynı kahkaha bu kez tam tepesinden geldi. Hermione başını kaldırdığında simsiyah, kıvır kıvır dolaşık saçları ardında savrulan, yırtık pırtık Azkaban kaçkınlığını bir müviyet gibi üzerinde taşıyan, çirkin yarıklarla bezeli yüzündeki korkkunç kahkahanın silinmez bütünlüğüyle Bellatrix Lestrange'ın asasını yüzüne doğrultmuş tepesine düştüğünü gördü. Bellatrix ona doğru yaklaştıkça Hermione'nin ayaklarını küçük cincüce elleri topraktan çıkıp yakalıyordu. Bir.. iki.. üç... artık eller o kadar hızla yapışmaya başlamıştı ki Hermione elleri sayamıyordu ve Bellatrix gitgide yaklaşıyordu. Aksi gibi asası da bir anda elinden kaybolmuştu. Hermione karanlık boşlukta arandı ama nafile hem hiçbiryere kımıldayamıyor hemde asasını bulamıyordu. Büyük bir çaresizlikle yere çöküp ellerini başına destekledi. Önce Bellatrix'in tiz kahkahasını duydu başını kaldırdığında gözünü kamaştıran yeşil ışığı gördü ve
"HAYIIIIRR!"
kenter içinde yataktan fırladı. Etrafına derin derin soluyarak baktı, ellerini yüzüne getirdi, elleri hayattaydı.Demekki kendi de hayattaydı. Hemen başını çevirdi, dört direkli yatağının perdelerini sıyırıp komidinine uzandı, asası oracıkta duruyordu.
"Oohh, kötü bir rüya daha..." diye soluklandı. Başını yastığa çarparak koydu. Gözünü tavana dikti. Güneş çok solgundu ve tavana henüz değememişti. Hermione sabahın ilk ışıklarıyla uyanmaya alışmıştı anlaşılan.
Güneş ışığı odayı doldurmaya başladığında Hermione siyah Gryffindor cüppesini çoktan üzerine geçirmiş, kabarık kahverengi saçlarını siyah bir lastik tokayla zapt etmiş, asasını cüppesinin iç cebine sokuyordu. Tembel kedisi Crookshans ayaklarına dolanıyor, mırrlanıp sürtünüyordu. Hermione koca turuncuyu kucağına aldı.
"Hoop, hadi bakalım Crookshank, Ortak Salon'a inelim." dedi, Crookshanks'i kucağına alırken son bir gayretle. "Off sen günde kaç fare yiyorsun bakalım?" diye sorarken merdivenlerin başına gelmişti bile. Ama birden ayakları yerden kesildi ve kaymaya başladı.
"Aaaaa!"
Crookshanks elinden fırladığı gibi yüzünü çizikler içinde bırakarak ileri uçtu. Hermione döne döne kızlar yatakhanesinden indi. Sinirleri tepesinde ayağa kalktı ve yukarı doğru bağırdı.
"Yine kim erkek arkadaşını oraya çıkarmaya çalıştıııı?" dedi. Arkasına dönüp kendi kendine cümlesini tamamladı. "Ve başaramadı ..." Sokurdana sokurdana şöminenin yanındaki her zamanki yumuşak pufuna gidip oturdu. Puf koltuğa gömülürken sinirli sinirli homurdanmaya devam etti.
"Gerizekalı aptal kızlar... Ne zaman buranın bir okul(!) olduğunu öğrenecekler, anlayamıyorum. Hiçbirini anlayamıyorum ..."

Oracıkta şöminenin de etkisiyle uyuklamış, Güneş'in gözüne değmesiyle de uyanmıştı. Ağzından akan suyu eliyle sildi ve saatine baktı.
"Ne! Yediye mi geliyor? Kahvaltıya geç kalıyorum! Neden kimse beni uyandırmadı?" dedi Ortak Salon'da ona bakan yüzlere. Hepsi önüne dönüp işine devam etti.
"Aman yani..!"

Koştur koştur kahvaltıya indi. Gryffindor masasında kimseler kalmamıştı. Bir iki geç kalmış ufaklık hariç...
Hermione alel acele kahvaltısını bitirip çantasına sarıldı ki, çantası yanında yoktu.
"Aman yani! Amman yanii!"
Sinirle koşa koşa Ortak Salon'un girişindeki portre deliğine geldi ve "Gülümse" diye geçiştirip portre deliğinin savrulmasıyla içeri daldı. Şişman Hanım'ın arkasından "Sende..." dediğini duymazdan geldi. Yukarıdan çantasını kaptığı gibi inip deliten çıktı. Çıkarken de Şişman Hanım'a
"Denerim." dedi.
Koşa koşa ikinci kata indi ve Düello Sanatları dersliğinin kapısında durdu. İçinden "Geç kalmamış olayımi lütfen geç kalmamış olayım..." diye dua ediyordu. Küçük bir öksürük ve kapıyı tıklattı. Kapıyı açıp içeri girdi. Sınıf doluydu. İşte Claire karşıdan el sallıyordu. Hermione bozuk moralle ona yalnızca gülümsedi. Profesörün masasına baktı, Durmstrang Müdürü Paul Walker oradaydı. Masasına geçmiş, sandalyesine kurulmuş elinde kalemi Hermione'ye bakıyordu.
"Geç kaldım..."
"Afedersiniz efendim, ben-" diye söze başlayan Hermione Paul Walker'ın hızla geçiştiren el hareketiyle sustu. Mr Walker ona 'Hadi hadi geç.' der gibi elini sallıyordu. Hermione sorgulamadan Claire'in yanına geçip oturdu.
"Geç kalmamışım."
Sabahtan beri içinden gelmeyen büyük bir gülümsemeyle Claire'e döndü ve "Başlamadınız mı?" diye sordu fısıltıyla. Profesör elindeki kalemi çeviriyor, dikkatle kalemi inceliyordu. Hermione onun vakit öldürmeye pek hevesli olduğunu düşündü. İşte bu da Hermione'nin işine geliyordu.

[out=][sabahın boşluğuyla fazla yazdım sanırım bir daha böyle beklemeyin hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz profesör :P ]

Loş aydınlatılmış ve sessiz sınıf , öğrencilerin yavaş yavaş gelmesiyle canlılık buluyordu . Paul önündeki sınıf listesinden gelen öğrencilerin isimlerini bulup , burda olduklarına dair küçük işaretler çiziktiriyordu parşömene . Sonunda parşomeni kontrol edip tüm isimlerin yanlarının çizilmiş olduğunu görünce heyecanla masasından kalktı . Öğrencilerde en az onun kadar heyecanlı gibiydi . Tek fark kendisinin tecrübesi sayesinde heyecanını belli etmemesi ; onlarınsa ilk dersleri olmasının etkisiyle heyecanlarının gözlerinden okunmasıydı . Sınıftaki öğrencileri rahtlatmak istercesine hepsine kocaman bir gülücük attı ve konuşmaya başladı .

'' Evet bugün ilk dersimize başlıyoruz . Tanışma faslına gerek yok herhalde , burada olduğunuza göre en küçüğünüz ikinci sınıf olmalı . ''

Biraz duraksadı masasının arkasından çıkıp öğrencilere doğru yürümeye başladı ve bir yandan da sözlerine devam etti .

'' Öncelikle , bu derste size büyü öğretmeyeceğim bu işi zaten Karanlık Sanatlara Karşı Savunma ve Tılsım Dersleri görüyor . Biz burada o derslerde öğrendiğiniz büyüleri düello esnasında kullanma becerinizi geliştirmeye çalışacağız . Untmayın ki derslerde kolayca yaptığınız büyüyü düello esnasında , paniklerseniz veya kendinizi kontrol etmeyi başaramassanız yapamassınız . ''

Bütün sınıfı görebileceği bir yerdeydi şimdi . Teler teker bütün öğrencilerinin gözlerine güven vermek istercesine baktı ve yeniden konuşmaya başladı .

'' O zaman şimdi biraz eğlenelim . Bakalım neler yapabiliyorsunuz ? İkinci ve üçüncü sınıf öğrencileri sadece sersemletme ve savunma büyüleri kullanacak . Diğerleri için ise herşey sertbest . Tüm marifetlerinizi segileyin bakalım . Tabii yapmamanız gereken lanetleri bana tekrarlatmayın . Evet eşleşmeler şöyle ; Tracy - Tom , Jack - Marry Kate , Drake - Emma ve Claire - Hermione . Karşılıklı selam verin ve başlayın . ''

Out : Kaydolan bütün öğrencileri sınıfta kabul ediyorum ama şimdiye kadar yazmamış olanların puanlarının kırıldığını belirteyim . Gelelim düellolara , şöyle olacak ; siz o anki ruh halinizi belirten bir RP yazdıktan sonra büyüyü yapacaksınız , iki tarafa büyüsünü yazdıktan sonra ben de bi nevi sizin kaderiniz olacağım . Kimin büyüsünün ne yaptığını ben yazacağım , sizde ona göre tekrar RP yapacaksınız .

Jack hızlıca kendi düello yapacağı alana gidiyordu. Asasını hazırlamış, yüzünde sert bir ifade vardı. Alana gittiğinde karşısında bir kız vardı. Boyu ve diğer özelliklerine bakılırsa 3. sınıf olmaylıydı. Jack asasını çekti. yüzünün yarısı aydınlıkta yarısı karanlıktaydı. Selam verdi. Hızlıca asasını çekti. Zaten korsanlarla büyümekten gelen nişan yeteneğiyle ve - büyülü olmasa da- düello yeteneği vardı.Asasını çekmesiyle beraber bağırdı :

'' Bombarda Maxima ''

Asasından bir ışın çıktı ve ......(Sonrası Profesör Walker'ın vereceği sonuca bağlı)

Mary Kate yerinden kalktı ve Jack'in karşısına geçti. Jack'in suratına baktığında onun kendisinden büyük olduğunu anlamıştı. Jack'in suratındaki sert ifadeye karşılık kendiside biraz umursamaz ama kararlı bir ifade takındı. Nasıl olsa o bir Gryffindor'luydu. Profesör ikinci ve üçüncü sınıf öğrencileri sadece sersemletme ve savunma büyüleri kullanacak demişti. Hemen zihnini yokladı ve neler öğrendiklerini aklından geçirdi. İlk hamleyi Jack'in yapmasını istiyordu. Bu yüzden beklemeye başladı. Bu bekleyişi çok sürmemişti zaten biraz sonra Jack selam verdi ve asasını kaldırdı. Mary Kate'te yüzünde ki kararlı ifadeyi bozmadan Jack'in selamına karşılık verdi. Asasını kaldırdı ve dudak kıvrımlarına muzip bir gülümseme yerleştirdi. Artık olacaklara hazırdı. Jack birden asasını çekti ve bağırdı:

'' Bombarda Maxima ''

Bu anın beklerken zihninde canlandırmıştı Mary sadece Jack'in hangi büyüyü yapacağını bilmiyordu ama önemli değildi. Mary hazırdı ve gözlerini birazcık kısmış, kendisini dış dünyaya kapatmış Jack'in ağzından dökülecek sözcükleri bekliyordu. Beklediği an geldiğinde atik bir şekilde asasını çekti ve kararlı bir sesle bağırdı:

'' Protego ''

Asasında çıkan ışığın önünde bir kalkan oluşturmaya başladığını gördü.

Jack ilk büyüsünü kendinden küçük birinin kırmasına şaşırmış bir halde, tekrar büyü yollamaya hazırlanıyordu. Tüm gücünü veriyor ve konsantre oluyordu. Tüm gücünü hazır hissettiğinde tekrar saldırdı :

''Evertastartin''

Bu sefer onu kimsenin durduramayacağını düşünüyordu ve tüm gücüyle saldırmıştı. Sonunda ise ...... (Yine Profesör'e kalıyor)
Out:
Evertastartin: Düşmanını geri püskürtme büyüsüdür(Vikipedi'ye bakabilirsiniz)

Out:Büyümü değiştirdim

Mary Kate gönderdiği büyünün etkili olmasına sevinmişti. Jack gözünün önünde havalandı ve tahminince iki metre kadar sürüklenmişti. Kendisinden büyük birini iki defadır alt etmeyi başardığı için içten içe sevindi. Jack'in bundan pek memnun olmadığına emindi. Sevincini dersten sonraya saklamaya karar verdi. Büyük olasılıkla Jack artık daha dikkatli olacaktı. Buna hazırlıklı olması gerekiyordu. Kısa bir süre gözlerini kapattı ve olabilecekleri görmeye çalıştı zihninde gözlerini açtığında Jack'in yerinden kalkmaya çalıştığını gördü.

Jack'in sinirlendiği yüzündeki ifadeden belli oluyordu. Demin gönderdiği büyü bir öncekinden daha zordu ama konsantrasyon her şeyden önemliydi. Mary kendisini bir kez daha toparladı. Her seferinde kendine güveni biraz daha artıyordu ve bu onun daha da temkinli olmasını sağlıyordu. Derin bir nefes aldı. Jack yerinden kalkmıştı. Kendisine doğru üç adım attı ve durdu asasını kaldırdı.

Mary Kate kendisini gene etrafında büyülerini gönderen arkadaşlarının seslerinden soyutlaştırdı. Artık sadece sınıfta Jack ve kendisi varmış gibiydi. Kimsenin sesini duymuyordu. Sol ayağını birazcık geriyo doğru çekti. Dengesini böyle daha kolay koruyabilirdi. Asasını doğrulttu. Elini Jack'in asasını tuttuğu elinin hizasına kadar kaldırdı. Asasını sıkıca kavradı. Sanki onunla bütünleşmiş gibiydi. Her şey Jack'ten duyacağı sözcüklere kenetlenmiş gibiydi. Yüzüne yine kendinden emin bir ifade takındı. Yeşil gözlerini bir an için bile kırpmadan Jack'ten duyacağı sözcükleri bekledi. Jack'in dudaklarının kıpırdadığını gördü. Onun öfkesini belli eden sözcükler ağzında sessiz de olsa çıkmıştı.


'' Beni yenemezsin. Küçüklüğümden beri savaşan beni !! ''


Bu Mary için bir avantajdı. Jack ne kadar çok öfkelenirse büyüsünün gücü o kadar azalıyordu. Mary dudaklarını yeniden muzip bir biçimde kıvrıldığını hissetti. Jack'e o kadar çok konsatre olmuştu ki ondan gelen en ufak sesleri duyar, kıpırtıları farkeder olmuştu. Bu sırada Jack'in asasını biraz daha kavradığını farketti Artık zamanı gelmişti ve Jack bağırdı:

''Sersemlet!''

Mary Jack'in dudaklarının tekrar kıpırdadığını gördü ve Jack'le aynı an da bağırdı:

'' Expelliarmus ''

Jack'in asasından çıkan iki kırmızı ışık uzmesi Mary'nin asasında çıkan beyaz ışık hızla bir birlerine doğru gitmeye başladı.

DM : Güçlü olan taraf yine Mary Kate , Expelliarmus büyüsü , Sersemlet büyüsünü yeniyor ve Jack'e doğru geliyor . Jack asasının elinden uçmasına mani olamıyor .

Out : Siz buna göre RP yapın , sonra ben yanınıza gelip birkaç taktik vereceğim .

Mary Kate'in asasından çıkan beyaz ışık Jack'in gönderdiği sihri yutmuş ve Jack'in eline çarparak onun asasının uçmasına neden olmuştu. Bir kez daha büyüsünün daha başarılı olması Mary'i oldukça neşelendirmişti. Ayrıca öğrendiklerini doğru bir şekilde uygulayabilmesi Mary'nin içinde bir şeyleri harekete geçirmiş gibiydi. Asasından sanki bir enerji dalgası bir alev topu önce sağ elinin parmaklarını sarmalıyor sonrada yavaşça tüm bedenine yayılıyordu. Bu alev topu Mary yakmıyor ona güç veriyor onu besliyordu sanki.

Mary'nin yüzünde artık başarmanın verdiği mutluluktan dolayı kocaman bir gülümseme vardı. Tekrar kendini toparladı fakat yüzündeki gülücük bir türlü gitmiyordu. Mary bu duyguları vücudunun her bir parçasında hissederken Jack'te asasını almış ve karşısındaki yerini geçmişti. Kızgın olduğu artık yüzünden rahatlıkla anlaşılıyordu.

Mary kafasını toparladı. Artık vazgeçmek yoktu. İlk başlarda kendinden büyük biriyle eşleşmek onu kendisini biraz korkutmuş olsada arka arkaya kazanmak kendisine olan güvenini daha da arttırmıştı. Mary tekrar kapılarını dış dünyaya kapattı. Tekrar sadece Jack'in yapacağı bir hareket, söyleyeceği en ufak sözcük Mary için önemli olmuştu. Bu sefer ilk hamleyi kendisi yapmak istiyordu. Hızlıca yapabileceklerini düşündü. Gözünün önünden derste işledikleri tüm büyüler geçiyordu. Sonunda birine kararkıldı.

Tek bir kaşını kaldırdı. Yüzünde bir gülücük vardı. Karşıdan kendisini görse kesinlikle ne kadar ukala birisi der geçerdi ama elinde değildi artık kalbi kan yerine adrenalin pompalamaya başlamıştı. Bu salgı artık bedenine hükmeder olmuştu. Asasını doğrulttu ve bağırdı:

'' Incarcerous ''

Mary Kate daha önce de yaptığı gibi sadce olacakları izliyordu. Ne olacağını büyük bir merakla beklemeye başlamıştı.

Mary'nin gönderdiği büyü Ve Jack'in büyüsü çarpışmıştı. Biraz sonra Mary ne olduğunu pek anlayamadığı bir şeyle çarpıştı sanki sadece biraz sarsılmıştı. Ayağının birni hafifçe geriye atarak dengesini kaybetmemeye çalıştı ve tekrar toparlandı. Anlaşılan Jack artık kendini toparlamaya başlamıştı. Ama büyüsü o kadar güçlü değildi. Mary her şeyi tekrar düşündü. Büyüyü gönderdiği anı, ağzından çıkan sözcükleri nede hata yaptığını anlamaya çalıştı.

Buna karar verdiğinde tekrar gardını aldı. Jack'ten küçük olabilirdi ama dişli bir rakip olduğu kesindi. Ufacık şeylerden yılgınlık gösterecek bir karakteri yoktu Mary'nin. Daha önce Jack'i üç kere alt etmişti. Şimdi de edeceğine emindi. Bunu tekrar başaracağına dair düşüncelerle kendine moral verdi.

Annesini düşündü. Küçükken ne zaman bir şey yapamayacağını düşünüp geri çekilse. Annesi ona '' Sen yapabilirsin. Senin güçlü bir yapın var. Bugüne kadar istediğin her şeyi yaptın. Ben küçük kızımın bunuda alt edeceğini biliyorum ve sana sonuna kadar güveniyorum '' derdi.

Mary düşüncelerinden sıyrıdı. Bu sırada arkasında duran bir öğrenci kötü bir şekilde yere düşmüştü. Elini uzatarak ona kalkması için yardım etti. Çocuk teşekkür etmiş ve yerine gitmişti.

Mary Kate tekrar Jack'e doğru döndü. Üzerindeki kırmızı bülüzünü düzeltti. Eliyle uzun, sarı saçlarını geriye doğru savurdu. Hafifçe öne doğru eğildi. Başını Jack'i rahat bir şekilde görebileceği gibi biracık kaldırdı. Asasını yüzünün hizasına getirdi. Görüş açısını ayarladıktan sonra içinden ben yapabilirim, ben yapabilirim ... diye bir kaç kez tekrar etti. Tekrar kendini dış dünyaya kapattı. Jack'in gözlerine meydan okurcasına bakmaya başladı. Dudaklarının kenarındaki ukalaca kıvrım çoktan yerine yerleşmiş, yüzüne muzip bir ifade katıyordu. Saldıracağı en uygun anı bekledi ama bu sefer Jack'in de kendisini beklediğini biliyordu ve bir anda bağırdı.

'' Levicorpus ''

Sesindeki kararlılık kendisini bile şaşırtmıştı. Ne olacağını izlemeye başladı. Gönderdiği büyü asasından o kadar hızlı çıkmış ve yol alıyordu ki Mary asasından çıkan ışık uzmesini görmemiş olsa hiç bir şey yapmadığını sanırdı.